825 matches
-
chiar în timp ce este făcut, astfel devenind un caz de descriere motivată la nivelul fabulei. Aidoma, armura lui Agamemnon este descrisă chiar în timp ce el o îmbracă, astfel încît nu ne mai referim aici la o întrerupere, ci la o scenă. Pentru naturaliști, pauza nu era o problemă prea importantă. La urma urmei, scopul deshis al acestor romane era schițarea unui tablou al realității. Pentru a realiza acest lucru erau necesare multe descrieri, în timp ce scurgerea timpului fabulei nu avea o atît de mare
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
acordat de la început lui Rebreanu, trebuia privit deci cu circumspecție și legat oricum de maniera lui obiectivă de a zugrăvi lumea mai mult decât de viziunea profundă. El are, în Ion, care este singura lui capodoperă, mai degrabă viziunea unui naturalist"125. Criticul îl citează pe R. M. Albérès pentru a conveni că naturalismul radiază egal și stoicism și milă latentă, pentru că în cadrul curentului drama colectivă și cea individuală se echilibrează perfect. Și adaugă tot pe seama eseistului francez: "... astfel înțeles, naturalismul
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
Darie, „Interogatoriu la iubire”, AST, 1972, 11; Emil Manu, „Interogatoriu la iubire”, AST, 1972, 11; Alec Chelaru, „Interogatoriu la iubire”, AFT, 1972, 12; Marian Popa, Sentimentul autenticei poezii, AFT, 1973, 4; Adrian Popescu, „Poemele pădurii”, ST, 1973, 13; Daniel Dimitriu, Naturaliști, caligrafi și alții. Ion Bujor Pădureanu, „Frunzele pămîntului”, CL, 1974, 6; Emil Manu, „Frunzele pămîntului”, SPM, 1974, 178; M.N. Rusu, Poezia previzibilă, AFT, 1977, 9; Popa, Dicț. lit. (1977), 415; Lit. rom. cont., I, 536; Dicț. scriit. rom., IV, 652-653
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288606_a_289935]
-
Prezența lor a fost interpretată ca fiind o imagine a sfâșierii interioare, o caracteristică a sufletului romantic, având drept rezultat tendința personajului de a se vedea pe sine ca pe un străin. Rămânând în sfera literaturii germane, un scriitor și naturalist german de origine franceză care a abordat fantasticul este Adalbert von Chamisso care în Nemaipomenita poveste a lui Peter Schlemihl, tratează motivul omului care și-a pierdut umbra, acesta fiind un element cu implicații folclorice. Motivul umbrei desprinse de corp
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
Predeal, 1911), Bucegicus, Ortens, Arineanu, Simeon Rufu, N. Pan, N. Jnepeanu (împrumutat ca nume și personajului principal din În Bucegi, 1907), Stroe Miclescu, Spiriduș, Fantasio ș.a. A conferențiat la Ateneul Român, la Fundația Regală, la Societatea Geografică Română, la Societatea Naturaliștilor și a fost un fervent susținător al Turing Clubului României. Împreună cu D.R. Rosetti-Max a scris și o piesă pentru revistă, cam frivolă, Șahăr-Mahăr, publicată în 1884 în „Convorbiri literare”. O prietenie superior intelectuală l-a legat de Al. Vlahuță, B.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290373_a_291702]
-
Moldova. Se număra printre membrii comitetului de redactare a Regulamentului Organic, el fiind autorul articolelor care preconizau unirea Principatelor. Spirit întreprinzător și deschis înnoirilor, în măsura în care acestea nu anulau bunele tradiții preluate de la înaintași, C. sprijină înființarea Societății de Medici și Naturaliști din Iași și este inițiator al industriei extractive din Moldova. Deși la moartea tatălui său, renumit pentru felul în care și-a risipit averea în chefuri, nu moștenise aproape nimic, izbutește, prin pricepere, ingeniozitate și tenacitate, să agonisească imense latifundii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286353_a_287682]
-
