585 matches
-
răspuns Măriuța, râzând așa cum n-a mai făcut-o de ceva vreme... Hliboceanu a întors capul spre ea, dar cu fereală parcă. De când Pâcu i-a spus să se liniștească, pentru că nu face bine ceea ce face, lui Hliboceanu i se năzărea că toți ochii sunt îndreptați spre el. Cât despre Costache, i se părea că acesta îl urmărește pas cu pas și că îi gata să-l ia la întrebări pentru cea mai nevinovată privire... Eu aș zice să ne aducă
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
Merg îndârjit, cu ochii țintă la luminița de acasă, dar... „Ce-i asta??? Doamne ferește!!! Pe albul omătului mi se pare sau chiar văd o mogâldeață care se zbate să înainteze prin nămeți! Mă frec la ochi. Poate mi s-o năzărit. Nuuu! Nu mi s-o părut deloc, ci este adevărul-adevărat!!! Se apropie văzând cu ochii!!! „Ce mă fac? Dacă îi un lup? Aici îmi rămân oasele! N-am nici o scăpare! Să strig?... Cine mă aude? Să mă ascund într-un
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
apărea Hliboceanu de undeva. Cine știe? Țipenie însă. Doar urletul vântului stăpânea totul. Descumpănit, a pornit în directia țăndării de lumină... Pășea cu îndârjire. Luminița din depărtare părea însă că nu mai este atât de aproape cum i s-a năzărit la început... Mergea gâfâind, luptându-se cu vântul și cu nămeții pentru fiecare pas... Ion Cotman, aflat în fruntea convoiului, se încorda din răsputeri să învingă urgia. Ceilalți îl urmau în tăcere. Alecu Slobodă, cu un țol pus peste suman
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
e o infantă de Castilla, așa că protocolul veghează cu strășnicie asupra lor. Mă Îndoiesc că vor fi lăsați măcar o clipă singuri, nici ca să zică un „Ave Maria“, darămite să-și șoptească vorbe dulci... Întorcându-mă acasă, mi s-a năzărit Începutul unui sonet: Veni Wales, pe infantă s-o pețească, năzuind la mâna ei regească, biet leopard neștiind că pentru-acel odor nu Îndrăzneț se cade-a fi, ci răbdător. Cum ți se pare? Álvaro de la Marca Îl privi Întrebător pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
casă, am Început să-mi fac probleme. Nu puteam crede că Saldaña l-a asasinat pe stăpânul meu, deși În orașul acela și În vremurile acelea totul era posibil. Ideea m-a tulburat rău. Dacă Îmi Încordam privirea, mi se năzărea că printr-o fereastră se Întrezărea ceva ca un abur de lumină, de parcă Înăuntru s-ar fi aflat cineva cu un opaiț aprins; Însă din poziția mea nu puteam fi sigur. Așa că m-am hotărât să mă apropii cu mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1860_a_3185]
-
să se confrunte) la o pereche de pantofi din piele albă, prea puțin uzați, ce zăcea chiar în fața porții încuiate care-mi refuza, până la urmă, intra rea în raiul cotidian. Și-apoi, chiar așa, cum să-ți explici de unde se năzăriseră dintr-odată pantofii aceia cu toc cui, înăltuț, în stil clasic, lipsiți de identitate, identitate pe care ai fi putut eventual să o bănuiești grație gurilor lor ușor căscate și lăbăr țate care mai păstrau încă urme languroase din căldura
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
difuză a amurgului? Ori poate coroana mătuită de atâta târât prin tranșee... — E oștirea pregătită? reluă împăratul cu ușoare infle xiuni de ciocârlie în glas, inflexiuni, în fond, atât de bine camuflate, că nici nu știu de unde mi s-a năzărit așa o comparație. — Pregătită, Luminăția Voastră, cum nu! — Ei, atunci să aștepte... Mda, hhhmmm. Eu însumi voi da atacul! Observați aici, preacinstiții mei cititori, folosirea neaș teptat de corectă a pronumelui de întărire, ceea ce, trebuie să o recunoaștem cinstit și
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
în păduri nepătrunse mistrețul cu colți de argint, fioros, ce zilnic își schimbă în scorburi ascunse copita și blana și ochiul sticlos... Fastuosul scenariu mitic se sprijină pe simetrii și articulații subtile și deschide largi perspective simbolice. Mistrețul i se năzare prințului pretutindeni: în "apa jucînd sub copaci", în foșnetul ierbii, în lucirea lunii - ca o obsesie premonitorie și fatală: Dar vai! sub luceferii palizi ai bolții cum sta în amurg, la izvor aplecat, veni un mistreț uriaș și cu colții
Epistolă către Odobescu (VII) by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/7978_a_9303]
-
