1,165 matches
-
apropiere aude murmurul blând al frunzelor deasupra capului său și se minunează de cât de mult se aseamănă freamătul lor cu vorbele: "Bine ai venit, drag călător, bine ai venit!" (Welcome, welcome, dear traveller, welcome!")162. Posteritatea și avatarurile unui topos Există numeroase versiuni, fără a mai pune la socoteală numeroasele opere și balete, care povestesc istoria bătrânilor Filemon și Baucis și această bogată tradiție literară 163 a inspirat, mai ales în secolele XVI și XVII, gravuri și picturi (povestea fiind
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
și nu în belșugul lucrurilor. Că locuința unui om de bine este ca un templu în care Dumnezeu este mereu prezent..." (Moreri, Grand dictionnaire historique, 1674). În timp ce coliba lui Filemon și Baucis și acoperișul ei de paie au devenit un topos al ospitalității, la Ronsard și la Shakespeare, povestea lor a fost și obiectul a numeroase parodii și rescrieri. Swift, în 1706, a travestit povestea lor pentru a o transforma într-o satiră a Bisericii. Călătorii în căutare de ospitalitate nu
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
se adună și invers, cine diferă se ignoră, nu trebuie și nici nu poate să se adune. Străinul și secretul Într-un anumit număr de filme sau de seriale televizate americane, de westernuri și de filme polițiste, regăsim frecvent acest topos, exprimat de către primul indigen întâlnit: "Aici, străinii nu sunt iubiți". În general, un personaj venit din alte ținuturi sosește într-un orășel și este primit cu neliniște, suspiciune și animozitate. Dorința, aparent generală, este ca el să plece înapoi cât
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
acționând asupra unor retorici ale inversiunii, este puțin favorabilă interpretărilor care vizează o obiectivare relativă. O deplasare a problematicilor este deci necesară pentru a ieși din aceste forme unilaterale de diviziune. Nu se pune problema, desigur, să se revină asupra toposului unei neutralități golite de sens care să se poată ridica fantasmatic împotriva figurilor angajamentului, a cărui valorizare etică face de acum parte integrantă din piață. Perspectiva adoptată urmărește să decripteze, atât în privința actorilor și a grupurilor microsociale studiate, cât și
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
tun"; corelativ, "goarnele nunții" sună fantastic. În Missa solemnis fantome "de prin astre" dialoghează cu vedenii din "cotloanele mării", arătări care în Odihnă anunță exact contrariul: neodihna. Non-fixatul, fluidul, stările labile cu analogii în regimul acvatic se îngemănează într-un topos melopeic sugerând freamătul universal: "Privește corabia sufletului tău cum pe apa / de sus și de jos migrează străină de tine, / Și îngenunche sub candela lunii și tânguie har / ca să te poți hotărî în enigmele harului" ( Pe un drum între ape
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
orizontul științei și cel al literaturii, amplul poem se impune prin tensiunea generată de revelația tragismului unei civilizații alienate, lipsite de repere. Discursul liric, dens, concentrat, vorbește despre condiția omului contemporan, relevând dramatismul impactului cu o realitate degradată, pentru care toposul semnificativ este metropola generică. Sentimentului de dezolare („neantul se aude în lucruri”), omniprezent, poetul nu îi poate opune decât forța logosului(„numai cuvântul poate învia lucrurile”). Revin nostalgiile campestre, amplificate și prin contrastul dintre limbajul științific prezent în versuri și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289653_a_290982]
-
Const. T. Stoika), Balada umbrei (Eugeniu Sperantia), Umbrei mele (Matei Rusu). Frumoase, chiar dacă barocul lor se izbește de extraordinarele, concentratele definiții lirice date „nestrăbătutelor așezări” ale oglinzii de către Mallarmé și Rilke, sunt poemele din ciclul consacrat de Mihail Cruceanu acestui topos metaforico-simbolic. Poemele oglinzilor antrenează într-un joc repetitiv, dar cu o expresie mereu înnoită în tensiunea ei, contrastul dintre fragilitatea gătelii și a tumultului omenesc („invizibila cenușă” din tristețile lui Mallarmé), reluate de „luciul înghețat” pentru a fi restituite unei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290552_a_291881]
-
au încercat să prezinte locuri ideale. Ce înseamnă "utopie"? Cuvântul, care aparent respectă forma limbii grecești, a fost inventat de Morus. În mod normal utopos nu există, dar cea mai apropiată formă ce ar putea avea o semnificație este a-topos, "fără loc". În secolul al XVI-lea erau la modă jocurile de cuvinte. În corespondența dintre Morus și Erasmus apare cuvântul Nusquama nostra de la adverbul latin "nicăieri", iar în corespondența cu Guillaume Budé apare termenul Udepotia, de la adverbul grecesc "niciodată
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
