735 matches
-
savanți se gîndesc în momentul de față la posibila apariție a unei societăți civile "globale" sau "internaționale"12. În timpul celei de-a treia faze, limbajul societății civile s-a răspîndit într-o varietate fără precedent de contexte geografice. În zona latino-americană, de exemplu, discuțiile despre societatea civilă s-au evidențiat în rezistența cetățenilor față de regimurile militare autoritare și birocratice, în campaniile împotriva terorismului și a militarismului și în planuri de cooperare economică și politică regională, cum ar fi Mercosur.13. Studiile
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
nu au reușit în mod sistematic să analizeze sînt exemplele de retragere de la putere. Să ne gîndim la recenta abundență de lideri politici a căror funcție principală este aceea de a fi contribuit la destrămarea unui sistem politic despotic. Analiștii latino-americani au recunoscut de mult importanța "liberalizării de sus, conduse de către stat"16; dar în analizele politice europene, acest proces a fost rareori discutat, cu toate că a existat o succesiune de personalități politice pricepute la acțiunile de demontare a puterii: Adolfo Suarez
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
undeva în sudul Olandei. Elicopterul a semnalat un ambuteiaj, sugerând o rută de rezervă. Cei cu însărcinările speciale din delegația noastră au intrat în alertă pentru câteva minute. Aveau motive de îngrijorare, întrucât, nu cu mult înainte, într-o țară latino-americană, coloana oficială a lui Nicolae Ceaușescu a greșit destinația, intrând în curtea Ministerului Apărării, care nu inspira decât teamă în acea țară. Pe alt plan, colegii de la Agenția Economică au fost foarte ocupați cu delegațiile venite din toate sectoarele pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
atunci de România a avut implicații majore asupra relațiilor sale cu țările membre ale Tratatului de la Varșovia, ale CAER, dar determinând și unele intervenții majore, în favoarea României, din partea unor state ca SUA, R.P. Chineză, a unor state europene și chiar latino-americane, care intuiau direcția spre care se puteau îndrepta evenimentele, posibile mutații și efectele lor pe plan european și mai larg. În America latină, o delegație guvernamentală română, condusă de un viceprim-ministru, a constatat sprijinul de care țara noastră se bucura în
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
Odată cu aprobarea Sistemului Generalizat de Preferințe (SGP), se semnează acorduri de "prima generație"-Argentina 1971, Uruguay 1973, Brazilia 1973, Mexic 1975. 1973 Se creează, în conformitate cu Acordul de la Lomé, grupul ACP Africa, Caraibe și Pacific. 1974 inițierea Conferințelor bianuale Parlamentul European-Parlamentul latino-american(Parlatino). De la constituire și până în prezent, au avut loc reuniuni la: Bogota 1974, Luxemburg 1975, Ciudad de Mexico 1977, Roma 1979, Bogota 1981, Bruxelles 1983, Brasilia 1985, Lisabona 1987, San Jose 1989, Sevilla 1991, Sao Paulo 1993, Bruxelles 1995, Caracas
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
cele mai complexe fiind cele cu Chile și Mexic; Au fost organizate 5 reuniuni la nivel înalt UE-America Latina și Caraibe , 17 reuniuni parlamentare și 13 ministeriale; UE a obținut statutul de "observator" la OSA-Organizația Statelor Americane, la SELA-Sistemul Economic Latino-american și la ALADI Asociația Latino-Americană de Integrare. ROMÂNIA-AMERICA LATINA ȘI CARAIBE În contextul relațiilor politice, economice, cultural-științifice ale României, statele din America Latină și Caraibe au deținut și dețin un rol secundar, înregistrându-se doar unele perioade ocazionale de "flux de
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
cu Chile și Mexic; Au fost organizate 5 reuniuni la nivel înalt UE-America Latina și Caraibe , 17 reuniuni parlamentare și 13 ministeriale; UE a obținut statutul de "observator" la OSA-Organizația Statelor Americane, la SELA-Sistemul Economic Latino-american și la ALADI Asociația Latino-Americană de Integrare. ROMÂNIA-AMERICA LATINA ȘI CARAIBE În contextul relațiilor politice, economice, cultural-științifice ale României, statele din America Latină și Caraibe au deținut și dețin un rol secundar, înregistrându-se doar unele perioade ocazionale de "flux de interes". Primele contacte oficiale au
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
înregistrează, la București, consulate ale Argentinei, Boliviei, Braziliei, Chile, Republicii Dominicane, Ecuadorului, Guatemalei, Haiti, Mexicului, Nicaragua, Paraguay, Peru, San Salvador, Uruguayului și Venezuelei. Din dorința reciprocă de dezvoltare a relațiilor comerciale, apar, pe lângă consulate, și agenți comerciali, atât în țările latino-americane, cât și în România. Etapa următoare în dezvoltarea relațiilor bilaterale cu America Latină avea să o constituie deschiderea de "legații", prima fiind cea de la Rio de Janeiro, inaugurată, în 1928, cu sprijinul și intervenția directă a lui Nicolae Titulescu. Demersurile lui
