936 matches
-
O armată numeroasă e pe drum încoace, iar trupele noastre sunt izolate aici. În seara trecută, Genba refuzase cu încăpățânare să asculte ordinele lui Shibata. Acum, le ordonă el însuși oamenilor săi panicați să ridice tabăra, zorindu-și servitorii și pajii. — Mesagerul de la Hachigamine mai e aici? îi întrebă Genba pe vasalii din jur, în timp ce încăleca. Aflând că mesagerul mai era în tabără, îl chemă la el. — Du-te și spune-i imiediat lui Hikojiro că batalionul nostru principal începe retragerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
vă întoarceți la Kitanosho, ca să vă gândiți la un plan pentru o altă încercare? Katsuie scutură din cap, cotinuând să ragă, dar oamenii din jurul lui se grăbiră să-l urce cu forța în șa. Situația era disperată. Dintr-o dată, căpitanul pajilor, Menju Shosuke, un om care nu se distinsese niciodată în luptă, alergă înainte și se prosternă în fața calului lui Katsuie. — Vă rog, stăpâne! Permiteți-mi să iau eu stindardul dumneavoastră de comandant. A-i cere stăpânului permisiunea de a purta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
oferea să-ți țină locul. Shosuke numai spuse nimic, ci rămase îngenuncheat în fața lui Katsuie. Nu manifesta nici o pregătire deosebită pentru moarte, disperare sau ferocitate; arăta ca de obicei, când apărea înaintea lui Katsuie în calitatea sa de căpitan al pajilor. — Cum? Vrei să-ți dau stindardul de comandant? Călare pe cal, Katsuie îl privi pe Shosuke cu uimire. Generalii din jurul lui, muți de uimire, își ațintiră și ei ochii asupra lui Shosuke. Printre numeroșii slujitori personali ai lui Katsuie, puțini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
stârniră toate glasurile, un om revendicând una, altul afirmând alta, până începu să se zguduie tot muntele. Și totuși, oamenii lui Hideyoshi încă n-aveau idee că acel cap nu-i aparținea lui Shibata Katsuie, ci lui Menju Shosuke, căpitanul pajilor săi. — L-am omorât pe Katsuie! — Am ținut capul seniorului din Kitanosho! Împingându-se și îmbrâncind, făceau văzduhul să reverbereze de strigătele lor. — Stindardul! Steagul auriu! Și capul lui! I-am luat capul! UN PRIETEN ADEVĂRAT Katsuie abia scăpase cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
său. — Slavă zeilor că ești nevătămat, spuse soția lui, când îi ieși în întâmpinare. — Ai grijă de răniți. De mine te poți ocupa mai târziu. Inuchiyo nici măcar nu-și scoase sandalele și nu-și descheie armura; stătea doar în fața castelului. Pajii săi erau și ei prezenți, aliniați în spatele lui, așteptând cu solemnitate. În sfârșit, subunitățile de războinici începură să intre în pas vioi pe poartă, unele după altele, purtând trupurile camarazilor căzuți, peste care așternuseră drapelele. În continuare, răniții fură aduși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
mâncat ceva mai gustos ca orezul de azi. N-am să vă uit nicicând bunătatea. Și, acestea fiind zise, își luă rămas bun. Inuchiyo, care-l însoți până afară, observă imediat că avea calul frânt de oboseală. Ordonându-i unui paj să scoată propriul său cal sur rotat, i-l oferi lui Katsuie. — Fiți cu cugetul împăcat, îi mai spuse el. Vom ține această poziție până ajungeți la Kitanosho. Katsuie dădu să plece dar, apoi, își întoarse calul și se apropie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
că gândurile lui cele mai intime deveniseră un motiv de iritare în plus pentru Hideyoshi. Ca rezultat, Anul Nou trecu fără a face schimb de urări între ei. La Anul Nou, când Nobuo juca mingea în grădina din spate cu pajii și doamnele de onoare, un samurai anunță că venise un vizitator. Era Gamo. Avea cu doi ani mai mult decât Nobuo și era căsătorit cu sora acestuia. — Gamo? A picat chiar la momentul potrivit, spuse Nobuo, dând un șut grațios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
din mers, cu voce tare. — Scuzați-mă că v-am lăsat să așteptați, spuse el intrând în sală, după care tuși în palmă. Când ridicară privirile, cei patru văzură că acum era singur - nu mai avea în spatele lui nici măcar un paj. Vasalii erau stingheriți. În timp ce-l salutau pe rând, Hideyoshi își suflă nasul. — Se pare că ați răcit, stăpâne, remarcă afabil unul dintre servitorii lui Nobuo. — Nu-mi mai trece odată, replică Hideyoshi, nu mai puțin prietenește. Era o ambianță destul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cină, stătuse cu vasalii și slujitorii săi, cu preoții și chiar și cu preotesele fecioare de la capela din apropiere. Fusese vesel și vorbise cu glas sonor, dar acum toți plecaseră și era din nou singur, începu să-și întrebe încontinuu pajii și pe samuraii de gardă: — Ce oră e? Vasalii mei superiori încă nu s-au întors de la templul principal? După un timp, reveni numai unul dintre ei. — Ești singur, Saurobei? îl întrebă Nobuo, bănuitor. Expresia de pe chipul omului nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