a ales cuvântul outopia. Chiar dacă poate fi acuzat de o degenerare a limbii grecești, acest cuvânt are și alte conotații. Pronunțat latinește cuvântul outopos părea un fel de avatar al sintagmei eleate topos- atopos, fiind format dintr-un derivat de la topos "loc", prin adăugirea prefixului ou-, o particulă cu sens general negativ. Outopia înseamnă prin urmare "locul" care nu există. (...) Morus implica un alt cuvânt grecesc eu- care conota atribute pozitive, de la "bun" până la "ideal", "prosper", "perfect""112. Asemănarea dintre outopia
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
patru ani să-i mulțumească "marelui predicator și taumaturg" "pentru miracol", număr al cărui simbolism rezultă "din raportarea la două forme esențiale în modelul tradițional al lumii: pătratul și crucea. Este numărul totalității și plenitudinii lumii terestre, tangibile, materiale"270. Toposul sacru, biserica, intră în opoziție cu barul Three Hundert, unde doctorul Martin a devenit barmanul Dugay, semn al schimbării identității 271. Numele bisericii se leagă de credința simplă și puternică a lui Dumitru, credința care mântuiește, care eliberează. Dumitru ilustrează
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
răzbunării, uciderii, farmecelor, necurăției, sodomiei, ereziei, nemilostivirii etc.) pe care sufletul încearcă să le răscumpere. Transcenderea hotarelor acestei lumi cu suma de cinci lei este refuzată de către taxatorul care cere dublarea sumei. Locul inițierii lui Gavrilescu, la țigănci este un topos labirintic 316, în care, spre deosebire de labirinturile clasice unde accesul este permis o singură dată, Gavrilescu pătrunde de două ori, ceea ce îl situează în ambele posturi pe care le presupune fantasticul eliadesc: atât cel de tip call, în care eroul este
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
între personaje prin rolul comun pe care și-l asumă: căutarea spirituală (la quête)344. Spațiul în care se desfășoară povestirile din nuvelă este Bucureștiul "cel mai melancolic oraș din lume" în care "avem norocul sau nenorocul să trăim"345, topos real și, deopotrivă, obiect al unei geografii mitice, așa cum mărturisește Eliade în Încercarea labirintului: "Orice pământ natal alcătuiește o geografie sacră. Pentru cei care l-au părăsit, orașul copilăriei și al adolescenței devine mereu un oraș mitic. Pentru mine Bucureștiul
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
și uriașii, reînvie mitologia comorilor și a mătrăgunei. Proza este, de asemenea, o rememorare a vârstei de aur, în care gesturi obișnuite (trasul cu arcul, explorarea unei pivnițe vechi) se metamorfozează în gesturi miraculoase; nostalgia libertății reale și a unui topos unde aceasta era posibilă (Bucureștiul vechi) se împletește cu nostalgia mitului 379. Simbolismul evident al numelui protagonistului, evidențiat de autor ("Fărâmă este numele bătrânului, care înseamnă în limba română "miez", "fragment""; din acest punct de vedere, Eliade își numea nuvela
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
515 (vezi supra, analiza la Ghicitor în pietre), din aceeași serie cu bățul cu care băieții de Pe strada Mântuleasa caută locurile de trecere spre ținutul subpământean. Moșu, ca și von Baltasar, face parte din categoria inițiaților: ei cunosc acest loc, topos sacru, locul de unde s-a început săpatul și unde se află comoara. Este locul pe care vor muri Moșu (după ce, într-un gest de recunoaștere, "pipăie" locul), von Baltasar și Ilaria. 4.9. În curte la Dionis: În căutarea numelui
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
diferitelor tradiții religioase, subsumabile aceluiași mitologem pe care îl confirmă în modalități particulare, o metodologie ce sustrage prin varietatea acestei omogenități morfologice intensiunea unei semnificații (religioase) independentă de condițiile ocurenței istorice a motivelor-suport6. Chestiunea „influenței sau originii iraniene” este un topos de multe ori folosit de Eliade, traversează literatura sa de specialitate și, decele mai multe ori, acele pagini care racordează elementele de folclor românesc la comparatismul istorico-religios. Bunăoară, originea legendei Avestiței „este, firește, orientală. Chiar numele de Sisinie trădează obârșia
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
care a contribuit nu numai la formarea intelectuală a autoarei, ci i-a marcat și destinul literar. B. a adus în alchimia poeziei propria sa cultură, europeană și umanistă, ca și Ion Pillat, de altfel, cu care are atâtea afinități. Toposul pillatian este și al poetei. Spațiul rural al copilăriei este rememorat cu emoție și sensibilitate (Copilărie, Toamna). Poezia Pe Argeș aduce în plus cadențele poeziei latine, pe care poeta o deprinsese traducând și comentând elegiile lui Properțiu. Elegiacul îi infuzează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285776_a_287105]
-
prea mare de timp; dificultățile legate selecția cazurilor. Pentru ca rezultatele să fie semnificative pentru populația generală, loturile studiate ar trebui să fie nu numai mari, ci din diverse medii, structurate după regulile epidemiologiei științifice. Nu trebuie ignorat faptul că anumite toposuri sociale pot grupa o populație crescută de persoane cu tulburare de personalitate, așa cum sunt închisorile, populația homeless, etc; în perspectiva populației psihiatrice se cere a nu se uita că multe cazuri cu probleme nu ajung în instituții și se tratează
