2,391 matches
-
cui? întrebă în continuare Katsuie. — Păi, Domniei Voastre, desigur. Hanshichiro își acoperi fața cu evantaiul, râzând. Pleoapele și gura adversarului său tremurau necontrolat, așa că nu-și putea stăpâni zâmbetul. — Mie? A sosit să-mi ureze bun venit mie? continuă să mormăie Katsuie în sinea lui. — Mai întâi, aruncați o privire scrisorii, stăpâne, îi ceru Hanshichiro. Katsuie era atât de stupefiat încât uitase complet de scrisoarea din mâna lui. Dădea din cap la nesfârșit, fără nici un motiv anume. În timp ce ochii săi urmăreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Nagahama, însă, după ce vasalii săi superiori îl însoțiră pe Hidekatsu până la poarta castelului, fu iarăși zguduit, când află că Hideyoshi era plecat de câtva timp. Se dusese la Kyoto, unde avea treburi de stat importante. Iarăși m-a păcălit Hideyoshi! mormăi Katsuie, enervându-se din nou și se grăbi să pornească mai departe pe drumul spre casă. Era sfârșitul Lunii a Șaptea. Respectând promisiunea pe care o făcuse, Hideyoshi îi cedă castelul și pământurile din Nagahama lui Katsuie, care le dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cel pe care tatăl său îl declarase un om ieșit din comun? Chiar era Hideyoshi unul dintre cei doi generali cu adevărat mari ai generației lui? Când se retraseră în apartamentele lor, Tadaoki își exprimă îndoielile. — Cred că nu înțelegi, mormăi drept răspuns Fujitaka. Ești încă lipsit de experiență. Observând expresia neconvinsă a lui Tadaoki, înțelese ce avea în minte fiul său și spuse: — Cu cât te apropii mai mult de un munte înalt, cu atât îi poți percepe mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
a spus din nou să vă transmit să vă întoarceți imediat. — A spus să mă retrag imediat? Cuvintele lui au fost întocmai așa: să vă retrageți repede și să vă uniți forțele cu aliații noștri din spate. Ce voință slabă! mormăi Genba, cu un surâs subțire, disprețuitor. Bine, în regulă. în acel moment, intrară câțiva cercetași cu rapoartele lor. Cei trei mii deoameni ai lui Niwa își uniseră forțele cu batalionul lui Kuwayama și, împreună, întăreau apărarea la Shizugatake. Acest lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
hotărârea de a rămâne pe Muntele Oiwa i nu părea nicidecum dispus să se răzgândească. Ochii lui Katsuie scăpărau de furie. — Nătărăul! răcni el, aproape ca și cum ar fi scuipat sânge; apoi, cu un geamăt greu care-i zgudui întreaga ființă, mormăi: Genba se poartă scandalos. Și, privind în jur, spre locul de așteptare al războinicilor din camera alăturată, țipă cu glas ascuțit: — Yaso! Yaso! — Îl căutați pe Toshida Yaso? întrebă Menju Shosuke. — Firește! zbieră Katsuie, descărcându-și furia pe Shosuke. Cheamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nord-vest, izolând fortăreața inamică. Tot cerul era plin de stele. Munții, însă, acoperiți cu copaci și tufișuri, erau negri precum cerneala, iar cărarea care șerpuia printre ei nu era decât o potecă îngustă a tăietorilor de lemne. Unul dintre străjeri mormăi. — Ce este? întrebă altul. — Veniți aici s-aruncați o privire, strigă un alt om, de la o oarecare distanță. Se auzi foșnetul trecerii prin desișuri, apoi siluetele santinelelor apărură pe margine. Pare să se vadă un soi de văpaie pe cer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
orez și insistă ca masa de seară să-i fie adusă imediat. Hideyoshi nu uita nicioodată să mănânce. Chiar și în timp ce mânca, însă, mesagerii continuară să circule între Gakuden și Inuyama. Apoi, sosi ultimul mesager, cu un raport de la Shonyu. Mormăind în sinea lui, Hideyoshi bău alene supa de pe fundul castronului. În seara aceea, focuri de muschete se auziră de departe din spatele taberei principale. Împușcăturile răsunaseră ici și colo din primele linii încă de la ivirea zorilor și continuară până a doua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și, cu mare dificultate, opriră soldații. — Înapoi! — Retragerea sub stindardul comandantului! Hori Kyutaro descălecă și ieși de pe drum, pe promontoriul unei movile. Din locul unde se opri, avea câmpul vizual neobstrucționat. Privi fix în depărtare. — Hm, ce repede a venit, mormăi el. Expresia de pe chipul lui arăta că își regăsise complet seriozitatea. Întorcându-se spre aghiotanți, îi invită să arunce o privire. La apus, într-o regiune mai înălțată, drept în partea opusă soarelui de dimineață, ceva sclipea pe Muntele Fujigane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Vindiceni, ne-a Întâmpinat chiar plutonierul, adresându-i-se președintelui cu cuvintele: „Ce-i cu trupa asta de jidani?”