824 matches
-
d.Hr. începe să se impună conversația maieutică, inițiată de marele filozof Socrate, metodă astfel concepută încât să conducă la descoperirea adevărului printr-un șir de întrebări bine și oportun puse. În antichitate, odată cu apariția alfabetului și a scrisului pe papirus, s-a făcut un important pas înainte prin sistematizarea și răspândirea treptată a limbajului scris. În toată antichitatea, ca de altfel și în tot evul mediu, paralel cu practicarea unui învățământ mecanic, bazat pe metode scolastice, autoritare, de învățare prin
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
Laokoon, București, 1967; Ipostaze, București, 1968; Alter ego, București, 1970; Lampa lui Diogene, București, 1970; Ce mi s-a întâmplat cu două cuvinte, București, 1972; Poezie și modă poetică, București, 1972; Versuri, București, 1972; Versuri, pref. Virgil Nemoianu, București, 1973; Papirus, București, 1974; Povești cum altele nu-s, București, 1974; Orfeu și tentația realului, București, 1974; Cai în ploaie - Pferde im Regen, ed. bilingvă, tr. Wolf von Aichelburg, București, 1974; Anotimpul discret, București, 1975; Povestea celor zece frați, București, 1976; Alfabet
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286816_a_288145]
-
nu este întotdeauna clară; în general, e vorba de proză ritmică. Totuși, alte imnuri par să fi fost compuse în versuri, așa cum este cel „Despre Sfînta Treime”, care e însoțit și de notații muzicale și s-a păstrat într-un papirus din secolul al III-lea. în epoca lui Theodosius sau poate mai tîrziu, în jurul anului 430, s-a ținut la Laodiceea, în Frigia, un conciliu unde s-a discutat și despre cîntările liturgice. Canonul 15 prevede că nu trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
nu participa nici un cleric; inițiativa lui Auxențiu trecuse probabil aproape neobservată în mijlocul mulțimii anonime din Constantinopol. Troparion-ul rămîne așadar o specie marginală a imnografiei, chiar dacă e destul de vechi și el - anterior personajelor ale căror nume le-am menționat: într-un papirus din secolul al IV-lea au fost descoperite trei tropare anonime pentru Bobotează. Așa stau lucrurile și cu imnurile din liturghia lui Ioan Hrisostomul, și anume Imnul Heruvimilor și Participarea la cina mistică. în secolul al VI-lea, în sfîrșit
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
despre Maitreyi. Nu un film care să ecranizeze cartea, fiindcă ar costa mult de tot, a spus JJ. Un film care să arate doar o scenă lungă de dragoste, între naratorul savant și fecioara, în biblioteca. S-ar iubi în papirusuri și s-ar înfășură în ele, ele s-ar umple de sânge, ei s-ar duce la baie și s-ar șterge cu incunabule, cu pagini scrise, cu hieroglife, cu cuneiforme, pe urmă ar face dragoste între opere celebre care
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
pe urmă ar face dragoste între opere celebre care s-ar deschide singure, pe urmă cu operele lui Sade și ale lui Sacher Masoch... Nu mă interesează, i-am răspuns repede, în biblioteca lui Dasgupta nu aveau cum să descopere papirusuri. Cu atat mai puțin operele lui Sade. Probabil, a fost imediat de acord J.J. Fitzcarraldo, dar așa l-am face pe Mircea Eliade un scriitor de succes." idem., pp.46-47. 20 Cornel Ungureanu, Șantier 2. Un itinerar în căutarea lui
[Corola-publishinghouse/Science/1489_a_2787]
-
167, În schimbul a 3.000 de franci, sumă care depășea oricare dintre ofertele ce-mi fuseseră Înaintate În Londra. Pierderea unui pergament bactrian!tc "Pierderea unui pergament bactrian !" Printre alte curiozități valoroase se număra și un manuscris bactrian redactat pe papirus, care nu fusese deschis vreodată și pe care cititorul Îl poate găsi litografiat, fiind publicat sub această formă de către Société Asiatique din Paris În anul 1835168. Sunt Încredințat că este vorba despre unicul manuscris bactrian descoperit vreodată 169. Împachetând colecția
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
erau stocate în cicluri de tadiție ce erau învățate pe de rost de inițiați și transmise ca învățături sacre novicilor. Când în 950 î.C. apare forma scrisă a limbii, învățații sunt primii care aplică această nouă artă și redau papirusurilor tradiția transmisă până atunci oral. Când Euclid conducea misterele în anii 400 î.C. filosofii greci creau un nou alfabet atenian așa cum îl știm azi pe baza cuvintelor maya care redau, citite succesiv istoria continentului lemurian 12. Iată de fapt
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