nu știu nimic. — Au semnat și ei declarația? — Au semnat-o. — Și-acum continuă să bea cu vasalii lui Hideyoshi? I-am judecat greșit. Sunt mai josnici decât animalele! Continuând cu ocările, se ridică și smulse spada lungă din mâinile pajului aflat în spatele lui. În timp ce ieșea din cameră, Saurobei, fâstâcit, o luă la fugă după el, rugându-l să-i spună unde se ducea. Nobuo se răsuci pe călcâie și, coborând glasul, ceru să i se aducă imediat un cal. — Așteptați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-și planurile și progresând constant spre anticipata ofensivă de la Hamamatsu la Okazaki și apoi Kiyosu; dar Hideyoshi, care șocase adeseori lumea cu iuțeala lui fulgerătoare, de data asta întârzia să înceapă. Sau, cel puțin, așase părea. — Să vină cineva aici! Pajii mei nu-s nicăieri? Era glasul stăpânului. Și, ca de obicei, răsuna cu putere. Tinerii paji, care se retrăseseră intenționat în îndepărtata cameră a pajilor, strânseră în grabă jocul de suguroku pe care-l jucaseră pe furiș. Dintre ei, Nabemaru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Hideyoshi, care șocase adeseori lumea cu iuțeala lui fulgerătoare, de data asta întârzia să înceapă. Sau, cel puțin, așase părea. — Să vină cineva aici! Pajii mei nu-s nicăieri? Era glasul stăpânului. Și, ca de obicei, răsuna cu putere. Tinerii paji, care se retrăseseră intenționat în îndepărtata cameră a pajilor, strânseră în grabă jocul de suguroku pe care-l jucaseră pe furiș. Dintre ei, Nabemaru, în vârstă de treisprezece ani, o luă la fugă cât îl țineau picioarele spre camera unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de data asta întârzia să înceapă. Sau, cel puțin, așase părea. — Să vină cineva aici! Pajii mei nu-s nicăieri? Era glasul stăpânului. Și, ca de obicei, răsuna cu putere. Tinerii paji, care se retrăseseră intenționat în îndepărtata cameră a pajilor, strânseră în grabă jocul de suguroku pe care-l jucaseră pe furiș. Dintre ei, Nabemaru, în vârstă de treisprezece ani, o luă la fugă cât îl țineau picioarele spre camera unde stăpânul său bătea iar și iar din palme. Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
dădu spuse că fusese aduse de o călugăriță care nu-și spusese numele. — Sunt delicioase, remarcă Hideyoshi, mâncând două prăjituri, deși își luase deja masa de seară. În timp de comenta bunătatea turtelor, avea lacrimi în ochi. Mai târziu, un paj cu ochi ageri le pomeni generalilor care-l serveau pe Hideyoshi strania stare de spirit a acestuia. Cu toții se arătară surprinși, părând că nici prin minte nu le putea trece motivul comportării stăpânului lor. Erau îngrijorați din pricina tristeții sale, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
amiază. Simțind boarea blândă de la începutul Lunii a Patra adiind peste el, Hideyoshi ieși călare din Gakuden și, după ce observă atent tabăra lui Ieyasu de pe Muntele Komaki și fortificațiile inamice din regiune, porni pe drumul spre Inuyama, însoțit de zece paji și slujitori apropiați. Ori de câte ori se întâlnea cu Shonyu, Hideyoshi îl trata ca pe un vechi prieten. Când erau tineri samurai în Kiyosu, Shonyu, Hideyoshi și Inuchiyo ieșiseră adesea împreună la băutură. Că tot veni vorba, ce face Nagayoshi? întrebă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Aici sunt! Nu vă retrageți acoperiți de rușine! Ați uitat ce-ați învățat în fiecare zi? Înapoi! Întoarceți-vă și luptați! Dar grupul oamenilor cu glugi negre din jurul lui nu se opreau din gură, în debandada generală. Dimpotrivă, numai un paj jalnic de tânăr, având doar vreo cincisprezece, șaisprezece ani, se mai apropie de el, șovăitor. Aducând de căpăstru un cal rătăcit, i-l oferi stăpânului său. În bătălia de la poalele colinei, calul lui Shonyu fusese împușcat, trântindu-și călărețul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
colinei, calul lui Shonyu fusese împușcat, trântindu-și călărețul la pământ. Inamicii îl înconjuraseră, dar Shonyu îi tăiase drum cu disperare și reușise să urce spre culme. — Nu mai am nevoie de nici un cal. Pune-mi aici scaunul de campanie. Pajul instală taburetul în spatele lui, iar Shonyu se așeză. — Aici iau sfârșit patruzeci și opt de ani, murmură el de unul singur; privindu-l pe paj, contină să vorbească. Ești fiul lui Shirai Tango, nu-i așa? Îmi închipui că tatăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
