549 matches
-
sângeroase care se țes în jurul tronului, începe să simtă o atracție amoroasă pentru ea și își neglijează sarcina spirituală. Anamneza, „trezirea”, intervine la capătul unui exercițiu mistic de biruire a trupului prin concentrare intelectuală, post și rugăciuni. Reușind o unire nepieritoare, în spirit, cu Maria, ultimul Deceneu se întoarce acasă spre a propovădui noua religie. Romanul reconstituie lumea bizantină și pasiunile ei politice cu o pastă coloristică flaubertiană. În același timp, o muzică de înalte purități traversează textul, imprimându-i o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289422_a_290751]
-
anterior există o distincție netă între cunoașterea științifică și cea artistică. Și în literatură și muzică și artele plastice rolul preponderent revine sensibilității și sentimentului. La rândul lor sentimentele creează trăiri deosebite ale creatorilor de artă și astfel se nasc nepieritoare și incapabile de apreciat ca valoare, opere de artă.
FASCINAŢIA ANOTIMPURILOR ÎN LITERATURĂ ŞI ARTĂ. Concurs naţional by Marcuta Daniela () [Corola-publishinghouse/Science/1123_a_2368]
-
minții, curățirea inimii, priveghere și slujirea aproapelui. Trăiesc, ascunși vederii, duhovnici îmbunătățiți care iubesc mai mult decât orice sărăcia chiliei și solitudinea contemplației. Sunt monahíi în felul Martei sau al Mariei care, acolo unde le este dat, râvnesc după virtuțile nepieritoare. Există numeroase familii darnice, în care se poartă iubirea de străini. Nu ne lipsesc tinerii voluntari în asistența socială. La fel, studenți care fac gazetărie evanghelică fără să fie plătiți, entuziaști ai înnoirii picturii sacre și pionieri ai muzicii bizantine
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
veșmântul de lumină al începuturilor, când toată făptura cânta bucuria odihnei întru pacea Domnului. Monahii și monahiile participă la liturghia cosmică a îngerilor. Hrana lor permanentă este Cuvântul lui Dumnezeu. Desfătarea în rostirea numelui lui Iisus se prelungește în bucuria nepieritoare de a mulțumi pentru darul necuprins al vieții. Aflat în starea de contemplație naturală, monahul face experiența „eternei reîntoarceri” a doxologiei. Când rugăciunea euharistică arde în inima monahului ca rugul nemistuit de flăcări al lui Moise, atunci viața sa nu
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
având o valoare de patrimoniu neprețuită. În incinta bisericii sunt păstrate două pomelnice cu eroii comunei Muntenii de Sus, unde au fost înscriși un număr de 76 (șaptezeci și șase) de eroi, fii ai comunei, care și-au adus jertfa nepieritoare de sânge participând la războiul pentru reîntregirea patriei din 1916-1918, și un număr de 61 (șaizeci și unu) de eroi care au căzut pe câmpul de luptă în cel de-al doilea război mondial din 1940-1945. Pomelnicele, realizate cu “cheltuiala
Filosofia şi istoria cunoaşterii by IGNAT CIPRIAN () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2055]
-
nu dispare [286]: astfel îi apare adevărul aceluia ce vede Indestructibilul tu îl știi pe Cel din care întregul univers se naște [287]: Eternul nimeni n-ar putea vreodată să-l distrugă! Trupurile pier: însă în ele Spiritul rămîne etern, nepieritor și nemărginit... Spiritul nu ucide și nici ucis nu este. El nu se naște și nu se moare, și nici nu va mai fi din nou Acela care început nu avu nicicînd: necreat, nesfîrșit, netrecător Vetustul continuă a trăi și
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
după ce ucis e trupul... [288]. Multe fură nașterile mele; multe, Arjuna, sînt ale tale [289]; pe toate ale mele Eu mi le aduc aminte: Tu însă de nici una nu ai vreo cunoștință, mîndrie nimicitoare a dușmanilor! Deși necreat sînt Eu, nepieritor și stăpînul a toată făptura, totuși din adhisthăna [290] Eu renasc în virtutea acestei măyă puternice, care în Mine este înnăscută. Și de fiecare dată cînd dharma apune și adharma [291] se ridică, Eu pe Mine însumi mă recreez
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
căderea nopții în Nemanifestat se topește. Aceste ființe toate, ce s-au născut de mai multe ori, în noapte se topesc; și la ivirea zilei inevitabil ele iar renasc [303]. Dincolo de toate, Nemanifestatul are o Esență mai înaltă: eternă, nevăzută, nepieritoare, oh Prthide, chiar dacă totul moare: Nepieritoare este numită și se arată a fi supremul țel. Cel ce ajunge la preaînaltul meu scaun de-acolo nu mai pleacă nicicînd; și la acel Purusa [304] preaînalt, unde toate ființele sînt
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