. Președintele, foarte calm, i-a prezentat autorizațiile. Eu, neavând ce prezenta, i-am spus doar care este scopul venirii mele. A mormăit că a auzit de cele Întâmplate la Tropova, dar pentru că am Îndrăznit să vin fără autorizație, mă va trimite și pe mine cu grupurile care erau așteptate la Vindiceni pentru a fi exilați nu se știe unde. Președintele Catz mi-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ăsta cu petlițe albastre lângă mine? În sfârșit intrarăm într-un uriaș birou. Căpitanul se apropie, salută un colonel de miliție, căruia îi dădu actele mele (dar unde dispăruse pachetul cu manuscrise?) și securistul se retrase. Colonelul luă actele și mormăind ceva ieși și el din vastul birou și rămăsei singur. Mă apropiai de o fereastră deschisă și începui să mă uit în întunericul de afară. Iată deci destinul de care începusem să vorbesc cu Matilda. Ce-o să se aleagă de
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Astfel gândeam în timp ce medicul se uita zadarnic și îndelung în gâtul meu, să vadă ce am. Curând după întoarcerea Matildei de la București și scena de violentă desgolire care urmase, răgușisem cu totul, abia mai puteam rosti cuvinte. "Nu e răceală, mormăi specialistul, totul e curat, amigdalele, faringele, laringele... Trebuie să fie o infecție, să facem niște analize și atunci, dacă va fi cazul, îi tragem cu penicilină." "Infecție de la ce?" zisei. "De la nimic, răspunse el dând din umeri. Chiar când nu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
relaxat, cu mâinile în buzunare. Pasul îi era ușor, elastic. Se opri la fereastra, cu spatele la mine și se uită îndelung afară. Soneria telefonului zbârnâi. Nu se clinti însă de la geam și atunci intră secretara. "Vă caută ministerul!" îi spuse. "Cine?'" mormăi el. "Tovarășul ministru!" "Care? zise mohorât, că ăia pe-acolo toți își spun miniștri. El e director-general și subalternii îi spun ministru." "Chiar tovarășul ministru Nasture!"' zise secretara. "Spune-i că sânt în uzină, când mă întorc îl caut eu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
izbi uluit fruntea cu palma și se vaită indignat. "...Ah, cât de prost poate să ajungă un bărbat când îi cade așa, în mod unilateral, cu tronc, după o muierușcă. Se plimbau așa pe marginea râului. Zici că mă iubești? mormăi el cu dispreț, arătând cu capul încolo, spre o albie fictivă de râu. Ei, aruncă-te în apă! Că hâr, că mâr, Bacaloglu nu știa să înoate, dar îi era rușine să spună. Nu te-arunci?" susură el imitînd-o pe
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
rău. "Un șef așa de bun nu găsești oriunde", dar se vede treaba că răul știa el ceva, în locul ei ar fi venit alta, și numai dacă ar fi fost o babă știrbă istoria n-ar mai fi continuat... "deși... mormăise el furios, am avut odată și o astfel de babă, nu chiar știrbă, dar cică mi-ar fi plăcut de ea că făcea pe mămica cu mine" și i-a aruncat tava cu sandviciuri și cafele în față, când a
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
încît sării, ca să spun așa, înapoi în mine însumi. Nu prea departe însă, doar atât cât tresărim când, neatenți, ne izbim de cineva și spunem pardon, fără să ne uităm măcar la persoana cu care ne-am atins. "Nu, doamnă, mormăii parcă visător, dimpotrivă, vă mulțumesc pentru atenție." "Îmi plac foarte mult florile, explică ea (într-adevăr avea pe biroul ei o vază plină) și îmi imaginez că la toată lumea plac..." "În orice caz, adăugai și eu, nu displac. E greu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
potcoavă." "Și ce discutau?" mai zise bunicul bâjbâind în noul stup, pregătindu-l să primească roiul sălbatic, vârând în el faguri cu miere, să aibă noile-venite, pentru început, ce să mănânce. Discutau despre tot ce există", zisei. N-aveau treabă!" mormăi el cu afectare, el care avea și ai fi zis că găsea în asta un mare rost, uitând că în viața lui, în afară de faptul că de la ghișeul lui elibera atât noilor-născuți, cât și morților, unora certificate de venire pe lume
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
