737 matches
-
în medicină, s-a ajuns mai întâi la împletirea aspectelor caritabile ale activității medicale cu informațiile științifice drept principii de bază în activitatea curativă, percepută drept mult mai eficientă. În cele din urmă, avem de-a face cu dispariția imaginii sacerdotale a medicului, cu analizarea obiectivă și discutarea din varii perspective a progreselor medicale, cu pacienți din ce în ce mai bine informați, mai exigenți și interesați în consultarea mai multor specialiști și în aflarea mai multor opinii și argumente cu privire la problemele supuse analizei, și
MALPRAXISUL MEDICAL by RALUCA MIHAELA SIMION () [Corola-publishinghouse/Science/1374_a_2741]
-
față de lume", ceea ce-l face să se comporte ca și cum "s-ar face de rîs dacă nu se pronunță prin prisma propriului sistem și asupra ultimei insecte, pietre sau ciudățenii istorice"9. Mult mai important însă ar fi acea "secretă dimensiune sacerdotală" a discursului filosofic blagian. Insuccesul lui Blaga în studiile teologale s-ar fi "răzbunat", mai tîrziu, asupra gînditorului prin "forma neașteptată a unui discurs filosofic cu o mare încărcătură "liturgică"". În acest mod, pentru Blaga, "filosofia nu este o formă
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
neașteptată a unui discurs filosofic cu o mare încărcătură "liturgică"". În acest mod, pentru Blaga, "filosofia nu este o formă de cunoaștere a lumii, de invenție sau de descoperire a structurilor ei fundamentale, ci un act de oficiere, un act sacerdotal", devenind astfel una cultuală, și nu una care să aibă o "formă culturală". Iar demersul n-ar urmări "construcția (decriptarea) logică, articularea argumentată și descrierea failibil-temătoare a unor stări de lucruri, ci tocmai instituirea lor liturgică, crearea lor prin chiar
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
divinității pe pământ, unsul Domnului. Prin înființarea mitropoliei [este vorba de Mitropolia Țării Românești], el își consolida tronul și poziția, devenind, ca și împăratul bizantin, monarh civil și religios. Faptul de a fi "uns" conferea monarhului, ca și mitropolitului, prerogativele sacerdotale. Domnul era "uns" de mitropolit, dar mitropolitul la rândul lui trebuia să fie recunoscut ca păstor al credincioșilor de către domn" (Istoria Românilor, 2001, p. 250). Această relație, în perioada Evului Mediu, nu funcționa doar la nivel politic sau nu doar
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
căruia Dumnezeu se face prezent, interacționează cu cultura organizațională a instituției unde lucrează. Așadar, o dezvoltare de carieră în această situație se identifică atât cu o lărgire informațională cu privire la protecția și la promovarea drepturilor copilului, cât și cu o implicare sacerdotală în problematica copilului, implicare care, pe timp ce trece, devine mai cuprinzătoare. b. Procesul de planificare b.1. Evaluarea poziției actuale Poziția actuală este aceea de Inspector de Specialitate I (preot). Planul dezvoltării carierei profesionale de inspector de specialitate (preot
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
Biserica favorizează regalitatea împotriva puterii rivale: aceea militară; preotul îl ajută pe rege să-l supună pe războinic. Bineînțeles, pentru a face din rege instrumentul său, pentru a atribui regalității rolul esențial de protector al Bisericii, Biserica reală a ordinului sacerdotal, Biserica ideală a săracilor" (Le Goff, 1970, p. 357). Structura universală a unității creștine a Occidentului a ținut piept, în fața apariției unor entități politice diferite, puternicelor dispute teologice din viața creștină, mișcărilor pentru reînnoirea Bisericii și tensiunii dintre cele două
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
în partea a doua a cercetării, unde, la prezentarea interviului, vom expune răspunsuri oferite de oameni care lucrează în asistență socială în țări ca Franța, Olanda, Germania etc. și care nici măcar nu pot lua în calcul prezența preotului ca voluntar sacerdotal într-o instituție de ocrotire socială a statului, și, cu atât mai mult angajarea cu fișă de post specială într-o asemenea instituție. Nu ne rămâne decât să confirmăm, potrivit cercetării efectuate, că în România relația Biserică-Stat în domeniul asistenței
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
cuprinse între 29 și 62 de ani. Persoanele au fost selectate, deoarece cei ce au răspuns sunt cadre universitare, directori de centre de plasament și chiar persoane care lucrează în mediul laic, dar sunt și consacrate din punct de vedere sacerdotal. De asemenea, este de menționat faptul că în dreptul religiei majoritare apar: romano-catolicismul și protestantismul. În privința declarării/nedeclarării statului ca fiind laic, există o oscilație între țări care nu sunt declarate laice, țări care sunt declarate laice, însă care au legături
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
