689 matches
-
de stat pe plan global sau regional, în apărarea drepturilor cetățenilor români, aflați temporar sau permanent pe teritoriul acestei țări, căci, dacă misiunea noastră principală ar fi să apărăm clădirea ambasadei, atunci în locul nostru ar fi fost selecționați patru-cinci milițieni vânjoși și bine antrenați, care ar fi fost cei mai buni pentru o astfel de misiune, nu ca noi. Am înțeles, tovarășe diplomat, nu ești cu mine, ci împotriva mea. Închid ședința. Se ridică de pe scaun și ieși din cameră. După
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
fel, el pune în valoare sentimentul sublimului în mișcări și la unul și la altul. Ritmul care le reglează mișcările și îi înmlădiază le scoate în evidență trăsăturile, aproape totul dobândește o valoare estetică. Ceea ce conferă armonie în mișcarea aripilor vânjoase ale vulturului sau aripilor fragile ale fluturilor este tocmai sensibilitatea privitorului iubitor de frumos. Grația zborului nu va fi percepută de un primitiv veșnic preocupat de procurarea hranei, de exemplu. A nu se înțelege, profesore, că nu există grație în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Isus.” Voi Încheia amintind o povestire „apocrifă” a lui Vasile Voiculescu, publicată În culegerea, postumă, Toiagul minunilor. Ea se numește „Copacul lui Iuda”. Imediat după predarea lui Isus, Iuda, ajuns„pe culmile disperării”, Începe să caute prin Ghetsimani un copac vânjos de care să se spânzure. Dar nu găsește decât un cedru multisecular „sub care David Își cântase psalmii, la umbra căruia judecase Solomon și proorocise Isaia”. Acesta, Înduplecat de a mia rugăminte a ucenicului pierdut, pleacă o creangă, iar sinucigașul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
un „trofeu”, unuia dintre mai vechii ei „cavaleri servanți”, pe care l-a așteptat cîțiva ani ca să se mărite. Dacă o va face, aceasta ar fi, după A., „o imensă tîmpenie”. Virgil, adoratul, e un ofițer de aviație, văduv, încă vînjos, omul unei singure cărți (biografia lui Alexandru Papană), priceput în meserie și norocos, sau, cum singur zice, „cu păr în palmă”. Are, totuși, cu vreo trei luștri mai mult decît L. și asta, încet-încet, îl va exceda. * Spre deosebire de maturi, care
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
del Diablo Un drum lăturalnic rupt din șosea! Cobor încet, cu mirare spre țărm. În față un peisaj dureros de frumos! Printre eucalipți se zărește oceanul tumultuos case mărunte pierdute prin ierburi. Sat pescăresc cu fete frumoase scufundătoare și flăcăi vânjoși, ce se zbat să smulgă oceanului pești și alge și scoici. Când scapă din încleștarea de ape, plămădesc cu migală obiecte mărunte de lut smălțuite-n albastrul furat cerului. Punta del Diablo așa i se spune locului unde oceanul nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
și bogăția lor. În acelați timp, ne amărâm că, oricâte eforturi am face și oricât de mult neam strădui să le copiem, viața noastră e în continuare fără sare și piper, că nu avem abdomenul mai suplu și pectoralii mai vânjoși, că soția sau iubita nu arată ca soțiile sau iubitele lor. În România, singura fabrică veritabilă de vedete este televiziu nea. În alte părți, mai există Hollywood sau Broadway. Acolo vedetele sunt recrutate și din lumea filmului, a muzicii sau
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
naționalism românesc, și deportat la Norilsk, în Siberia, loc în care va rămâne până în 1952. Se întoarce în satul natal, unde va fi învățător și profesor de limba română. Tipărește plachetele Întâiul pahar (1940), Cântări din tinerețe (1941), Rod (1963), Vânjosul pământ (1968), Poezii (1983). În 1992 Uniunea Scriitorilor din Republica Moldova îi decernează, post-mortem, Premiul Opera Omnia. Versurile lui Ț. conțin tablouri pitorești de natură, ținuturile natale fiind văzute în contrast cu cele nordice, siberiene. Lirismul este descriptiv, cu accente pe culoarea locală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290305_a_291634]
-
Versurile lui Ț. conțin tablouri pitorești de natură, ținuturile natale fiind văzute în contrast cu cele nordice, siberiene. Lirismul este descriptiv, cu accente pe culoarea locală și pe umor. SCRIERI: Întâiul pahar, Tiraspol, 1940; Cântări din tinerețe, Chișinău, 1941; Rod, Chișinău, 1963; Vânjosul pământ, Chișinău, 1968; Poezii, Chișinău, 1983. Repere bibliografice: Nicolai Costenco, Creație autentică, „Cultura Moldovei”, 1964, 6 septembrie; Grigore Ciugut, Cu Nicolae Țurcanu despre sine și despre alții, „Basarabia”, 1993, 2; Agnesa Roșca, Cel ce semăna cu lacrimi, „Basarabia”, 1993, 3
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290305_a_291634]
