681 matches
-
Interaliat din Italia, era absolut necesară, pentru a obține un răspuns rapid. Era imposibil de stabilit vreun contact cu baza avioanelor Savoia, care avea aparatele necesare pentru acest tip de misiune: toate legăturile telefonice erau întrerupte. Ministrul continua să se lamenteze și nimeni nu se pronunța. Atunci m-am ridicat și am spus cu fermitate: Nu văd decât o singură soluție. Misiunea trebuie îndeplinită de un avion de vânătoare Messerschmitt, cel mai rapid avion de care dispunem. Pe care vom instala
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
N. Volenti a devenit gazdă, dar din cele ce îi scria lui Negruzzi aflăm că: „Cu părere de rău trebuie să însemn că nu s-a citit nimic nici într-o ședință. Nu știu ce să fie cauza”. În decembrie 1885 se lamenta: „Tânjește Junimea și pace...Ne adunăm, când ne adunăm, câte doi trei, până la patru, cinci, de-o bucată de vreme, și nici nu se citește nimic,nici nu se spune nimic. Oh! Durere! Nici chiar nu se mai râde”...Deteriorarea
Junimiștii la ei acasă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1686_a_2905]
-
știu și nu sunt sigur că sunt eu, că mai exist! Pentru că nu mai cred în nimeni și nimic!. Mutațiile sufletești care s-au produs în aceste momente au fost extreme, iar regizorii întregului sistem mizau pe aceasta. Așa cum se lamenta Cornel Popovici, victimele nu mai știau încotro să o apuce, fiind total golite de crezuri și înțeles. Singura variantă pentru cei care se prăbușeau sufletește era trecerea de partea agresorilor, fapt care le conferea o relativă stabilitate și siguranță emoțională
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Vasile Pușcașu și Alexandru Mărtinuș. În primele zile ale lui ianuarie 1950, directorul Dumitrescu a trecut prin cameră și, văzându-l cu urme de tortură, l-a întrebat dacă a fost bătut, moment în care Bogdanovici a început să se lamenteze, recunoscând că a fost oportunist. Mai târziu, spune Cornel Pop, a dat o amplă declarație scrisă în fața directorului. Ștefan Davidescu relatează unul dintre momentele în care Bogdanovici a fost schingiuit. Cu toate că era într-o stare foarte proastă, l-a înfruntat
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
repetiției, zicea Freud) suprasubliniază bâlbâielile istoriei, poți afla cât e ora citind-o pe vechile cadrane solare. Zidul Plângerii se mulțumește acum să fie occidental: lamentațiile au trecut dincolo de zid, pe esplanadă. Când unul n-are de ce să se mai lamenteze, rolul revine celuilalt. Ca și cum ar trebui să existe mereu un figurant care să ducă mai departe ștafeta lacrimilor. Un autor clasic de tragerii ar aplauda unitățile de acțiune, de loc și de timp. Protagonist: Dumnezeu-Tatăl. Locul: doi kilometri pătrați. Durata
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
înșiși reacții diferite: triumfalismul reușitei la cei de dreapta, gustul amar al consecințelor economice ale acestui conflict și al echivalenței morale dintre puterile imperiale aflate în blocuri ideologice opuse, la cei de stânga 180. Indiferent de opțiunile ideologice, se vor lamenta împreună în fața pericolului "invaziei tribale" a răsăritenilor asupra lumii civilizate, cu precădere în Europa occidentală, Statele Unite fiind antrenate acum într-un alt tip de război, Războiul fierbinte cu terorismul oriental. Asemenea reacții vor fi însă temperate în discursurile oficiale menite
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
cu „megalomania” lui Breban!... Confuzii care se nasc dintr-o ținută socială, exterioară a autorului care sunt și care, dintr-o decență elementară, moștenită și de la tatăl meu, a refuzat să facă, precum atâția simpatici colegi ai mei, să mă lamentez public de tot felul de neajunsuri, reale, În cea mai mare parte. În momentele mele de contrarietate, de nemulțumire socială sau intimă - niciodată de depresie! -, mă retrăgeam În cămările mele bine oblonite ziua și noaptea, afundându-mă Într-un somn
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
febră și o anume fascinație obsedantă, sâcâitoare, „noi” ne găsim rostul: unul „dubios”, desigur, în ochii micului burghez, harnic și rob al utilității de orice fel sau în ochii Prostului etern. („Iar vorba de spirit doarme în urechea prostului!”, se lamenta prințul danez.Ă Noi creăm, ca un iscusit iluzionist urcat pe o scenă primitivă a unui teatru de provincie, din extrem de puține elemente... Totul sau, cel puțin, vrem să sugerăm totul! Sau, uneori, doar Partea, acel fragment ce dă mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