pe care religia „oficială”, mai riguroasă și rațională, nu le poate satisface pe deplin. Omul dorește să lege cu divinitatea relații mai simple, mai directe, nesofisticate - iată de ce, de multe ori, religia populară reacționează față de ierarhia bisericească și de grupurile sacerdotale, resimțite mai degrabă ca un „ecran” între om și divinitate. Alte caracteristici sunt legate de emoția colectivă, de nevoia de miracole. Se construiesc din mers colectivități religioase insolite, bazate mai ales pe alegere personală și pe relații directe, „personalizate”, spune
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mă despoaie printr-un decret de caterisire de harul preoției pe care nu ei mi l-au dat, ci un mare arhiereu care acum a murit și care ar fi fost singurul în drept să mă oprească de la funcțiile mele sacerdotale, căci harul mi s-a dat în veci. Și știu că el nu ar fi făcut-o. Nu cer decât puțină pietate creștină de la arhiereii mei; o picătură de iubire christică. Nu le-a păsat de familia mea, în anul
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
din Massada era fondată desigur, cel puțin în parte, pe aceea a preoților de la Templul din Ierusalim. Mai multe surse evreiești vechi relatează episoade de sinucideri ale preoților la distrugerea Sanctuaruluiggg. Flavius Josephus evocă această sinucidere chiar ca o obligație sacerdotală, dar îi atribuie ideea lui Titus însuși, nu unei autorități evreiești. Asta nu înseamnă că nu a existat cu adevărat un ideal al morții voluntare, aparținând mediilor sacerdotale, în măsură să alimenteze ideologia rezistenței împotriva Romei. Acestea fiind spuse, se
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
la distrugerea Sanctuaruluiggg. Flavius Josephus evocă această sinucidere chiar ca o obligație sacerdotală, dar îi atribuie ideea lui Titus însuși, nu unei autorități evreiești. Asta nu înseamnă că nu a existat cu adevărat un ideal al morții voluntare, aparținând mediilor sacerdotale, în măsură să alimenteze ideologia rezistenței împotriva Romei. Acestea fiind spuse, se cuvine să distingem între martiriul ca acceptare voluntară a morții și martiriul ca sinucidere și ca omucidere. Dacă a muri în Numele lui Dumnezeu este, în anumite circumstanțe, o
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
nu e "transparentă" prin documentația de care dispunem. Posibilitățile semantice ale documentelor arheologice sunt limitate și primele texte exprimă o viziune a lumii puternic influențată de ideile religioase solidare cu metalurgia, cu civilizația urbană, cu regalitatea și cu un corp sacerdotal organizat. Dar dacă edificiul spiritual al neoliticului 50 nu ne mai este accesibil în ansamblul său, fragmente răzlețe s-au păstrat în tradițiile societăților țărănești. Continuitatea "locurilor sacre" (cf. § 8) și a anumitor ritualuri agrare și funerare nu mai trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
a ocupației hiksosilor și mai ales a eliberării Egiptului de către un faraon din Teba, zeii au fost puși să conducă într-un chip mai direct treburile statului. Aceasta însemna că zeii - în primul rând Amon-Ra - își comunicau sfaturile prin intermediul corpului sacerdotal. Marele Preot al lui Amon a câștigat o autoritate considerabilă; el se situa imediat după Faraon. Egiptul era pe punctul de a deveni o teocrație; ceea ce, de altfel, nu reducea lupta pentru putere între Marele Preot și Faraoni. Această excesivă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
lui Amon a câștigat o autoritate considerabilă; el se situa imediat după Faraon. Egiptul era pe punctul de a deveni o teocrație; ceea ce, de altfel, nu reducea lupta pentru putere între Marele Preot și Faraoni. Această excesivă politizare a ierarhiei sacerdotale a ridicat tensiunea dintre diferitele orientări teologice la nivelul unor antagonisme adeseori ireductibile. 32. Akhenaton sau Reforma ratată Ceea ce s-a numit "Revoluția de la Amarna" (1375-1350), adică promovarea lui Aton, discul solar, ca unic Zeu Suprem, se explică, în parte
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
descoperirea cea mai senzațională este enorma statuie a unei femei - cu siguranță o zeiță - așezate. Săpăturile au relevat un cult elaborat, cu sacrificii de animale, ofrande de hrană și libațiuni, rituri de incubație și de divinație, indicând existența unui coq) sacerdotal important și bine organizat. Cultul morților juca probabil rolul central, în remarcabila necropolă de la Hal Saflieni, numită acum Hypogeu și cuprinzând mai multe săli tăiate în stâncă, s-au cxhumat osemintele a vreo 7000 de persoane, în Hypogeu s-au
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
să amintim că sursele au fost desemnate prin termeni de: sursă iahvisiă, pentru că acest izvor, cel mai vechi (secolele al X-lea sau al IX-lea), îl numește, pe Dumnezeu, Iahve, elohistă (ceva mai recent: ea folosește numele Elohim, "Dumnezeu"), sacerdotală (cea mai recentă; opera preoților, ea insistă asupra cultului și a Legii) și deuteronomică (acest izvor se găsește exclusiv în cartea Deuteronomului). Să adăugăm, totuși, că pentru critica vechi testamentară contemporană analiza textuală este mai complexă și mai nuanțată. Fără