-
am făcut, făr-bine cât am putut. Am luat de la bogați de am dat la cei săraci. Frunză verde izmă creață, când s-a făcut dimineață, Adânc mormânt îi săpară, feciorii din Cârțișoară. Să așeze-n el frumos, trupșor de haiduc vânjos. La trei zile satu-o vint să-l petreacă la mormânt. Urlă câinii-n sat și latră, pe Budac îl duc la groapă, Iar acolo-l înconjor cu flori roșii de bujor Și cum stau și îl privesc, lacrime fierbinți pornesc
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
pentru lemne, etc. gătej lemn scurt, lemn pentru ațâțat focul gâmboț de dimensiuni reduse gânj nuiele împletite cu care se leagă doi pari la un loc gârligiu locul prin care se coboară pe trepte în pivniță ghelău rindea ghigan energic, vânjos, plin de viață glajă sticlă globin cremă de ghete glodare fructe H haramină femeie voluminoasă haznă (a-i fi) a fi satisfăcut, bucuros, mulțumit hăbăuc zăpăcit, iresponsabil hășcău pungă de piele confecționată din scrot de berbec în care se păstra
Cârțișoara: monografie; vol. II - OAMENII by Traian Cânduleå, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/412_a_1339]
-
de seceriș. Neaștepându-se la așa ceva, locuitorii și-au dat de veste de la un sat la altul, aprinzând pe înălțimi focuri (obicei adoptat mai târziu și de secui) și s-au retras spre locurile întărite de la natură. Dar, lipsiți de brațele vânjoase ale tinerilor plecați în Transilvania, nu au putut organiza o apărare. Turcii călări au înconjurat rând pe rând satele și înălțimile și au luat mulți robi pe corăbiile lor. După ce au pustiit totul prin foc și au prădat pe negustorii
Românii şi Hoarda de Aur 1241-1502 by Alexandru I. GONŢA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100987_a_102279]
-
doar o durere. O să treacă precum ploaia, mi-am zis eu. Mi-am adunat ultima fărâmă de mândrie și mi-am alungat durerea din minte. Am pornit repede după fată. La intrarea în clădire se afla un paznic tânăr și vânjos. I-a cerut fetei legitimația, pe care a introdus-o într-un computer. După ce i s-a confirmat pe ecran numele și numărul camerei, a apăsat pe un întrerupător și s-a deschis ușa. — E o clădire cu totul specială
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Strigăte sălbatice se înalță, iar învălmășeala este de neînchipuit. Nicolae Filipescu, care e în capul scării, vede pe maiorul Fănuță venind în direcția sa, în fruntea escadronului. Cu un gest repede, scoate revolverul și vrea să tragă. Dar o mână vânjoasă îi prinde brațul și o voce îi strigă: Ce faci, Nicule, ești nebun?... Erea prefectul poliției, Dimitrie Moruzi. Moruzi erea rudă cu Filipescu. Văzând că lucrurile iau proporții, Regele trimite un aghiotant care cere ca jandarmii să se retragă. Cu
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1329_a_2712]
-
așa ceva, la fabrica de confectii din Vaslui, iar Cocu era , parcă șeful serviciului cadastru, la municipiul Vaslui, dar această informație o am de înainte de revoluție, acum cred că sunt și ei pensionari ca și noi . Cocu era mai « tare » , mai vânjos, iar Țucu mai bolnăvicios. Acum nici eu nu știu nimic de ei. - Îi mai aveam colegi de școală pe frații Lupu - Costică și Gică. Ăștia erau veri buni cu maică-mea. Făceau parte, ca să zic așa, din gașca mea. Când
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
țelurile esențiale ale prezentului, formulate de Secretarul General al Partidului și care-și găsesc materializarea în construcția țării.“ (Săptămîna, 26 ianuarie 1978) GORUNESCU Valeriu „Partid, cărarea noastră și-a păcii chezășie. Sunt umbrele-alungate și ochii s-au zvântat. De mult vânjoase mlade noian țășnesc din glie. Fă tu să nu rămână nimic nerăzbunat, Partid, cărarea noastră și-a păcii chezășie!“ („Desferecare“, Familia, decembrie 1972) GRAUR Al. „Poporul român, o vreme uimit și umilit de vehemența și deșertăciunea vorbelor goale, altfel purtate
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
ochii, atingeam cu mâna aceleași ziduri din dosul cărora ei fulgerau pe dușmani. Și acum, ce a ramas? Acum în locul unde era odinioară atâta freamăt de viață, atâta zgomot de arme, atâtea inimi calde, atâta dragoste de moșie, atâtea brațe vânjoase nu-i decât tăcere, pustiu, jale, locaș de cocoveice, unde nu se mai aude decât suspinul vântului prin spărturile meterezelor. O, Doamne! Cine a pus oare întăia piatră în temeliile cetăței pe această culme de munte așa de bine aleasă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
