634 matches
-
Și pentru că întotdeauna căutăm cheia de la poarta vidului, aceasta este în misterul poesiei. Fără nicio îndoială, caracterul uranian al adevărurilor profunde ce sălășluiește în vers și între cuvintele acestuia e cheia. Păzitorul porții o păstrează sub forma unei pene de pelican, uneori de vultur, alteori de porumbel și poartă numele gradului său, acela de poet. 21. Erravi sicut ovis perdita 795 Iubește-mă când o merit cel mai puțin, pentru că atunci am nevoie 796. În cadrul interferențelor vitale ale omului cu universul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
acela de a armoniza haosul. Spune maestrul: "Deseori nu suntem în stare să înțelegem binecuvântările pe care le primim. De multe ori nu percepem că Dumnezeu face asta pentru a ne face să creștem spiritual. O poveste spune că un pelican, în timpul unei ierni crâncene, se sacrifică pentru a da de mâncare propria carne puilor săi. Când în final moare de slăbiciune, unul din micuți spune altuia: În sfârșit! Mă săturasem să tot mănânc același lucru în fiecare zi"812. Motivul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a da de mâncare propria carne puilor săi. Când în final moare de slăbiciune, unul din micuți spune altuia: În sfârșit! Mă săturasem să tot mănânc același lucru în fiecare zi"812. Motivul este simplu: în lipsă totală de hrană, pelicanul își înfige ciocul în propria-i carne pentru a-și hrănii puii. Unul din simbolurile sacre ale creștinismului este pelicanul. Și sacrificiul de sine cu principiul euharistiei este tot un simbol al așternerii luminii peste haos. Simbolul sacrificiului este pur
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
sfârșit! Mă săturasem să tot mănânc același lucru în fiecare zi"812. Motivul este simplu: în lipsă totală de hrană, pelicanul își înfige ciocul în propria-i carne pentru a-și hrănii puii. Unul din simbolurile sacre ale creștinismului este pelicanul. Și sacrificiul de sine cu principiul euharistiei este tot un simbol al așternerii luminii peste haos. Simbolul sacrificiului este pur interior. Atma vine din afară, realizând poesia sacră a depărtărilor, poesia trecutului care imobilizeză timpul, reflectând peisajele vaste din memoria
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
și-apoi îl închide 895. Spune maestrul: "Deseori nu suntem în stare să înțelegem binecuvântările pe care le primim. De multe ori nu percepem că Dumnezeu face asta pentru a ne face să creștem spiritual. O poveste spune că un pelican, în timpul unei ierni crâncene, se sacrifică pentru a da de mâncare propria carne puilor săi. Când în final moare de slăbiciune, unul din micuți spune altuia: În sfârșit! Mă săturasem să tot mănânc același lucru în fiecare zi"896. Motivul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a da de mâncare propria carne puilor săi. Când în final moare de slăbiciune, unul din micuți spune altuia: În sfârșit! Mă săturasem să tot mănânc același lucru în fiecare zi"896. Motivul este simplu: în lipsă totală de hrană, pelicanul își înfige ciocul în propria-i carne pentru a-și hrănii puii. Unul din simbolurile sacre ale creștinismului este pelicanul. Și sacrificiul de sine cu principiul euharistiei este tot un simbol al așternerii luminii peste haos. Simbolul sacrificiului este pur
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
sfârșit! Mă săturasem să tot mănânc același lucru în fiecare zi"896. Motivul este simplu: în lipsă totală de hrană, pelicanul își înfige ciocul în propria-i carne pentru a-și hrănii puii. Unul din simbolurile sacre ale creștinismului este pelicanul. Și sacrificiul de sine cu principiul euharistiei este tot un simbol al așternerii luminii peste haos. Simbolul sacrificiului este pur interior. Atma vine din afară, realizând poesia sacră a depărtărilor, poesia trecutului care imobilizeză timpul, reflectând peisajele vaste din memoria
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
în turn Plângând în balcon Cu grai monoton, Cu suflet taciturn În visul meu te port1325. Pătratul triunghiului aflat în cerc e un oraș cu ziduri de cetate, o țintă nepământeană a creștinătății. Deasupra fâlfâie Pasărea Phoenix care ca și pelicanul își smulge din sine pentru puii săi și reprezintă o reminescență a mitului lui Heliopolis, orașul primordial al soarelui. Ideea de a asemui turnurile cetății cu munții, a turlei bisericii sau a turnului principal al unui palat cu muntele central
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Ștefan Aug. Doinaș și Ioanichie Olteanu o notă de libertate, rebeliune și autoironie (post)romantică, prin care „povestea”, epicul pur își activează sensurile împotriva realității imediate și în contingența marilor întrebări și aspirații ale spiritului. Ca și halucinatul copac, umilul pelican din Cișmigiu reiterează exilul terestru al albatrosului baudelairian. Întors în sine, cu capul sub aripă, „În visul lui, un stol gigant/ Coboară-n Cișmigiu să-l fure,/ Zburând spre polul celălalt/Sfruntând oceanele azure”. Similar, într-o altă legendă, piatra
