425 matches
-
era dor de tropăitul lor de picioare, de efectele sonore de mitralieră, de râgâiturile forțate urmate de hohote de râs. Casa lor fusese, la vremea respectivă, cunoscută pentru jocul nesupravegheat pe Nintendo, pentru floricelele mâncate pe canapea și pentru grădina neîngrijită, perfectă pentru jocurile de-a războiul. În ultima vreme însă, casa lor nu avea cu ce să se mai mândrească decât cu liniștea desăvârșită. Lui Danny nu-i mai era frică să stea singur în camera lui. Încetase să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
spună ceea ce mi-a spus. N-am cum să neg asta. Dar aici, trebuie să-ți iei singur lucrurile de care ai nevoie. Nu ești deloc viteaz dacă pruncul tău moare de foame, în timp că grădina unui străin stă neîngrijită. Aici virtutea se cântărește altfel. Jina și-a privit mâinile. Deci o ierți, a spus ea. Zach a dat din cap. Iertarea consumă prea mult timp. O înțeleg. Andy are nevoie de multe. Iar la început avea nevoie de și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
ce lași prudența deoparte și-ai și dat de bucluc Într-un oraș ca Jakarta. Margaret Bates, știi asta foarte bine! O nimica toată! Erau niște băiețandri, doar niște băiețandri. A mai Înaintat câțiva zeci de metri până la o peluză neîngrijită, ca un covor pus la Întâmplare În fața unei frumoase clădiri impozante. Albul zugrăvelii devenise un cenușiu murdar, coloanele care Împărțeau fațada În spații rectangulare erau acoperite de graffiti, iar lăstunii se cuibăriseră pe sub streșini. Avea aerul unui edificiu antic și
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
dar ca să-și ducă rolul până la sfârșit, se stăpânește cu greu. — Poftiți înăuntru domnișoară! Intrând în curte,Teofana aruncă o privire parcă să cuprindă totul. Casa este aceeași, dar vremea și-a lăsat amprentele. Florile sunt mult mai puține și neîngrijite.Intrând înăuntru,simte grea povara amintirilor. Sunt poftiți în camera din față unde era pregătită masa. —Aveți multe camere?întreabă Teofana așteptânduse să fie poftită să le vadă ceea ce dorea cu nerăbdare. — Mergeți să vedeți.Până atunci noi vă așezam
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Los Reyes, cea atât de proaspătă și de veselă, pentru care nu avea, iată, nici un dar de nuntă. Multă dezordine. Un haos comparabil celui care domina, pe vremuri, grădina din Intrarea Vâlcului. Care nu a fost niciodată miraculoasă, ci numai neîngrijită. O vreme, David privește în jur, fără să facă nici un gest, de parcă i ar fi greu să se integreze, cumva, lumii acesteia, în care nici un lucru nu își are rostul, ci doar misterul lui, pe care nu se pune problema
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
așa cum îl che mase, odinioară, Nordul. Așteaptă. Pe urmă, încearcă iar. Fiecare coborâre îl arde ca o întoarcere în Infern. Îi pune câte cinci ani pe umeri. Îl aduce de spate. Îi vălurește pielea de pe gât. Îi încărunțește barba din ce în ce mai neîngrijită. Orașele, toate, sunt fierbinți ca niște cazane din care iese smolit și singur. Ochii îi scapără însă, din nou, ca la 20 de ani. Ceasloave după ceasloave, legate în catifea albastră, se umplu de crabi copți în inimă de anghinare
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
poleții. Școala, mobilierul, curtea școlii erau în cea mai nenorocită stare. Pereții erau râmați de porcii pe care îi crescuse în libertate Dobru. L-am poftit să părăsească locuința împreună cu ceilalți porci.. Două camere, o bucătărie și o săliță, toate neîngrijite, murdare. Am luat tot varul, toată tencuiala până la zid, am dezinfectat, am pus fum de ardei iute pentru stârpirea ploșnițelor și am făcut adevărată risipă de Flit, un insecticid lichid. În tot acest timp de neodihnă lucram și dormeam într-
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
mai stea gândul la cât ești de flămând. Veriga poartă o robă de episcop, din brocart țesut cu fire de aur la margini, însă de sub guler îi ies smocuri de păr negru. Poartă o perucă pudomnișoarată care îi face barba neîngrijită și capul pătrat să pară de două ori mai mari. Pe lângă coada lui de cal, Ducele Vandalilor mai poartă cămașă și pantaloni de piele cu franjuri lungi, fluturându-i din fiecare cusătură. Își mestecă guma cu nicotină. Mama Natură șchioapătă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
