990 matches
-
vrea să se impună, să domine și să cucerească, dar un Zarathustra al iubirii, un războinic al binelui, un ortodox vrăjitor al lumii, care visează „o revoluție a sensibilității, a emoției, a simțirii”, „umanizarea” unei lumi „dezumanizate” de „înstrăinare”, „nesimțire”, „lehamite”, boli grave ale lumii în care trăim. Salvarea este tot iubirea: iubirea care vrăjește, care transformă, nu doar individul - „iubirea este înainte de toate o experiență arhetipală și doar mai apoi o experiență personală” -, dar și lumea înconjurătoare, iubirea care se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288658_a_289987]
-
Încă o gospodărie țapănă În Gorj de unde este el și-și mai face o vilă tot pe-acolo cu cât ciment și fier o fi furat În contu’ Unității, și ce să-ți mai spun, vere? Andrei se strâmbă a lehamite. Ajunge cât mi-a spus. — Acuma apare și atâta ne-ar mai trebui să te-audă cum Îi faci inventaru’. Dacă n-o fi și venit. Ai văzut pe cineva prin curte, Relule, când ai venit Încoace? — Era un fel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
poate că și alții, de prin alte părți, au devenit mai indiferenți față de astfel de manifestări, tocindu-li-se anumite simțuri critice, mai ales că văd și constată atâtea. Să fi ajuns și noi la o astfel de oboseală și lehamite axiologică? Așadar, până unde merge Înțelegerea celuilalt? Până acolo unde sunt Încălcate legile firii și ale bunului simț, dreptul meu uman de a fi așa cum m-a plămădit Dumnezeu. 4.4. Reverberații paideice ale călătoriei Cu toții am avut ocazia să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
așteptată. Au fost câteva tentative de apariție, dar iarna, haina, și-a târât cojoacele pe dealuri și pe lunci mai mult decât trebuie și parcă În ciuda firii. Încă o ilustrare că tot ce-i prea mult strică, obosește și aduce lehamite. Dar de ce discutăm acum și aici despre primăvară? Pentru că este un anotimp al Învierii, al prefacerilor și al ivirii unui nou ciclu de viață. Ea este aducătoare de noi și Înalte țeluri, este re-instauratoare, este un interval de tranzit către
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
la măsuța de pe coridor...! Și... așteptați...! Bărbatul a intrat într-un cabinet... vis-a-vis. Ocup locul indicat, pe un fotoliu rupt și mirosind a mucegai, vechi și acesta precum masa ce întregea mobilierul gri. Deschid geanta și cu un gest de lehamite încep să decojesc o banană. Gândesc că întâlnisem primul ,,om de treabă’’ din acest spital și sunt mulțumit de purtarea sa. Mai târziu aveam să înțeleg de la tatăl meu că se cunoșteau și că omul era de treabă. Am în
FOAIE DE OBSERVAŢIE -jurnalul unei conştiinţe- by VIRGIL ANDRONESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/274_a_499]
-
individul standard, de astăzi și de ieri, de aici și de oriunde. I. L. Caragiale îl numește Mitică. La o privire mai atentă, se dovedește mai curând excentric decât un oarecare. În lumea în care trăiește, mai întâi stupoarea candidă, apoi lehamitea lui cronicizată au un singur leac: internarea într-un ospiciu, unde recalcitrantul va fi redus la tiparul anonimatului. Captiv în plasa de păianjen a scenariadei, el devine un simplu popic. Ca traducător, Ț. a transpus în colecția „Poeți elvețieni contemporani
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290279_a_291608]
-
Bucovinei”... * În suișurile sale Bucovina a fost mereu însoțită de sabia cenzurii. Numere întregi au fost oprite de la difuzare. Pagini după pagini au apărut cârpăcite cu plasturii: „CENZURAT!” Uneori cu explicații ale redacției, alteori cu tăcerea în care am citit lehamitea. „Ce e cenzura?” - a izbucnit la un moment dat gazeta care le-a răspuns limpede cititorilor: ”Un lung prilej pentru tăiere. Creionul roșu aleargă în dreapta și-n stânga deasupra coloanelor de ziar pentru a tăia la întâmplare, după fantezie, și
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
răului nu se modifică ... Sufăr că am suferit? Caligrafiază de mii de ori și ce dacă? Banalizează prin repetare întrebarea aceasta ce nu așteaptă nici un răspuns. Scrie numele sentimentelor, trăirilor, monștrilor care te-au chinuit cel mai des: moarte, frică, lehamite, greață... La noi convalescența este infinit mai lungă și mai dureroasă decât boala și n-ar fi exclus să facă parte din tine, să-ți dicteze mișcările, ba chiar să te simți pustiu, derutat fără aceste spaime. Neavând de ales
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285979_a_287308]
-