să-l tragă pe Băsescu de mânecă până nu e prea târziu. Dacă precedentul Ceaușescu nu-i spune nimic, ar trebui să-l alerteze măcar experiența Ciorbea. Fost primar general al Bucureștiului și acela, juristului cu ochelari i s-a năzărit că la apariția lui s-au deschis porțile raiului și, prin urmare, a vrut, cum zice un adaugiu cam vulgărel, dar exact, al francezului, pêter plus haut que son cul. Traian Băsescu (nici o aluzie la proverbul de mai sus!) se
Popeye-marinarul ia lecții de greacă by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/13586_a_14911]
-
ceilalți pînă atunci nevăzuți/ și imponderabili" (Cap de înger de ghips căzînd chiar în fața mea). Ființa auctorială pare a intra într-o stare de grație care se manifestă prin încețoșarea impresiilor, prin reducția senzoriului. într-un decor funerar, i se năzare că e strigată de-o voce neidentificabilă: ,deasupra peste lumînarea plopului îngălbenit/ cineva parcă te privește drept în creștet./ tu pînă la umeri afundat în pămînt./ te strigă pe numele mic/ într-atît de bine te știe.// tu nu îl vezi
Buba îngerului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10845_a_12170]
-
Odin, făcut de Barba, și relația acestuia, mai întîi de toate, cu orășelul Holstebro din nordul Danemarcei, un orășel care are douăzeci de mii de locuitori. Holstebro nu avea teatru în 1966 cînd unui italian trăsnit și răzvrătit i se năzărea să facă un „teatru-laborator". Așa cum făcuse Stanislavski, așa cum făcuse Copeau, așa cum a funcționat Berliner Ensemble. Așa cum Grotowski s-a dus în provincie, la Opole, ca să conducă „Teatrul cu treisprezece rînduri". TEATRU-LABORATOR. E ca și disidența, ceva ce nu cunoaștem. Nu
Maestrul by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6067_a_7392]
-
caracteristic. Așa de pașnicul Dan Bogdan a avut două scandaluri, răsunătoare în anume cercuri, azi complet uitate. Unul este cazul botezului. Dan Bogdan nu este botezat, deși fiu de creștini din tată-n fiu. Lui tată-său i s-a năzărit, sub impresia unor lecturi baptiste, la nașterea celui mai mic copil, că băiatul nu trebuie botezat decât adult, când e în măsură a adera conștient la dogmele creștinismului. Astfel, Dan Bogdan n-a avut certificat de botez în școală, ceea ce
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
casă, mi-a spus cineva. - Fugi de-acolo, îl cunosc pe popa, trăiește și-acum. Popatocmai l-a sfătuit să nu se ducă la seminar fără vocație, s-a oferit să-l întreție într-un liceu. Lui i s-a năzărit să urmeze seminarul. - Mi s-a spus că avea ideile cele mai pioase, cerea austeritate clerului și misionarism și că l-au dat afară pentru misticism. - Păi ce, domnule Ioanide, seminarul e instituție de tortură? Îi intrase în cap, cine
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cu mosafirii păreau una ș' aceeași caricatură, șchiopătând în șapte chipuri, încît, când porniră din piață, se luară cânii după ei, iar lumea râdea țiindu-se de inimă. Femeia, când [î]i vede, i se păru că visează, că i se năzare bărbatu-tău de șapte ori înaintea ochilor. Așa și d. Brătianu cu noul cabinet. Ar da mult cineva să afle deosebirea între d. Aurelian și d. Ureche, între foștii membri și cei actuali ai cabinetului: aceleași antereie, aceleași fizionomii, iar
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
-n primăvară, târziu în aprilie, noaptea, am avut primul "vis" cu acel teribil, teribil zgomot amplificat până la flacără. În aerul de aur transparent al minții mele treze, sau ultra-treze, deschisă ca o corolă triumfătoare din corpul meu adormit, mi se năzărise atunci o spirală. Un arc lung și fin, din spire alăturate mărunt, se răsucea la rândul său, rotindu-se spiră lângă spiră în jurul unei axe longitudinale, alcătuind un tub mult mai gros și de o lungime enormă. Acest nou arc
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de pânză scânteietoare, unde se mai zăreau schelete uscate de lilieci, axoloți și copii. Mineralele care mozaicau pereții păreau să-și schimbe continuu culorile și, din îmbinările atât de neașteptate, de marmură, pirită, porfir și cristal de stâncă ni se năzăreau icoane bizare. Vasilica, am văzut pe un perete întreg cum sfântul Gheorghe, împlătoșat și cu mantie de purpură, cum îl știm, dar acum prăvălit de pe cal, cu spaimă galbenă în priviri și făcând un gest de apărare cu mâna dreaptă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
