617 matches
-
Canberra. În 1993 revine la București, unde montează la Teatrul Mic o înscenare după Diderot (Jacques și stăpânul său), pentru ca în 1995 să devină profesor de teatru la Edmonton, în Canada. Nu este nevoie de perspicacitate pentru a simți „mâna umoristului” în filmele lui B. și, mai ales „ochiul regizorului” în prozele secvențiale ale cineastului. Totul stă sub semnul filmului în literatura sa, fie la modul cel mai explicit, ca în Micii mei toreadori (1976), scurte scenarii și istorii cu actori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285800_a_287129]
-
VERONA, Lucia (pseudonim al Luciei Veronica Lerner; 4.III.1949, Arad), autoare dramatică, prozatoare și traducătoare. Este fiica Evei (n. Hertz) și a lui Paul Lerner, muncitori; a fost căsătorită cu umoristul H. Salem. După absolvirea Liceului „Ioan Slavici” din Arad (1967), urmează Conservatorul „Ciprian Porumbescu” la București, luându-și licența în 1972. Lucrează sporadic în presă (revista „Lumea”, 1978-1982), e redactor la cotidianul „Azi” (1990-1991), redactor-șef al revistei „Front Press
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290497_a_291826]
-
a alcătuirii contradictorii a omului și a vieții. În romanul Umbra comorilor (1967), C. satirizează slujitorii Bisericii și țintește tare morale din mediul citadin, valorificându-și înclinarea spre ironie și sarcasm, ca și posibilitățile unei fantezii bogate. Aceleași calități de umorist și satiric își vor pune amprenta și pe piesele de teatru din volumul Șase de dobă (1981). A scris și poezii pentru copii, a făcut traduceri din literatura universală. SCRIERI: Ecoul gliei, Chișinău, 1958; Umbra comorilor, Chișinău, 1967; Șase de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286224_a_287553]
-
-lea în Londra, cu excepția stilului său vulgar. Acest lucru era valabil mai ales dacă jurnaliștii în cauză abordau genul narativ. Dar în ceea ce îl privește pe Ned, comparațiile nu se încheie aici. Articolele sale narative au fost asociate cu opera umoristului grotesc și autorului slav Nikolai Gogol (Kerrane and Yagoda, 407). Hecht a recunoscut în autobiografia lui, A Child of the Century (Un copil al secolului, n. trad.), influența lui Gogol - precum și cea a lui Bret Harte, Richard Harding Davis, Nathaniel
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
un advocat? Roata strigă ca s-o ungi, pe advocat trebuie să-l ungi ca să strige.” M. a fost asemuit cu Nastratin Hogea. E în cărțile lui o întreagă paremiologie balcanică îngemănată cu înțelepciunea cărților vechi evreiești, colportată de un umorist fin, bonom, deși nu fără înțepături vitriolante. I.L. Caragiale l-a cunoscut și apreciat. În „Epoca literară” din 1896 își amintea de „pildele și apropourile” lui Cilibi ca de niște „buni prieteni” ai copilăriei sale: „Cărticelele acelea au făcut multă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288208_a_289537]
-
citi și poate nu puțină influență a avut acea citire, și dânsa asupra spiritului meu”. Culegerea Practica și apropourile... a fost recenzată în „Convorbiri literare”, iar autorul ei a intrat în istoria literaturii române. G. Călinescu îl orânduiește printre primii umoriști și îl vede ca pe un fel de Anton Pann evreu: „Geniu oral, fără știință de carte [...]. Maximele lui sunt pătrunse de un sănătos umor bătrânesc”, criticul reținând, între alte cugetări, pe aceasta: „Într-o zi Cilibi Moise a dat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288208_a_289537]
-
