2,521 matches
-
sale se afla în buzunarul meu, la serviciu. Prima noapte a fost grea. Dănuț nu a făcut „plămâni” după stingerea luminii. Era obișnuit cu ea. Iar Marga își înghițea hohotele ca să nu-și trezească odorul, dar asculta la gaura cheii răsuflarea lui. Treburi de mămică! Pe la 12 noaptea mă trezesc cu ea în camera de comandă speriată foc „nu mai respiră copilul!” i-am dat bineînțeles cheia și, după numai 5 minute, primesc telefonul liniștitor „doarme atât de dulce încât i-
MAME FĂRĂ MAME. de EMIL WAGNER în ediţia nr. 1474 din 13 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/emil_wagner_1421132664.html [Corola-blog/BlogPost/374295_a_375624]
-
zboară în vânt, ochii îi lucesc sălbatic, sudoarea îi curge pe față, se repede, pune mâna pe un ciocan și sparge câteva lucrări în culmea demenței. Face bucăți una din opere. După ce o sparge o privește pe cea rămasă întreagă. Răsuflarea îi e șuierătoare. Încetul cu încetul se liniștește) CONSTANTIN BRÂNCUȘI : (epuizat, pierdut) Acum nu mai e sferă. Nu mai este unul. Marele Unu nu mai e în primejdie. (ia cioburile în palmă) CONSTANTI BRÂNCUȘI : (plânge) Nu se mai cunoaște nimic
PIESĂ DE TEATRU ÎN TREI PĂRŢI de ŞTEFAN DUMITRESCU în ediţia nr. 83 din 24 martie 2011 by http://confluente.ro/Brancusi_piesa_de_teatru_in_trei_parti.html [Corola-blog/BlogPost/350483_a_351812]
-
spre ființa care în adânc răsare pân’ la zâmbet, pân’ la contopire. Când iubești, îi sorbi ființa prin atingere, privire, nesătulă apropiere, prin îmbrățișarea așteptată ca o sărbătoare, necesară mângâiere. Când iubești, săruți lumina, fiecare colț de gând, de piele, răsuflare, te avânți în labirint de treceri, înfrunți umbre, semne de întrebare, Când iubești, aștepți cât e nevoie, dăruiești doar bucuria în respirații, libertatea de-a alege, de-a păși-nspre vise, de-a urma proprii vibrații. (12.ian 2015) Referință Bibliografică
CÂND IUBEŞTI de IULIA DRAGOMIR în ediţia nr. 1673 din 31 iulie 2015 by http://confluente.ro/iulia_dragomir_1438351114.html [Corola-blog/BlogPost/370335_a_371664]
-
Monștrii de paie pe picioarele lor uriașe s-au stabilizat răsuflând ușurat, acum se uită de sus către orașe la oamenii care în lațuri cotidiene s-au încurcat. Monștrii de paie cu fețe vopsite se uită ironic la noi, cu răsuflările oprite și ochi vicleni de vulpoi. VIS PSIHEDELIC Copilul întreabă: „De ce e cerul atât de limpede și luminos?” Tatăl răspunde: „Pentru că s-a scurs pământul din el și acum fluieră albastru, la soare, voios, fiindcă-i curat, e cel mai
POEME (2) de EMIL SAUCIUC în ediţia nr. 2084 din 14 septembrie 2016 by http://confluente.ro/emil_sauciuc_1473834943.html [Corola-blog/BlogPost/382483_a_383812]
-
Nici n-a observat când o peștoaică blondă i s-a așezat pe genunchi și l-a îmbrățișat. Ah, are pielea catifelată...Țâțele goale cu sfârcuri roșii îl apasă pe piept...brațele moi i se încolăcesc după gât ...Îi simte răsuflarea parfumată...Visează?..Simte că ia foc, că se turează, precum motorul mașinii, când apasă la podea pedala accelerației...Prinde suta...Este gata să explodeze...Se cufundă în valurile din depărtări... --De ce este domnu’ așa de supărat? Să-i dea
TRANDAFIRUL SIRENEI-8 de NĂSTASE MARIN în ediţia nr. 1779 din 14 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/nastase_marin_1447523672.html [Corola-blog/BlogPost/377495_a_378824]