atunci când este redat în formă muzicală 79. La descoperirea primului templu construit de Toth la Sais acum circa șaisprezece mii de ani, într-o catacombă, lângă un sicriu uriaș, Schliemann a găsit o colecție neobișnuită de instrumente muzicale și un papirus cu o scriere muzicală egipteană necunoscută. Instrumentele pot reproduce vuietul vântului, zgomotul valurilor, cântecele păsărilor și vocile tainice ale naturii. Doar celebrul Jean Sibelius a făcut încercări de a imita vocile naturii în compozițiile sale. Acolo, în vechime erau o
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și grânele. Textele descoperite relevă practicarea necromanției, invocarea spiritelor și morților, ca o ultimă apărare împotriva răului. Pentru a putea invoca sunt rețete magice și instrucțiuni de preparare a ritualurilor care le asigură eficacitatea și care sunt înscrise în numeroase papirusuri. Divinația cuprinde ritualuri complexe etrusce și romane 157. Ambivalența magiei în creștinismul timpuriu se extinde spre Europa și Bizanț 158. În Evanghelia după Matei, cei Trei Magi ce apar la nașterea lui Isus Cristos erau perși, înțelepți astrologi și practicanți
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a celor două sexe ca și la îndeplinirea rolului esoteric uneori cu pregnanță feminină. Cele mai celebre oracole au fost femei. Sibilele, numite astfel după un cuvânt derivat din caldeeană ce înseamnă comunicarea cuvântului divin, au donat rulourile lor de papirus pentru a arăta viitorul. Cea mai în vârstă fusese fiica lui Noe, Sambeth și ultima, a opta, Hierophile, originală din insula Eritreea din Cumes a adus papirusurile în număr de nouă, apoi încă șase și în final trei, după legendă
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
derivat din caldeeană ce înseamnă comunicarea cuvântului divin, au donat rulourile lor de papirus pentru a arăta viitorul. Cea mai în vârstă fusese fiica lui Noe, Sambeth și ultima, a opta, Hierophile, originală din insula Eritreea din Cumes a adus papirusurile în număr de nouă, apoi încă șase și în final trei, după legendă, prezentându-le împăratului roman. Doar ultimele trei s-au păstrat arătând viitorul Romei. Cultul Vestei la Roma era ca o manifestare religioasă a unei dogme magice după
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
scopul vieții era dobândirea perfecțiunii sufletului prin intermediul încarnărilor. Odată legământul făcut, acesta primea cele mai esoterice învățături pe care le poate primi un muritor. O mică parte a acelor învățături era sculptată pe pereții templelor sau era menționată în câteva papirusuri, dar majoritatea învățăturilor era transmisă pe cale orală. Aceste școli de mistere s-au transformat în timp în adevărate centre de învățare. Faraonul Tutmes al III-lea, care a domnit între anii 1500-1447 î.C., a organizat prima Frăție secretă a
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
pământeană a vieții lui Isus, între 4 î.C. și 30 A.D., trebuie reținut faptul că limba vorbită a început să se aștearnă în manuscrise. Istorii, legende, povestiri cântece și tradiții ale credinței în doctrinele tradiției s-au acumulat în papirusuri. Trecerea de la cunoașterea orală la cea scrisă este asemănătoare cu apariția tiparului din perioada medievală. Transmiterea de către inițiați a cunoștințelor către profani devenea o necesitate, vechile informații pierzându-și în timp penetrația în masele largi de oameni. Așa a apărut
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
picioare, pasăre sau om cu două, cele cinci degete de la membre nu au stat înaintea numerelor ca atare, ci ele erau înaintea tuturor, parte a informației. Vechile tăblițe Nacal și din Mesopotamia, din Fenicia și Egipt, păstrate mai bine decât papirusurile, întăresc concepția lui Pitagora despre religia venerării numerelor, chiar dacă în Canaan și lumile antice mai recente nu se regăsesc credințe asemănătoare. Toate civilizațiile din Orientul Mijlociu au înflorit într-o cultură unică. Discurile cu aripi ale soarelui regal și emblema divină
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
mai vechi organizații existentă astăzi. Multe documente relatează despre acest adevăr, chiar și cele care se încrâncenează să demonstreze aspecte negative, cum de altfel s-ar putea face despre oricare dintre ordinele și administrațiiile religioase ale tuturor timpurilor. Foi de papirus găsite în 1888 cu prilejul săpăturilor arheologice în Desertul Libian, descriu întâlniri secrete ale unor astfel de organizații cu 2000 de ani î.C. Ele participaseră la construirea templului lui Solomon și aveau cam aceeași funcție cu a sindicatelor de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
durînd în ea, de la însemnele esențiale de pe o lespede tombală, la cele necesare ori deșarte de pe soclul unei statui. Drumul pietrei, din vechime pînă azi, a fost însoțit de cursuri paralele ori de afluenți pitorești: lemnul, mătasea, metalul, osul, frunza, papirusul și pergamentul, pînă la atotputernica domnie de cinci secole europene a hîrtiei. O revoluție în forma cărții de a cărei însemnătate ne-am da seama poate dacă am citi cîtva timp role de case de marcat, între rafturi de biblioteci