că studiul aprofundat al audiției colorate și al fenomenelor similare va putea să ne dea într-o zi explicația științifică a simpatiei și antipatiei. În spiritul cinstei științifice, menționează că această idee a fost exprimată încă din 1883 de către rafinatul umorist german Julius Stinde într-un studiu întitulat Farbige Tone und Tonende Farben. Considerații interesante sunt făcute prin reluarea ideilor lui Cesare Lombroso asupra omului de geniu. Nu poate generalize faptul dotării senestezice a geniilor sau a oamenilor dotați cu un
Eduard Gruber, întemeietorul psihologiei experimentale în România by Aurel Stan [Corola-publishinghouse/Science/1422_a_2664]
-
observației sociale, făcând subtile disocieri de psihologie comparată. Îl interesează totul, dar știe să desprindă esențialul și ochiul lui sesizează numaidecât, într-o priveliște sau alta, accentul caracteristic. În plan literar, memorialistul e un descriptiv, fără invenție epică, și un umorist superior. Spirit lucid și mai degrabă sceptic, C.-D. nu se lasă în voia înduioșării (decât atunci când își evocă meleagurile natale, copilăria) sau a retorismului, deși coarda poetică și capacitatea de a se entuziasma nu-i lipsesc. Natură rustică, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286319_a_287648]
-
Milano, M. colaborează la „Revista scriitorilor români”, „Stindardul”, „Vatra”, „Cuvântul românesc” ș.a. și publică, la Editura Carpații din Madrid, a doua sa carte de amintiri, Frumoasa cu ochi verzi (1957). Consolidând imaginea memorialistului, dar nu mai puțin pe aceea a umoristului, volumul readuce în actualitatea românească toată disponibilitatea spre comic a unui personaj cum e Gâgă, model interbelic al anecdotelor de mai târziu cu Bulă, filtrând același filon vulgar al mahalalei. Autorul are o deosebită aplecare spre miticismul bucureștean, din buna
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288000_a_289329]
-
de poezii satirice Săgeți (1972), care viza sistemul totalitar și care a fost retras din librării. Chiar de la primele apariții editoriale - Cale bună, Ionele! (1962)și Soare cu dinți (1962), Trandafir sălbatic și Parodii (1965) -, C. se afirmă ca un umorist de vocație, înzestrat cu un acut simț al observației. Îmbină lirismul sentimental (scrie și lirică propriu-zisă) cu notația ironică și satirică, maliția cu poanta umoristică, particularități evidente și în următoarele volume: Stele verzi (1967), Oglinzi (1974), Parodii și epigrame (1976
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286101_a_287430]
-
ispravă, Sibiu, 1939; George Dima, București, 1955; Tempi passati. Evocări, pref. Mircea Zaciu, București, 1965; Scrieri, îngr. și pref. Petronela Negoșanu, București, 1974. Repere bibliografice: Teodor Neș, Oameni din Bihor, Oradea, 1937, 428-437; Călinescu, Ist. lit. (1941), 567-568; Eugeniu Potoran, Umoristul Ardealului: A. P. Bănuț, Tinca-Bihor, 1944; Zaciu, Masca, 358-364; Agârbiceanu, Meditație, 246-250; Perpessicius, Alte mențiuni, III, 265-270; Vasile Netea, Geneza revistei „Luceafărul”, MS, 1973, 3; Dicț. scriit. rom., I, 238-240. G.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285614_a_286943]
-
Scriitori, 273-276; Crohmălniceanu, Literatura, I (1967), 396-403; Piru, Panorama, 275-278; Mihail Șerban, Amintiri, București, 1969, 237-267; Rotaru, O ist., II, 703-704; I. Peltz, Amintiri din viața literară, București, 1974, 175-177; Micu, „Gândirea”, 825-829; Piru, Ist. lit., 312-313; Cornel Munteanu, Un umorist - Damian Stănoiu, F, 1991, 3; Negoițescu, Ist. lit., I, 217-218; Mircea Zaciu, Damian Stănoiu, F, 1992, 4; Nicolae Rotund, Un cronicar al vieții monahale: Damian Stănoiu, TMS, 1993, 4; Dicț. analitic, I, 27-29, IV, 274-275; Dicț. esențial, 792-796; Firan, Profiluri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289882_a_291211]
-
