1,070 matches
-
și potrivi o săgeată. Dar săgeata lui fu despicată de săgeata lui Amir, care făcuse fulgerător aceeași mișcare. Un murmur de admirație se auzi din rândurile războinicilor. Săgeata lui Amir nu demonstra doar o abilitate incredibilă, dar era și o jignire adresată lui Toktao. A despica săgeata unui adversar era o mare umilință. Toktao scoase a doua săgeată, dar de această dată Amir nu reacționă. Săgeata trecu la două degete de gâtul lui, Înfigându-se În scutul unuia dintre luptătorii din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
puțin un copil care nu era japonez. De aceea, ceilalți genin păstrau o anume distanță față de ciudatul oaspete. Evitau să se apropie de el, dar evitau și să Îl supere cu ceva. Orice musafir era o onoare pentru gazde, iar jignirea lui era grav pedepsită de codurile de comportament ale japonezilor, indiferent de poziția socială. Dar Oan-san știa că era vorba doar de o atitudine de așteptare. Iar așteptarea avea să fie scurtă. La trei luni de la sosirea Copilului Albastru, Shiro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fi organizată. Pentru toate astea, ești plătit chiar acum. Oan-san aruncă pe masă un pumn de bani de aur. Hangiul privi cu ochii măriți, făcu un pas În spate și spuse: - Iertare. Nu pot primi banii aceștia. Ar fi o jignire pe care nu mi-aș ierta-o. Nu pot primi nimic de la un luptător cum n-am văzut și n-am să mai văd În viața mea. Dacă vă pot ajuta cu ceva, este cea mai mare bucurie și cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ai ținut secret un asemenea eveniment”, exclamase, fericită, bătrâna marchiză de Correlli. Tinerele frumuseți păliseră, asta mai lipsea, frumosul conte pleca la război, Montassini privea siderat spre contesă, care devenise albă la față, ca și cum i s-ar fi adus o jignire de neiertat, și se ridicase spunând doar „Vă rog să mă scuzați” și făcându-i fiului său semn să iasă În hol. Gianluca rămăsese cu invitații, ciocnind o cupă de vin, În timp ce Alexandru ieșise. Mama sa făcuse câțiva pași pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Îngenuncheată. De la bun Început Ștefan nu respectase eticheta, ceea ce era o binevenită blasfemie. Relația cu Imperiul Otoman nu mai avea nici un conținut, ceea ce Însemna și că putea fi infinit de relaxată. Oricum rezultatul era același. - Consider aceste cuvinte ca o jignire! strigă Iusuf. Prefer moartea decât un asemenea răspuns! - Ah! tresări Ștefan. Atunci... Cu un gest scurt luă sceptrul domnesc de pe perna ținută de spătarul Mihail, se Întoarse și plesni tâmpla solului cu o forță care Îi zdrobi pe loc oasele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
nu ne privește pe noi; aceasta-i privește pe cei mari, cari, vorba veche, ei se ceartă, ei se-mpacă. Dacă activitatea noastră îndreptățită poate ajunge, pe calea politicei părintești și tradiționale, ca aceste tendențe să-și ție cumpăna fără jignirea intereselor justificate ale puterilor, scopul conservării politice a țării este ajuns. E o politică cam veche aceasta, dar e o politică bună. Se poate ca și sfatul de-a ne decide pentru sfera de atracțiune a uneia dintre puteri ce
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
arunce sticla de vin astfel mutilată decât să o lase neîncopciată. Îi este frică să nu bem noi, angajații, pe ascuns ( mai mult de jumătate sunt musulmani, în treacăt fie spus). Chiar și cafeaua trebuie să ne-o plătim, suprema jignire ce poate fi adusă unui chelner care prepară zeci, poate sute de cafele pe zi. Nu putem înșela prin autoservire mașina de cafea, mare și nărăvașă ca o locomotivă cu aburi, este dotată și ea cu un sistem sofisticat de
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Închisori, ce era cel mai greu de suportat? Frigul, foamea, lipsa familiei? Faptul că am fost tineri, la vârsta de 17-20 de ani, a contat și am suportat mult... De multe ori n-ai sesizat greutatea, n-ai sesizat ori jignirea, le-ai privit pe toate cu ușurință. Și abia așteptai să treacă... Deci vârsta a fost un atu, din punctul ăsta de vedere. Vârsta așa de mult ne-a ajutat - cel puțin pe mine, vă spun sincer, că n-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
