942 matches
-
conexiuni liniare pe spații cu structura aproape produs. Analele St. Univ. “Al.I. Cuza” Iași, ț. XV, secția I a Maț. (N.S.), f. 1, 1969, 133-142. 5. VAMANU, Elenă: Despre spații cu structura aproape produs care admit un grup simplu tranzitiv. Analele St. Univ. “Al.I. Cuza” Iași, ț. XV, secția I a Maț. (N.S.), f. 2, 1969, 423430. 6. VAMANU, Elenă: Spații Riemann dotate cu o structură aproape produs. Analele St. Univ. “Al.I. Cuza” Iași, ț. XV, secția I
Volum memorial dedicat foştilor profesori şi colegi by Alexandru Cărăuşu, Georgeta Teodoru () [Corola-publishinghouse/Science/91776_a_92841]
-
8. VAMANU, Elenă: Quasi-conexiuni pe varietăți diferențiabile. Analele St. Univ. “Al.I. Cuza” Iași, ț. XVI (N.S.), secția I a Maț. (N.S.), 1970, 383-388. 9. VAMANU, Elenă: Despre spații dotate cu o r - π - structura care admit un grup simplu tranzitiv. Studii și Cercetări Matematice, ț. 22, nr. 9, 1970, 1365-1374. 10. VAMANU, Elenă: Automorfisme infinitesimale ale unei r - π - structuri. Analele St. Univ. “Al.I. Cuza” Iași, ț. XVI, secția I a (N.S.), f. 2, 1970, 377-381. 11. VAMANU, Elenă
Volum memorial dedicat foştilor profesori şi colegi by Alexandru Cărăuşu, Georgeta Teodoru () [Corola-publishinghouse/Science/91776_a_92841]
-
idus”74); văduviță „văduvioară”; vaduvișcă „la fel”; văduvesc (văduiesc) „care aparține unei văduve”; văducă, văduncă și văduiță, forme utilizate mai ales în bocete. Sigur că forma de feminin și-a avut participarea sa la apariția verbelor - vădăni (conjugarea a IVa, tranzitiv și intranzitiv); văduvi (este atestată și varianta, categoric mai veche vădui); apoi a postverbelor vădănie, văduvire, văduie, văduire, văduvesc; a participiilor (văduvit, văduvărit) și a substantivelor văduvie, văduvime. NOTE 1. Michelle Perrot (în conferința intitulată L’histoire saisie par le
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
un constituent s-a deplasat, devine opac din punct de vedere sintactic, extracția de constituenți din interiorul său devenind imposibilă. Următoarea întrebare este care argument intern trebuie extras din VP înainte de inițierea deplasării VP. La prima vedere, problematice sunt verbele tranzitive 12, inacuzative și cele construite cu obiect indirect, însă, dacă ținem cont de toată literatura inițiată de lucrarea lui Larson (1988), doar structurile tranzitive rămân problematice. Analizând structurile cu dublu obiect din engleză, Larson arată că obiectul direct și obiectul
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
argument intern trebuie extras din VP înainte de inițierea deplasării VP. La prima vedere, problematice sunt verbele tranzitive 12, inacuzative și cele construite cu obiect indirect, însă, dacă ținem cont de toată literatura inițiată de lucrarea lui Larson (1988), doar structurile tranzitive rămân problematice. Analizând structurile cu dublu obiect din engleză, Larson arată că obiectul direct și obiectul indirect nu se generează în aceeași proiecție minimală VP13; Larson argumentează că centrul verbal se scindează într-o serie de centre verbalizante (engl. VP-shells
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
centru. Vom examina o serie de propuneri formulate în bibliografie și vom arăta care sunt dezavantajele acestora, după care vom propune o analiză nouă bazată pe rezultatele din Pesetsky și Torrego (2004, 2011). Se cuvine să subliniem că, în afara verbelor tranzitive și inaccuzative, celelalte clase nu întâmpină această problemă a "evacuării" VP. De asemenea, tipul de deplasare XP pe care îl avem în vedere este deplasarea specificator - la - specificator a VP (pe modelul operațiunilor de topicalizare VP / vP de la Müller 1998
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
