1,020 matches
-
mele despre contrariu s-au evaporat instantaneu. Prezența lui și atinge rea lui mă conving cu mult mai mult decât gândurile mele neliniștite din ultima vreme. Dacă mă mai sărută o dată, cred că voi fi convinsă de-a binelea. Tac, stânjenită. Aș vrea să-mi desprind mâna din mâna lui, dar mă strânge cu strășnicie. Ai spus ceva despre un premiu la olimpiadă, continuă el, preocupat. E adevărat? Am uitat complet de diplomă. îmi întorc fața, să nu mă vadă îmbujorându
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
la olimpiadă, continuă el, preocupat. E adevărat? Am uitat complet de diplomă. îmi întorc fața, să nu mă vadă îmbujorându-mă, și o pornesc iar la drum, cu mâna prizonieră pentru totdeauna parcă în mâna lui. — Nu contează, îi răspund, stânjenită, n-aveam de gând să mă laud, voiam doar să fiu elocventă... Nu-i mare brânză... Am primit o mențiune la olimpiadă... O banală diplomă... Nu contează... Se oprește din nou pe trotuar și mă privește zâmbind, așezân du-și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
să avem musafiri (îl mint cu nerușinare, dar de data asta am eu nevoie de puțin spațiu în jur, să-mi revin). Vorbim mai bine luni! — Luni, după cum ți-am spus, plec în expediție, cu grupa de la facultate, spune Eduard, stânjenit, nu pot lipsi, dar vinerea viitoare, când mă întorc, probabil seara târziu, te sun, negreșit. îi arunc o privire fugitivă. Dacă n-aș fi atât de agitată, aș spu ne ceva acid, fără doar și poate, despre expedițiile lui montane
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
obraz ca pe un retardat, cum a făcut una, mai demult, de-i venise s-o strângă de gât. S-a uitat la el serioasă și s-a prezentat. Apoi i-a pus câteva între bări și nu a părut stânjenită sau iritată când l-a văzut că se bâl bâie. A continuat să discute cu el ca și cum ar fi fost un om normal. Nimeni nu mai discutase cu el astfel. Toți îl tratau ca pe un idiot. Și el mai
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
așa? se burzului ea, indignată. Ți-a dat de veste mus tăciosul ăla flecăreț, pisălog și complet nesuferit? îl rugasem să nu sufle o vorbă, voiam să fie o surpriză! Continua să îl privească pe Bobo cu o nedumerire aproape stânjenită. Nu știa cum să se poarte cu el. încă nu se dezme ticise, nu putea pune un semn de egalitate între Bobo cel din urmă cu douăzeci de ani și bărbatul impunător și distant care ședea în fața ei pe taburet
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
purtată de braț spre cafenea, în aceeași tăcere deplină. — Mai știi ccă și acum douăzeci de ani mi-ai vvorbit de o problemă de ddislocare? o întrebă Bobo cu neașteptată blândețe, când se așezară la masă. Clara clătină din cap, stânjenită. — Eu țin foarte bine minte ziua ccând mi-ai vorbit de dis lo care... Țin minte toate întâlnirile noastre, continuă el. Țin minte perfect genunchiul tău jjulit, pe care-l tamponam îngenuncheat în fața ta. Țin minte cum îți bâ-țâiai servieta
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
buzunar și-i Înmână lui Brunetti un set de chei. — Cea roșie e de la ușa din față, domnule, zise soldatul. Apartamentul 3B, la etajul trei. Liftul e pe dreapta cum intrați. Înăuntrul clădirii, Brunetti luă liftul, simțindu-se Încorsetat și stânjenit În Îngrădirea lui. Ușa apartamentului 3B era exact În fața liftului și se deschise ușor cu cheia. O Împinse și observă obișnuitele podele de marmură. Ușile se deschideau din coridorul central la capătul căruia se găsea o altă ușă Întredeschisă. Încăperea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
ea cu ochi îndrăgostiți, aproape fără să-i pese că tăinuitorul lui se îndrăgostea el însuși, brusc și poate fără speranță. Giulia și-a comandat o apă plată, și-a aprins un Marlboro Light și a-nceput să aștepte, la fel de stânjenită ca și Zogru, căruia întârzierea lui Andrei Ionescu i se părea o insultă la adresa lui. Aceasta la început, în primul sfert de oră, când și el și Giulia au așteptat răbdători. Dar Andrei Ionescu nu avea de gând să vină și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
