1,189 matches
-
necesită dializă extrarenală. Evident, cateterul introdus în peritoneu este o sursă potențială de infecție deși dispozitivele moderne sunt destul de bine protejate prin sisteme multiple de siguranță. În multe statistici, se menționează la acești pacienți o medie de 2 episoade de peritonită/pacient/an. Totuși, această complicație nu pare a fi mai frecventă la diabetici decât la nediabeticii cu insuficiență renală cronică aflați sub dializă peritoneală (9). Contaminarea bacteriană cea mai frecventă are loc în timpul schimbării flacoanelor cu soluții dializabile. Calea peri-cateterală
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Luminiţa Scăiceanu () [Corola-publishinghouse/Science/92239_a_92734]
-
pancreatic printr-un polimer sau prin anastomozarea pancreasului la o ansă jejunală în „Y” este drenată secreția pancreasului exocrin. Tratamentul imunosupresor utilizează schema Ciclosporină AzatioprinăPrednison. Cele mai frecvente complicații postoperatorii sunt fistulele pancreatice sau duodenale care pot determina abcese sau peritonite, necrozele pancreatice sau duodenale, ulcerațiile duodenale, trombozarea anastomozelor arteriale. Pierderea la distanță a eficienței tratamentului imunosupresor determină o reacție de rejet manifestată prin hiperglicemie. Reacția de respingere acută din transplantul combinat se însoțește de alterarea probelor funcționale renale care orientează
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Prof. Dr. Eugen Târcoveanu, Dr. Cristian Lupaşcu () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1226]
-
lui de expansiune după tratamentul chirurgical, ceea ce impune decorticarea plămânului. În plus, puncțiile pleurale repetate cresc riscul de empiem pleural (fig. 8.38), cu afectarea prognosticului pacientului. Există posibilitatea empiemului bacterian spontan la pacienții cu hidrotorax hepatic; acest diagnostic exclude peritonita bacteriană și pleurezia parapneumonică suprainfectată [14]. Deși diagnosticul etiologic al pleureziei unilaterale la acești pacienți este destul de facil, trebuie avute în vedere și alte posibile afecțiuni care pot produce hidrotorax: insuficiența cardiacă congestivă, afecțiuni pericardice, sindrom nefrotic, dializă peritoneală, mixedem
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by CEZAR MOTAŞ, NATALIA MOTAŞ, TEODOR HORVAT () [Corola-publishinghouse/Science/92117_a_92612]
-
aceste proceduri sunt dificile din punct de vedere tehnic și ar trebui efectuate doar de către ecoendoscopiști experimentați și în centre cu un volum mare de patologie bilo-pancreatică. Complicațiile sunt frecvente, apărând în 18-23% dintre cazuri, și sunt reprezentate de pneumoperitoneu, peritonită biliară, angiocolită, hemoragie, pancreatită (în cazul tehnicii rendez-vous), și migrarea stentului. Datele actuale provin din centre cu experiență bogată; sunt așteptate rezultate din studii prospective multicentrice. SCREENINGUL CANCERULUI PANCREATIC Detecția cancerelor pancreatice de sub 2 cm diametru utilizând CT-ul are
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Ofelia Anton () [Corola-publishinghouse/Science/92192_a_92687]
-
a stabili diagnosticul. De mare ajutor poate fi o intradermoreacție la tuberculină în doi timpi, pentru a pune în evidență efectul "boosting". La cei de peste 65 de ani, tuberculoza îmbracă forme atipice (nu sînt rare determinările de tip pleuropericardita sau peritonita TB) cu evoluție torpidă și, nu de puține ori, diagnosticul este neclar, putînd fi demonstrat doar după administrarea unui tratament tuberculostatic, starea clinică și evoluția radiologică a leziunilor înregistrînd ulterior o evidentă ameliorare. II.6.6. Caracteristici ale tuberculozei în
Curs de pneumoftiziologie by Antigona Trofor [Corola-publishinghouse/Science/940_a_2448]
-
cutanate (alopecie, unghii friabile), osteomalacie etc. Anemia, adesea microcitară, se datorează carenței de fier, secundare pierderii urinare de transferină. Complicațiile infecțioase - asociate deficitului de Ig și terapiei imunosupresoare. Pot surveni în special infecții urinare și respiratorii, dar și cutanate, septicemii, peritonite primitive etc. Complicațiile trombo-embolice, favorizate de starea de hipercoagulabilitate, apar la circa 25 % dintre pacienți. Riscurile cele mai mari le au pacienții cu nefropatie membranoasă și cei cu proteinurie și hipoalbuminemie severe. Cel mai frecvent se întâlnesc tromboze venoase (tromboză