ființe toate, ce s-au născut de mai multe ori, în noapte se topesc; și la ivirea zilei inevitabil ele iar renasc [303]. Dincolo de toate, Nemanifestatul are o Esență mai înaltă: eternă, nevăzută, nepieritoare, oh Prthide, chiar dacă totul moare: Nepieritoare este numită și se arată a fi supremul țel. Cel ce ajunge la preaînaltul meu scaun de-acolo nu mai pleacă nicicînd; și la acel Purusa [304] preaînalt, unde toate ființele sînt și unde totul este pătruns, doar cel
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
manieră și mai dramatică, în Bhagavad-gītă, XI, 5-8, 15-31, cutremurat, Arjuna îi spune lui Krsna): ... Tu ești mai presus de Brahmă, suprema Cauză primordială! Oh, mărite Stăpîn al zeilor, oh Ființă fără de sfîrșit, oh al universului Sălaș! Nepieritorul ești tu; Ființa și Neființa ești: ești Cel de dincolo de toate. Tu primul dintre zei, Tu ești bătrînul Purusa: ești al universului suprem tezaur: Cel ce cunoaște și Cel ce trebuie cunoscut! [311] c) twam = tad (asi) = aham Brahmăsmi
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
începutul, nici sfîrșitul: numai tăind aśvattha din puternicele-i rădăcini cu-acea secure tare ce este renunțarea, poți atinge țelul și înapoi nu te mai întorci: scaunul primordialului Purusa, din care a izvorît străvechiul imbold spre faptă. Către cel Nepieritor se înalță acela ce învins nu e de vreo greșeală oarecare, și liber de frămîntări și de orgoliu, orice plăcere el disprețuiește; acela, în sine însuși cugetînd mereu, poftele și le înfrînează, de patimi dezrobit, de bucurie și de opusa
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
mi s-a părut puțin cam idilică. I-am recitit atunci opera poetică, i-am descoperit publicistica, în care îl înlâlnim ca om deplin al culturii române, interesat total de cel ce, în scurta lui viață, a fulgerat o lumină nepieritoare în constelația spiritualității noastre. Tot întrebân du-mă cum arăta Poetul, am ajuns, astfel, să imaginez eu însumi un Chip al lui. Iar cum rezultatul acelei strădanii nu m a mulțumit, am reluat gândul și travaliul, ajungînd să plămădesc, în
Convorbiri fără adiţionale by Cornel Galben () [Corola-publishinghouse/Science/692_a_986]
-
l-au urmat. Era un om înzestrat cu atâta putere de dragoste, că în preajma lui se topea orice ură, orice invidie. Te cunoștea, te detecta cu antenele lui suprasensibile, în câteva clipe și te inunda apoi cu forța acestui flux nepieritor, care emana din inima lui mare, cât o țară întreagă și caldă ca lava unui vulcan în erupție. Nu am stat cu el în aceeași celulă, nu am lucrat în libertate direct cu el, nu l-am avut în fața mea
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
este, chemarea veșnică a ființei, a ceea ce vine, ad-vine în chemarea unei necurmate aventuri (adventurus). "Ce este acum, ce-a fost, și ce are să fie" vin împreună, neauzite și nevăzute, aluvionând în calea ființei. E mult, e puțin această quidditate nepieritoare, miracolul unui aproape- nimic ce anunță un "cu-totul-alt-ordin" (Vl. Jankélévitch), al veșniciei în miezul efemerului? Veșnicie a începutului, a posibilului ce reîncepe totul, în care ce nu este încă este deja în ființarea prefigurată. Aventură preformală în care "întâmplarea arde
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
privirii", "momentul când începe calea întoarsă dinspre moarte la viață", "momentul când cedează eonul întunericului acestei lumi, când încep să lumineze sufletele, când Logosul devine Luminator", "momentul când ceea ce încetează dinspre lume, istovit începe să fie, suplinit de puterea luminii nepieritoare"40. Lumea strivită și reașezată se vede nu prin ea însăși, într-o imagine fără chip, spectacol derizoriu jucat pe masca naturii pieritoare; ea e dejucată, deturnată de la vedere, demascată în clipa hotărâtoare a deznodământului, pusă în "noua ordine a
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
spre a se înfige/ Năpristan, odată cu mine, pe ușița de spijă,/ Arătându-se-n chiar spațiul lipsit de grijă". Lumea însă nu e părăsită. Poetul este "somat" de tainice puteri să o redea vieții, miracolului ei nesfârșit, dezvăluindu-i esența nepieritoare. "Zvârlit în tenebrele neștiutului, el se întoarce în lume, dar nu așa cum a plecat: pe curbura gândului său urmează a scânteia zgrăbunțele smulse din invincibilul lucru în sine"29. Dar tocmai în această smulgere (și am văzut ce semnificație comportă
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
243). 27 Apărut în Gândirea, VIII, nr. 6-7, iun.-iul., 1928, publicat ulterior în vol. Caietul verde (1932), în Ion Pillat, Opere, 3, ed. cit., pp. 31-32. 28 "Cum am putut să-ți caut pe cer, pe câmp, pe ape,/ Nepieritoarea urmă, când trebuia tăcut/ Doar să m-aplec în mine puțin, să fi văzut/ Înalta strălucire ce-n lume nu încape" (Scutul Minervei, XVIII, în op. cit., 3, p. 107). 29 "M-oi șterge ca-n oglinzi/ De ape, norul dacă
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