un amuzament interior la care eu nu aveam acces: " Nu-l întrerupe că ai să regreți și mai tare!". Până să începem partida, prietenul lui frate-miu m-a luat așa, mai de-o parte, și mi-a zis destul de stânjenit: "Știi, Dane, m-am gândit la povestea aia a ta cu gândacul..." După cum începuse și după mimica lui, mi-am dat seama că ideea nu-i prea surâsese. Adevărul e că nici nu-mi făcusem prea multe iluzii în sensul
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
oi găsi vreo rezolvare care o fi aia, nu știu -, să fiu atent la ce pun ăștia la cale și să încerc să acționez în consecință. "Nu, măi, nu l-am căutat acolo", zice, după un timp de reflecție, oarecum stânjenit dom' profesor. "E un om în vârstă, ce Dumnezeu. Ce să-i spun? Nu-ți dai seama ce situație aș genera?" Bravo, Băși! Ești un băiat cumsecade și cu bun-simț! Ce situație, tu, ce situație?", se repede Săvuleasca, trecând imediat la
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
frumos arcuite rămăseseră întredeschise de parcă ar fi vrut să continue cu ceva și Simiuc nu se putu abține să nu o privească puțin mai atent și să conchidă că această fată nu stă aici, ci undeva la oraș. Răspunse întrucâtva stânjenit de privirea fetei. - Dacă numitul Gheorghe Tofan stă aici, înseamnă că am nimerit. În gând parcă nu-i venea chiar la îndemână cum spusese „numitul Gheorghe Tofan”, de parcă ar fi fost la tribunal, dar fără să vrea îl citase
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
sănătoasă și ținea la ea iar Luana nu-l putea trimite la plimbare doar de dragul mamei. Trecuseră două săptămâni de când împrumutase romanul și Violeta încă nu-l restituise. Furioasă, Luana o așteptă la ușa clasei și-i ceru caietele. Vădit stânjenită, fata se rugă pentru un răgaz de încă o zi. La finele zilei următoare, Violeta plecă acasă fără să ia legătura cu fosta ei colegă. Luana o pândi la ieșirea din școală și fără nici o introducere se repezi la ghiozdanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ascundea ceva sau că rîdea de el. — Aș fi preferat să mă ocup de spargere, mormăi el. CÎnd e vorba de borfași, cam știi cum să-i dibuiești. Îmi cer scuze că v-am deranjat. Respectele mele, doamnă. Se ridică, stînjenit, neștiind cum să plece, și soarele Îi intra direct În ochi. — Acum e prea tîrziu să mă duc la bancă. Voi trece pe la două. Pe urmă, dacă mai trebuie, merg iar la gară. Maigret făcuse și el pe vremuri treaba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
nouă și 406 tot n-a răspuns. — Domnișoara Lange și Însoțitorul ei au luat o singură cameră pentru amîndoi? — Da. Bărbatul a sunat a treia oară la unsprezece și, de data asta, domnișoara Lange a răspuns. Am făcut legătura. Păru stînjenită, aruncă o privire spre Maigret, vrînd parcă să-și dea seama ce efect va face asupra lui. Probabil că și ea Îl recunoscuse. — Ați ascultat ce vorbeau? murmură Lecoeur, cu blîndețe. Îmi cer scuze. N-am obiceiul ăsta. Lumea spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
Așadar, nu voia ca fiul dumneavoastră să știe Într-o zi că sunteți tatăl lui? — Mai târziu, când devenea major, i-ar fi spus totul. Și adăugă apoi cu aceeași voce răgușită: — Acum are cincisprezece ani... Lecoeur și Maigret tăceau, stânjeniți. — Când am Întâlnit-o la Vichy, a hotărât să... — Continuați. — Să-l văd. Să aflu unde era. — Ați aflat? Scutură din cap și În ochii lui apărură În sfârșit lacrimi adevărate. — Nu. — Unde v-a spus Hélène că va naște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
observe. Numai că toți abordau greșit problema. Poate. Mike o privi gânditor. Mai ai și alte talente cu care nu suntem la curent? Darcey ridică din umeri. Mă îndoiesc. Ce alte limbi mai vorbești? o întrebă el. — Câteva, răspunse ea stânjenită. —Ca de exemplu? —Franceza, chiar bine, îi răspunse până la urmă. Italiana, nu prea rău. Spaniola, binișor. La naiba, văd că nu prea ți-ai scos talentele la lumină. Ai studiat limbile străine? — Mama e elvețiancă, îi răspunse ea. Vorbește germana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Irlanda când s-a măritat cu tata și bănuiesc că s-a gândit că ar fi bine să le învățăm și noi. Am locuit în Spania cu programul au pair o vreme, și acolo am învățat limba. Se opri, realizând stânjenită că oferise mai multe informații despre persoana ei în