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
măștilor" omului, elevii au putut descoperi, în cursurile transdisciplinare, universul întreg, artistul, omul de știință, omul social, îndrăgostitul, moartea, transcendența. "Măștile lumii" au deschis interesul elevilor pentru infinit, numărul de aur, banda lui Möbius, camuflarea în lumea viului sau Veneția (topos privilegiat al măștii, care a încheiat călătoria transdisciplinară). Scenariile didactice propuse i-au condus pe elevi spre o înțelegere nuanțată a diverselor ipostaze ale ființei, profesorii reușind să folosească metode ale cunoașterii și cunoștințe care "se află deopotrivă între discipline
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
și am fost învățat de dânsul cu dragoste părintească”), face din necesitatea acestei glorificări o importantă problemă de conștiință și meditează la responsabilitățile ce îi incumbă. În felul acesta, la nivelul retoricii textului, lângă chipul cavalerului apare - potrivit dispozițiilor vechiului topos fortitudo et sapientia - și cel al învățatului, semn al unei înțelegeri profunde a rostului omului de carte în fața semenilor. M. nu mai are nimic din smerita umilință a unui medieval. SCRIERI: Cronica lui Macarie, în Ioan Bogdan, Vechile cronice moldovenești
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287940_a_289269]
-
ar cunoaște două aripi: Core Cultural Creatives și Green Cultural Creatives. În alte cuvinte, "esențialiștii" și "ecologiștii". Primii sunt concentrați spre psihologie, spiritualitate, exotic și straniu, spre idei noi, spre probleme sociale și feministe, fiind gânditori de "graniță" (leading edge), topos în care se produc schimbările. Statistic, sunt 10,6% din populația adultă (20 de milioane), dintre care 33% bărbați și 67% femei. "Verzii" (13%, 24 de milioane), ca ecologiști, abordează la modul secular problemele sociale, centrați fiind pe chestiunile umaniste
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
într-o altă logică decât aceea a terțiului exclus, pe fundamentul căreia s-au ridicat civilizațiile de nucleu ale Europei. Hyperion zboară gând purtat de dor spre a pune capăt separării de fata pe care o iubește, ajungând într-un topos care scapă logicii clasice: Nu e nimic și totuși e", vers-cheie al poemului, în care Svetlana Paleologu-Matta descifra heideggeriana diferență ontologică. (Heidegger este unul dintre maeștrii lui Victor Teleucă). Poetul basarabean nu-și putea explica până la capăt cum de a
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
frecvent. În fond, prin tot ce a scris până acum, indiferent de gen, de tematică de metodologie sau de limbă, C. iluminează relația, lunecătoare în cultură, dintre Multiplu și Unu din care, ca intelectual al timpului său, a făcut un topos reflexiv. Uităm adesea că un critic adevărat [...] e de fapt un „scriitor” pe care-l citim pentru el însuși, nu numai un simplu comentator de literatură. [...] Sub acest raport, Matei Călinescu e, probabil, singurul care continuă în mod decis (și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286042_a_287371]
-
poezia este aducere-aminte, bradul, soarele, mănăstirea, șarpele devin simboluri laice, iar oamenii sunt precum cei arhaici, oameni ai munților, aspri, „crescători de vulpi argintii”. Reporterul pendulează mereu între Țara Făgărașului - „ținutul alb”, „țara de sus a sufletelor și merilor” - și toposul marin, la care se întoarce în Zile de pescuit (1985) și Haz cu pește (sau Fals tratat de adolescență și pescuit) (1994), ca și în romanul Vara nimănui (1978). Tărâmul mirific al Deltei este chiar personaj în Vara nimănui, o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289302_a_290631]
-
timpului ea se dovedește mai degrabă o structură lirică anxioasă, bântuită de spaime și viziuni tanatice, încercarea de a prelungi lumina revelației, proprie debutului, continuându-se într-un dureros periplu în bolgiile infernului terestru. Obsesiva căutare a tăcerii grăitoare din toposul inițial se sublimează treptat, iar poemele propun tentative succesive de geneză a eului. Căderea în real, în capcanele cotidianului se realizează printr-o privire autoscopică, într-un dialog neîntrerupt între imaginar și concretețe. Într-o manieră sobră, austeră, U. își
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290369_a_291698]
-
s-a ajuns în anii '70 datorită contribuțiilor unui grup extraordinar de oameni de știință americani, în principal, și germani emigrați în Statele Unite 5. Interesant este că ceea ce ar putea să pară sfârșitul unei perioade istoriografice a devenit aproape un topos în istoriografia recentă prin conectarea unor teme ale istorigrafiei Renașterii din America cu politica culturală nord-americană de după cel de-al Doilea Război Mondial. Recunoscând în același timp puternicele motive de legitimare culturală prezente desigur în producția istoriografica americană a acestor
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]