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
revoluție în forma cărții de a cărei însemnătate ne-am da seama poate dacă am citi cîtva timp role de case de marcat, între rafturi de biblioteci ca tubulatura unui interior de submarin a fost saltul de la volumen, sulul de papirus, la codex, foi înseriate, alcătuind caiete. Cenzura, chiar și prin foc, a apărut cu mult înaintea altor reglementări adiacente editării: dreptul de autor, de editor. Încă din antichitate, opera scrisă și făcută publică a stîrnit pasiuni și convulsii politice, religioase
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
etapă în lunga ei istorie. Pentru a defini cartea, trebuie să recurgem la trei noțiuni a căror îmbinare este necesară: suportul scrierii, difuzarea și păstrarea textului, ușurința în mînuire. Cartea este mai întîi suportul scrierii; astfel, tăblițele de argilă sumeriene, papirusurile egiptene, sulurile Romei antice, manuscrisele medievale, textele noastre tipărite și microfilmele pot fi considerate cărți în ciuda marii varietăți de suporturi și forme. Ideea de carte este asociată și celei de editare, adică voinței de difuzare a unui text și dorinței
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
să mai amintim și frunzele de palmier care, uscate și frecate cu ulei, au fost folosite de secole, mai ales de indieni, sau materiale, dure ca ardezia, cărămizile, fildeșul, osul, metalele diverse etc. Dar principalele suporturi ale cărții antice erau papirusul și pergamentul. Papirusul este o plantă care crește pe malurile Nilului și în mlaștinile deltei sale. Se extrăgea măduva tulpinilor sub formă de benzi care se așezau unele lîngă altele în straturi perpendiculare; se înmuia totul, se presa și se
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
și frunzele de palmier care, uscate și frecate cu ulei, au fost folosite de secole, mai ales de indieni, sau materiale, dure ca ardezia, cărămizile, fildeșul, osul, metalele diverse etc. Dar principalele suporturi ale cărții antice erau papirusul și pergamentul. Papirusul este o plantă care crește pe malurile Nilului și în mlaștinile deltei sale. Se extrăgea măduva tulpinilor sub formă de benzi care se așezau unele lîngă altele în straturi perpendiculare; se înmuia totul, se presa și se usca la soare
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
apoi se băteau foile pentru ca cele două straturi să adere mai bine, se punea o peliculă de lipici pe suprafața lor pentru a ușura scrierea; la sfîrșit se decupau în bucăți de 15-17 cm înălțime. Existau mai multe feluri de papirus, de la cel hieratic, rezervat cărților sacre, pînă la cel emporetic, papirusul grosolan care servea drept ambalaj. Pentru scris, se foloseau tulpinile de trestie tăiate oblic sau ascuțit (calame); mai tîrziu, pana, în general de pasăre. Cerneala era fabricată cu negru
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
bine, se punea o peliculă de lipici pe suprafața lor pentru a ușura scrierea; la sfîrșit se decupau în bucăți de 15-17 cm înălțime. Existau mai multe feluri de papirus, de la cel hieratic, rezervat cărților sacre, pînă la cel emporetic, papirusul grosolan care servea drept ambalaj. Pentru scris, se foloseau tulpinile de trestie tăiate oblic sau ascuțit (calame); mai tîrziu, pana, în general de pasăre. Cerneala era fabricată cu negru de fum sau cu cărbune de pădure cu adaos de apă
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
temple; mai tîrziu a venit demotica, scriere și mai simplificată; în sfîrșit, greaca a fost folosită frecvent în timpul perioadelor elenistice și romane și, în secolul al III-lea e.n., a apărut copta, adaptînd caracterele grecești limbii egiptene. Cele mai vechi papirusuri datează de la mijlocul mileniului al III-lea, dar anumite hieroglife ne fac să credem că erau folosite cu mult înainte. Papirusul a rămas suportul esențial al cărții în Egipt și s-a răspîndit în lumea greacă și în Imperiul Roman
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
romane și, în secolul al III-lea e.n., a apărut copta, adaptînd caracterele grecești limbii egiptene. Cele mai vechi papirusuri datează de la mijlocul mileniului al III-lea, dar anumite hieroglife ne fac să credem că erau folosite cu mult înainte. Papirusul a rămas suportul esențial al cărții în Egipt și s-a răspîndit în lumea greacă și în Imperiul Roman; el a supraviețuit pînă în secolul al X-lea sau al XI-lea e.n., cînd nu mai era folosit decît de
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]