în categoria de limbi în care topica VOS se derivă prin object shift. Deși poziția de periferie internă propozițională în care se extrage obiectul nu este poziția pe care urmărim să o identificăm în vederea evacuării obligatorii a VP în propozițiile tranzitive, pentru a asigura deplasarea verbului ca deplasare VP în condițiile descrise în §2.1 supra (din motive care vor fi explicate în încheierea acestei secțiuni), disponibilitatea procesului de object shift în română arată libertatea cu care obiectul se poate extrage
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
se angajează în relații cu centre funcționale diferite, după cum se va arăta în secțiunea următoare. 2.5.2 Structura domeniului vP și evacuarea VP Lucrând în paradigma decompozițională propusă de Hale și Keyser (1993) și Chomsky (1995), conform căreia verbele tranzitive se descompun în centrul lexical V și centrul verbalizant v (39), Pesetsky și Torrego (2004) îmbogățesc structura lexicală a domeniul v prin introducerea proiecției TenseObjectP (TOP) (40) care are un dublu rol, semantic și sintactic. Din punct de vedere semantic
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
nu identic. În joc intră, în principal, trăsăturile elementului de subordonare și trăsăturile de temporalitate ale propoziției subordonate. Toate detaliile procesului se găsesc la Pesetsky și Torrego (2004: 511-518). Referitor la procesul de evacuare a complementului centrului V în structurile tranzitive, apare întrebarea dacă analiza pe care am prezentat-o până în acest punct satisface această necesitate. Răspunsul este negativ: mai este necesar să punem o condiție asupra compoziției de trăsături a centrului TO pentru a asigura evacuarea sistematică a complementului centrului
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
manifestă în mod evident în sistemul verbal (nu doar în cel românesc); (ii) această proiecție este o formă de vP - deci ipoteza că vP reprezintă faza lexicală inferioară 43 nu este cu nimic subminată. Să analizăm exemplul (79), o propoziție tranzitivă în care se proiectează atât argumentul intern, cât și argumentul extern: (79) Ion citește romane polițiste. Primii pași ai derivării unei propoziții tranzitive sunt descriși în §2.5 supra: argumentul intern (grupul romane polițiste), generat în poziție de complement al
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
vP reprezintă faza lexicală inferioară 43 nu este cu nimic subminată. Să analizăm exemplul (79), o propoziție tranzitivă în care se proiectează atât argumentul intern, cât și argumentul extern: (79) Ion citește romane polițiste. Primii pași ai derivării unei propoziții tranzitive sunt descriși în §2.5 supra: argumentul intern (grupul romane polițiste), generat în poziție de complement al centrului V0 este extras din VP și deplasat în [Spec, T0P] pentru a satisface trăsătura EPP a acestui centru; VP a fost eliberat
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
această generalizare caracterizează și inversiunile din gramatica românei vechi prin lipsa atestărilor exemplelor de tip (b) din ((17)-(19)). 12 Argumentația se extinde la verbele inergative (v. discuția la Dragomirescu 2010 asupra analizei inergativelor ca având o structură de bază tranzitivă, cf. Hale și Keyser 1993). 13 Inserarea mai multor complemente în aceeași proiecție minimală (complemente ale unuia și aceluiași centru) venea, în orice caz, în contradicție cu formatul general al teoriei X-bar (Kayne 1984), astfel că propunerea lui Larson (1988
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
acțiune; un fel anume de a se proceda. Adică - o metodă,Înțeleasă ca purtătoare a acțiunii, explicată procedural, drept ceva care intervine În selecția cunoștințelor, În organizarea și implementarea pedagogică a acestora etc. Cum procesul de Învățământ are un caracter tranzitiv, conținutul noțiunii de metodă include, În sine, patru indicatori care-i definesc traiectoria: 1) punctulde plecare (obiectivele de atins sau rezultatele așteptate); 2) punctul de sosire sau la care urmează să se ajungă (obiectivele atinse sau rezultatele realmente obținute, În