trebuie să rămână întâmplările bune ale vieții acesteia. Dar, iartă-mă. Al D-tale sincer devotat, Dinu Noica Vrăjmașul Intrarea mea la Institutul de Cinematografie la vârsta de 27 de ani ar fi meritat, după cum se vede, pana unui mare umorist... În continuare, timp de patru ani, examenele de măiestrie de la sfârșitul fiecărui semestru au ținut când de comedia burlescă, când de drama romantică: pentru că la jumătate din ele am trecut cu brio, în timp ce la cealaltă jumătate am fost trântit de
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
didactic. O activitate deosebit de bogată a desfășurat și continuă să desfășoare T. Pracsiu în spațiul umorului. Nelipsit din juriile cunoscutului Festival al Umorului de la Vaslui, de la diferite manifestări cu cartea, cunoscutul critic este îndrumătorul unui cenaclu de prestigiu, cel al Umoriștilor vasluieni care poartă numele lui Valentin Silvestru. El însuși epigramist de talent, nelipsit din antologii, realizează o adevărată performanță publicând câte o culegere de literatură umoristică la cel puțin doi ani odată, așa încât, de la înființare și până în prezent, Cenaclul Umoriștilor
Clipe de vrajă by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/640_a_1035]
-
Umoriștilor vasluieni care poartă numele lui Valentin Silvestru. El însuși epigramist de talent, nelipsit din antologii, realizează o adevărată performanță publicând câte o culegere de literatură umoristică la cel puțin doi ani odată, așa încât, de la înființare și până în prezent, Cenaclul Umoriștilor a editat sub directa lui îndrumare șase asemenea culegeri: „Plecat-am nouă din Vaslui", 1996; „Numai înțelepții râd sau Zmeul cu trei capete", 1998; „Satana în minijup", 2000; „Ridendo", 2002; „Sechestrați în umor", 2004 și „Corecții cu zâmbete", 2006. Nu
Clipe de vrajă by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/640_a_1035]
-
impune: / Nu-i important ce spune el, / E important ce... nu ne spune." <G. Navara, „Epigrame alese", 1985, p. 129/>... Volumele de umor au fost prefațate de Teodor Pracsiu precizând în una din aceste prefețe că „Timp de un deceniu umoriștii vasluieni și-au făcut datoria în cetate, veghind cu un ochi treaz asupra oamenilor, moravurilor și năravurilor." <„Sechestrați...", p. 3/> Teodor Pracsiu, reprezintă un reper în viața literară, a urbei vasluiene și nu numai. E bine să se amintească ceea ce
Clipe de vrajă by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/640_a_1035]
-
subterane. Altfel n-ar fi continent. Comicul și zeflemeaua Decanul caragialiștilor, Șerban Cioculescu, folosește aproape totdeauna, când vine vorba, formula „umorul lui Caragiale”. Firește, nimeni nu poate contesta justețea acestei formule. Dar a avea umor nu înseamnă a fi negreșit umorist, după cum a fi umorist nu ̀ nseamnă totdeauna a fi un autor comic. Caragiale este însă un mare autor comic, adică un creator de comic monumental. Evident, lucrurile acestea nu sunt etanș izolabile și există umoriști de geniu care ating
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
fi continent. Comicul și zeflemeaua Decanul caragialiștilor, Șerban Cioculescu, folosește aproape totdeauna, când vine vorba, formula „umorul lui Caragiale”. Firește, nimeni nu poate contesta justețea acestei formule. Dar a avea umor nu înseamnă a fi negreșit umorist, după cum a fi umorist nu ̀ nseamnă totdeauna a fi un autor comic. Caragiale este însă un mare autor comic, adică un creator de comic monumental. Evident, lucrurile acestea nu sunt etanș izolabile și există umoriști de geniu care ating nu o dată marele comic
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