-
dat în mâinile morții a cerut mai întâi încuviințarea Fiului Domnului și, după aceea a spus: Facă-se voia ta, Doamne, căci trupul meu nu mai poate fi de folos, și a căzut”. Povestitorul meu se opri să își tragă răsuflarea timp în care urmă o întrebare de a mea plină de curiozitate: Cine era acel urmaș al Doamnei lui Vlad Țepeș și de ce cronicile timpului nu vorbesc despre acest fapt? Ridică mâna dreaptă și își scutură reverele de ninsoarea care
UMBRA DOAMNEI DE LA POENARI de ŞTEFAN LUCIAN MUREŞANU în ediţia nr. 413 din 17 februarie 2012 by http://confluente.ro/Umbra_doamnei_de_la_poenari_stefan_lucian_muresanu_1329501607.html [Corola-blog/BlogPost/356311_a_357640]
-
Acasa > Poeme > Dorinte > DORINȚĂ... Autor: Nicolae Stancu Publicat în: Ediția nr. 1680 din 07 august 2015 Toate Articolele Autorului Când umbrele din ceruri crează dulci mistere Și noaptea-ntinde vălul pe-ntreaga răsuflare, Mă infășor în taine, speranțe și-n tăcere Să zbor cătând în stele iubire și-alinare. Pe-oceanele de lacrimi mă plimb cu nesfârșitul În barca făr’de cîrmă, cu pânzele din vise, Rugându-mă la Domnul să-mi lase
DORINȚĂ... de NICOLAE STANCU în ediţia nr. 1680 din 07 august 2015 by http://confluente.ro/nicolae_stancu_1438946606.html [Corola-blog/BlogPost/368146_a_369475]
-
aș apropia încet și l-aș săruta, poate așa aflu ceva din zborul fluturilor ce-ți aleargă prin minte. Ți-aș șopti încet la ureche ,,hai să ne iubim,, să facem dragoste, vrei, te -aș întreba mângâindu-ți lobul cu răsuflarea mea. Apoi ți-aș lua obrajii în mâini și ți-aș atinge fruntea cu fruntea mea plină de de gânduri. Aș coborî lunecându-mi buzele pe obrazul tău rozaliu și m-aș apropia încet de buzele tale. Cu degetele le-
MARNA, CARTEA DRAGOSTEI, FRAGMENT de ANGHEL ZAMFIR DAN în ediţia nr. 2353 din 10 iunie 2017 by http://confluente.ro/anghel_zamfir_dan_1497112623.html [Corola-blog/BlogPost/380409_a_381738]
-
aș gusta un pic să văd dacă-mi plac. Mai întâi buzița de jos aș sorbi-o încet sugându-i nectarul din tremurul roșiatic. Apoi toată gura ți-aș cotropi cu un sărut prelungit să pot scoate din tine toată răsuflarea vieții ce-ți curge prin vene. Ți-aș umple gâtul de sărutări și din ele ți-aș împleti o cunună care să îți acopere goliciunea umerilor lăsați pradă luminii. În poala albă a sânilor de piatră mi-aș odihni obrajii
MARNA, CARTEA DRAGOSTEI, FRAGMENT de ANGHEL ZAMFIR DAN în ediţia nr. 2353 din 10 iunie 2017 by http://confluente.ro/anghel_zamfir_dan_1497112623.html [Corola-blog/BlogPost/380409_a_381738]
-
înfundat toate aceste trei cuvinte, numai ultimul i se adresa ei cu familiaritate, dar timpul, gîndea Mancuse, care se arcuiește elastic asemenea unui sunet, este de fapt liniștea aia siderală care cade peste pămînt odată cu înserarea, cînd vîntul își ține răsuflarea, păsările s-au ascuns în cuiburi, copiii cască amețiți de oboseală, babele încremenesc o clipă înaintea icoanelor și dau mărunt din buze a rugăciune, bărbații își aprind o țigară și se uită uimiți la praful de pe bocancii tociți de atîta
PARFUMUL PAPUSILOR DE PORTELAN 43-48 de IOAN LILĂ în ediţia nr. 532 din 15 iunie 2012 by http://confluente.ro/Parfumul_papusilor_de_portelan_43_48_ioan_lila_1339754333.html [Corola-blog/BlogPost/358316_a_359645]
-