că nu face bine renunțînd prea repede la supărare. Iarăși i-a făcut Cornel ceva sau i-a spus ceva, pus de Radu, mai mult ca sigur. Cît și-ar stoarce creierii, nu-și mai amintește ce. A fost o jignire, altfel nu s-ar fi înfuriat. Acum i-a rămas doar faptul că știe că l-a supărat cu ceva. De asta nici n-a mai trecut pe la el. De asta acum îl lasă să stea stingher printre adulți. N-
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
ca o dojană pentru conștiințele voastre! Urmă o pauză de efect, ca și când omul ar fi vrut să Își adune toate forțele. - Când păgânii, după ce au Înfrânt apărarea noastră, au năvălit pe străzi și prin case, a Început cumplitul măcel. Și jignirile. Această tânără sfântă se ascunsese În casa ei, dar când păgânii s-au năpustit, Însuși tatăl ei a scăpat-o de la chinul la care demonii ar fi supus-o. Cu o lovitură de spadă i-a retezat trupul feciorelnic. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
bine? Îl Îndemnă Dante, deranjat de acea șovăială. Tânărul continua să nu răspundă, cu privirea din ce În ce mai supărată. - E o blasfemie. O insultă adusă lui Alah cel puternic și milostiv, murmură el În cele din urmă. De ce vreți să reînnoiesc această jignire, traducând-o În limba necredincioșilor? Dante tresări la zisele acelui păgân. Dar se abținu: pe chipul tânărului se deslușeau semnele unei mâhniri sincere. Și poate că o jignire adusă lui Dumnezeu era cu adevărat ca atare În orice limbă. - În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
milostiv, murmură el În cele din urmă. De ce vreți să reînnoiesc această jignire, traducând-o În limba necredincioșilor? Dante tresări la zisele acelui păgân. Dar se abținu: pe chipul tânărului se deslușeau semnele unei mâhniri sincere. Și poate că o jignire adusă lui Dumnezeu era cu adevărat ca atare În orice limbă. - În graiul meu, insulta adusă dumnezeului tău va fi mai mică. Dă-i drumul! - Alah e mare, se hotărî până la urmă să Înceapă sarazinul, dar al-Jazari... e și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Și, În sensul acesta, este adevărat că În ele există o scânteie din acea trufie străveche, care ne-a făcut să pierdem Edenul. Pentru că orice pod, acoperind o barieră pe care Dumnezeu ne-a pus-o În cale, constituie o jignire la adresa proiectului său. - Aha, pricep. E o observație subtilă. Dar nu poate fi Împărtășită, mă tem. Ea presupune că proiectul lui Dumnezeu se naște complet și definitiv. Și, că, prin urmare, nu va putea suferi niciodată vreo modificare din partea omului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Personal, Tito sar fi dorit un fel de „gauleiter al Balcanilor.” La Budapesta, „executând voința stăpânilor săi”, colabora cu Rajk, în Bulgaria dădea ordine lui Kostov, la București „miza pe trădătorul Pătrășcanu”, în timp ce în Polonia „își punea speranțele în gomulchism”. Jignirile la adresa „mareșalului” se țin lanț, cea mai urâtă fiind, în opinia noastră, preluarea unei caracterizări extrem de necuviincioase, realizată (nu știm dacă nu cumva este inventată?! A de Andre Laguerre, corespondentul la Paris al revistei americane „Time”, care scria: „Tito este
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
-și ridice țara lor la un nivel de trai înalt”. La rândul său, din partea iugoslavă, Blajo Ivanovici a spus: „Asemenea lucruri intradevar lovesc. Iugoslavia a trecut acest drum. Noi privim asemenea lucruri cu alți ochi. Noi ne-am obișnuit cu jignirile, nu că ne-am învățat să răbdam în ceea ce privește problemele independenței și suveranității”. Apoi, în același spirit, sunt evidențiate nejusticatele inegalități în relațiile Uniunii Sovietice cu România sau alte țari socialiste. „Acele țări membre ale C.A.E.R. - spune Chivu Stoica
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
să le traducă, ci numai să le aibă de măsurariu pentru ce va scrie în acest gen. Sunt bineveniți autorii aceia cari, chiar cu talent mai neînsemnat, [î]și dau o silință onestă de a scrie solid și sănătos fără jignirea moralei și-a cuviinței, adeseori încă autori de aceștia sunt mai de preferat decât de aceia cari strălucesc prin luxul cel bogat al fantaziei, prin verva cea plină și strălucită a spiritului; tot așa precum adeseori e mai de preferat
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
noi, ca în coșmaruri, tumori maligne ard. Lovim, constant, pereții, cu capete mahmure, Cucuiele acestea nu mai transmit nimic, Din când în când vin oaspeți, să ceară sau să fure, Eventual să lase un preaviz, în plic. Ne merităm impasul, jignirile și jalea, Ne naștem incapabili, pretindem ajutor, Ca un făcut, fatidic, în noi e-nchisă calea Și redactăm ferparul, cu drept de autor. Suntem cuprinși de spasme și de melancolie, Închiriem cu ora un dric și cai mascați, Sărbătorim dezastrul