tata l-a moștenit, l-a lichidat și a construit o fabrică, mică la început, pe urmă a extins-o, fiindcă a făcut concurență lui Hardmuth și lui Castel, producând mult mai ieftin, pentru elevii săraci, dar mai numeroși..." " Da! mormăii, secretul producției autohtone moderne, splendid! Clienți săraci, dar mulți!" Da, confirmă ea, copii pentru ai căror părinți cincizeci de bani sau doi lei mai mult nu era o glumă, însemna o pâine mai puțin, pe care dacă n-aveai cu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
chipul. Nu se deslipi de lângă ușă decât după ce gazda mea dispăru, "ça vous derange, zise cu timiditate, de recevoir une petite franciscaine?" Mă ridicai în pat în capul oaselor și mă posomorâi. "Vous n'êtes pas ni petite, ni franciscaine", mormăii și sării apoi și o întîmpinai. Capușonul și umerii îi erau uzi de ploaie. Fără să mă înseninez, ca în fața fetiței mele care ar fi făcut o poznă, îi descheiai șiretul și nasturii; aici ea își ridică bărbia cu eternul
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
asumă deschis ruptura unei familii? Sau era ceva nou? Mi-ar fi plăcut să aud ce zice Matilda, dar mi se păru că totul ar fi fost indecent în fața Silviei. "A fost odată un botez, pe vremuri. Ai uitat, Tasia?" mormăii înghițind cu mare poftă din cârnații pipărați. Ne întoarcem acuma la botez!", exclamă ea sarcastică. "Da, zisei, de ce nu?" Și ce-a fost la botez?" "Mmmm! făcui cu gura plină. A fost o mare distracție! La care ai luat parte
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
iar cu limba scoasă după ceea ce crezi tu că e fericire. Dar nici atunci nu te desparți, fiindcă oricât ar fi de mari copiii, spectacolul ăsta tot trist rămâne. Căsătoria e de la Dumnezeu, n-ai știut asta dinainte?!" Am știut, mormăii, dar n-a știut-o și Grivei." "Care Grivei? Îți vine să rîzi." " Nu râd deloc, am învățat încă din școala primară că un adevăr considerat evident pentru toată lumea nu e evident și pentru cineva din altă planetă. Noi zicem
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
te faci mare. Treaba lor! Dar ce-ai făcut pe urmă, de mi-ai murdărit și mi-ai spart țevile de la arzător, ce mai e?"... "Ci ta-taaa, cântă ea cu o dulce afectare, ci n-o să mai fac." "Mai încearcă, mormăii, și-ai să vezi!"' Se așteptase, când o chemasem, că am s-o iau în brațe și am s-o mângâi. Văzând că n-o fac, se uită la mine pe sub cot cu o privire în care se vedea că
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ne odihnim. Abia acum tipsia de aur a soarelui mușcă cu partea ei de jos îndepărtatele creste și începu să piară dincolo de hăuri. Cerul se luminase și din furtună nu mai rămăsese nimic, ca și când nici n-ar fi fost. Individul mormăi ceva ininteligibil, dar apoi confirmă că era de la Salvamont: "Mai e cineva jos?", zise. "Nu, spusei. Dar de ce s-au oprit scaunele?'' Nu-mi răspunse. Văzui în treacăt că era un zdrahon. N-avea schiuri și nici costum de munte
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
lor, născocesc noi obiecții împotriva lui, ca să se arate prin toate și mai dușmani ai lui Hristos. Căci după atâtea dovezi împotriva lor, de care rușinându-se ar fugi și diavolul însuși, tatăl lor, născocesc alte argumente, pe care le mormăie, unora șoptindu-le, altora bâzâindu-le ca niște muște ...”. (Sf. Atanasie cel Mare, Trei cuvinte împotriva arienilor, Cuvântul al Treilea împotriva arienilor, LVIII-LIX, în PSB, vol. 15, p. 390) 76 „Ei susțin un lucru îndrăzneț, dus până dincolo de toată rușinea
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
cresc, strigătul devine un chițăit care e produs atât când sunt în pericol, cât și când sunt agresivi. Când alt individ se cațără peste ea, koala scoate un mormăit ușor, cu gura închisă. Koala au multe expresii faciale. Când mârâie, mormăie sau strigă, animalul își răsucește buza superioară și își îndreaptă urechea în față. În timpul strigătelor, buzele se retrag și urechile sunt aduse înapoi. Femelele își expun buzele și își ridică urechile când sunt agitate. Comportamentul agonistic se manifestă de obicei
Koala () [Corola-website/Science/302351_a_303680]
-
același compartiment de opt locuri, cu geamuri îmbîcsite de fum, Scaune tapisate pline de pete, pe pereți peisaje marine, Elmers End, Eden Park, West Wickham, Hayse. Pe tot parcursul, Tovarășul meu de călătorie, acel cinic profesor de muzică Obișnuia să mormăie, să fredoneze, să zîmbească și să se scuze - Pregăteam lecțiile. Peisajul monoton suburban Se strecura prin circumscripția electorală a lui Macmillan Dinăuntru spre periferie, și „În afară de cîte un loc ici și colo Aici este că la țară”, obișnuia să spună
Un poem de Alan Brownjohn () [Corola-journal/Journalistic/5491_a_6816]