el a fost propus pentru rolul din lungmetrajul lui Adrian Sitaru, „Ilegitim”. Lista este completată de Vlad Ivanov („Câini”), Șerban Pavlu („Inimi cicatrizate”), Petre Ciubotaru („Bacalaureat”) și Sorin Medeleni (răposatul actor din „Sieranevada”). „Cameră obscură” (regia Gheorghe Preda), „Doar o răsuflare” (regia Monica Lăzurean-Gorgan), „Imagini din vis” (regia Sorin Luca), „În căutarea tatălui pierdut” (regia Ionuț Teianu) și „Varză, cartofi și alți demoni” (regia Șerban Georgescu) sunt cele cinci producții ce pot fi votate la categoria „Cel mai bun documentar”. Radu
„SIERANEVADA” - cele mai multe nominalizări la Premiile Gopo 2017 by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105776_a_107068]
-
Gorogranc pentru filmul „Sieranevada” CEL MAI BUN FILM DE DEBUT (LUNGMETRAJ) „Câini” (regia Bogdan Mirică) „Discordia” (regia Ion Indolean) „Dublu” (regia Catrinel Dănăiață) CEL MAI BUN FILM DOCUMENTAR „Cameră obscură”, producător Liviu Mărghidan (Scharf Film), regia Gheorghe Preda „Doar o răsuflare”, producători: Monica Lăzurean-Gorgan, Hanka Kastelicova, Alină David, Andra Radu (Manifest Film, HBO Europe), regia Monica Lăzurean-Gorgan „Imagini din vis”, producători: Claudiu Mitcu, Sorin Luca, Monica Lăzurean-Gorgan (Wearebasca), regia Sorin Luca „În căutarea tatălui pierdut”, producător Tudor Giurgiu (Libra Film), regia
„SIERANEVADA” - cele mai multe nominalizări la Premiile Gopo 2017 by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105776_a_107068]
-
amintește în tragedia Macbeth despre lăstunul de casă, atunci când conducătorul de oști Banquo descrie castelul, adresându-se către regele Duncan (act I, scena VI): „Acest oaspe Al verilor, de temple găzduit, Lăstunul, cu-al său gingaș cuib ne-arată Că răsuflarea cerului își lasă De drag mireasma ei pe-aceste locuri. Că nu-i ungher, nici streașină, nici boltă, Să nu-și atârne-această zburătoare Culcușul ei și leagănul cel spornic. Am luat aminte că acolo unde Și-alege așezarea și
LASTUNUL de STAN VIRGIL în ediţia nr. 1401 din 01 noiembrie 2014 by http://confluente.ro/stan_virgil_1414865286.html [Corola-blog/BlogPost/341100_a_342429]
-
bucuria unei exaltări responsabile de schimbările stării sufletului și pasiunii lui. Prin ea, ca printr-o fereastră curată, neperdeluită, cu mușcată în canat și chihlimbar fluid îmbelșugând lumina scursă pe sticlă, se vede larga zare a culturii noastre sătești, viața, răsuflarea, contemplația, creația și istoria neamului nostru, ca o livadă înflorită în dreptul ferestrei, primind în ramuri păsările dragostei, pe vârfuri îmbrățișate de văzduh, lacrimile durerii și bucuriilor, pe cărări pașii dorului, la umbra ierbii, roua hrănitoare a rădăcinilor, iar în rădăcini
BENONE SINUESCU SPECTACOL FULMINANT, LA IANCA de AUREL V. ZGHERAN în ediţia nr. 1364 din 25 septembrie 2014 by http://confluente.ro/aurel_v_zgheran_1411627003.html [Corola-blog/BlogPost/341060_a_342389]
-
Literatura > Eseuri > DRIAN BOTEZ - EXISTENȚĂ ȘI NONEXISTENȚĂ Autor: Adrian Botez Publicat în: Ediția nr. 1486 din 25 ianuarie 2015 Toate Articolele Autorului ...Simțeam, până la a ști, că nu mai este, în lume, loc de frumusețe, de artă expiatoare și de răsuflare lină-a luminii, din inima și din plămânii mei cei sufocați de-amintire - dacă nu se preface lumea mea într-un fulger, într-o limbă unică, ieșită dintre toate dualitățile preschimbării și transfigurării, ca și de sub toate tăcerile morilor pustiurilor