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287216_a_288545]
-
DESTIN LA FEL Tecuciul copilăriei mele M-am născut în Tecuci, un oraș banal, atât de banal încât a intrat în istoria literaturii române. Poetul Mihai Ursachi, un drag prieten de altfel, i-a dedicat în tinerețe, pe când “se credea pelican”, cel mai scurt poem din literatura română: “Un om din Tecuci avea un motor Dar nu i-a folosit la nimic”. Tecuciul, orașul copilăriei și adolescenței mele, a avut o atmosferă aureolată de mister dar înnegurată de urmările războiului și
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
și Edward Weiss), deși surprind scene din natură, sînt doar pasteluri delicate, dar fără adîncimea celei de a treia dimensiuni simbolice: iaz de vară / stînjenei galbeni se-apleacă / În umbre amurg / un cormoran planează / un pic deasupra apei amurg / un pelican plonjează / și prinde un pește! liniște / zăpada acoperă piatra / sub stelele iernii ciorile se adună / În mijlocul pinului... / adiere de iarnă clar de lună În august - / pe o creangă subțire / vrabia Își freacă ciocul un crab / apare dintr-o crăpătură... / soare
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
povara rodului copt. Se scurg, dimpreună, tăcut și lent spre deltă, cuprinzându-se în nemărginirea câmpiilor. Așteaptă să se împlinească sorocul, pentru ca recolta să-și verse belșugul în hambare. Împleticindu-se printre ciulini, dropii sprintează prin pustiile fierbinți. În stufăriș, pelicani și lebede leneșe plescăie zgomotos. Agită covorul de nuferi așternut peste ape în care la suprafață se lăfăiesc vidre. În adâncuri, stau îngrămădiți somni uriași și crapi dolofani, sturioni, cu pântece umplute de icre, și scrumbii pe care atârnă carnea
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
tradiția i-l pune în seamă decât a-i observa forma și comportamentul propriu-zise. Nu avea rost să te îndoiești, de exemplu, de faptul că cerbul ucide șarpele, pe care îl scoate din pământ, că leul își șterge urmele, că pelicanul își învie puii după trei zile, că unicornul se sacrifică, lăsându-se momit de o fecioară etc. etc. Simbolul creștin funcționa diferit față de cum funcționează simbolul în lumea noastră de azi, desacralizată; avea o greutate infinit mai mare. Când Iisus
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
and Kushner 1987 "Explanation, independence and realism in mathematics", The British Journal for the Philosophy of Science 38(2):141-158. Schlick, Moritz 1966 "Positivism and Realism" in Ayer Logical Positivism, The Free Press. Schlick, Moritz 2003 Forma și conținut, Editura Pelican (trad. Angela Teșileanu, Mircea Flonta, Constantin Stoenescu). Shabel, Lisa 2004 "Kant's 'Argument from Geometry'", The Journal of the History of Philosophy 42:2, Aprilie. Shabel, Lisa 2005 "Apriority and Application: Philosophy of Mathematics in the Modern Period" in The
Aplicabilitatea matematicii ca problemă filosofică by Gabriel Târziu [Corola-publishinghouse/Science/888_a_2396]
-
în jos. Prin prăjire, oasele se calcinau (cine l-o fi învățat oare) și în loc să te înțepe, deveneau moi precum creta și nici nu se simțeau când le mâncai. Era interesantă celebra pădure de stejari de la Letea și colonia de pelicani, cea mai mare din Europa. Seara te asurzea concertul milioanelor de broaște care după întensitatea sonoră făceau împresia că sunt mari cât vițeii, iar după ora 19 și 30 de minute, cerul se întuneca de nori de țânțari mici și
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
tricicleta, Lucian, cu, circulă Văleni, la, vine, el, mereu 69. Despărțiți în silabe cuvintele: căciulă, ciulama, măciucă, tăciune, accelerat, lucernă, cinci, răcit, vaci, tocilar, ciot, minciună, taci, motocicletă. 70. Scrieți numele obiectelor desenate: 71. Transcrieți cuvintele: putină, lopată, aripă, copac, pelican, pălărie, polonic, pompă, portar, plete. 72. La cuvântul „pom” înlocuiți ultima literă cu: c, r, l, t și formați noi cuvinte. 73. La cuvântul „par” înlocuiți ultima literă cu: t, l, c, p, și formați noi cuvinte. 74. Adăugați la
Primii paşi în lumea cuvintelor/ Auxiliar curricular pentru perioada preabecedară şi abecedară by Teodora Covrig () [Corola-publishinghouse/Science/697_a_980]
-
greutate? Și cine face pe rândunică să priceapă că poate lecui ochii puilor ei prostănaci cu rostopască? Cine îndeamnă pe șarpe să mănânce mălură, când năpârlește și vrea săși limpezească vederea? Cine a învățat pe barză să facă clistir, pe pelican să-și lase sânge, pe urs să silească albinele să-i pună ventuze?” Că medicina tradițională reprezintă rezervorul principal al medicamentului vegetal rămâne totuși o realitate. Un exemplu în acest sens îl reprezintă cercetările unui colectiv condus de profesorul F.