înseamnă a fi negreșit umorist, după cum a fi umorist nu ̀ nseamnă totdeauna a fi un autor comic. Caragiale este însă un mare autor comic, adică un creator de comic monumental. Evident, lucrurile acestea nu sunt etanș izolabile și există umoriști de geniu care ating nu o dată marele comic, bunăoară Sterne, Dickens, Mark Twain, dar arta comică este esențial altceva decât umorismul. Comicul monumental intră într-un anumit conflict cu durata, o frânează cumva, introducând în fluxul ei momente de suspensie
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
anumit fel, inadmisibil, despre Caragiale. E foarte curios cum tocmai Lovinescu nu l-a înțeles pe Caragiale și a spus ceea ce a spus despre el, și anume considerând că Brăescu îi e superior, fiind mai obiectiv. Vedeți, Brăescu era un umorist de o remarcabilă calitate și pe mine mă-ncântă ori de câte ori se-ntâmplă să-l recitesc. Dar Caragiale nu este un umorist. Este un mare autor comic, printre cei câțiva - șase, șapte, opt, câți or fi, nu i-am numărat, poate
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
a spus despre el, și anume considerând că Brăescu îi e superior, fiind mai obiectiv. Vedeți, Brăescu era un umorist de o remarcabilă calitate și pe mine mă-ncântă ori de câte ori se-ntâmplă să-l recitesc. Dar Caragiale nu este un umorist. Este un mare autor comic, printre cei câțiva - șase, șapte, opt, câți or fi, nu i-am numărat, poate mai puțini - creatori de comic monumental, fiindcă nu se poate concepe comicul, marele comic, decât ca monumental. De aceea sunt și
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Maior), în al cărei consiliu de conducere intră ca „notar” (secretar), mai târziu fiind vicepreședinte, apoi președinte mai bine de un deceniu. Cum cariera de avocat nu îl atrage, se hotărăște să se dedice gazetăriei. Scoate împreună cu George Ardeleanu revista „Umoristul” (1863-1866), iar în continuarea acesteia „Gura satului”(sub direcția sa din 1867 până în 1871). În 1865 face să apară, tot la Pesta, revista „Familia”, mutată în 1880 la Oradea, periodic pe care îl conduce patruzeci și doi de ani. Este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290664_a_291993]
-
cînd s-a întors de la premieră, nevastă sa a strigat unuia dintre copii: „Deschide-i și sprijină-l!” într-un acces de generozitate, Sp. l-a lăudat pe N. cerîndu-ne să fim de acord că în el „moare sufocat un umorist”! Revenind la premieră, am aflat că vinul l-au adus doctorul Ganea și primarul Galiță, că nevasta celui dintîi a urcat pe scenă și i-a dat flori autorului („Cel mai greu lucru - se alinta acesta - e ieșirea la rampă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
șef: „L-ai auzit pe Ceaușescu la televizor? La anu’ o să avem fiecare cîte 90 de kilograme de carne!” „Asta înseamnă jumătate de porc”, a apreciat, aparent serios, unul dintre ei. „Cu sau minus slănina”, a adăugat batjocoritor al treilea, umoristul grupului. * Ce însemnătate, ce ecou are inconformismul într-un oraș de provincie? Pe cine afectează fronda mea? Cine se sinchisește de așa-zisa „grevă” a „profesorului Neacșu”? Dar de vehemențele lui „Ghiță” (pentru intimi) Neagu, „profesorului Gheorghe Neagu” (oficial)? Acesta
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pe alții ; râzând de alții, Caragiale este ce qui arrive à l’autre.” Aici zeflemeaua reprezintă un mod particular de a râde, derâde- rea, deriziunea și implicit derizoriul acestui râs care coboară totul în derizoriu. Ne aflăm departe de râsul umoristului, deriziunea se află la confiniile cu strategiile de consacrare și legitimare ale identității naționale, de aici și caracterul „blasfemic” al deriziunii caragialești care nu rămâne în zona superficiilor, ci vizează conținuturile chiar și în cazul unor aparent benigne conversații. Altfel
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]