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
severă (> 10 g/zi) și sediment urinar normal (absența hematuriei). TA este, de obicei, normală, dar uneori poate fi ușor scăzută (la copii) sau ușor crescută (la adulți). Funcția renală este, de regulă, nealterată. Sunt posible complicații trombotice, infecțioase (pneumonii, peritonită primitivă la copii) și osoase (osteoporoză). La vârstnici, cu nefropatii cronice vasculare, hipovolemia relativă, agravată de diuretice, poate induce o insuficiență renală acută funcțională. Remisiuni spontane au fost descrise la 25 % dintre cazuri. Corticoterapia induce, în maximum 3 luni, remisiune
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
sinusurilor paranazale, stenoză subglotică, surditate de conducție, surditate sensorineurală; • Semne pulmonare: wheezing, noduli/caverne, revărsate pleurale, infiltrate, afectare endobronșică, hemoptizii masive/hemoragii alveolare, insuficiență respiratorie; • Semne cardiovasculare: absența unor pulsuri periferice, valvulopatie, pericardită, angină pectorală, cardiomiopatie, insuficiență cardiacă; • Semne abdominale: peritonită, diaree sangvinolentă, dureri abdominale ischemice; • Semne renale: HTA, proteinurie ≥ 1+, hematurie ≥ 10 H/HPF, creatininemie > 125-250 - 500 μmol/l, creșterea creatininemiei cu > 30 %, scăderea Ccr cu > 25 %; • Semne neurologice: cefalee, meningită, sindrom confuzional organic, convulsii, AVC, leziuni cordonale, pareze craniene
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
terminală, cu excepția cazurilor refractare la chimioterapie. Trebuie inițiată precoce, pentru a se evita complicațiile uremiei. Dializa peritoneală are o eficacitate similară hemodializei și este, teoretic, capabilă să epureze mai bine lanțurile ușoare de Ig; pe de altă parte, riscul de peritonită este relativ ridicat (din cauza leucopeniei și imunosupresiei induse de chimioterapie). Supraviețuirea în dializă a pacienților cu MM este redusă: 50 % la un an și 25 % la doi ani. Totuși, ameliorarea funcției renale este posibilă chiar după câteva luni de dializă
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
prin accese, ce survin la intervale neregulate, cu febră (până la 40 șC) și crize dureroase intense, care durează 1-4 zile și dispar apoi spontan, pacienții fiind asimptomatici între crize. Durerile sunt asociate cu inflamația seroaselor: pleurită (uneori cu revărsat lichidian), peritonită (ce poate mima un abdomen chirurgical), sinovită (monosau poliartrită a articulațiilor mari, care dispare fără sechele). Uneori, mai pot apărea: pericardită, orhită, mialgii sau erupții cutanate. Boala se complică, în 30-60 % dintre cazuri, cu o amiloidoză de tip AA, ce
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
acces vascular, aparatură sofisticată, filtre sau anticoagulare, iar personalul medical de îngrijire este mai redus. în consecință, costurile DP sunt, în medie, cu 25 % mai mici decât ale HD. DEZAVANTAJELE PRINCIPALE ALE DP, îN COMPARAȚIE CU HD, SUNT URMĂTOARELE: Riscul complicațiilor infecțioase (peritonite); Degradarea structurală și funcțională, în timp, a membranei peritoneale; Complicații metabolice: malnutriția proteică, hiperglicemia și dislipidemia. Indicațiile DP DP poate fi prescrisă aproape la orice pacient cu BCR terminală, indiferent de vârstă. Preferința pacienților pentru DP sau refuzul HD sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
anturaj (membru al familiei, asistentă). Unii pacienți, precum cei cu boli respiratorii cronice, rinichi polichistici giganți sau discopatie lombară, pot tolera cu dificultate volumul de dializat prescris. Pacienții cu boli intestinale cronice inflamatorii sau ischemice au un risc crescut de peritonită, agravarea ischemiei sau perforații intestinale în cursul DP. Infecțiile peretelui abdominal și ale pielii riscă să determine contaminarea orificiului de ieșire al cateterului peritoneal, infecții ale tunelului subcutanat și peritonite. Un risc crescut de infecții există și la pacienții cu