convalescența este infinit mai lungă și mai dureroasă decât boala și n-ar fi exclus să facă parte din tine, să-ți dicteze mișcările, ba chiar să te simți pustiu, derutat fără aceste spaime. Neavând de ales, am început cu lehamite și derută această plutire printre neliniști. Le-am scris numele de mii de ori în minte, apoi pe hârtie, pentru că nimic nu se lămurea, nu devenea mai clar.” Este cea mai exactă (auto)caracterizare a universului romanesc al lui B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285979_a_287308]
-
Dacă Dostoievski ar fi trăit în România de astăzi, nu cred ca n-ar fi participat la surdele noastre dezbateri culturale, nici c-ar fi ignorat chiar gesticulațiile minore ale revoltaților de serviciu. Tocmai „bunul-simț” al credinței îmi spune că lehamitea generalizată a inteligenței creștine și lenea de a reflecta cotidian asupra implicațiilor publice ale Crezului Bisericii nu reprezintă altceva decât moștenirea unei modernități atee care subzistă neproblematic în noi. Cu doar câteva excepții, am subscris cu toții la comandamentul privatizării credinței
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de foc” în lupta popoarelor riverane. Numai că, atunci când discursul e politizat în exces, în spiritul vremii comuniste - și asta se întâmplă nu rareori -, tendențiozitatea retoricii devine stridentă, iar încântarea în fața imaginației poetice dispare, lăsând cititorul pradă unui sentiment de lehamite. Concomitent cu reportajul, P. profesează eseul publicistic, prezent în paginile din Un elefant pentru doi oameni. Scurt periplu prin civilizațiile tinere ale planetei (1973), România - convergențe la universal (1975), alcătuiește culegeri de interviuri - Poezie și politică (1972), Literatură și națiune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289066_a_290395]
-
Viața studențească”, „Amfiteatru”, „Convorbiri literare”, „Arta”, „Secolul 20”, „România literară”, „Dialog” ș.a. K. a scris, cu vervă inteligentă, romanul refuzului de a se adapta la existență al adolescenților anilor ’70-’80. Unde fugim de acasă și cum ne vindecăm de lehamite sunt întrebările la care răspund, la propriu, principalii protagoniști, Vlad Dejan, Andrei Moscalu, Cornelia, în prima parte a narațiunii din Îngereasa cu pălărie verde, studenți în ajunul examenului de licență, în a doua parte - tineri intelectuali ce se întorc din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287707_a_289036]
-
întâmplătoare, știu de la bunicii mei că gresia de coasă și cea de cuțit au consistență diferită, una este mai „moale” decât cealaltă. Mai întreabă curios „de unde sunt de loc”, îi spun că de la câmpie, din Bărăgan, face un gest de lehamite cu mâna în aer, cei de la șes nu au nicio treabă cu coasa adevărată. „Am la mine în sat pe unul care începe să coasă’ la cinci dimineață și nu se oprește toată ziua. Spune că așa cum le place altora
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
o primă etapă, alarmați de gestul său, iar băr batul purtând ochelari fini, cu ramă metalică, începe să strige nervos, excedat aproape : „Sunt doctorul R. și sunt riveran, domnilor !”, accentuând voit cuvintele „doctorul” și „riveran”. Schițează apoi un gest de lehamite cu mâna stângă, în direcția rândului și a jandarmilor, în timp ce cu cealaltă apasă telecomanda porții automate de intrare în garaj. Iar la magazinul de desfacere al firmei de confecții din zonă (aceeași care a afișat deasupra clădirii unde își desfășoară
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Barbu de adevăruri prea pe șleau exprimate: firește, de adevăruri privindu-l. Trebuie să mărturisesc că, asemenea fiecăreia din situațiile în care am fost obligat să-i răspund lui Eugen Barbu, și de data aceasta o fac cuprins de o lehamite asemănătoare celei ce-i însoțește, probabil, pe vidanjori în utila, dar, vai!, nu tocmai plăcuta lor muncă N-avem ce face! Măcar din când în când mizeria de-un fel ori altul trebuie îndepărtată, spre binele nostru, al tuturor. Și-
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
făcea șicane de câte ori avea ocazia. În primele săptămâni de armată îmi amintesc de un moment mai special în care un alt sergent, în stilul arbitrar caracteristic, ne-a alergat în jurul dormitorului. Eu, ca de obicei, mă mișcam mai greu, cu lehamite și atunci sergentul m-a pus să alerg cu masca pe figură. A fost un moment critic, depășisem starea de suportabilitate, fierbeam de furie și eram hotărât ca la primul ,,careu” să ies în față, să arunc arma și să
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
fusesem, marinarul recepționer nea condus în cameră, și ne-a parcat la loc sigur bicicletele. Regret că nu i-am fotografiat figura când, parcă scârbit auzind că voiam să mai pedalăm și pe-o hidrobicicletă, a dat din mână a lehamite. Am luat una albastră, de data asta ne amuzam pedalând. Mircea, așezat comod pe băncuța hidrobicicletei, relaxat, cu brațele la piept, fără tricou, zicea: De m-ar vedea directorul meu acum!” (el era doar învoit de la serviciu, numai eu eram