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
fiind cea de la Rio de Janeiro, inaugurată, în 1928, cu sprijinul și intervenția directă a lui Nicolae Titulescu. Demersurile lui Nicolae Titulescu au determinat și deschiderea de noi legații ale României în Argentina, Chile, Mexic, Peru și Uruguay. Cu statele latino-americane, s-a colaborat eficient în perioada interbelică și în cadrul Societății Națiunilor, în special în anii președinției lui Nicolae Titulescu. Marelui diplomat i se datorează și aderarea României la "Pactul Saavedra-Lamas", de "neagresiune și conciliere", semnat la Rio de Janeiro, la
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
braziliene a avut-o manifestul dadaismului lui Tristan Tzara, prezentat la o expoziție din februarie 1922 de la Sao Paulo. Ca urmare a intrării României în cel de-al Doilea Război Mondial de partea țărilor Axei, la 22 ianuarie 1942, statele latino-americane au decis ruperea relațiilor cu acestea, inclusiv cu România. Relațiile au fost reluate la încheierea războiului, la nivel de legații și, ulterior, de ambasade, primul acord de acest gen stabilindu-se cu Argentina la 1 octombrie 1946. In deceniile 6
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
1946. In deceniile 6, 7 și 8 ale secolului al XX-lea, relațiile s-au amplificat și diversificat, atât în domeniile politic și economic, dar și cultural-științific. Au contribuit la aceasta vizitele, la nivel înalt, în România sau în state latino-americane. Menționăm, dintre acestea: vizita lui Ion Gheorghe Maurer, în Argentina, în mai 1958, în calitate de Președinte al Prezidiului Marii Adunări Naționale, vizitele în Mexic, Venezuela, Columbia și Chile efectuate, în toamna anului 1968, de Gheorghe Rădulescu, vicepreședinte al Consiliului de Miniștri
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
să ne diminuăm dramatic prezența în Rusia, țările arabe, Japonia, SUA, inclusiv în America Latină. Ca atare, actualmente, exporturile României sunt concentrate în proporție de 77,13 % pe spațiul UE și doar 3,42 % pe cel American (incluzând nu numai statele latino-americane, ci și SUA și Canada), iar importurile din UE reprezintă 74,44% din total și cele din zona America 4,56%. De reținut, în acest context, că între primii 25 de parteneri ai României la export sau la import nu
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
și Canada), iar importurile din UE reprezintă 74,44% din total și cele din zona America 4,56%. De reținut, în acest context, că între primii 25 de parteneri ai României la export sau la import nu figurează nici o țară latino-americană! Recent, Călin Popescu Tăriceanu, primul ministru al României, evidențiind faptul că, practic, piața UE a ajuns la saturație în ceea ce ne privește, înregistrându-se și o concurență acerbă, cu exigențe de preț, calitate și condiții de livrare, pe care nu
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
ca România să fie invadată de URSS, datorită poziției sale de condamnare publică a intervenției în Cehoslovacia. El a precizat că dorește să cunoască dacă există acest pericol, deoarece Venezuela ar intenționa să ridice această problemă la ONU, în numele țărilor latino-americane, cu scopul de a preveni o astfel de acțiune condamnabilă, contrară principiilor Cartei ONU. Șeful delegației, Gheorghe Rădulescu, a mulțumit deosebit de cordial președintelui Venezuelei pentru acest gest de prietenie și solidaritate cu poporul român și a arătat că "există, desigur
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
de cupru de la Antamina. Vizita în Republica Orientală a Uruguayului Delegația guvernamentală română a vizitat Uruguay în perioada 4-9 octombrie 1968. Între România și Uruguay au existat întotdeauna relații tradiționale de prietenie. Uruguay a fost cel de-al doilea stat latino-american, după Argentina, care a restabilit relațiile diplomatice cu România, întrerupte în timpul celui de-al Doilea Război Mondial, și a fost de acord cu deschiderea unei ambasade române la Montevideo încă din anul 1959. Scopul principal al delegației în această țară
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
regional asiatic). Pentru soluționarea acestei probleme, s-a lucrat intens prin misiunile diplomatice de la Geneva și parțial de la New York, precum și în capitale. Au fost necesari patru ani, din 1972 până în 1976, pentru finalizarea acțiunii. Soluția a fost găsită cu ajutorul țărilor latino-americane, care, în baza afinităților de limbă și aspirații, au decis să ia România "sub aripă protectoare" ("under the wing"), pentru ca țara noastră să fie acceptată în grup. A condus acțiunea ambasadorul Braziliei la Geneva, Maciel. În baza acestei disponibilități, la
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
la un subgrup regional să nu fie o precondiție pentru acceptarea ca membru în "Grupul celor 77", "dacă unul din subgrupurile regionale recomandă statul respectiv să fie acceptat ca membru al Grupului celor 77". România a fost primită în grupul latino-american. Pe această bază, Reuniunea de la Manila a decis acceptarea României ca membru al "Grupului celor 77". Decizia a fost de natură eminamente politică. Negocierea ei a presupus abordarea individuală a tuturor membrilor grupului (peste o sută de state membre) și
