1,047 matches
-
mi-a făcut istoria lui. De câteva ori, câte unul mai bolnav sau mai friguros mai încerca să-l determine pe Rozin, cu rugăminți fierbinți, să i-l împrumute măcar pentru câte o noapte. Dar Rozin răspundea cu o tăcere sfidătoare, iar paltonul încălzea peretele Jilavei de un an de zile. Prin morse ne parvenise știrea că fuseseră puși în libertate oameni - cei condamnați pentru înaltă trădare. Eram nedumeriți. Atunci, într-o zi, Rozin fu chemat cu bagajul afară. Avea dreptul
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
traducerile dintr-un mare poet sunt cvasi imposibile și că, dacă se poate reda sensul, magia verbului și a imaginei era netransmisibilă. Așa că atunci, când mi-a spus că a tradus „Le Bateau Ivre” de Rimbaud, am Întrebat-o aproape sfidător cum a redat În românește primul vers din această minune poetică: 54 Vasile Lovinescu (n. 12.XII.1905, Fălticeni - m. 14.VIII.1984, Fălticeni). Nepot al criticului, fratele dramaturgului Horia Lovinescu. Scriitor, eseist, traducător, ezoterist. 550 Comme je descendais les
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
toată cruzimea ei primitivă. Nimic factice.” Se încadra bine în programul poporanist de demistificare a țăranului văzut romantic sau sămănătorist. De aceea și stilul versurilor din primele volume e intenționat „inestetic”, „urât”, cuvintele „sunt aspre, zgrunțuroase, arhitectura este bățoasă și sfidătoare”, cum remarcă tot acum Demostene Botez: „Versurile nu sunt lucrate, nici cioplite. Sunt parcă anume din topor, cu linii și reliefuri noduroase, ca niște primitive sculpturi într-un lemn tare și îndărătnic”. Aceasta e nota volumelor antebelice Război (1937), Nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286408_a_287737]
-
latitudinea lui toate deciziile. Îl pedepsește foarte rar. Copilul înțelege mai greu limitele și regulile fiind mereu un răzvrătit la școală și în societate. Are tendința de a obține succesul cu orice preț. Adesea este considerat ca fiind obraznic sau sfidător, nu acceptă sfaturi din partea altora. Pretinde să fie plasat în centrul universului, așa cum este în familie. și calea cea mai nimerită, în condițiile în care nu poate face față cu succes cerințelor școlii, este tocmai purtarea nepoliticoasă și răspunsurile urâte
Abecedarul părinţilor by Elena Bărbieru, Xenofont Vasiliu () [Corola-publishinghouse/Science/766_a_1573]
-
și o lămurire clară a tuturor circumstanțelor nu putea decât să întindă un deget acuzator către Ben. {i ghiceam că, potrivit cu firea lui, Ben va face o acuzație fățișă, sau poate că numai sugerată, care va cuprinde în sine o sfidătoare mărturisire a vinovăției sale. Aceasta ar fi fost, într-adevăr, calea cea mai ușoară de a-l captura: să desfășor o rețea uria[\, și să-l las să pice drept în plasă. Îl socoteam pe Ben un om rudimentar, agresiv
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fost... De unde-a plecat totul? Că, practic, reeducarea a plecat de la alții, nu de la acești Stoian și Levinschi și care-o mai fost la Târgșor, ci de la Suceava, de la Bogdanovici. Cum se purtau, practic, Stoian și ceilalți? Aveau o atitudine sfidătoare. De exemplu: Da’ voi ce vă... Mă, așa primești două labe în fund, da’ ce-ai tu cu mine, mă? Ce-ai, nu poți să-ți vezi de treabă? Eu te-am întrebat ceva? Adică se credea cineva, că el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
echilibru fundamental întreținut de aceiași ardoare, energie fundamentală căreia teologii și noi oamenii, cu toții, indiferent de rasă sau religie, îi spunem Creatorul Dumnezeu. Unii oameni nu pricep că locuim într-un spațiu și timp îndumnezeit și că cercetările și judecățile sfidătoare nu au nicio valoare. Sigur, veți spune, că asemenea considerații nu și-ar avea sensul într-o carte despre bani. Nu este adevărat. A discuta despre bani înseamnă a discuta economie, societate, om, conștiință umană, echilibru uman și echilibru universal
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
în timp ce antrenorul striga: Mai repede, mai repede! Mișcă-te, mișcă-te! Sportivul trase un șut puternic spre poartă. Portarul încercă să prindă mingea, dar ea alunecă în celălalt colț al terenului. Acolo nu se afla nimeni, încât balonul se opri sfidător în iarba mare de lângă tușă. Antrenorul strigă iar: Mai repede, mai repede! Mișcă-te, mișcă-te! Dar nimeni nu se grăbea fotbaliștii se arătau obosiți, plictisiți. Mai repede, reluă, însă fără folos. Atunci porni el în fugă, numai că iarba
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
senzația că e tot timpul acolo, ascuns între tufele de flori și legume. L-am căutat apoi, încordându-mi privirea, sub nuc: nu se vedea nimic. Atunci mă întorceam în casă, serveam cafeaua și reveneam la fereastră șezlongul se profila, sfidător, la capătul aleii; am hotărât să-mi petrec ziua în grădină, să stau aproape de locul unde apărea și dispărea el, ca un memento oribil. M-am apropiat cu pași mărunți de capătul aleii. Îmi roteam privirea, mă prefăceam interesat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