zărilor, sub cerul mult mai intens în depărtare, tiveau uriașa, albăstruia, melancolica panoramă. Dacă nu era oglinda, apărea atunci de undeva lupa. Era o lupă de filatelist, în ramă de plastic, cumpărată de tata în vremea în care i se năzărise să facă colecție de timbre. Cu ea dădeam foc literelor negre din ziare, până ce un fum subțirel și înflorit la capăt se ridica în soarele orbitor dintre fereastră și lada studioului. Dacă priveam prin ea orașul, îl vedeam răsturnat, ocupând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
-ncercă să și le agațe-n spinare, dar ele nu se prindeau. Unde le atingea cu degetele, rămâneau pete mai negre ca păcura, pe când în jur culorile dansau cuprinse parcă de spaimă, și chipuri de știme și de balauri se năzăreau din mozaicul frenetic. Atunci, Miron a scos în curte valurile de brocart și le-a dat foc în lumina incertă a zorilor, până ce din aripe a rămas doar un pumn de cenușă în care se vedeau câteva nervuri ca de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de flori de gheață, de pânzele pieirii; Zadarnic îmi silesc eu natura răzvrătită, Eu văd lumea întreagă așa, ca printr-o sită; O umbră îmi par însumi și lumea umbră-mi pare Și sânt străin într-însa ca visul ce năzare; Mai mult... chiar trupul propriu străin îmi pare mie, Se pare că-n țărîna-i șed numai cu chirie: Stăpînu -n orice clipă e gata să mă deie Afară. Cine mi-este stăpînul?... Îl simt, îl simt cum intră încet în
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
flori de gheată, în pânzele pieirei. Zadarnic îi silesc eu la slujbă - răzvrătită, Eu văd lumea întreagă acuma ca prin sită. O umbră îm par însumi și lumea umbră-mi pare Și sânt străin într-însa, un vis ce se năzare. Mai mult, boieri... chiar trupul străin îmi este mie, Se pare cum că-n lutu-i eu șed ca în chirie, Stăpînu-n orice clipă e gata să mă deie Afară... Cine-i dânsul, ca-n fața mea să steie?... Îl simt
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
ia foc lumea, că aiștia nu se potolesc cu una cu două. Da’ știi ceva, jupâne? Până ce eu am să cumpăr din târg una-alta, dumneata caută niște gazete, să mă dumiresc ca lumea, că cine știe ce ți s-o fi năzărit și dumitale cu războiul ista. Să știi că jurnalele nu se dau pe gratis. Așa că... Cum adică? Un hangiu așa de mare nu are câțiva crăițari acolo pentru o gazetă-două!? Da’ ce vorbesc eu. Ori grăiesc la un perete, ori
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
mers de animal - cal sau vită? a întrebat în șoaptă Costăchel. Care-i nebunul care să umble la ceasul ista pe așa o ploaie? Măi Petrache! Ceva nu-i în regulă... Am auzit mers de animal... Ți s-o fi năzărit și ție. Poate. Dar nu cred. Ia spune-mi, ce urmează după livada asta? Stogurile de fân și ograda lui Grigorosu. Ai dreptate. Hai să grăbim pasul, că ploaia asta mi-a intrat și în suflet nu numai în haine
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
ce se întâmplă și ce ne așteaptă în viitor. Mai citim în gazete, mai întrebăm pe cei mai deștepți ca noi și nu ne-a lua apa înainte pe nepregătite - a răspuns Petrache. Am o presimțire... Ce ți se mai năzare, omule? Presimt că, dacă o ținem așa cu politica, aici, în piață, ajungem acasă cam pe la miezul nopții. Și asta dacă - pe întuneric - nu ajungem într-un șanț... Bună ziua, domnule inginer! Bună ziua - a răspuns agronomul, vădit surprins. „Cine o fi
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
-i cu tunetul ista așa din senin, Costăchele? a întrebat Petrache. Costăchel, care se oprise în loc ciulind urechea ca un ogar, a răspuns cât se poate de calm: Măi Petrache, se vede că ai cam îmbătrânit. Ce tunet ți se năzare? Ia fii atent cum sună... Buuum! Vuuu!... Buuum! Vuuu!... Aista-i tunet? Aista-i tun greu, Petrache! Artilerie grea, băiete! Ce mă fac eu cu tine? Caprari ai fost? Bun în grad rămâi, flăcăule. N am ce-ți face - a
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
luat în serios. Dar lucruri din astea îl mai auzisem spunând, acasă la noi. Și le spuneau unul altuia el și mama, când se întrerupea curentul ori se răceau caloriferele. Am alunecat pe jumătate în somn și mi s-a năzărit că îl văd pe Superman zburând pe deasupra țării noastre: a astupat într-o secundă toate gropile de pe străzi, a construit cât ai clipi nenumărate locuințe frumoase, a făcut să curgă prin țevi șuvoaie de apă caldă și a șters praful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]