deși ajunge la o dezvoltare diferențiată și la bogăție lăuntrică abia într-un stadiu cultural superior" (vezi și II, 2Bj); el se dezvoltă "în ansamblul unei realității istorico-sociale", adică într-un Lebenszusammenhang. În aceste condiții, filozofia, religia, arta, jurisprudența "sunt nepieritoare, pe când indivizii în care trăiesc acestea se schimbă. Astfel, în fiecare generație se revarsă substanța și bogăția naturii umane". Totodată, Dilthey mai precizează că "durata exterioară, independentă de indivizii înșiși, precum și caracterul de masivă obiectivitate" a sistemelor culturale își au
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
nu au cum să fie universal valabile conform criteriilor științei, dar în cazul sistemelor importante ele pot fi eterne în unilateritatea lor, în sensul că dezvăluie o viziune cu semnificație perenă, așa cum fac și marile opere de artă, care rămân nepieritoare tocmai datorită unui mesaj viabil din punctul de vedere al tipologiei umane reprezentate. Caracterul peren al unor asemenea tipologii admite și din această perspectivă artistică o continuitate a formelor. Atât importanța "căii"99 iar nu a adevărului presupus absolut la
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
ele prin o uniformitate de manifestări externe" (Rădulescu-Motru, 1998: 592). Această "comunitate de suflete" identificată ca etnic poate fi restrânsă (la sat) sau extinsă (la națiune). Exemplificarea cea mai bună a etnicului rămâne însă cea prin sat, acesta fiind "celula nepieritoare care întreține continuitatea etnicului". În ecuația etnicului a comunității de fapt, dacă privim etnicul restrâns intră practicile, ritualurile, limba. Din punct de vedere științific, studierea satului, a comunităților sătești era obiectul mai multor discipline, etnopsihologia având menirea să cerceteze condițiile
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
1981, 142. 36 Cf. Neh 8,1. 37 v. PeTerCă, Calea spre oameni, Ed. Sapientia, Iași 2011, 96. CaP. i. arTa CreșTină: imaginea și iCoana 28 creaturilor sale. Rolul imaginilor este de a înălța mintea omului spre cele veșnice și nepieritoare pentru a înlesni o transcendență menită să ne conducă spre divin, motiv pentru care imaginea este esențialmente liturgică. 3.1. Cum trebuie înțeleasă imaginea în lumina învățăturii biblice? Pentru a evita idolatria în venerarea imaginilor, sfântul Ioan Damas chinul spunea
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
lui Dumnezeu trinitar care în Euharistie proiec‑ tează lumină asupra întrebărilor și așteptărilor inteligenței omenești și exem‑ plele pot continua. Arta sacră a găsit în acest ansamblu extraordinar o expresie de o excep‑ țională putere atingând niveluri de o valoare nepieritoare simultan estetică și religioasă. Constatarea crește în valoare și amploare dacă de pe versantul artelor figurative trecem să luăm în considerare marea dezvoltare pe care chiar în arcul acesta de timp a avut‑o muzica sacră compusă pentru exigen‑ țele liturgice
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
Îmi este plăcut Mie și stăruie în legământul Meu, le voi da în casa Mea și înăuntrul ziduriloe Mele, un nume și un loc [yad va-shem] mai de preț decât fii și fiice; le voi da un nume veșnic și nepieritor". iiiii În ebraică: Yom ha-zikaron la-Shoah ve-la-ghevura. jjjjj Cuvântul omer desemnează ofranda de orz nou adusă odinioară la Templu în a doua zi de Paști, potrivit Leviticului, 23:9-14. Biblia prescrie, în plus, să se numere, din această zi, șapte
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
exploatată și divers valorizată în Upanișade (§ 80). Pentru moment, să adăugăm că în Brahmana, brahman desemnează procesul sacrificiului cosmic și, prin extensie, puterea misterioasă care ține Universul. Dar deja din Vede, brahman a fost gândit și numit, în mod expres, nepieritorul, imuabilul, temelia, principiul oricărei existențe. E semnificativ că în mai multe imnuri din Atharva Veda (X, 7, 8 etc.), brahman e identificat cu skambha (literal, sprijin, stâlp, proptea); altfel spus, brahman este Grund-ul care susține Lumea, axă cosmică și
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de a răspunde înaintea lui Dumnezeu, înaintea oamenilor și urmașilor voștri. Românească este țara aceasta, în care trăim, câștigată și păstrată cu sângele străbunilor noștri și înzestrată cu drepturi românești care nu au putut să apună pentru că sunt o proprietate nepieritoare a ei. Limba română, sufletul naționalității noastre, pe care ne-au păstrat-o străbunii în timpul barbariei, chiar cu răpunerea vieții a fost totdeauna și este adevărata limbă a acestei țări și nici un drept nu s-ar afla în putere s-
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Loredana Puiu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93272]