nici o dorință, îmi spuneam că m-am trezit prea devreme. În câteva secunde am întors capul spre ușă șezlongul se afla aproape de mine. L-am privit cu atenție și cu mult calm. Speteaza lui arcuită mă sfida, el însuși era sfidător. Am încercat să țip, dar coardele mele vocale înțepeniseră după o noapte de somn fără vise. Am încercat să-mi mișc un picior, el părea amorțit. Cu un efort aproape disperat am întins mâna spre scaun: cutremurul care a urmat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
o direcție intraspecifică (teologi-teologi, credincioși-credincioși, artiști-artiști), cât și pe o linie interspecifică (teologii noștri-credincioșii celorlalte religii, artiștii noștri-teologiii/credincioșii/sacerdoții lor), iar sensul și amploarea difuziunii se vor stabili În mod circumstanțial, evitându-se atât modestia excesivă, cât și activismul sfidător. Strategia unei transmiteri spirituale va presupune o simultaneizare a acțiunilor mai multor emitenți de cultură și etos creștin-ortodox, o simfonie a actelor de gândire, credință, simțire și Întrupare a valorilor religioase. Principial vorbind, În exercitarea dialogului interconfesional, trebuie respectate câteva
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
poziția Americii asupra celui de-al patrulea aspect trainic căutarea unui scop. În ianuarie 1941, America s-a confruntat cu o alegere decisivă. Naziștii dețineau controlul asupra unei mari părți a Europei. Marea Britanie era sub asediu. Peste ocean, un Churchill sfidător declara: ,, Dacă eșuăm, atunci întreaga lume, inclusiv Statele Unite, inclusiv tot ce am cunoscut și am iubit, se va scufunda în abisul unui nou Ev Mediu devenit mai sinistru și poate mai prelungit prin luminile științei pervertite"14. Când Franklin Roosevelt
by MADELEINE ALBRIGHT [Corola-publishinghouse/Administrative/999_a_2507]
-
de nord. Șiiții libanezi, care nu erau aliați ai OEP, au fost totuși victimele invaziei israeliene deoarece trăiau la locul nepotrivit și nu dispuneau de resurse să fugă. Moartea șiiților a dat naștere unei noi mișcări Hezbollah devotată, disciplinată și sfidătoare. Hezbollah a adoptat o agendă naționalistă, a format o miliție pentru a rezista ocupației israeliene și a înființat un partid politic pentru a furniza servicii sociale și a da glas șiiților, care ocupaseră mult timp treapta de jos în politica
by MADELEINE ALBRIGHT [Corola-publishinghouse/Administrative/999_a_2507]
-
nevoie să le apărăm noi” - se spunea la 10 februarie 1932 în ...”O lămurire”. Deci imperativă era lupta! De aici și titlurile: „Situația disperată a învățătorilor”, „Celor care încă nu ne înțeleg”, „O nouă lovitură”. „În loc de salarii - decorații” se intitula sfidător dar și acuzator una din știrile de la „Informațiuni” care vestea că dl. prof. univ. Nicolae Iorga era hotărât să decoreze 71 de învățători cu „Coroana României”: ...”ar fi mult mai bine să hotărască achitarea efectivă a salariilor învățătorilor care nu
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
ceva, orice, fără a căra după noi nostalgia unui Altceva, care ne frămăntă și ne neliniștește, mereu sub apăsarea finitudinii și ireparabilului, un demon ne șoptește insidios că fiecare secundă scursă este încă o cărămidă în edificiul care se înalță sfidător și pe care cu litere monstruoase este gravat un singur cuvănt: Ratare. Dar, ratare a ce? Ce ratăm, aveam ceva către care să ne îndreptăm, știam încotro să mergem, aveam un scop de atins, unul prealabil? Aveam de ales între
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Gabriel Galtoi () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2269]
-
revoluția română, hiperbolizând-o inițial și lăsându-se o vreme păcăliți, ziariștii anglo-saxoni au detectat făcătura și planificarea revoluției: o „revoluție fotogenică, sângeroasă, coborâtă, parcă, din cerurile istoriei de către Franța însăși... Dar în timp ce Libertatea, înfășurată în tricolor, cu un sân sfidător țintind viitorul, renăscu în cele mai vii culori în imaginația francezilor, altora li se păru suspectă (în mod special jurnaliștilor anglo-americani, pragmatici, flegmatici, dar nu și suficient de sceptici). Totul părea mult prea perfect” (p. 134). În România a avut
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
mama arendașului, care aruncă, oarecum în treacăt, întrebarea dacă acesta e bucuros a se încuscri cu ea. Ofensat, întrucât Tănase era flăcău tomnatic, fiu al uneia din fostele lui slugi, iar Tincuța, fiica lui, încă o copilă, bătrânul nu răspunde sfidătoarei întrebări și, după plecarea oaspeților nepoftiți, poruncește să se deschidă ușile, ca „să iasă mirosul de mitocani”. Planul ticluit de „mitocani” va reuși totuși: arendașul îl are la mână pe boier, căci i-a împrumutat bani, și nici un scrupul nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