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
are nici o vină în această deteriorare a capodoperei sale. Ca și pentru gândirea indiană postupanișadică, omul, mai exact speța umană, este rezultatul propriilor sale acte. O altă povestire, iahvistă (2: 5 sq.), este mai veche și diferă net de textul sacerdotal pe care 1-am rezumat mai sus. Nu mai este vorba de creația cerului și a pământului, ci de un pustiu pe care Dumnezeu (Iahve) 1-a făcut roditor printr-un râu care ieșea din pământ. Iahve 1-a modelat
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de critici împotriva anumitor acțiuni ale suveranului 38. Încă în primele secole ale cuceririi și colonizării se remarcă o influență canaaneană în același timp profundă și multiformă, într-adevăr, se împrumută de la canaaneeni sistemul ritual, locurile sacre și sanctuarele; clasa sacerdotală se organizează după modele canaaneene. În sfârșit, profeții care nu vor întârzia să reacționeze împotriva supremației preoților și împotriva sincretismului cu cultele fertilității sunt, ei înșiși, produsul unei influențe canaaneene. și totuși profeții se reclamă de la cel mai pur iahvism
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Diviziunea primei funcții în două părți sau tendințe complementare - suveranitate magică și suveranitate juridică - este clar ilustrată în cazul cuplului Varuna și Mitra. Pentru vechii indieni, Mitra este, într-adevăr, zeul suveran "sub aspectul său rațional, clar, ordonat, calm, binevoitor, sacerdotal - și Varuna, suveranul sub aspectul său agresiv, sumbru, inspirat, violent, teribil, războinic"10. Or, același diptic se regăsește mai cu seamă la Roma, cu aceleași opoziții și aceleași alternanțe: pe de o parte opoziția între Luperci - tineri alergând goi de-
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
atât mai semnificativă este deci poziția dominantă a Marii Zeițe în hinduism: ea ilustrează, desigur, triumful religiozității extrabrahmanice și, totodată, puterea creatoare a spiritului indian. Evident, trebuie ținut seama de faptul că textele vedice reprezintă sistemul religios al unei elite sacerdotale care era în serviciul unei aristocrații militare; restul societății - adică majoritatea, cei din castele vaisya și sudra - împărtășeau probabil idei și credințe asemănătoare cu acelea pe care Ie regăsim, cu două mii de ani mai târziu, în hinduism 18. Imnurile nu
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
dintre Indra și Vrtra. Cât despre Mitra, rolul său este secundar atâta vreme cât e izolat de Varuna. În Veda, îi este consacrat un singur imn (RV, III, 59). Dar el împarte împreună cu Varuna atributele suveranității, întruchipând aspectul pașnic, binevoitor, juridic și sacerdotal. După cum îl arată și numele el, este "învoiala" personificată, aidoma lui Mithra avcstic. El înlesnește pactele între oameni și îi face să își țină angajamentele. Soarele este ochiul său (Tain. Brăh., III, l, 5,1); a-toate-văzător, nimic nu-i scapă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
fiecare an, preoții sperau să realizeze în fiecare an, iar Saosyant îl va săvârși în chip definitiv la înnoirea finală. Nu știm dacă exista, în vremea ahemenizilor, un conflict sau o tensiune secretă între cele două ideologii religioase: regală și sacerdotală. Prietenia Regelui Vistaspa cu Profetul putea constitui un model exemplar. Dar confruntarea se va preciza mai târziu, sub Sassanizi. Fenomenul este cunoscut și în alte părți: Prințul Siddharta a devenit Buddha, și soteriologia lui a înlocuit-o pe cea a
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
ai lui Zarathustra și ai misionarilor săi în Iranul occidental. Ei par să fi fost, în epoca Imperiului medic (secolul al VTI-lea), o castă ereditară de preoți mezi, comparabili cu leviții și brahmanii 39. Sub ahemenizi el reprezintă clasa sacerdotală, prin excelență. După informațiile lui Herodot, ei interpretau visele (I, 107 sq.), făceau profeții sacrificând cai albi (VII, 113) și în timpul sacrificiilor psalmodiau o "genealogie a zeilor" (1,132), ceea ce constituie indiciul că erau păstrătorii unei tradiții de poezie religioasă
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Măzdă venerează (yaz-) cutare ori cutare zeu oferindu-i sacrificii (yasna) nu implică în mod necesar că se plasează pe o poziție de subordonare. Yast subliniază puterea creatoare a riturilor și a liturghiei, prezentându-1 pe Ahură Măzdă în funcția sa sacerdotală 49. Oferindu-i un sacrificiu, Ahurâ Măzdâ înzecește forța magico-religioasă a destinatarului. Ceea ce reiese din imnuri este mai ales importanța excepțională a sacrificiului, concepție, desigur, indo-iraniană, dar care se dezvoltă mai ales în Brahmana, și care va deveni tot mai
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]