734 matches
-
științelor devenea mai puțin importantă în cadrul acestuia decît instaurarea unei noi religii. Desigur, ideea religioasă, singura în stare să disciplineze progresul prin ordine, nu a lipsit niciodată din proiectul lui. Comte se gîndise la început să-și organizeze Biserica acordînd preeminență, după Franța, națiunilor germanice, unde protestantismul și spiritul libertății de judecată favorizaseră avîntul gîndirii raționale. Marele Preot al Umanității ar fi condus-o de la Paris, asistat de un colegiu alcătuit din opt francezi, șapte englezi, șase germani, cinci italieni și
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]
-
să treacă direct de la catolicism la pozitivism și să întrunească toate condițiile ce caracterizau societatea Evului Mediu. Or, continuă Comte, aceste condiții țineau mai mult de sentiment decît de rațiune, fiindcă erau în principal morale. Iar geniul italian își afirmă preeminența pe terenul sentimental și moral. Comte îi acordă acestuia meritul de a fi pus întotdeauna arta înaintea științei. El îi aduce un adevărat cult celui pe care-l numește întruna „neasemuitul Dante”, în parte, probabil, și din rațiuni de ordin
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]
-
ocupațională, se situează populația urbană din București, Transilvania și Muntenia. Fenomenele de modernizare și urbanizare aduc cu ele o restrângere aspațiilor identitare. Bucureștiul, spre exemplu, nucleul de maximă concentrare urbană a țării, este locul în care se înregistrează o maximă preeminență a loialităților comunitare față de cele regionale. Cu mai mică intensitate, o loialitate comunitară superioară celei regionale se manifestă și la populația urbană din Banat. Dacă este evidentă existența unor diferențieri regionale ale legăturilor identitare, nu la fel de clară este sursa lor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1923_a_3248]
-
care: - bipolarismul ce a caracterizat sistemul internațional; - „războiul rece” instaurat în relațiile internaționale după încheierea celui de-al doilea război mondial; - apariția armelor nucleare și dezvoltarea lor rapidă și masivă cu implicații majore în plan politic, militar și strategic al preeminenței celor două superputeri, S.U.A. și U.R.S.S.; - revoluția spațială și cea din domeniul comunicațiilor; - competiția cursei înarmărilor. Acțiunea acestor factori, dar și a altora, de natură politică, economică, tehnico-științifică, militară, au afectat profund parametrii tradiționali ai alianțelor și ai politicii
Percepții asupra configurației relațiilor internaționale În anii '90 by Spÿridon G. HANTJISSALATAS, Carmen T. ȚUGUI () [Corola-publishinghouse/Administrative/91812_a_92859]
-
să fie exercitat de către puterea suzerană, al cărei guvern este mai apropiat de Țara Românească, care trebuie să fie mai bine informat de cele ce se petrec, și care, prin însuși titlul ei de suzeran, ar trebui să aibă orice preeminență în hotărâri; dar nu este astfel. Rusia este acea care intervine cea dintâi și judecă, oareșcum fără apel. Puterea Suzerană înregistrează apoi hotărârea pentru formă. Trebuie să mărturisim că rolurile sunt schimbate, căci acel de Curte Protectoare, ce și-l
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
central al teoretizărilor, care din individul agent al voinței libere se transformase În individul agent al transmiterii intergeneraționale a caracteristicilor ereditare. În logica interesului comunității, corpul devenise contribuția cea mai semnificativă a indivizilor. O astfel de susținere era revoluționară, pentru că preeminența legilor naturale punea sub semnul Întrebării definiția libertății, a egalității și a fraternității 79. Libertatea individuală apărea, În formularea eugeniștilor, ca inevitabil limitată de legăturile fiecărui individ cu generațiile trecute și viitoare. Idealul egalității fusese transformat Într-un obiectiv antiprogresist
[Corola-publishinghouse/Administrative/1967_a_3292]
-
morală se pierde și fundamentul conducerii noastre devine suspect. Am crezut dintotdeauna că America este o țară de excepție; dar asta pentru că am fost fruntași în crearea standardelor care funcționează pentru toată lumea, iar nu pentru că suntem o excepție de la regulă. Preeminența puterilor economice și militare americane rămâne una din realitățile majore ale secolului XXI, dar abilitatea noastră de a controla evenimentele prin folosirea acestor puteri s-a erodat. Și aceasta este una din realitățile majore ale vieții secolului XXI. Motivele sunt
by MADELEINE ALBRIGHT [Corola-publishinghouse/Administrative/999_a_2507]
-
Modul prin care investițiile se deblochează presupune, în viziunea acestui grup de economiști, intervenția statului în a stimula cererea agregată (stimulente fiscale, achiziții directe ale statului etc.) O altă viziune evidențiată de Mankiw este aceea că procesul investițional se supune preeminenței "spiritelor animale" (sintagma îi aparține lui Keynes), un îndemn spontan la acțiune mai degrabă decît la inacțiune. Potrivit acestei perspective, o recesiune se vindecă atunci cînd încrederea investitorilor în economie și în viitorul previzibil este restabilită 7. 15.5.1
Economie politică by Tiberiu Brăilean, Aurelian P. Plopeanu [Corola-publishinghouse/Administrative/1420_a_2662]