spre culme. — Nu mai am nevoie de nici un cal. Pune-mi aici scaunul de campanie. Pajul instală taburetul în spatele lui, iar Shonyu se așeză. — Aici iau sfârșit patruzeci și opt de ani, murmură el de unul singur; privindu-l pe paj, contină să vorbească. Ești fiul lui Shirai Tango, nu-i așa? Îmi închipui că tatăl și mama ta te așteaptă. Fugi cât te țin picioarele spre Inuyama. Uite, vin gloanțele! Pleacă odată de-aici! Imediat! După ce-l alungă pe pajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
paj, contină să vorbească. Ești fiul lui Shirai Tango, nu-i așa? Îmi închipui că tatăl și mama ta te așteaptă. Fugi cât te țin picioarele spre Inuyama. Uite, vin gloanțele! Pleacă odată de-aici! Imediat! După ce-l alungă pe pajul înlăcrimat, rămase singur, simțindu-se eliberat de orice griji. Calm, aruncă lumii o ultimă privire. Foarte curând, auzi un zgomot ca de animale sălbatice încăierându-se și, în steiurile de stâncă din spatele lui, copacii începură să se zgâlțâie. Se părea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
doi oameni le era extrem de penibil să apară în fața lui Ieyasu, necum să mai și încerce să-i explice motivele lui Nobuo, și așteptau în încăpere, stând ca pe jăratic numai la gândul întâlnirii. Destulde curând, apăru Ieyasu, împreună cu un paj. Era îmbrăcat în kimono, fără armură, și părea a fi bine dispus. Se așeză pe o pernă, spunând: — Am auzit că Seniorul Nobuo a încheiat pacea cu Hideyoshi. Cei doi soli răspunseră afirmativ, prosternându-se, incapabili măcar să-și ridice capetele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
oblică și închise ochii. Întrâadevăr, pe când șlefuia proporțiile care urmau să fie așternute pe hârtie, prea mai întâi să absoarbă în piept gândurile ce păreau niște șuvoaie de fier topit. Când cele două epistole fură gata, Ieyasu îi ordonă unui paj să-l cheme pe Ishikawa Kazumasa. Secretarul lăsă scrisorile în fața lui Ieyasu, făcu o plecăciune și se retrase. La plecarea lui, un ajutor personal intră cu o lumânare și aprinse în linișre două lămpi. La un moment dat, soarele apusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
negocieri. Îl suspectau pe Kazumasa că se ascundea cumva și în umbrele celor mai recente manevre. Când aceste sentimente izbucniră dintr-o dată într-o agitație zgomotoasă, ajunseră și la urechile lui Ieyasu, cu toate că se afla la o oarecare distanță. Un paj veni grăbit pe coridor, spre vasali. Sunteți chemați! snunță pajul. Luați prin surprindere, oamenii se uitară cu uimire unii la alții. Dar expresiile de pe chipurile încăpățânaților Honda și Iii dezvăluiau că acea chemare era tocmai ceea ce doriseră. Grăbindu-i pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în umbrele celor mai recente manevre. Când aceste sentimente izbucniră dintr-o dată într-o agitație zgomotoasă, ajunseră și la urechile lui Ieyasu, cu toate că se afla la o oarecare distanță. Un paj veni grăbit pe coridor, spre vasali. Sunteți chemați! snunță pajul. Luați prin surprindere, oamenii se uitară cu uimire unii la alții. Dar expresiile de pe chipurile încăpățânaților Honda și Iii dezvăluiau că acea chemare era tocmai ceea ce doriseră. Grăbindu-i pe Sakai Tadatsugu și pe ceilalți, intrară pe rând în încăperea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
căutarea unui ucigaș care trebuie judecat În Moldova. Dacă nu găsești nimic până În ținuturile Commeii, te Întorci fără nici o stricăciune. Iar după Întoarcerea Domniei Tale, vom primi solii. - Am Înțeles, doamne! spuse Toader. - Cam greu, comise Toader... mormăi voievodul, făcând pajilor semn de Încheiere a sfatului. Spătare Albu, rămâi! mai porunci voievodul, ridicându-se din jilț și ascultând vocile groase ale boierilor strigând: - Să trăiești, Măria Ta! Spătarul rămase până când sala se goli. - Zici că n-ai nici o veste despre Oană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Olivia, cu răsfățatul lor Mike Seanu, și Simeon, fratele Oliviei, care urma să cânte în rolul contratenorului, și Cora Clun, fiica lui „Anne Lapwing“, precum și Derek, fratele ei mai mic, vedeta corului de la St. Olaf, care juca fermecătorul rol de paj al Afroditei; se mai găseau Maisie Chaimers și Jean Burdett, muzicala soră a organistului de la St. Paul și a brutal de sincerului medic al domnișoarei Dunbury, Jeremy, Andrew și Peter Blackett, și Bobbie Benning și alte persoane tinere care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]