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
intestinale cronice inflamatorii sau ischemice au un risc crescut de peritonită, agravarea ischemiei sau perforații intestinale în cursul DP. Infecțiile peretelui abdominal și ale pielii riscă să determine contaminarea orificiului de ieșire al cateterului peritoneal, infecții ale tunelului subcutanat și peritonite. Un risc crescut de infecții există și la pacienții cu stomii digestive sau urinare. Un episod de diverticulită se poate complica cu peritonită. De aceea, antecedentele de diverticulită recurentă constituie o contraindicație relativă pentru DP. Alte contraindicații pot fi, de la
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
ale pielii riscă să determine contaminarea orificiului de ieșire al cateterului peritoneal, infecții ale tunelului subcutanat și peritonite. Un risc crescut de infecții există și la pacienții cu stomii digestive sau urinare. Un episod de diverticulită se poate complica cu peritonită. De aceea, antecedentele de diverticulită recurentă constituie o contraindicație relativă pentru DP. Alte contraindicații pot fi, de la caz la caz: depresia, non-complianța, ocupația sau stilul de viață al pacientului. SCHIMBAREA MODALITĂȚII DE DIALIZĂ DE LA DP LA HD, TREBUIE LUATĂ îN
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
Alte contraindicații pot fi, de la caz la caz: depresia, non-complianța, ocupația sau stilul de viață al pacientului. SCHIMBAREA MODALITĂȚII DE DIALIZĂ DE LA DP LA HD, TREBUIE LUATĂ îN DISCUȚIE îN URMĂTOARELE SITUAȚII: Insuficiența clearance-ului sau al ultrafiltrării; Episoadele frecvente de peritonită; Complicații mecanice ale accesului peritoneal care nu pot fi rezolvate; Pierderile importante de proteine și malnutriția severă; Hipertrigliceridemia severă. b. Anatomia și fiziologia peritoneului ca membrană de dializă Membrana peritoneală este formată din două foițe, parietală și viscerală, între care
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
la până la 30 % dintre pacienții cu DP cu vechime de peste 2 ani. Practic, ea se definește pe baza PET, ca un volum de UF netă <400 ml după 4 ore de stază cu o soluție cu glucoză 3,86 %. 2. Peritonitele Peritonitele infecțioase reprezintă complicații majore ale DP, care rămân și în prezent prima cauză de eșec al DP, în ciuda progreselor din ultimii ani în prevenirea lor. Agenții etiologici ai peritonitelor sunt, de regulă (80-90 %), bacterii, mai frecvent Gram-pozitive decât Gram-negative
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
până la 30 % dintre pacienții cu DP cu vechime de peste 2 ani. Practic, ea se definește pe baza PET, ca un volum de UF netă <400 ml după 4 ore de stază cu o soluție cu glucoză 3,86 %. 2. Peritonitele Peritonitele infecțioase reprezintă complicații majore ale DP, care rămân și în prezent prima cauză de eșec al DP, în ciuda progreselor din ultimii ani în prevenirea lor. Agenții etiologici ai peritonitelor sunt, de regulă (80-90 %), bacterii, mai frecvent Gram-pozitive decât Gram-negative. Un
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
de stază cu o soluție cu glucoză 3,86 %. 2. Peritonitele Peritonitele infecțioase reprezintă complicații majore ale DP, care rămân și în prezent prima cauză de eșec al DP, în ciuda progreselor din ultimii ani în prevenirea lor. Agenții etiologici ai peritonitelor sunt, de regulă (80-90 %), bacterii, mai frecvent Gram-pozitive decât Gram-negative. Un număr relativ mic de cazuri sunt cauzate de fungi (3-7 %) și de micobacterii (1-2 %). în peritonita asociată DP, spre deosebire de peritonitele chirurgicale, infecția este cu un germen unic, iar inoculul
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
