437 matches
-
schizofrenie neagră și fără speranțe. Odinioară atât de simplu și desăvârșit, cosmosul a căpătat organe, sisteme și aparate, iar azi, grotesc și fascinant ca o mașinărie cu aburi, exponat de muzeu trecut pe linie moartă, își învîrte demonstrativ bielele și manivelele sub un clopot de sticlă. Și până și clopotul minții noastre e încorporat în dezolarea cosmică, este un organ intern care reflectă întregul așa cum perla reflectă de jur-împrejur carnea martirizată a scoicii. Cu toate acestea, universul nu este tot ce
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
enormul, curbat ca Pământul, teren viran dintre cele două construcții trecea uneori, hurducîndu-se și transportîndu-și încărcătura de sfinți de la o stație la alta, câte o biserică pe rotile, clopoțind la intersecții, cu cîte-un bătrân popă ortodox ce manevra, în pronaos, manivela cu potențiometru și, din când în când, oprea și cobora ca să schimbe macazul. O oglindă retrovizoare, fixată sub hram, îl ajuta pe vat-manu-n sutană, cu barba lungă și înnodată, să vadă în părțile laterale, de-a lungul frescelor de pe pereți
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
micile și strălucitoarele picturi, ai vedel în relief grădina și otelul, cucoanele și halba, decupîndu-se net pe fundalul cerului și-al unor acoperise îndepărtate. Căpitanul urmărea însă cu totul alte imagini, ale memoriei acelei dimineții derulate rapid, prin rotirea unei manivele de nichel, între oglinzile mișcătoare ale unui vechi fenakistoscop, din cele ce ivea ochiului încîntat balerine și cai de curse cu mișcări stereotipe și grațioase. Convoiul se-apropia de marele otel Bulevard. Se scurseseră deja prin tina acum plină de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-mi plăcea să stau fie la clasa I, în fața vagonului, ca să pot vedea cum conduce vatmanul, trăgând de pârghia lui cu bilă mare în capăt sau răsucind potențiometrele, fie în coada tramvaiului, ca să mă joc cu frâna de mână, o manivelă de metal cu șurub, pe care-o hâțânam în toate părțile. În acea zi mama și-a prins mâna în ușa tramvaiului, chiar când să coborâm în Floreasca. Ușile erau cu adevărat rele, când se deschideau clămpăneau în balamalele lor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cules de vie, dar l-a pus la zdrobitorul de boabe, cel așezat pe un butoi mare de trebuia să se urce pe scară ca să ajungă sus să toarne strugurii Între cei doi cilindrii care-i zdrobeau când omul Învârtea manivela. Seara când au fost chemați toți la masă, În traista tatălui lui Ionuț, au pus și o bucată mai mare de brânză, o stică de must și câțiva ciorchini de struguri, să aibă și pentru copii. Observase fermierul că omul
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
preș mizerabil. O apucă de mîner scoțînd-o la iveală, o zdrăngăne lovindu și-o de coapsă, balansîndu-se incomodat, pășind greu, în timp ce domnul Președinte îl urmărește în oglinda retrovizoare cum se apropie. — Nu sînt deloc superstițios, zice domnul Președinte jucîndu-se cu manivela portierei, ridicînd și coborînd neliniștit geamul, dar crezi că ar putea să fie ăsta un semn? Nu că m-aș îndoi eu de legitimitatea acțiunii, mă întreb și eu ca tot omul dacă nu cumva ar fi mai cuminte să
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
dumneavoastră nu? În Germania e permis acum numai jazzul care nu e cântat de negri, numai că mă Întreb adesea cum pot să-și dea seama de diferență. I-am răspuns: — Îmi place orice fel de jazz. Ea Învârti de manivela gramofonului și puse acul pe șănțulețul discului. Era o melodie plăcută, relaxată, cu un clarinet puternic și cu un saxofonist care ar fi putut conduce o companie de italieni peste graniță, pe pământul nimănui. I-am spus: — Vă supărați dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
tot ce ține de partea metalică a carelor și săniilor țărănești, făcea potcoave de cai și de boi și tot el potcovea. Și te uitai cum lucrează? Nu mă uitam, zic, Îmi cerea să-l ajut, trăgeam la foi, Învârteam manivela la bormașină, ungeam cu păcură osiile căruțelor, uneori eram al doilea ciocan la nicovală când fierul era scos incandescent și moale și trebuia prelucrat repede. Îți mai amintești cum se face o potcoavă? Bogza parcă era neîncrezător și vroia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ani În urmă o găzărie și stația de taxiuri În care au zăcut În așteptare de clienți, birje, Forduri negre și pe vremea festivalului, Pobede bej cu perne de vinilin. Cilindrii de sticlă umplându-se cu gaz atunci când găzarul acționa manivele! Pâlnia pusă În gâtul sticlelor de un litru și spuma pe care o făcea petrolul lampant când acestea se umpleau ochi! Să facă lumină În lămpi, să ardă flacăra sub oale În mașinile de gătit! Mirosul de praf, balegă, fân