ordine chiar și în ceea ce poate fi, la un moment dat, lectură întâmplătoare. Când ai obsesivitatea bună a unei întrebări vii, tot ce-ți cade în mână poate fi revelator, de la ziar la roman, de la roman la tratat. Când ne lamentăm că se citește puțin, ar trebui să ne gândim, cât de cât, și la calitatea lecturii. Și să nu ne facem un idol dintr-o ocupație care nu are sens decâtă dacă chiar are unul. A fi „intelectual“ nu înseamnă
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
duminică, pe la 12. A conduso tata până la Brașov. Eu ce mă fac cu urâtul? Iar rațiune... Bine că nu face armată, pentru că în felul acesta va veni acasă cu o lună mai devreme. Ce bine a fost. Trebuia să mă lamentez și dumneavoastră pentru că încă nu m-am obișnuit singură. În fiecare zi ne beam cafeaua liniștite și discutam de toate. Am pus-o să mi spună tot ce face pe acolo. A luat amândouă examenele foarte frumos. Deci puful se
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
cu liceul care a fost „cutremurat” și s-a ales cu ceva răni care trebuie înlăturate. Mama nu se simte nici ea grozav. Nu știu de ce amețește destul de des, nu mai vede. Inima să fie, aceleași glande?... Azi dimineață se lamenta. Nu e bine și n-ai chef când nu e sănătate. De data aceasta după tratamentul din iarnă făcut la Brașov, nu s-a simțit bine. A mai venit și povestea aceea cu Liviu care a deranjat-o mai mult
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
an, se găsea în situația de a lupta împotriva piedicii dogmaticii, pe care trebuia să o repete în sesiunea de toamnă. Pentru a depăși examenul a fost providențial iarăși impulsul și recomandarea protectorului său don Scapini. Profesorul don Zenati se lamenta pentru amestecul invadator al maturului și navigatului don Scapini; dar el printr-o dojană îl liniștea: «Te si proprio un buteloto!» (Te porți ca un băiețel!). Pentru a-i da de înțeles că există alți parametri mult mai importanți pentru
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
v-a făcut vrednici să înțelegeți și să faceți pomană. Dumneavoastră primiți mai mult decât noi. Să-i mulțumiți Domnului!». Totul e condus de Providența lui Dumnezeu. Era inutil ca economii să fi mers la el nemulțumiți și să se lamenteze din cauza creditorilor insistenți. Riscau să audă spunându-li-se: « Dar tu, nu te încrezi în Providență? Vezi, eu nu am nici măcar un ban, și îmi pare că sunt un miliardar». Dar de câte ori don Calabria aflându-se cu apa până la gât
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
dacă Domnul ar accepta-o“. Puțin mai apoi, a spus cu seninătate: „A fost acceptată“. Doctorul Vantini, care era un prieten intim de-al lui don Calabria, l-a sfătuit să-și radă barba. „Mă chinuiți până la capăt“, s-a lamentat don Calabria, dar mai apoi a permis. Cu multă seninătate a spus: „Iată, mi se pare că Isus personal îmi iese în întâmpinare“. O pauză și apoi: „Da, simt că Domnul îmi este foarte aproape și că mă iubește“. Abia
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
și drogurilor, deși declarasem că eram vindecat. „Lucruri groaznic de neadevărate au fost spuse despre Bret,“ a intervenit Jayne. Impulsionat de Jayne, am adăugat „indignat“ că, „Da, m-au deranjat și pe mine aceste lucruri“. Jayne a continuat să se lamenteze: „Industria în care lucrez e foarte dură cu relațiile, așa am pierdut multă încredere de mine“, și „Cred că tipii de treabă - orice ar însemna asta - erau atât de intimidați de mine încât cei cu care mă întâlneam nu țineau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
fapt un om al păcii ; în adîncul inimii, el nu-și dorește altceva decît să lucreze într un salon de coafură. Ești prea bătrîn ca să mai riști. Alege siguranța : rămîi în armată, îl sfătuiesc părinții. Dar am luptat atîta !, se lamentează el. Cînd o să se termine ? La care mama lui îl liniștește : Se luptă de 2.000 de ani nu mai poate dura mult. Acest schimb de replici demn de Woody Allen e primul semn că filmul nu e atît de
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
le-ar putea face alții. Și noi atunci ce să facem? Să stăm aici la o cafea, să trăncănim. Nu, mie-mi place să duc la capăt proiectele mele, să nu le îngheț și apoi să mă văicăresc, să mă lamentez, cum fac foarte mulți care n-au gîndit niciodată să facă ceva și pentru altul ci numai pentru ei, și să fie și nemulțumit că nu li se răsplătește pe deplin efortul...Nu, așa ceva nu-mi place, mă obosește, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