al DP, în ciuda progreselor din ultimii ani în prevenirea lor. Agenții etiologici ai peritonitelor sunt, de regulă (80-90 %), bacterii, mai frecvent Gram-pozitive decât Gram-negative. Un număr relativ mic de cazuri sunt cauzate de fungi (3-7 %) și de micobacterii (1-2 %). în peritonita asociată DP, spre deosebire de peritonitele chirurgicale, infecția este cu un germen unic, iar inoculul bacterian este de obicei în cantitate mică. Căile de acces ale microorganismelor în cavitatea peritoneală sunt variabile și adesea dificil de identificat: Calea transluminală este cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
din ultimii ani în prevenirea lor. Agenții etiologici ai peritonitelor sunt, de regulă (80-90 %), bacterii, mai frecvent Gram-pozitive decât Gram-negative. Un număr relativ mic de cazuri sunt cauzate de fungi (3-7 %) și de micobacterii (1-2 %). în peritonita asociată DP, spre deosebire de peritonitele chirurgicale, infecția este cu un germen unic, iar inoculul bacterian este de obicei în cantitate mică. Căile de acces ale microorganismelor în cavitatea peritoneală sunt variabile și adesea dificil de identificat: Calea transluminală este cea mai frecvent implicată (30-40 %). Contaminarea
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
CRP, VSH, fibrinogen și γ globuline crescute). Examenul citologic al probei de dializat efluent arată > 100 leucocite/mm3, cu > 50 % PMN. Predominența limfocitelor în lichid poate sugera o infecție fungică sau tuberculoasă. Cultura pozitivă a dializatului efluent confirmă diagnosticul de peritonită, deși, în 10 % din cazuri, culturile pot fi negative. Diagnosticul pozitiv se stabilește în prezența a cel puțin două dintre următoarele trei criterii: Simptome și/sau semne clinice de peritonită; Dializat efluent tulbure și/sau cu >100 leucocite/mm3 și
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
sau tuberculoasă. Cultura pozitivă a dializatului efluent confirmă diagnosticul de peritonită, deși, în 10 % din cazuri, culturile pot fi negative. Diagnosticul pozitiv se stabilește în prezența a cel puțin două dintre următoarele trei criterii: Simptome și/sau semne clinice de peritonită; Dializat efluent tulbure și/sau cu >100 leucocite/mm3 și/sau cu >50 % PMN; Prezența de germeni în dializatul efluent, la examenul direct sau la cultură. O cultură negativă a lichidului de DP la un pacient care prezintă dureri abdominale
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
cu >100 leucocite/mm3 și/sau cu >50 % PMN; Prezența de germeni în dializatul efluent, la examenul direct sau la cultură. O cultură negativă a lichidului de DP la un pacient care prezintă dureri abdominale și dializat tulbure nu exclude peritonita infecțioasă. Această situație se poate întâlni în cazul unei recoltări precoce, la debutul peritonitei (proliferare bacteriană redusă) sau inadecvate a dializatului (cantitate prea mică), ori „decapitării” infecției cu antibiotice administrate anterior (pentru altă suferință). Peritonite cu culturi negative, adesea repetate
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
efluent, la examenul direct sau la cultură. O cultură negativă a lichidului de DP la un pacient care prezintă dureri abdominale și dializat tulbure nu exclude peritonita infecțioasă. Această situație se poate întâlni în cazul unei recoltări precoce, la debutul peritonitei (proliferare bacteriană redusă) sau inadecvate a dializatului (cantitate prea mică), ori „decapitării” infecției cu antibiotice administrate anterior (pentru altă suferință). Peritonite cu culturi negative, adesea repetate, se pot întâlni și în alte afecțiuni: peritonită tuberculoasă, peritonită non-infecțioasă cu eozinofile (alergică
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]
-
și dializat tulbure nu exclude peritonita infecțioasă. Această situație se poate întâlni în cazul unei recoltări precoce, la debutul peritonitei (proliferare bacteriană redusă) sau inadecvate a dializatului (cantitate prea mică), ori „decapitării” infecției cu antibiotice administrate anterior (pentru altă suferință). Peritonite cu culturi negative, adesea repetate, se pot întâlni și în alte afecțiuni: peritonită tuberculoasă, peritonită non-infecțioasă cu eozinofile (alergică), tumori, leucemie, limfom. Principalele măsuri de prevenire a peritonitelor sunt următoarele: Implantarea corectă a cateterului de DP, crearea unui tunel subcutanat
[Corola-publishinghouse/Science/2339_a_3664]