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
unor priceperi și deprinderi de aplicare a teoriei În practică. Spre deosebire de lucrările de laborator - cu caracter experimental - care tind, În esență, să apropie activitatea elevilor de specificul actului de cercetare experimentală, de descoperire a adevărului, lucrările practice au un caracter tranzitiv, sunt orientate spre aplicarea cunoștințelor ori spre transformarea, Într-un fel oarecare, a realității, a stării de existență a lucrurilor și fenomenelor, În scopuri utile omului și colectivității. Lucrările practice se integrează În ansamblul metodologic al pregătirii teoretice și practice
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
alta dintre vocile narative). Convenția acestui „realism” este laxă, în sensul deplasării accentului dinspre artificial către o intonare „naturală”. La aceasta contribuie și diversitatea suporturilor pe care autorul le acoperă cu semnele poeticului. Poemele se insinuează în cutele celor mai tranzitive tipuri de mesaje: anunțuri pentru ziare, necroloage, texte din Cartea recordurilor, mica publicitate, scenarii etc. Titlul Arta Popescu este cât se poate de semnificativ. Dincolo de posibila filiație ironică - trimiterea la numele sopranei Arta Florescu -, explicitată de altfel în câteva rânduri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288926_a_290255]
-
datele prin nimic absurde de realism nedilematic. Nesimțitul (1997) a atras mai acut atenția criticii asupra calităților de prozator ale lui P. Romanul valorifică, în termenii unui realism dur, abilitatea autorului „de a alterna ... registrele, de la cel de tip proces-verbal, tranzitiv, neutru, la cel inspirat-metaforic, aproape liric” (Daniel Cristea-Enache). Anecdotica e asigurată de tribulațiile unui tânăr cu succes social și erotic care, în urma unui accident de mașină, rămâne impotent. Trama este aceea clasică a unei metamorfoze, infirmitatea modificând violent și brusc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288904_a_290233]
-
sau celebritate, Bacovia îi apare exegetului ca având o dublă identitate: scriitor și cititor al propriei sale opere, poetul nu scrie pentru ceilalți, ci doar pentru sine - cititorul de mai târziu. Opera bacoviană contopește astfel în vers funcțiile reflexivă și tranzitivă ale limbajului, proces în cadrul căruia cititorul (receptorul) impune scriitorului (emitentului) nu doar un simplu cod de comunicare, ci o paradigmă estetică. Aceasta este, afirmă cu justețe criticul, una dintre sursele fundamentale ale estetismului bacovian, ale „artificialității” sale, observată de multă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286782_a_288111]
-
Între 1973 și 1990 C. a fost profesor la diferite școli generale, după aceea a devenit lector de teoria literaturii la Universitatea din Brașov și redactor șef-adjunct al revistei „Interval”. A obținut în 2000 titlul de doctor cu teza Dimensiunea tranzitivă a poeziei moderniste și postmoderne din România. A debutat în 1970, în revista „Argeș” cu ciclul de poeme Legi de mișcare, iar în volum, cu romanul Acte originale / Copii legalizate (1982; Premiul de debut al Uniunii Scriitorilor). Îi urmează Compunere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286463_a_287792]
-
asalt, de cucerire instantanee a auditoriului, o manevră șireată ce devansează onestitatea și integritatea lucrului cu sunetele. Decid totuși să mă las sedus. Efluviile de efecte acustice mă împresoară, injectându-mi un ser tare, amețitor. Sunt tot mai permeabil, mai tranzitiv. Aproape drogat. În transă. Tranchilizat? Convertit? Gata! Muzica s-a terminat. Ce-a fost asta? Nu-mi amintesc nimic. Sunetele au trecut prin mine ca și cum nu le-ar fi păsat că trupul meu ar fi putut constitui un cât de
Melomanii și muzicile lor narative by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/10226_a_11551]