-
amputa, într-un viitor apropiat, posibilitatea ca economisirea totală să își continue trendul. Cu alte cuvinte, în perioade de recesiune, chiar dacă gradul de economisire al indivizilor ar crește, prin "lovitura" aplicată consumului, economiile totale ar descrește. Soluția neo-keynesiștilor rezidă în preeminența consumului, deci prin apelul la politici monetare expansioniste, la politica banilor ieftini și, deci, la creditarea facilă, eventual cu dobîndă zero. Hayek a criticat rolul jucat exclusiv de consum în perioade de recesiune economică. Hayek a demonstrat că un volum
Economie politică by Tiberiu Brăilean, Aurelian P. Plopeanu [Corola-publishinghouse/Administrative/1420_a_2662]
-
retruvabilă (ca trăsătură dominantă a personalității) și la avizata interpretă a hieroglifelor din opera lui Dimitrie Cantemir, care caută în literatură documentul de personalitate, faptul estetic autonom, scoțând-o astfel din orizontul previzibilelor determinări de ordin sociologic. Așa se explică preeminența metodei monografice, însușite în spirit călinescian, în discursul critic al profesoarei ieșene care-și afirmă încă din cuvântul prefațial convingerea că "interpretarea trebuie să se concentreze asupra a ceea ce îi face inconfundabili pe cei câțiva autori selectați din ultima jumătate
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
fenomenului pe tărâm românesc e departe de a se fi produs. Nu numai pe plan teoretic, ideologic și principial, dar și la nivelul scrisului literar propriu-zis p. „canonizat” al optzeciștilor e supus unor provocări de natură să îi fragilizeze aparenta preeminență. P. literar nu rămâne monopolul unei generații de creatori. Câțiva autori afirmați în anii ’90 - Adrian Oțoiu, Daniel Bănulescu, Dan Perșa, Ioan Es. Pop ș.a - pot apărea ca fiind „încă și mai postmoderniști” decât optzeciștii canonici, deși li se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288986_a_290315]
-
a cuiva depinde de asemenea de cunoașterea a ceea ce este binele, înțelegem că este vorba de o căutare unificată, nu doar a ceea ce se consideră că este bine, ci a ceea ce este cu adevărat bine. Prin contrast, atitudinea pasională urmărește preeminența socială și onoarea. Adjectivul predicativ organizator devine „onorabil” sau „convenție”. Și în fine, atitudinile apetitive, cele mai lipsite de valoare, caută doar satisfacerea materială a dorințelor corpului, lucru posibil prin mijloace bănești. * Prin extrapolarea localului la universal, Platon va generaliza
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
practic, scriind aceste lucruri, pentru primatul politicii asupra moralei, al statului asupra individului. Cum își mai poate prezerva Platon coerența internă a propriei doctrine și cum poate salva de la dilema perpetuă propriul discurs asupra Binelui în condițiile în care recunoaște preeminența politicului asupra eticului? Cum poate rezista filosofia lui Platon unui eventual episkepsis, el însuși obligat acum să ia în considerare dilema astfel născută? Răspunsul la această întrebare nu merită să fie reformulat doar în orizontul unor speculații care se pot
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
învățării. La mijlocul anilor '90, istoria românilor era probă obligatorie de bacalaureat, dar și de admitere în unele facultăți. A fost inclusă și în programa examenelor naționale de la sfârșitul clasei a VIII-a. Dar, după câțiva ani, și-a pierdut această preeminență. Cu excepția puținelor clase de liceu specializate în studiul științelor sociale, generațiile care au absolvit după 2000 nu au mai fost supuse la nici o asemenea testare a cunoștințelor de istorie românească. Formele de competiție școlară în care se mai practică această
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
narațiunii, toate elementele însoțitoare își pierd aproape complet utilitatea, nefiind proiectate să exprime înțelesuri proprii, independente. Ele au fost concepute ca argumentări suplimentare ale textului principal, ca elemente decorative minimale și, eventual, ca sugestii de recompensă ludică pentru eforturile elevului. Preeminența textului-povestire era o certitudine și în manualele occidentale din anii '80, dar după două decenii situația s-a schimbat radical. S-ar putea spune că energia investită în Est pentru rescrierea "adevărului istoric" a fost alocată în Occident schimbării mijloacelor
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
care se ștergea tabla în capul unei fete. Și ăla a luat o bătaie foarte cruntă, de față cu toată clasa" (O.P.N.). Conform ierarhiei nescrise a materiilor școlare reflectând marile preferințe ale regimului profesorii de științe exacte aveau o preeminență categorică în școală, inclusiv în privința dreptului la violență: "aveam un profesor de matematică foarte sever. Ne bătea, ne dădea chiar și cu capul de tablă [...]. Fusese și profesorul de matematică al tatălui meu, la țară [...]. De fapt, el era spaima
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