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
al lui Bubbles - o să-mi imaginez că-i chiar al meu! Așa că mă holbez fix la tavanul întunecat și, în loc să mă amăgesc că dau la buci, ca de fiecare dată când fac laba, încerc să-mi închipui că dau la manivelă. Efectul se simte pe dată. Din păcate, însă, tocmai când ajung în punctul unde îmi doream, ziua de lucru a lui Bubbles ia sfârșit. — Gata, asta a fost, cincizeci, zicea ea și se oprește! Nu! strig eu. Mai vreau. — Uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
la subsol. Simte un fior rece până-n măduva oaselor. "Brrr! Mizerabilă vreme". Ridică înfrigurat umerii. Fumul îi intră în ochi și aruncă nervos țigara. Întors la masă, parcurge rapid cu degetul o listă dintr-un dosar. Ridică receptorul și învârte manivela telefonului. Sturmbannführer Schultz la aparat! Să-mi fie adus prizonierul cu numărul doi, ordonă el cu voce aspră. Ascultă cu chipul schimonosit de furie răspunsul celuilalt. Știu dispozițiile maiorului von Streinitz, dar deocamdată și el se află sub ordinele Reichführer-ului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
fiecare arborând Soarele-Răsare. Săgețile converg din trei direcții Înspre Japonia, care, la rândul ei, nu e decât un grup de insule. Tessie se străduiește să priceapă coordonatele geografice, iar buletinul de știri Începe să prezinte imagini filmate. O mână trage manivela unei sirene și marinarii sar din paturile suprapuse, mărșăluind În sus pe scări, ocupându-și posturile de luptă. Și apoi iată-l - Milton alergând pe puntea vasului! Tessie Îi recunoaște pieptul rahitic, ochii de raton. Uită de podea și Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ușa. Dăinuia acolo, cum am tot spus, întruna am repetat, loco... nu se clintise, fusese o părere, o halucinație a ochilor mei dedați ochelarilor cu dioptrii grele, bombate... se odihnea pe tăblia de placaj, cu pistoane, cu aburi, cu biele, manivele, cârme sferice, pupa, prova, tribord, babord... mă rog... Și patul tihnei mele scăpa nemototolit, nedistrus. Astfel, pașnic, conduceam de peste jumătate de mileniu imperiul meu creator! Sâmbătă l-am visat pe tata. Era într-o cămașă albă, purta pantaloni negri. Am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
cutiuța lui de tablă și geam ca acum, ci stătea pur și simplu pe un scaun din care ieșea buretele, în partea din față a tramvaiului, la grămadă cu călătorii; îmi plăcea să mă uit cum sucește și învîrtește de manivela nichelată, terminată cu o mare bilă metalică, pe care o clănțănea de-a lungul plăcii aurii. Pe placă scria ceva în nemțește, în vagoane, scaunele erau din șipci de lemn galben, lustruit, iar din plafon atârnau mânere ovale, de care
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
lua viteză și alerga clătinîndu-se pe șine, mânerele se izbeau ritmic de plafon: trosc-trosc, trosc-trosc, ceea ce-ți dădea, în amurg, o senzație de toropeală; în spatele remorcii, dacă te suiai acolo, puteai vedea o frână de mână, un fel de manivelă cu șurub, nichelată. Mama se ținea de un mâner, eu mă legănam lângă ea și astfel defila prin fața noastră un oraș atât de frumos, de misterios, că abia ne încăpea în pupile. Dimineața orașul era învelit de-o auroră ca
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
vine să arunci priviri peste umăr, deși perspectiva e strict bidimensională. Aștepți. Păuni fluorescenți, animale fantastice, creiere, chipuri. 99 de încăperi în care te poartă visul. Auzi flașnetarul și ți se face poftă de vată de zahăr în timp ce mâna de pe manivelă coboară încet un cadavru spânzurat. Rochiță albă și pantofi negri mici, de balerină. Poți merge mai departe. Room 45. Flori carnivore, vaci albastre, îngeri căzuți, pești puși la afumat. Pereții respiră, pulsează, privesc. Nicăieri alt univers mai grotesc și mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
albăstrele, sau cu galbene flori de sunătoare. Otilia nu mai înceta de a arăta cu mâna în dreapta și în stânga, pretinzând a distinge o floare dintr-un miliard. Câteva berze își plimbau pașnice picioarele înalte. Pascalopol opri brișca, înnodînd hățurile în jurul manivelei de frânare, și coborî jos, unde începu să adune, cu fruntea brobonată de sudoare, albăstrele pentru un buchet. Felix se dădu și el de partea cealaltă și începu să culeagă flori. Când se apropie de brișcă, văzu că, din partea opusă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