aceste câteva clipe decât în tot restul perioadei de când începuse să lucreze aici. Altfel de muncă ai mai făcut în străinătate? întrebă Mike. —Cum ar fi? —Muncă de birou? Administrație? Contact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Ați auzit vreo veste de la tata astăzi? Minette le privi și ea cu interes. — Deci? întrebă mama lor cu un glas mai puternic. Ați vorbit cu el? Nu ne-a mai contactat de când a sunat în prima seară, zise Amelie stânjenită. —A sunat doar? Darcey era înmărmurită. — Nu a vorbit în persoană cu tine? Tish clătină din cap. A spus că totul e încă prea dureros și emoțional, zise aceasta. A promis că va veni să ne vadă când lucrurile se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
sau nu, îi spuse Darcey. —Nu. Probabil că nu era. — În orice caz, toate astea sunt moarte și-ngropate, nu-i așa? —Dumnezeule! N-am crezut vreodată că o să te aud zicând asta! Păi, uite că m-ai auzit. Îi zâmbi stânjenită. Așa că putem s-o lăsăm baltă? Am încheiat socotelile, nu? Sigur, spuse el. Și... voi două? Ați îngropat securea? — Ar fi prea de tot! — Și atunci de ce te-a invitat? —Și eu mi-am pus aceeași întrebare. Poate tocmai de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
Desigur, spuse el cu glas stins. Nici prin gând nu-mi trece să mă amestec. Și ai dreptate. Te-ai schimbat. E ceva cu totul diferit la tine. Poate că în sfârșit mi-a venit mintea la cap, spuse ea stânjenită. Mi-a luat ceva vreme, desigur. Dar mă bucur sincer să văd că s-a întâmplat. Și tu ești bine, fără îndoială. Întotdeauna ți-a mers bine, din câte îmi aduc aminte. —Darcey... —Uite ce e: eu aici lucrez. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
bine dacă nu mi-ar plăcea de ei. — Fiecare! Dar câți sunt? Mai demult erau patru, acum sunt doar trei. Ești un adevărat mister, draga mea. Și se vede treaba că și o tipă foarte senzuală. Darcey se simți ușor stânjenită. A, nu, nu prea. De fapt, totul e foarte superficial. Și ce s-ar întâmpla dacă te-ai îndrăgosti de vreunul dintre ei într-o bună zi? —N-o să se întâmple. —Ești sigură? —Garantat, spuse Darcey. Am terminat-o cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
cum poți să te refaci odată ce ți-a fost frântă inima? — Toată lumea avea impresia că urma să ne logodim, zise ea. Nu vorbi prostii. Cum să creadă așa ceva? Dacă asta și-au închipuit, atunci s-au înșelat. Dar o privi stânjenit, și ea își dădu seama că nu se înșelaseră. Inelul fusese în geacă și fusese cumpărat special pentru ea. —E din cauza lui Nieve? îl întrebă ea brusc. — Sigur că nu, răspunse el pe un ton neconvingător. Nu te cred! — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
în final? o întrebă Anna cu un glas șovăitor. L-ai cunoscut în Londra. Ți-a făcut rost de o slujbă. Asta-i tot? O privi pe Darcey curioasă. — Nu chiar, recunoscu Darcey. —Și-atunci? Darcey o privi pe Anna stânjenită. M-am măritat cu el, spuse. Capitolul 15tc "Capitolul 15" A nna se holbă la ea șocată în timp ce Darcey își ciugulea mâncarea din farfurie. Până la urmă ridică ochii și dădu din umeri. —Darcey! Anna rămăsese mască. Te-ai... măritat... cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
chiar să mă intereseze. — Ceea ce e foarte greu, zise Aidan nonșalant, din moment ce pe tine te interesează cel mai mult și mai mult propria ta persoană. O liniște jenată se lăsă la masă, și prietenii lor se priviră unii pe alții stânjeniți. Nieve, în schimb, pufni din nou în râs. — Nu-i deloc adevărat, îi spuse. De tine îmi pasă cel mai mult. Nu ți-am cumpărat eu un Prius numai ca să-ți demonstrez? Chicoteli de ușurare izbucniră la masă, iar Aidan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
că nu e nevoie să ne urâm unul pe altul sau să încercăm să distrugem cariera celuilalt? — Absolut. — Mă bucur că s-a rezolvat. Darcey chicoti. —Ce? — Nu ai spus nimănui despre noi. Nimeni de la InvestorCorp nu știe. Neil păru stânjenit. — Nu era nevoie. Și-ar fi făcut probleme despre urmări și despre capacitatea noastră de a lucra împreună. Deci... discreția asta e pentru binele tău sau al meu? Pentru al amândurora, zise el. Eu n-o să ciripesc dacă nici tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]