asigurat Moldovei un prestigiu politic deosebit" (Ibidem). 98 Ibidem, p. 66, 68, 72. 99 Încă din perioada interbelică s-a practicat un model de alternare similară a istoriei românilor cu istoria universală, dar după 1975, prima a câștigat o netă preeminență. În noua formulă, ea se preda în clasa a IV-a (integral), în clasa a VIII-a (preistoire, antichitate, Evul Mediu), în clasa a IX-a (perioada cuprinsă între 1821 și 1918) și a X-a (perioada ulterioară, inclusiv epoca
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
centrul Europei Împotriva regimurilor opresive, rus, otoman sau austriac. Vor fi luate În considerare aspecte privitoare la echilibrul de forțe european și interesele geopolitice, emblematizate În acest veac de afirmare a naționalismului de simboluri etno-rasiale; se va pune mereu problema preeminenței elementului latin, germanic sau slav, a sferelor de influență ale fiecăruia. În numele unui asemenea tip de solidaritate „internațională” sau „suprastatală”, specific secolului al XIX-lea, unii lideri revoluționari ardeleni Își Însușesc ideea solidarității neolatine, Îndreptată Împotriva regimurilor despotice și a
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
și sub raportul contracarării prejudecăților istoriografice menționate. În studiile de până acum se apreciază că ideile socialiste au suscitat un ecou relativ redus la românii din Transilvania (mai ales comparat cu cel Înregistrat În Principate). Această situație este explicată prin preeminența factorului național, prin inexistența unor structuri sociale capabile să rezoneze la atari influențe (elemente urbane, proletare sau mic-burgheze puțin numeroase), ca și prin dificultățile difuzării unui asemenea mesaj În Monarhia Austriacă. Dar constatarea de mai sus este valabilă doar În
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]
-
Iliescu, invocând poziția sa și a partidului pe care l-a creat, l-a condus și Îl conduce. Cu sau fără titlu, el este liderul real al Partidului Social-Democrat. Nu știu dacă este el lider maximo, dar i se recunoaște preeminența și, de câte ori s-a ajuns la o situație potențial conflictuală Între el și oricare dintre baronii mai tineri sau mai bătrâni ai acestei formațiuni, s-a văzut clar cine câștigă partida. Ion Iliescu spunea că România a avut În istoria
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
de o echipă de „specialiști”. Vladimir Tismăneanu: Sărmanul Papu nici nu-și dădea seama cum se repeta la București scenariul de la Moscova din 1946, cum participa, de fapt, la construirea jdanovismului românesc. Întreaga ideologie a jdanovismului se baza pe prioritatea, preeminența, antecedența rusească În orice cucerire științifică și culturală. Mircea Mihăieș: Existau probabil niște structuri rămase În mintea acestui om care a suferit cumplit În perioada comunismului, când a făcut și Închisoare. Vladimir Tismăneanu: Era catolic și făcea parte dintr-un
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
fi depășite, este un timp al grandorii, al ridicării omului prin ceea ce are propriu în această lume: cultura. “Legea morală” va face iar vizibil „cerul înstelat”, contradicția funciară a omului - propensiunea spre înalt, dar prin corporalitate -, rezolvată grobian printr-o preeminență a imediatului, a senzației în locul ideii, a imediatului în locul durabilului, cere o restabilire imediată. Cecitatea asumată atăta timp și impusă majorității ignare, mai mult sau mai puțin interesat de o clasă politica imundă, cere o reparație legitimă și nu doar
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Gabriel Galtoi () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2269]
-
un volum de cronici și eseuri teatrale, Mărturii în contemporaneitate, conținând observații profunde și dezvăluind atracția pentru nou. Aproape că nu există articol sau intervenție în care să nu insiste asupra caracterului literar al scrisului dramatic, gen în care recunoaște preeminența cuvântului. „Teatrul literar” este delimitat, așadar, de „teatrul teatral”. Susținător al pieselor de avangardă, Z. deosebește noțiunile „modernism” și „modernitate”. Dacă respinge modernismul, înțeles ca o extravagantă paradă de virtuozitate, în schimb se declară adept al unui teatru modern, adică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
jumătate, conform Dan. 7,25; cf. 12,7.11‑12), dar ea va fi marcată de o violență ieșită din comun. Din acest motiv „spun că martirii acelor vremuri îi vor întrece cu mult pe ceilalți, din toate timpurile”. Concepția preeminenței martirilor eshatologici față de confrații lor din perioadele antecedente decurge direct din credința într‑un Anticrist‑Satan: „Cei din vremurile de mai înainte nu aveau de înfruntat decât oameni, cei din vremea lui Anticrist însă se vor lupta cu Satan însuși
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
sfârșitul lumii Cristos nu va mai împărăți, Cuvântul ieșit din Tatăl se va întoarce și se va contopi cu Tatăl și nu va mai fi.” (cap. 27) Această concepție reprezintă tradiția teologică monarhianistă, care încearcă să „salveze” unitatea divină afirmând preeminența Tatălui în sânul Treimii. Ea precedă „teologia logosului” care pentru a ajunge la același rezultat, proclamă inferioritatea Fiului față de Tatăl. Dacă „teologii logosului” (Origen, Eusebiu ș.a.) au fost adesea acuzați de a fi „păgânizat” dogma creștină, monarhianiștii, la rândul lor
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]