renașterea poeziei române în părăsirea liricii intimiste pentru una patriotică și în separarea politicianismului de literatură. Al. Macedonski face elogiul creatorului (Poezia și poetul). O rubrică de portrete, intitulată „Nemuritorii” și semnată Aristarch (Al. Macedonski), prezintă scriitori străini, romantici, parnasieni, naturaliști, simboliști, dintre care unii s-au impus pe teren românesc datorită „Literatorului”. Macedonski este printre primii care scriu la noi despre Baudelaire și Maurice Rollinat. Sunt prezentați Jean Richepin, Leconte de Lisle, E.A. Poe, Théophile Gautier, prerafaelitul Dante Gabriel Rosetti
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287904_a_289233]
-
personalitatea lui Emmanuel de Martonne; g) republicarea În volume a lucrărilor lui Emmanuel de Martonne despre România. 1.1.2. Contribuții românești la cunoașterea Carpaților Meridionali În nota unei benefice normalități, În decursul secolelor, un număr impresionant de geografi, geologi, naturaliști, botaniști, folcloriști, istorici, hidrologi, ingineri hotarnici și silvici, sociologi, medici, chimisti, scriitori, poeți, cercetători științifici și profesori universitari, iubitori de drumeții montane și alpiniști ( adevarați Împătimiți ai muntelui) etc. și-au adus contribuții la analiza și cunoașterea, sub diversele lor
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
iar la Padeș, Tudor Vladimirescu eroul de la 1821, (județul Gorj); Avrig - unde s-a născut și este Înmormîntat marele Învățat și iluminist român Gheorghe Lazăr (1779-1823); Gura RÎului - sa născut istoricul Aurel Decei (1905-1976); Rășinari - Ilarie Mitrea (1842-1904) medic și naturalist și Eugen Brote (1850-1912) economist și om politic; RÎul Sadului - Sava Popovici Săvoiu (1878-1906), pictor memorialist și Victor Iliu (1912-1968) cineast și ziarist; Sadu - s-a născut Ioan Inochentie Miku Klein (1692-1768) promotorul luptei politice a românilor din Transilvania, Samuil
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
și Ungaria; - m. m.: casa memorială Octavian Goga, - etnografie și folclor: vatră folclorică și etnografică, centru artizanal (cojocărit și sculptură În lemn, covoare, carpete), tradiția mobilierului pictat; - Casa Barcianu - muzeu etnografic; - aici s-a născut Harie Mitrea (1842-1904) - medic și naturalist, a studiat insulele Yava, Borneo, Indonezia și Eugen Brate (1850-1912) - economist și om politic; - vila Tocile; - pensiuni: Otilia, Melania, Bendorfeanu, Casa Șerban, Casa Paradis, Phoenix, Casa cu Flori, Kleine Hute, La Cisnădioara, Mai, Lungu, Bodiu, Casa Iliuț, etc. PĂLTINIȘ - stațiune
Turism în Carpaţii Meridionali: cunoaştere, dezvoltare şi valoroficare economică by Ion Talabă, Elena Monica Talabă, Raluca-Maria Apetrei () [Corola-publishinghouse/Science/91770_a_92400]
-
La Sorbonne”. Mai târziu, facultățile de teologie, arte, drept și medicină au constituit Sorbona, Universitatea din Paris. Aici va obține și Paulescu titlul de „Doctor în Științe Naturale” (1899), unde a avut ca profesor de fiziologie pe cunoscutul fiziolog și naturalist francez Albert Jules Franck Dastre (1844-1917). Până în 1452, când Carol VII suprimă obligația celibatului pentru medicii-preoți, medicina era apanajul clericilor. Mult timp, Facultatea de Medicină din Paris s-a aflat în rivalitate cu Colegiul Chirurgilor. În 1731, Gigot de Peyronie
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92244_a_92739]
-
background-ul cultural al epocii pe care o studiază, care cred că întotdeauna cunoașterea s-a putut lipsi de imaginar 36. Tot "obiectiv" trebuie însă să observăm, fără a-i acorda faptului o încărcătură eufemistică, faptul că, în Evul Mediu, naturalistul, zoologul mai ales se confundă adesea cu moralistul. Sintetizând discuția, Louis Réau remarcă oportun: "Istoricii științelor nu s-au întrebat niciodată de ce istoria naturală nu a înregistrat nici un progres în Evul Mediu. Cauza esențială este că teologii i-au substituit
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