vadă brațele viguroase, și într-un jupon alb. Dar își păstrase boneta neagră în formă de calotă, de sub care scăpau câteva șuvițe de un blond spălăcit, lipite de fruntea și gâtul transpirate. Dezgolită de misterul monahal, avea aerul unei țărănci vânjoase, plămădită din nisip și var, ducând la greu și rezistentă la devastările nașterilor repetate. "Aș vrea să intru în călugărie...", spuse timidă Nel. "O să ai viitorul asigurat. Cu o diplomă, o să devii ușor superioara unei mănăstiri." Singura ei consolare rămăsese
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
de diamante de dimineață nu-i acum decît un biet copac, pe ramurile căruia mai scînteiază ici și colo cîte un boboc nedesfăcut ori cîte o floare roză, cu vîrful pătat deja, semn că începe să se ofilească. Sub crengile vînjoase, ca niște brațe de atlet, jos, pe pămînt, stau cîteva flori zdrobite în cădere. Într-o cutie de carton, sub banca de lîngă ușă, sînt aruncate multe flori cu petalele rupte; pe puțin două-trei găleți de flori; se cunoaște cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
un băr bat. Stătea cu capul aplecat și sorbea cu paiul dintr-un suc gălbui. îl recunoscu imediat, deși se schimbase destul de mult. Trupul lui gârbovit și slab de odinioară se scuturase parcă de o mare povară, devenise musculos și vânjos, deși umărul stâng continua să-i stea puțin aplecat față de umărul drept - parcă dintr-un fel de orgoliu al nonconformismului. Era tuns chilug și purta barbă, ceea ce-i dădea un neașteptat aer monahal, care impunea distanță. Clara se îndreptă cu
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
albé am pus la genunchi, cu ulei bun și cu sare fiarté, sé nu treacé elicopterul reumatic sé taie cu elicea arborii În floare, am scos copacii și am sédit cuptoare, sé aibé ce mînca aviatorii cînd ies cu umerii vînjoși sé sape. - Kineticus Îi zice și e roșu, ce face el În ploaie, ciupercarul? - Sé nu mai dém la copii bilete, céci este galbené și macaraua, sé nu le cadé sacii cu ciment În cap. Sé ungem cu ulei de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
de frig. Lui Ioan îi străluciră ochii. - Copii, pe luptă! zise el c-o voce aspră. și-ntr - adevăr că feciorii atâta păreau c-așteaptă pentru de-a sări din atitudinele lor plecate sau culcate și a apuca cu mâni vânjoase lăncile-nfipte în iarbă. În curând coborârăm dealurile și ne-ndreptam de-a dreptul prin câmpii cu iarbă moale la castelul ce se ridica în mijlocul unui parc întins și frumos. Ferestrele lui toate ardeau prin întunericul cel des al nopții și
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
dureroase. Se ridică și se îndreptă, amețită de smucirile intens dureroase și aproape extatice. și apoi îl zări, în fața ei, cu umerii aplecați înainte și cu capul înclinat. Părea că o aștepta pe ea. Era un bărbat mare, înalt și vânjos, cu o barbă stufoasă pe măsura corpolenței sale. Purta o manta militară veche. Căciula din piele de oaie îi acoperea urechile. Avea fața pătată a băutorilor de votcă cu ochi vicleni și sfredelitori. Picioarele îi erau îndesate în niște cizme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
unsprezece ani. Când auzi glasul tatălui său, luă două lănci de instrucție și ieși În grădină. — Ce făceai? — Citeam. Dacă ai năravul cititului cărților, Îți vei neglija artele marțiale, nu-i așa? Kameichi Își Întoarse privirea. Băiatul nu semăna cu vânjosul său tată, având Înclinații spre lucrurile ntelectuale și delicate. Din câte se știa În lume, Koroku avea un moștenitor demn de acest nume, dar, de fapt, era nemulțumit de fiul său. Cei peste două mii de ronini aflați sub comanda lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
se întîlniră laolaltă cu o-nfricoșătoare teamă; 245 Și fiecare dintre morți apare-așa precum trăise înainte, Și rămîn toate semnele gîrbaciului de sclavi și-ale Coroanei de tiran, Și ale Pîntecelui Preotului peste măsură de-mbuibat, și-ale subțirii-nșelăciuni vînjoase A negustorului, și-ale sfidării și nepăsării războinicului În trăsături prea-ntinse și în prea drepte oase și prea lungi. 250 Ei rănile-și arată: și acuză: îl prind pe-asupritor; zbucniră urlete Peste palatul cel de aur, cîntece și
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
place viața; b) tipul leptosom, slab, cu torace îngust și membre lungi, cu un caracter schizotim greu de descifrat, reținut în sentimente, rece sau timid; cuprinde idealiști abstracți, excentrici retrași, romantici înfocați, dar și fanatici reci, calculați; c) tipul atletic, vânjos, cu predominanța maselor musculare; are un temperament calculat, prevăzător, greoi, este tipul de temperament glischroid, vâscos, epileptoid; d) tipul displastic, în care nu intră nici una din clasificările de mai sus, împrumutând trăsături de la fiecare; acesta este din punct de vedere
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]