-
fraze scurte sau medii, eliptice adesea, care transcriu un monolog oral al cărui subiect gramatical coincide cu subiectul enunțării. 2) fraze adresative, în care apar interlocutori, fie că este vorba despre autorul-enunțător sau despre un martor, pretexte ale unui discurs tranzitiv. De cele mai multe ori, destinatarul, pentru că este indicat doar prin pronumele personal, permite identificarea cu cititorul (în fragmentul secund) sau, din partea cititorului, cu naratorul-autor (în primul). Strategia ambiguizării "personajelor" prin simpla lor menționare gramaticală și-a dovedit eficacitatea prozelită: oricine poate
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]
-
suprafață (de acoperit) Fii imanent ca să fii autentic! Să luăm afirmațiile referitoare la discursul personal: "Scrisul bate experiența" nu înseamnă decît că etalarea voluntară a experienței, în discurs, și consemnarea lui în text sînt singurii garanți ai experienței ca act tranzitiv. În consecință, numai tranzitivă experiența există, ceea ce confirmă diagnosticul pus de sociologul Jean-Claude Kaufmann individului contemporan occidental, de "extindere de sine", sau cel al sociologului Alain Ehrenberg, de narcisism virtual nelimitat. De unde însă nevoia aceasta de extindere, de unde insațiabilitatea etalării
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]
-
imanent ca să fii autentic! Să luăm afirmațiile referitoare la discursul personal: "Scrisul bate experiența" nu înseamnă decît că etalarea voluntară a experienței, în discurs, și consemnarea lui în text sînt singurii garanți ai experienței ca act tranzitiv. În consecință, numai tranzitivă experiența există, ceea ce confirmă diagnosticul pus de sociologul Jean-Claude Kaufmann individului contemporan occidental, de "extindere de sine", sau cel al sociologului Alain Ehrenberg, de narcisism virtual nelimitat. De unde însă nevoia aceasta de extindere, de unde insațiabilitatea etalării de sine? Tocmai din
Autoficționarii by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/10604_a_11929]
-
des în presă, participiul abuzateste, fără îndoială, un anglicism. E identic în formă cu participiul verbului a abuza, intrat mai de mult în română ca împrumut din franceză; mai vechiul participiu nu era însă folosit adjectival, iar verbul nu era tranzitiv, ci se construia obligatoriu cu prepoziție (a abuza de ceva). Între timp, după modelul lui to abuse (vechi element latino-romanic în engleză), verbul a abuza a căpătat în română un sens și o construcție nouă: „Natacha are un soț gelos
Abuzuri by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6467_a_7792]
-
soț gelos, care o abuzează" (apropo. ro, 28.09.2004); „o bate, adică o abuzează fizic, totodată îi spune cuvinte urâte, o jignește, îi provoacă suferință sufletească, deci o abuzează și emoțional" (clopotel.ro, 19.05.2009). În aceste construcții tranzitive, sensul verbului este „a agresa". Participiul abuzateste chiar foarte frecvent, în construcții cu sens pasiv: „Cum să recunoști un copil abuzat sexual" (calificativ.ro); „antreprenorul abuzat emoțional de către angajați" (antreprenor.money.ro). Verbul este folosit (probabil mai mult prin evoluție
Abuzuri by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/6467_a_7792]
-
familie lexicală: participiul adjectivizat panicat, adjectivul familiar panicos (creat în română, ironic) și, mai ales, verbul a (se) panica. Pe acesta din urmă îl găsim destul de des în limba actuală, în registrul colocvial și în stilul jurnalistic. De obicei este tranzitiv, în construcții cauzative („a produce cuiva panică”: „Zvonurile au panicat Romania”, stiri.rol.ro, 20.05.2007), sau însoțit de pronumele reflexiv, ca marcă lexicală și intensificator al participării la acțiune: „Credincioșii nu se panichează în situații limită” (Libertatea, 6
A se panica by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5811_a_7136]