privirea mi-a căzut pe o casă care pare că nu prea are stăpân. Nedumerit, îl întreb pe călugăr: A cui o fi această casă, părinte? Mie tare mi se pare că a cam fost părăsită. Nu-i părăsită, dar neîngrijită sigur este...Ca să ne dumirim, amintește-ți ce scrie în zapisul lui Palade Radomeschi din 10 august 1716 (7224). Nu știu de ce, dar prin minte mi-a trecut repede zicala: „Cine nu are bătrâni, să și-i cumpere”. Eu însă
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
se cațără una peste alta, claxoanele țipă ne întrerupt. "Doar un cutremur ne mai lipsește", se pomenește vorbind în gura mare, o femeie bătrână își face cruce și se uită chiorâș la ea. Își apleacă ochii, își descoperă mâinile muncite, neîngrijite. I-ar trebui două zile să se pună la punct, să arate civilizat. De ar avea răgaz să facă măcar un duș! A ajuns alergând într-un suflet în garsoniera în care locuiesc de când s-a măritat, deschide ușa și
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
preferat podelele tradiționale din balegă de vite sau nămol bătătorit. Mma Ramotswe se uită în jur. Erau în camera de zi, în care se intra direct de afară. Mobila era masivă - costase mult la vremea ei -, dar acum arăta evident neîngrijită. Fotoliile, cu brațe largi, de lemn, aveau tapițerie roșie, iar pe masa din lemn negru de tec erau un pahar gol și o scrumieră. Pe pereți erau atârnate un tablou înfățișând un munte pictat pe catifea neagră, un cap kudu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Matekoni coborând glasul deși nu era nevoie. Ține minte că sunt aici, în fața casei. Dacă strigi, te aud. Se uitară la casă, o clădire banală în lumina slabă a felinarelor, cu acoperișul obișnuit, de țiglă roșie, și cu o grădină neîngrijită. — Se vede cât acolo că n-are grădinar, remarcă Mma Ramotswe. Uite ce neorânduială. Să n-ai grădinar se cheamă de-acum lipsă de bun simț, dacă ai o slujbă de intelectual bine plătită, cum are doctorul Ranta. E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
un scaun și șterg oglinda din salon. Dar e ca într-un vis urât. Cu cât frec mai mult, cu atât se mânjește mai tare. Mă privesc din când în când în oglindă. În viața mea n-am arătat mai neîngrijită Am un păr ca de nebună, cu o șuviță grotescă de blond-verzui unde mi-a sărit clorul. Am fața roșie și strălucitoare, mâinile trandafirii și umflate de durere de la atâta frecat, iar ochii injectați. De ce nu se ia ? De ce ? — Șterge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
și așeza în farfurie, sau dacă trista melancolie dinafară contamina cu incurabilul ei artificiu și ce creștea înăuntru, orice ar fi fost. După Centura Verde, olarul o apucă pe o stradă secundară, se zăreau niște pâlcuri anemice de arbori, câmpuri neîngrijite, un pârâu cu ape tulburi și fetide, după o curbă apărură trei case ruinate, fără uși și ferestre, cu acoperișurile în mare parte prăbușite și spațiile interioare aproape devorate de vegetația care mereu țâșnește dintre ruine, de parcă ar fi așteptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
câinele Găsit cum știm că îl iubește Cipriano. Olarul lăsase în urmă satul, cele trei case izolate pe care nimeni nu le va vedea ridicându-se din ruine, acum merge de-a lungul râului, sufocat de putreziciune, va traversa câmpurile neîngrijite, pădurea abandonată, a făcut de atâtea ori acest drum că de-abia observă dezolarea care-l înconjoară, dar azi are două motive de îngrijorare care-i justifică aerul preocupat. Unul dintre ele, demersul comercial care-l duce la Centru, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
chiar și bărbuța lui Patrick, deși, dacă mă uitam mai atent, a ăstuia era ceva mai deasă. Ochii negri, mari și blânzi, semănau cu ai lui Patrick, dar erau mai rotunzi și mai întunecați. Din păcate, tipul avea un aspect neîngrijit. Patrick se îmbrăca mereu neglijent, dar nu arăta slinos. Individul acesta parcă nu se spălase de câteva săptămâni bune. Vreun student, probabil. Era cu o tipă, iar prezența ei m-a făcut să simt șocul și mai puternic. Toată situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