întotdeauna originală, cărora puțini îndrăzneau să le riposteze. Dar, mai presus de orice, a avut conștiința unicității sale, acel complex genialoid care, bine întreținut de confrați români și străini, nu-l va părăsi până în clipa din urmă. Incomod, iritant și sfidător, a obținut mai greu recunoașterea oficială, forțând-o prin ceea ce devenise de domeniul evidenței - valoarea operei științifice. În 1864 i se încredințează conducerea revistei „Arhiva istorică a României”, în 1865 își tipărește monografia Ion Vodă cel Cumplit, iar în 1873-1875
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
1864), dar și romanul istoric Ursita („Revista literară și științifică”, 1876), editat inițial cu titlul Copilăriele lui Iancu Moțoc („Buciumul”, 1864), sunt scrieri care depășesc nivelul literar al epocii. Ele implică și o atitudine polemică, uneori pusă în pagină aproape sfidător. H. vrea să se despartă de romantismul naiv, schematic, edulcorat, în care bună parte din proza românească întârzia încă. Și, fragmentar, chiar reușește. În nuvelă, lucrare caracterizată printr-o compoziție inedită, un autor-narator pornit să demitizeze, să arunce în aer
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
Decât pentru Minciună și Păcat”, reunind „vestala senină” cu femeia-damnată a iubirii, sub „stigmatul patimei funeste” și al „simțurilor pervertite”, biciuite de clocotul „tulbure” al sângelui; într-o Metempsicoză, poeta se vede „Hero, Gretchen, Julieta”, altădată o spaniolă care „dansează sfidător pe masă” ori sultana de o feroce lascivitate: „Și când deodată tâmplele mi-ar strânge/ În viu-i clește patima barbară / Și trupu-n mii de mlădieri mi-ar frânge/ Aș fi pantera cu priviri de pară,/ Cu Orientul tot trezit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289738_a_291067]
-
jurnalismului tradițional. Individul contemporan nu avea nevoie de informații noi, cât de a înțelege informațiile pe care le deținea deja" (3). Printre practicanții jurnalismului literar ce au identificat această problemă se numără și Norman Mailer. Mailer a adoptat o atitudine sfidătoare la adresa presei dominante când a scris în Armatele nopții, " Acum putem renunța la [revista] Time pentru a afla ce s-a întâmplat cu adevărat" (12). El își continuă atacul când afirmă: "Mass-media care a prezentat protestul de la Pentagon a creat
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
nu sunt niciodată gestionate în mod egal de totalitatea membrilor ei, nici chiar atunci când este vorba despre o comunitate relativ restrânsă. Acest punct de vedere normativ tinde să devină de-a dreptul de neagreat, atunci când este însoțit de un dispreț sfidător față de toți cei care țin de „masă”. Totuși, merită să fie luat în considerație - chiar dacă, până la urmă, va fi contestat în numele scării opuse a valorilor - atunci când este fondat pe efectele perverse ce pot rezulta din refuzul de a selecta niște
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
umbroase, dar necurățat vreodată, colcăind numai de broaște+guzgani. (op. cit., 151) Fantasmarea apei și a jivinelor care o populează este indiscutabilă (căută singur, Cititorule, cuvântul care pune punctul pe falicul {I} din relatare, m-am săturat să tot subliniez vocabule sfidătoare pentru urechile feminine de la Mârlad în Maramureș). Nu e greu de imaginat ce poate însemna la nivelul auto-percepției corporale, scăldarea într-o topitorie de cânepă în timpul verii. Dacă subiectul care scrie la mașină ajunge să integreze spațiul tastaturii în spațiul
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
refuzul ei. Fluiditatea temporalității determină aici ca momentul apropierii ce este să devină momentul apropierii ce a fost și al îndepărtării ce este. Prezentul situării înde-aproape devine trecut reflectat în amintire iar posibilitatea îndepărtării celui drag devine actualitate concretă, act sfidător și aspru de real. Așadar, în-depărtarea presupune proiecția propriu-zisă spre orizontul fostei apropieri urmată de saltul ulterior dincolo de frontiera ontică impusă prin acest orizont. Cum și de ce afectează atât de profund un asemenea fapt ontic spiritul celui în raport cu care se
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
zăpadă în părul negru, și e atât de înalt, încât camera pare brusc mai mică. — Luke! strig. Ne-ai speriat! — Scuze, zice. Am crezut că-mi simți prezența. — Ei. Da, am simțit așa, o chestie... spun, pe un ton ușor sfidător. — Normal că ai simțit. Mă sărută. Bună, Danny. — Bună, zice Danny, uitându-se la Luke, care își dă jos paltonul bleumarin de cașmir, apoi își lărgește butonii în timp ce-și desface simultan nodul de la cravată, cu aceleași mișcări sigure
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]