PENTRU SĂNĂTATEA MEDIULUI ÎNCONJURĂTOR by VLAD BEJAN, VICTOR BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91837_a_93173]
-
care va hotărî dacă pasărea pondantă poate intra în sistemul de producție al Marelui Inspector; Ouăle de talie mare, fără calități deosebite, sunt puse la clocit, pentru ca din ele să iasă noi pui, capabili să producă alte ouă, după modelul Pelicanului; Ouăle de calitate și talie medie se folosesc pentru omletele numite rapoarte de activitate. Galinaceele selecționate pentru lotul reprezentativ al Marelui Inspector urmau să treacă la sarcini speciale. În loc să culeagă hrana ciugulind cu văzul și auzul, erau trecute la regim
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
miturile fondatoare ale acestei comunități căreia îi dă târcoale catastrofa. Ar trebui să mă opresc asupra a două dintre jigniri, cu scuzele de rigoare pentru autocitarea inerentă unei bune înțelegeri a cazului. ...Dintre porecle, cea mai reușită e cea de pelicani. Explicația vine de la faptul că apa de aici nu conține sodiu sau iod și, netratată, provoacă „gușa“, cum i se spune popular. Denumirea științifică îmi scapă. De la gușă la pelican n-a fost decât un pas, iar de aici la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
a cazului. ...Dintre porecle, cea mai reușită e cea de pelicani. Explicația vine de la faptul că apa de aici nu conține sodiu sau iod și, netratată, provoacă „gușa“, cum i se spune popular. Denumirea științifică îmi scapă. De la gușă la pelican n-a fost decât un pas, iar de aici la botezarea satului drept Deltă, unul și mai mic, inevitabil aproape (pag. 84). Și al doilea exemplu de mit fondator trecut în derizoriu: Memoria satului nu e legată de vreun eveniment
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
deci, orice fapt nu suportă decât o interpretare, care e cea a grupului. Altfel, comunitatea risca să se facă praf. Lumea aceasta depindea de povești, de mituri fondatoare, care nu trebuie luate în derizoriu, cum e cazul cu tătarii și pelicanii. Cuvintele trebuie manevrate precum un material explozibil. În sat nu relațiile economice sunt importante până la urmă. Nu acestea determină coerența comunității. Satul are o coerență narativă. Și orice demontare a miturilor fondatoare, orice imixtiune a unui narator individual producea dereglări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Aurel Vlaicu, aviatorul, a căzut aici și avea monument din următoarea cauză. Nu mai văzuseră oamenii un avion și, când a survolat așezarea au făcut toți un „aaaa“ prelung și s-a format un gol de aer de la gușa de pelicani deschisă la maximum. Dar toate astea ar fi trebuit să fie niște chestii nevinovate, incapabile să nască așa o reacție disproporționată. Erau niște dezmințiri neinvitate în ce spunea el. Ce dacă fi-miu stă pe aicea să mai facă un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
S-au întors, mama!! a strigat sora mea din răsputeri. Într-o fracțiune de secundă mama era în fața noastră. Copiii mei! Copiii mei! Ce v-au făcut ticăloșii? Ce v-au făcut?! Și-a desfăcut brațele asemenea aripilor largi ale pelicanului, hotărât să-și apere puii de la moarte oferindu-le inima ca ultim argument al sacrificiului matern. Copii mei! Copii mei! Unde ești, Dumnezeule?? Cu ce-au greșit copiii mei?? Câtă nedreptate! Și plângea hohotind pentru suferințele îndurate de noi. "Bătrânul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
hotărât să-și apere puii de la moarte oferindu-le inima ca ultim argument al sacrificiului matern. Copii mei! Copii mei! Unde ești, Dumnezeule?? Cu ce-au greșit copiii mei?? Câtă nedreptate! Și plângea hohotind pentru suferințele îndurate de noi. "Bătrânul pelican se-ntoarce obosit A răscolit pământul, dar pește n-a găsit. Oceanul era gol și plajele deșarte Înflămânziți, copiii se îndreptau spre moarte. Neputincios, pescarul privi învins spre cer Lovind în pieptu-i moale cu ciocul lui de fier Smulgându-și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
nu înțeleg: în ce constă progresul? Vă veți întreba, probabil, de unde și până unde titlul acestui editorial. Știu și eu? La urma urmelor, l-a întrebat cineva pe Urmuz de ce a pus drept morală a fabulei sale Cronicari versul absurd „Pelicanul sau babița”? (Jurnalul Național, 11 februarie 2005) Off-shore Se comentează mult pe seama rebelei șuvițe de păr a dlui Băsescu. Eu unul cred că nu șuvița e problema acestui președinte, ci capul, adică, mă rog, obrazul peste care fuiorașul se prăvale
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]