sinceritate și fără retorica găunoasa a atâtor poeți de curte, ,,nume de dicționar”, până la viziunile, purtând adesea accente expresioniste, ale poetului timpuriu maturizat: ,,Călătoreau niște cruci cu focul În gură/ Peste apă supărată de liniște/ Noapte, bărzăunul flașnetar/ A oprit manivela În barbă de patriarh/ Prea multe nimicuri/ În jocul de-a frumusețea nimănui/ Copacii visau săruturi delirante/ Prin cerul tăcerii se auzea trecând/ Colecția de sfinți ai uitării” (Salamandra). Poezia noastră a pierdut, probabil, În Alexandru Malin Tăcu pe unul
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
scorojite, roase de timp, și toate la un loc apar, sub lumina ambiguă, În parte naturală și În parte electrică, acoperite de o patină, ca de un lac de viori vechi; alteori rămân doar schelete, șasiuri, dezarticulări de biele și manivele ce te amenință cu torturi de negrăit, parcă te și vezi pus În lanțuri pe paturile acelea de interogatoriu unde ceva ar putea să se miște din loc și să-ți strivească carnea, până-ți dai drumul mărturisirii. Iar dincolo de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
esteți - și cu atât mai puțin vei fi devorat de mașina lui Watt, care putea să-i Înspăimânte numai pe aristocrații osianici și neogotici și de-aia apare așa de patetic situată În compromis, toată numai funcție și eleganțe corintice, manivelă și capitel, cazan și coloană, roată și timpan. Jacopo Belbo, chiar departe fiind, căuta să mă târască În capcana halucinantă care-l pierduse pe el. Trebuie să mă comport ca un om de știință, Îmi spuneam. Oare vulcanologul ia foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
butucănoasă cu o proră ascuțită, care o făcea pe Kay mereu să se gîndească la un sabot. Carcasa era acoperită cu smoală și Îngrijorător de peticită. În fiecare dimineață, Mickey trebuia să se chinuiască douăzeci de minute, Împingînd și manevrînd manivela unei mici pompe infecte. WC-ul era o găleată pusă după un paravan de pînză. Iarna, conținutul găleții Îngheța. Dar interiorul ambarcațiunii era foarte plăcut. Pereții erau acoperiți cu panouri din lemn lăcuit, iar Mickey Își confecționase rafturi pentru bibelouri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Împreună pe coridor și se simți obligată să țină pasul cu el. — Ești una dintre fetele domnișoarei Gibson, nu-i așa? La ultimul etaj? Știam eu. Te-am remarcat de ceva vreme. Ajunseră la scări. O durea brațul pentru că Învîrtise manivela mașinii. Simțea o umezeală supărătoare Între picioare. Probabil că era transpirație, dar putea fi ceva mai rău. Dacă n-ar fi fost cu domnul ăsta, ar fi alergat jos, dar nu dorea s-o vadă cum se repede la toaletă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cântec de școală. Tânărul hindus, mic de statură și spilcuit, nu-și mai descleștează degetele de pe gulerul lui apretat. Tăcută și sfrijită, Mabel stă lângă tânărul hindus, aruncându-i priviri pe sub sprâncenele ochilor adânciți în cap. La solicitarea mamei, întoarce manivela gramofonului și cântă toți într-un glas: „Vezi lanțul de îngeri care dansează zglobiu Aducând pacea binecuvântată asupra celor de pe pământ? Viața și moartea avansează mână în mână Teama dispare, totul este doar bucurie și voioșie.“ Cealaltă femeie europeană pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
arătă pe Newt care-l observa pe bărbat, tăcută. ― Ea a izbutit să supraviețuiască mult mai mult și fără arme și fără antrenament. Colonii habar n-aveau cine erau adversarii, dar noi știm și dispunem de arme mai eficace decât manivele și ciocane. În plus, n-avem nevoie să-i exterminăm ci să supraviețuim. Trebuie doar să-i ținem la distanță și să rămânem în viață. Hudson râse amarnic. ― Aha, simplu ca bună ziua. Să rămânem în viață. Dietrich și Crowe sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
către ce anume vor să țintească, nu ne duc ei de nas, în nici un caz, noi avem memorie și memoria noastră nu iartă. Dormi agitat, visă bucăți enorme de carne puse la frigare pe o bară metalică, răsucite la o manivelă de un ins, unul înalt, musculos, cu mustață, îmbrăcat numai cu pantaloni, cu spatele plin de bobițe de transpirație. Peste tot mișunau grupuri de femei, îmbrăcate în rochii lungi, inspectau frigăruile, cronometrau periodicitatea rotației manivelei. Acolo unde constatau vreo neregulă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]