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
sesizabile, nu erau uitate relațiile SUA cu alte țări. Imediat după discursul lui Kennedy, trimișii săi se asigurau la Paris de aprobarea și solidaritatea lui De Gaulle, iar la Londra de a lui MacMillan. Grija sa de a menține solidaritatea latino-americană cu poziția SUA era prioritară. McNamara nu obosea să reamintească în echipa lui Kennedy necesitatea de a evita posibilele diviziuni în alianță (știm aceasta acum, din înregistrările discuțiilor din sala cabinetului prezidențial). În timp ce Consiliul de Securitate șoma, între 25 și
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
erau evenimente ce se petreceau pe solul insulei lor, căci acolo erau instalate rachetele ce intrau prin porturi cubaneze, în timpul crizei, cubanezii au ieșit treptat din lumina reflectoarelor concentrate pe ciocnirea sovieto-americană. Încercasem să înțeleg cu simpatie cultura și politica latino-americană, îndemnat de un mare scriitor Columbian, German Arciniegas, refugiat politic în anii '50 la New York. El era autorul unei cărți remarcabile, Douăzeci de țări între frică și libertate, cuprinzând dramaticele experiențe ale latinoamericanilor, total diferite de istoria europeană sau de
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
Cunoscând ceva mai târziu pe Che Guevara la Geneva (1964) și apoi pe Castro, mi-am dat seama că, pentru ei, revoluția era totul. În 1959, au exclus în numele acestei revoluții, ce trebuia să fie un model pentru toate țările latino-americane, cooperarea cu SUA, iar în 1962 au zădărnicit toate formulele politice ce ar fi putut slăbi suveranitatea lor. Concesii în acest domeniu le-ar fi asigurat un viitor sigur și prosper, dar zelul revoluționar nu putea fi convertit în energii
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
a atras atenția presei americane, începând cu New York Times, pentru ideea primirii concomitente a celor două state germane la ONU, neformulată explicit până atunci. Fusese citată și propunerea română mai veche de denuclearizare a Balcanilor, care în contextul inițiativelor recente latino-americane avea un sens mai proaspăt. Inițiativa română privind Tineretul, condusă în Comisia a treia de Dina Cocea, fusese adoptată cu brio. Delegația română cuprindea juriști de seamă, ca profesorul Traian Ionașcu, pe eminentul diplomat Corneliu Bogdan, mulți diplomați tineri care
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
ordinea de zi a aceleași sesiuni a Adunării generale a punctului referitor la "Măsuri pentru promovarea în rândurile tineretului a idealurilor de pace, respect reciproc și înțelegere între popoare" (Memoriu explicativ din 19 august 1960)7; c) sprijinirea eforturilor țărilor latino-americane vizând transformarea imensului lor continet într-o zonă lipsită de arme nucleare și exprimarea, în context, a primului vot politic independent al României în cadrul Organizației Națiunilor Unite, constând într-un vot favorabil, în condițiile în care celelalte țări ale blocului
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
în umbră încă două proiecte care vizau personalități din alte țări. În afara delegațiilor care promiseseră sprijinul și participarea la dezbateri, au luat cuvântul mai mulți delegați stimulați de conținutul broșurilor cu poezii eminesciene. S-au întrecut pe sine unii delegați latino-americani care, în susținerea proiectului, au citit strofe întregi din poezii. Dezbaterea s-a transformat într-o adevărată exegeză. Mulți au exprimat regretul că nu au ocazia să participe mai frecvent la asemenea discuții. În calitate de observator, în final, am primit permisiunea
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
petrecut în cursul ședinței de dimineață. Seful delegației sovietice, gazda dineului, era ambasadorul URSS la Nairobi, diplomat de carieră. Poziția țării noastre a fost privită cu interes și surprindere de către delegațiile celorlalte țări participante, o serie de ambasadori (occidentali și latino-americani), remarcând că aceasta a fost curajoasă. Într-adevăr, în acei ani, o asemenea acțiune era un act de curaj. Îmi amintesc bine, de asemenea, că, la câteva zile, unul din ambasadorii vest-europeni m-a invitat la o cafea într-una
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
de a stabili și menține cu ceilalți colegi din secretariat relații mai apropiate. Atitudinile de acest gen nu ne vizau pe noi, cei din România, ci pe absolut toți ceilalți. Cu colegii din secretariat, majoritatea occidentali, dar și africani, asiatici, latino-americani, ieșeam frecvent la o cafea sau la o bere, luam masa de prânz împreună, ne vizitam acasă cu familiile. Niciodată acest lucru nu a fost însă posibil cu cei sovietici. La invitațiile pe care eu și ceilalți le adresam acestora
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]