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
anumită undă gustativă o imprima acestuia doar sarea care ne făcea să înghițim mai lesne hrana astfel pregătită. După atâtea zdrumicături și ronțăituri care ar fi pus în pericol smalțul dentar al oricărui rozător, corpurile noastre, sastisite și cuprinse de lehamitea față de vânzoleala și de taifunurile culinare manifestate cu violență la nivelul cavității orale, intrau într-o scurtă și explicabilă grevă japoneză. Nu mai voiau nimic, nu mai cereau nimic în afară de liniște. Ne huruia capul asemenea zgomotelor infernale produse de concasoarele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
zile când Mă veți căuta și nu mă veți găsi." (Evanghelia după Toma) "Și așa ne găsim și astăzi: căutându-L și negăsindu-L." (Mariano Fernando Urresti) În familia noastră lucrurile nu se schimbaseră cu nimic. Continuam să ronțăim a lehamite nenorocitele alea de boabe, care făceau diferența dintre viață și moarte. Drumul spre Jianu încă nu devenise practicabil. Pe întinsa Câmpie a Bărăganului, regină era "fecioara în alb", dominând și controlând cu autoritate absolută viața oamenilor. Să te revolți? Împotriva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Nu înapoi la Hipocrat, ci înainte cu Hipocrat". Inscripție pe o portocală Ninge cu fulgi mari ca niște fluturi. Peisajul este neobișnuit; parcă nu-i un peisaj din aceste locuri și nu aparține acestei zile de iarnă molatică, zi de lehamite. Decorul îmi amintește de un peisaj de la Balcic, al lui Nicolae Tonitza, cu zăpadă multă, moale, pufoasă, într-un Balcic târziu, în care pictorul pare a fi întârziat într-un an mult după vremea plecărilor obișnuite; trist peisaj și tablou
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
de a bate câmpii după cum mă taie capul (spre durerea lor de cap), cât pentru răbdarea de a mă readuce în colivia de mărăcini incandescenți a editorialului de vineri, de fiecare dată după ce îi anunț: Gata. Am obosit. Mi-e lehamite”. Dorin Tudoran Washington, ianuarie 2006 I. ȘAH LA ORGOLIU „Mă consider deja mort, fiindcă nu mai sunt gata să mor pentru credințele și idealurile mele.” Daniel Cristea-Enache: Stimate domnule Dorin Tudoran, acum fix treizeci de ani (nici mai mult, nici
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
s-au îmbogățit „operând pe muchia legii”. „Bine”, am zis eu, „dar cât de lată e această muchie?” „Mai lată decât o autostradă germană, domnul meu”ț Am încercat să mai întreb ceva, dar judecătorul a dat din mână a lehamite și a continuat: „Cu un asemenea Parlament, nimeni nu are a se teme de ceva. Legiuitorii noștri sunt cei dintâi în a șterge distincția dintre legal și ilegal”. Iată că dl Mădălin Voicu are o soluție pentru stârpirea corupției din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
există o doză de dreptate în cartea Laurei Ingraham intitulată Shut up & Sing (Tacă-ți fleanca și cântă). Mă grăbesc să reascult Somewhere Over the Rainbow cu Barbara Streisend, că de activista politică ce răspunde la același nume mi-e lehamite. (Jurnalul Național, 15 aprilie 2005) Reauavestire Încă o veste proastă pentru breasla scriitoricească - dl Eugen Uricaru, președintele demisionar al Uniunii Scriitorilor, ar fi fost informator al Securității, sub numele de cod „Udrea”, și ar fi lăsat urme ușor identificabile în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
făcut enorm de bine... În fond, n-ai făcut decât să răspunzi rugăminții mele: de a-mi spune adevărul cu privire la ceea ce găseai rău în mine. Nu ți-o cerusem nici din cochetărie, nici din capriciu, ci pentru că adeseori îmi este lehamite de mine însumi, pentru că vreau să devin mai bun și pentru că nu există nimeni care să mă poată ajuta în treaba aceasta în afară de tine... Această dorință de a fi mai bun am avut-o totdeauna, dar își cam pierduse în
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
negative, din care am gustat și eu din plin, sunt gelozia, invidia, răutatea, disprețul față de cei mai puțin importanți, îngâm farea, supraevaluarea (vorbesc de supraevaluarea de sine), ancorarea în prejudecăți, lipsa de umor. De prac ticat, practic antipatia și sila. Lehamitea. N-am prea căzut în extremismul urii. Antipatizam întotdeauna femeile care-i plăceau soțului meu. R.P. Deși n-ați căzut în extremismul urii, mi-e greu să cred că n-ați urât chiar pe nimeni. De fapt, spuneți „n-am
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]