este că teologii i-au substituit un simbolism animalier. Istoria naturală nu se află în scrierile Evului Mediu, după cum nu se află nici în fabulele lui La Fontaine sau în vreun capitol din Morală. Nici o diferență nu îl deosebește pe naturalist de moralist: căci animalele nu sunt studiate în ele însele, nici pentru ele însele, ci ca eboșe sau reflexii ale omului, centru al Creației, față de care lumea animală reprezintă o oglindă uneori îngroșată și deformantă a propriei naturi, imaginea sau
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
gândirea europeană medievală a fost refăcut de Michel Foucault, care s-a ocupat, în Cuvintele și lucrurile, de modul în care se organizează, sub forma textului, reprezentările asupra realității sau, altfel spus, "scriitura lucrurilor". Pornind de la unele reprezentări ale unor naturaliști precum Aldovrandi ori Buffon (e drept că aparținând unei alte epoci decât cea care ne preocupă pe noi, dar utilizând, la urma urmelor, aceeași metodă de investigare a faunei, chiar dacă dintr-o perspectivă "modernă", care plasează animalul în ipostaza de
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
în ea însăși, este o țesătură neîntreruptă de cuvinte și de mărci, de povestiri și de caractere, de discursuri și de forme. Când ai de-a face cu istoria unui animal, e inutil și imposibil să alegi între meseria de naturalist și aceea de compilator: trebuie să aduni într-o singură formă a cunoașterii tot ce a fost văzut și auzit, tot ce a fost povestit de natură sau de oameni, de limbajul lumii, al tradițiilor și al poeților. A cunoaște
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
și posesorul său, coborât din spațiul rarefiat al alegoriilor medievale, începe să aparțină "unui simbolism mai mult utilitar decât transcendent"62. După cum demonstrează cu o lăudabilă risipă (sau investiție) de erudiție același Bruno Faidutti, de la finele secolului al XVI-lea, naturaliștii sau medicii îndrăznesc să neglijeze, ba uneori chiar să respingă fățiș mare parte din ingredientele mitului creștin medieval, arătând interes doar pentru eventualele utilități medicinale ale cornului de inorog 63. Deloc întâmplător, tot în această perioadă, credința în efectul atot-tămăduitor
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
înnobileze prin contaminarea adevărului și a dreptății. Deși membru de frunte ale manejeriei Diavolului în imaginarul medieval, Liliacul are, în Istoria ieroglifică, potențial angelic. 7. Ciacalul în slujba dreptății Șacalul nu este nici pe departe o prezență constantă în enciclopediile naturaliștilor sau în bestiarele medievale. Animal nefamiliar sau chiar necunoscut europenilor, el apare în cărțile de înțelepciune ale extremului Orient, fără a reuși să penetreze cultura occidentală, care nu îi găsea nici un potențial moralizator creștin. Prea asemănător cu lupul, o fiară
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
Academy of Sciences, Working Group on Teaching Evolution. 1998. Teaching about evolution and the nature of science. National Academy Press, Washington, D.C. Maynard-Smith J 1972. On Evolution. Edinburgh University Press. Muller HJ 1932. Some genetic aspects of sde exemplu, American Naturalist. 66:118-138. Nesse RM, Williams GC 1994. Why we get sick: The new science of darwinian medicine. Times Books, NY. Trivers RL 1972. Parental investment and sexual selection. In B. Campbell (Ed.), Sexual selection and the descent of man: 1871-1971
[Corola-publishinghouse/Science/2124_a_3449]
-
to Peano", The American Mathematical Monthly, vol. 79, pp. 133-136. Kitcher, Philip 1975 "Kant and the Foundations of Mathematics", Philosophical Review, LXXIV, 23-50. Kitcher, Philip 1979 "Frege's Epistemology." Philosophical Review 88:235-62. Kitcher, Philip 1998 "Mill, mathematics, and the naturalist tradition." The Cambridge Companion to Mill. Ed. John Skorupski. Cambridge University Press. Kitcher, Philip 2006 " 'A Priori' ", in Paul Guyer (ed) The Cambridge Companion to Kant (second edition), Cambridge University Press. Kleiner, Israel 1986 "The evolution of group theory: a