EXISTENŢĂ ŞI NONEXISTENŢĂ de ADRIAN BOTEZ în ediţia nr. 1486 din 25 ianuarie 2015 by http://confluente.ro/adrian_botez_1422201854.html [Corola-blog/BlogPost/377011_a_378340]
-
avut de ce și de unde. Auzi doar zgomotul unei împușcături și se pitulă între loitrele căruței, biciuind și mai tare caii înspăimântați. Căruța zbura peste hârtoapele și denivelările drumului. Scăpase. Își lăsă caii să se oprească singuri și să-și tragă răsuflarea. Apoi se liniști încercând să-și limpezească cele întâmplate. Nu reuși. Spera să se lămurească la oraș, unde soarele era deja de-o suliță pe cer. Se auzeau bubuituri și mai apropiate decât cele din ajun. Crezu că sunt tunuri
NEDUMERIREA de GHEORGHE NEAGU în ediţia nr. 2205 din 13 ianuarie 2017 by http://confluente.ro/gheorghe_neagu_1484268442.html [Corola-blog/BlogPost/362734_a_364063]
-
lor, împărăția, Furnicile o fac prosperă, Iar florile cresc bogăția Aromelor din atmosferă. Coloane-s trunchiuri viguroase Ce sprijină ca bolți, frunzișuri Din care curg armonioase, Triluri pe large luminișuri. Pereți de iederi se ridică, Jur-împrejur, vântul să țină Din răsuflarea-i care strică, Orânduiala lor divină. Decorul ? Tufele de roze, Ici-colo-n cale presărate, În rând cu mândre tuberoze Și panseluțele pictate. Curteni, un stol de zburătoare Ce rătăcește prin tufiș, Iar claun e o ciocănitoare, Ce strică-al scoarței înveliș
UN RAI LUMESC de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 2334 din 22 mai 2017 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1495435816.html [Corola-blog/BlogPost/374459_a_375788]
-
emoție, despre care Beethoven a spus că îl făcea întotdeauna să plângă. La mijlocul compoziției, tonalitatea se schimbă, brusc, în Do bemol major, provocând un ritm neechilibrat ce evocă o emoție întunecată, dezorientare și o senzație stranie, adeseori descrisă prin sintagma "răsuflare tăiată". În indicațiile lăsate de compozitorul german pentru muzicienii care interpretează această partitură, secțiunea respectivă a fost marcată prin cuvântul german "beklemmt", un termen care se traduce prin sintagma "inimă grea". Autorii studiului spun că "inimă grea" poate să însemne
Beethoven, capodopere compuse după ritmul neregulat al inimii sale () [Corola-website/Journalistic/105196_a_106488]
-
din 22 mai 2016 Toate Articolele Autorului M-am născut în surâsul unei dimineți de mai Cu primăvara-n pleoape, în tânguiri de nai, Cu mângâieri de flori, parfum de viorele, Zâmbet de liliac, stoluri de rândunele. Eu sunt o răsuflare din oftatul vieții, Un firicel de iarbă sub roua dimineții Un simplu cântareț de vorbe, de cuvinte, Pentru cel ce-aude și vrea să ia aminte. Să stea și să asculte poemul unui gând Să râdă sau să plângă...ce
CINE SUNT EU? de MARIANA STOICA în ediţia nr. 1969 din 22 mai 2016 by http://confluente.ro/mariana_stoica_1463942166.html [Corola-blog/BlogPost/378988_a_380317]
-
cât mai multe vise și speranțe ucise. Brațele cad inerte peste lutul negru mustind de lacrimi iar degetele adună grămezi de suspine, rostogolindu-le peste fluturii agonizanți ai iluziilor, zădărnicite de neputință și dezolare. Câtă tristețe!... Câtă descurajare!... Cât dor!... Răsuflarea se întretaie și apoi se oprește sporadic sub presiunea timpului inamic. Creierul geme cu fulgere ascuțite, brăzdând întunericul durerii, de curcubee sângerii. Ochii se închid, goliți de lumină și plâng în tăcere sub pleoapele ermetice. Citește mai mult Privesc pagina