îmi explică Finn. Și, cel mai important, are gust de limonadă, zic eu. Mai este, dacă vrei. Am o mulțime. Iau o gură de suc și privesc grădina. Acum, că mă uit mai atent, mă gândesc că e totuși cam neîngrijită, dar e uluitoare. E splendid, Finn, îi zic, arătându-i grădina. —Vanessa se supăra pe mine fiindcă nu voiam să tai iarba și să îngrijesc pomii... zice el. — Păi, cam avea dreptate. Finn se strâmbă. Nu începe și tu... Păi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de ori mai frumoase, chiar și în întunericul nopții, decât ceea ce mă captiva pe mine. Am străbătut cărări neumblate de mult timp. Iarba, simțeam când călcam pe ea, creștea nu numai pe lângă drum, dar și prin el, dând un aspect neîngrijit și uitat grădinii. Zi-mi despre teoria timpului, spusei eu admirând culoarea unui trandafir mirositor ce era încă deschis și îmbătându-mă cu izul său. Alături de el erau lalele și crini. Le vedeam culorile. Trandafirul imita un safir închis la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
pe care-l făceam. Cu cât mergeam mai mult, cu atât rămâneau în urmă mai mulți dintre ai noștri și ni se alăturau alții, veniți prin gang. Gardurile vii începeau să-și piardă din înălțime și din frumusețe, devenind din ce în ce mai neîngrijite și mai urâte. Iarba creștea și ea văzând cu ochii, căci îngrijitorii școlii nu se oboseau să aibă grijă și de acele locuri în care rareori ajunge cineva. Atunci când credeam că gardurile nu pot deveni mai neîngrijite și că iarba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
frumusețe, devenind din ce în ce mai neîngrijite și mai urâte. Iarba creștea și ea văzând cu ochii, căci îngrijitorii școlii nu se oboseau să aibă grijă și de acele locuri în care rareori ajunge cineva. Atunci când credeam că gardurile nu pot deveni mai neîngrijite și că iarba nu poate fi mai înaltă, am zărit o clădire mică, dărăpănată, invadată de buruieni și iederă. Aproape că nici nu se vedea culoarea cărămizilor, ci numai frunzele și tulpinile ierburilor care au fost lăsate să crească în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
e, zise el scuzabil. Mă duc să-i ajut pe amărâții ăștia că văd că nu mai au spor. Ia-i și tu mai ușor, Sergiu! îi strigai când începu să dea cu sapa la rădăcina unui tufiș verde și neîngrijit, alături de alții. Nu dădu semne că m-ar fi auzit. M-am întors și mi-am căutat drum înspre porțile ce dădeau în curtea interioară. Deși trebuia să fie mai ușor de umblat în... grădină, era mai greu. Nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mantiei sale scoase un document ce era ornat cu Rombul Argintiu al Elitelor. Doresc să vorbesc cu șeful de stație! Omul dispăru și, în mai puțin de un minut, apăru cel chemat: un individ îndesat, cu puțină burtă, cu păr neîngrijit și murdar pe la gură de firimituri de pâine. Știa că nu-i indicat să-i facă să aștepte pe demnitari, fie ei mici sau mari, și cobora scările postului său în grabă. Eu sunt șeful de stație, Bagn. M-ați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
străzii erau docuri de încărcare. Întoarse și porni înapoi. Conduse cât de încet putea și, în cele din urmă, văzu casa. Nu era chiar pe 38, ci la colțul dintre 38 și Alameda, retrasă în spatele unor buruieni înalte și tufe neîngrijite. O saltea veche pătată de rugină era întinsă pe trotuarul din fața casei. Pe peluza din față era un cauciuc de camion. O furgonetă VW era parcată în curbă. Josh parcă vizavi. Se uită la casă. Și așteptă. Capitolul 13 Sicriul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
nici un dubiu. După orice standarde, Connor arată de vis. Radiază sănătate prin toți porii. Părul Îi strălucește, are ochi albaștri superbi și, atunci când zâmbește, are o gropiță de te topești. Pe de altă parte, Jack Harper arată cam obosit și neîngrijit. Are cearcăne sub ochi și părul Îi stă În toate direcțiile. Și-are și blugii rupți ! Dar chiar și așa. Mă atrage ca un magnet. Oricât aș Încerca să mă concentrez asupra căruciorului pe care se află ceaiul, nu reușeșc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
datorită lipsei de importanță a localităților nu este prea traficată. Zona este plină de copaci și viță de vie și mă tot întreb ce fac francezii cu atâta vin. Ajung la Bras după două ore de mers. Biserica veche și neîngrijită este închisă, așa că după o scurtă pauză îmi reiau drumul spre Saint Maximin, unde ajung înainte de amiază. Până acum, aceasta a fost distanța cea mai scurtă parcursă într-o zi. Mă impresionează zidurile vechi, înalte, din piatră din apropierea bazilicii dedicate
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]