Aplicabilitatea matematicii ca problemă filosofică by Gabriel Târziu [Corola-publishinghouse/Science/888_a_2396]
-
Înaintând imediat către realizarea acestui program, scriitorul acestor rânduri a intrat într-o analiză detaliată a teoriei lui Eistein." (Reichenbach 1936: 142-143). 53 Philip Kitcher spune, de exemplu, despre Mill că a fost "nu numai unul dintre cei mai importanți naturaliști din istoria filosofiei, ci și, probabil, singurul pe deplin consistent" (Kitcher 1998: 58), iar asta deoarece nu a cedat tendinței (așa cum au făcut majoritatea celorlalți empiriști) de a adopta o formă de transcendentalism (prin transcendentalism, Kitcher înțelege acea concepție conform
Aplicabilitatea matematicii ca problemă filosofică by Gabriel Târziu [Corola-publishinghouse/Science/888_a_2396]
-
fiziologie. Degradarea muzei, redusă la femeia care pozează sau la femeia de serviciu, se conturează în mai multe române, cum ar fi L'Œuvre de Zola, Fort comme la mort de Maupassant, Manette Solomon de Goncourt. Muză devine vulgara la naturaliști și înțepenita la simboliști. La naturaliști, mitul Muzei și al inspirației este demitizat prin tratarea grotesca a cuplurilor de artiști cu femei care nu-i înțeleg și mărturisește despre o profundă neînțelegere între sexe. Femeia, incarnare a Naturii, este proscrisa
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
care pozează sau la femeia de serviciu, se conturează în mai multe române, cum ar fi L'Œuvre de Zola, Fort comme la mort de Maupassant, Manette Solomon de Goncourt. Muză devine vulgara la naturaliști și înțepenita la simboliști. La naturaliști, mitul Muzei și al inspirației este demitizat prin tratarea grotesca a cuplurilor de artiști cu femei care nu-i înțeleg și mărturisește despre o profundă neînțelegere între sexe. Femeia, incarnare a Naturii, este proscrisa din universul artei, chiar și atunci când
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
Românul realist și naturalist al secolului următor confirmă această evoluție, personajul primind un statut și o identitate tot mai complexă, în permanență evoluție. Balzac a individualizat tipul 75 și a tipizat individul, cum declara în prefață la La Comédie humaine. "Naturaliștii nu abstrag însă din lumea reală ori naturală anumite tipuri ce ar izbuti să atingă cel mai înalt numitor comun; ei caută individualul. A studia natură în tot ceea ce are ea anormal, excepțional, uneori periferic, dar mai ales in aspectele
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
ce ar izbuti să atingă cel mai înalt numitor comun; ei caută individualul. A studia natură în tot ceea ce are ea anormal, excepțional, uneori periferic, dar mai ales in aspectele sale sumbre, sordide (desigur, ne-tipice) e o pasiune a naturaliștilor" [Husar, p.119]. În comparație cu "monomaniile" personajelor balzaciene, românele din jumătate a doua a secolului al XIX-lea sunt mai puțin tipizate și mai complexe. Vom constata în literatura perioadei cercetate o individualizare mult mai nuanțată a personajelor, acestea nu mai
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]
-
élégante et spirituelle est Parisienne" [p.IX]. Fiind de acord, în principiu, cu fiecare dintre aceste epitete, vom observa, la o analiză mai atentă a componentelor acestei formule, relativitatea lor, în pofida adverbului cu semnificație categorica réellement. În ciuda atașamentului realiștilor și naturaliștilor, portretul Parizienelor în românul secolului al XIX-lea nu insistă asupra prozopografiei; el este, de regulă, foarte vag, reprezentând o ființă vaporoasa, purtând amprenta unui tablou impresionist: "Mme Arnoux părut. Comme elle se trouvait enveloppée d'ombre, îl ne distingua
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/881_a_2389]