SILVIA GIURGIU by http://confluente.ro/articole/silvia_giurgiu/canal [Corola-blog/BlogPost/375671_a_377000]
-
cât mai multe vise și speranțe ucise. Brațele cad inerte peste lutul negru mustind de lacrimi iar degetele adună grămezi de suspine, rostogolindu-le peste fluturii agonizanți ai iluziilor, zădărnicite de neputință și dezolare. Câtă tristețe!... Câtă descurajare!... Cât dor!... Răsuflarea se întretaie și apoi se oprește sporadic sub presiunea timpului inamic. Creierul geme cu fulgere ascuțite, brăzdând întunericul durerii, de curcubee sângerii. Ochii se închid, goliți de lumină și plâng în tăcere sub pleoapele ermetice.... VII. DILEME ( FRAGMENT 34), de
SILVIA GIURGIU by http://confluente.ro/articole/silvia_giurgiu/canal [Corola-blog/BlogPost/375671_a_377000]
-
dificile are nevoie de tandrețe. Poate fi o furtună în deșert, o dimineață proaspătă de primăvară, o rază fierbinte din arșița verii, fructul pârguit din livada de toamnă, fulgul de nea ce se topește în căușul palmelor tale, simțindu-ți răsuflarea. Femeia este surâsul care-ți deschide ușa când nimeni nu mai are încredere în tine, alinarea sufletului rătăcit pe drumuri greșite, clipa de liniște, șoapta de iubire, promisiunea discretă a sărutului mut pierdut în îmbrățișarea apusului de soare. Femeia nu
FEMEIA NU-I O STÂNCĂ de CAMELIA CONSTANTIN în ediţia nr. 970 din 27 august 2013 by http://confluente.ro/Femeia_nu_i_o_stanca_camelia_constantin_1377629526.html [Corola-blog/BlogPost/340517_a_341846]
-
insistent - “parcă ar da turcii”, își spusese Arina - soneria interfonului începuse să zbârnâie. Luă o gură de ceai și se ridică să deschidă. În scurt timp, în fața ușii, ca adusă de vântul ce se pornise pe afară, se opri cu răsuflarea întretăiată, Dana. - Ufff - respiră ea precipitat - am reușit în sfârșit să ajung și aici, că de azi dimineață alerg ca nebuna peste tot, ca să termin ce am de făcut, pentru că plec la București, am sesiune până la sfârșitul lunii și n-
ARINA de TANIA NICOLESCU în ediţia nr. 2305 din 23 aprilie 2017 by http://confluente.ro/tania_nicolescu_1492978087.html [Corola-blog/BlogPost/368588_a_369917]
-
Angela Marinescu Nu putem judeca realitatea cu bun simț cînd arzi o floare roșie între picioare se apropie moartea te sufoci și vomezi peste grădini degradate frica față de poezia bătrîneții, o reptilă ce-ți taie răsuflarea, o surprind că mă epuizează cu o grosolănie de-o feminitate masculină bătrînețea e o cîrpă pe care o folosești după consumarea unui act homosexual o cîrpă contorsionată ca o rufă o cîrpă pe care o arunci pe anusul subminat
Poezie by Angela Marinescu [Corola-website/Imaginative/8026_a_9351]
-
coarne Împielițatul, Racul Negru, ce trece Râul de-a-ndoaselea. E ca într-un film. Iar eu accept iluzia și-i ascult vocea mică șoptindu-mi "Maiestate, viața e un foc de paie pe care-l stinge roua, pe care-l tubură răsuflarea licuricilor. Eu sunt Mijlocitorul, eu deschid cale bălăriilor să înainteze spre capătul drumului, eu îți adulmec zilele și pun gaz pe foc. E un truc milenar acesta, furișat în cutele timpului, ca acrobatul în chingile fricii". Am crezut că vorbesc
Poezie by A. Gh. Olteanu [Corola-website/Imaginative/8599_a_9924]