Roman Patapievici, o haită de invidioși s-a repezit asupra lui. Când însă partidele subtilizează miliarde pentru tolba lor, hienele tac. Cartea e și ea o marfă, iar promovarea mărfurilor costă. Fără să conștientizăm acest lucru vom continua să ne lamentăm că Academia Suedeză ne ignoră, că premiul Nobel merge în ograda altora. A.B. Dacă am avea posibilitatea și, pentru o zi, prietenii plecați la îngeri ar putea să se întoarcă pe Pământ, pe cine ați dori să revedeți? Sincer
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
se forma. A reforma numai un segment al societății e ca și cum ai vrea să faci din cineva sportiv de performanță, tăindu-i picioarele. Va putea concura, dar la olimpiada handicapaților! Să privim și sfertul plin al paharului, să nu ne lamentăm și să ne plângem de milă și, mai ales, să nu contăm că ne scoate cineva din prăpastia în care am căzut. Iată, nici domnul președinte, nici prefecții, nici diriguitorii județelor nu au o evidență a minților luminate, a inventatorilor
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
Facem din nou câteva drumuri prin râu să cărăm totul la mașină, ajungem, încărcăm totul, ne suim și noi și... motorul nu pornește. Jose dă câteva chei furioase, apoi își ia cu disperare capul între mâini și începe să se lamenteze că are ședință la ora 11 dimineața ca să analizeze mersul companiei lui. Noi, gringas, îl privim în șoc, ne uităm la ceas care arata deja 12, și ne gândim că poate businessul merge prost nu numai din cauza farmecelor amantei. Îi
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
-l ucideți. Ce înseamnă asta?" Xiang Yu s-a simțit rușinat. Liu Bang, prefăcându-se că iese să-și facă nevoile, a fugit la Bashang, în tabăra lui. Supărat că n-a reușit să-l ucidă, Fan Zeng s-a lamentat: "Xiang Yu nu va ajunge departe. Liu Bang va fi stăpânul țării." La acest banchet binecunoscut din istoria Chinei, Xiang Yu, sigur pe puterea armatei proprii, i-a permis lui Liu Bang să scape. Mai târziu, el s-a declarat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
vadă că i-am închis pentru a capta mai bine roșul intens al inimii lui, pe care am cuprins o, efectiv, cu ochii minții, bătând năvalnic. Pentru mine. Mi-a bătut inima să-mi sară din piept, nu alta! se lamentează el cu glas teatral, făcându-mă să tresar brusc și să-mi întorc privirea spre el. Apoi izbucnește în râs. Derulez timpul cu câteva secunde înapoi, fără să iau aminte la râsul lui. Oare am auzit bine ce-a spus
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
până aici lăsând-o pe veci pe netezimea buturugii. Dar povestea este prea lungă pentru timpul pe care-l avem și până la urmă nici nu cred că ai s-o înțelegi pe deplin așa cum am înțeles-o eu. Mă lamentă-i ca un copil, „Spune-o, te rog spune-o și cred că aș înțelege”. Aproape strigă la mine „De unde știi tu că aș fi în stare să pun eu în cuvinte totul, sunt lucruri pentru care cămașa cuvintelor devine
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
involuntar modelul de educație și își vor crește copiii în aceeași manieră. Să fie ascultător. Orice părinte își dorește copii ascultători, care să răspundă cu promptitudine de fiecare dată când le cere ceva. Însă, frecvent poți întâlni părinți care se lamentează: „Ce să mă mai fac? Copilul meu nu mă ascultă.” De la cele mai fragede vârste, unii copii manifestă indiferență la solicitările părinților sau chiar mai mult, preiau „controlul familiei” atunci când se pune problema luării unei decizii. Atunci când ne punem problema
Arta de a fi părinte by Cristina Glisă () [Corola-publishinghouse/Science/290_a_1418]
-
o ofensivă prin surprindere Împotriva armatei din Echizen. Clanul Oda luă peste opt sute de capete. Forțară Înaintarea asupra inamicilor, care fugeau acum din Yanagase, urmărindu-i și Înnegrind cu sânge frunzele uscate de Început de toamnă. Războinicii din Echizen se lamentau de slăbiciunea propriei lor armate. Dar aprigii generali și luptătorii curajoși care se Întorceau să lupte erau doborâți În bătălie. De ce erau atât de slabi? Și de ce nu puteau lovi clanul Oda? La căderea oricui, contribuie un cumul de factori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]