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]
-
fiecare dată când l-am tras pe trotuar, în copilărie sau ca adult) și i-am răspuns că, în mod cert, mă împotrivesc. Îi intrase în cap că n-avea gâtul curat. Voia să-l cruțe pe Victor, frizerul, de jignirea de a-i privi gâtul murdar. Și, ca să vorbim deschis, chiar era murdar. Aceasta n-a fost nici prima, nici ultima dată când și-a introdus un deget în gulerul cămășii și mi-a cerut să mă uit la gâtul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
frumoasă era și doar era cea mai mare dintre surorile mamei bătrână de-a binelea, adică! Uite-i picăturile de apă în păr, parcă-s pietre prețioase! Și ce bucuroasă e! Acuș' or să strige la ea, fiindcă e o jignire să te bucuri doar tu singură, când toți sunt triști! Ne-am așezat cu toții la masă. Dar ea nu-și dezlipea ochii de la străin. Și nici eu, nu știu cum, nu mă puteam uita decât la el. Mi-am zis că seamănă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
fiorul neplăcut care a răscolit-o la vederea lui Ștefănescu. "Cine era tînărul care l-a oprit ieri, pe alee, pe Don Șef?" Amintirea privirii lui Mihai Vlădeanu în care a fost învăluită o clipă, o ustură, mai mult decît jignirea directorului. "Obraznicul! Cu prima ocazie îl iau de urechi și-l duc Brîndușei Roman, la Comitetul P.C.R. Trebuie să aflu cum îl cheamă..." *** Cînd deschide ochii, trezit pentru că i-a fost atins piciorul din neatenție, Mihai o vede pe Maria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
termen lung, familia aceea unită și solidară aveau asupra Emmei un ucigător efect magnetic. I se părea că nu cunoscuse niciodată ceva asemănător. Plecase de acasă de mult timp, de fiecare dată când se Întâlnea cu mama ei, Își aruncau jigniri imposibil de uitat. Când, uneori, duminica, lua masa de prânz cu ei, tatăl ei se retrăgea imediat În cabina de la poartă pentru a asculta transmisiile partidelor de fotbal și Își limita legătura cu ea la a o Întreba cum mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
timp era mândru de el. Deci Kevin nu era un pămpălău fricos, așa cum se temuse. Era fiul lui. Și Îi semăna. Avea același păr negru, creț și aspru. Și același caracter, autoritar. La fel ca el, Kevin nu uita o jignire. Și cerea răzbunare. — Așa va fi, aprobă el. Și pentru a sigila pactul făcut, bătu palma cu fiul lui izbind cu putere. Ochiul plin de viață al lui Kevin, nedezlipit de chipul tatălui, exprimă o asemenea recunoștință, o asemenea Încredere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
matur și demn. Îmi arată insigna de veteran: «Domnule, ce obraz am eu să mă duc În casa lor cu asta În piept și să le cer să-mi dea voie la ei În țară? Insigna asta ar fi o jignire pentru ei: am omorât o grămadă de nemți, domnule. Și-acuma, ca și cum m-aș lăuda cu asta, să mă duc să le cer viză? Ce gafă, domnule! Mi-a slăbit mintea, ce să mai zic...». Și-a scos insigna, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
minor. Președintele Băsescu a spus: „Marea Neagră este un lac rusesc”. Ziariștii au decupat din context acest ornament retoric, cu vagi conotații ironice, și l-au transformat în subiect de știre. În funcție de simpatiile lor politice, cititorii au perceput diferit informația: fie jignire inutilă adusă unei mari puteri, fie curaj politic. Există o mare diferență între informație și eveniment. O dispută interetnică poate să rămână subiectul unei știri obișnuite. Evenimentul apare în momentul în care ziaristul observă (sau impune chiar el) un grad
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
lui Ionel ceea ce-l face să fie mai tot timpul posac când trebuie să interacționeze cu acesta; deoarece a sesizat sensibilitatea tânărului, se abține de a face orice fel de glumă în prezența lui pentru ca să nu fie interpretată drept o jignire (ceea ce, de altfel, s-a și întâmplat de câteva ori). Totuși, el consideră că dacă își cântărește în continuare vocabularul și îi vorbește frumos, Ionel nu are de ce să se plângă. Întrebăritc "Întrebări" 1. Care dintre funcțiile și principiile comunicării
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]