1,030 matches
-
mai devreme?“ „Dar, domnule Belbo! Gândiți-vă la halul de deprimare al zonei ăsteia după bătălia de la Lepanto. Sebottendorff al dumneavoastră pricepe totuși că ceva trebuie căutat printre dervișii turci, dar Alamuth nu mai este, ăia și-au găsit altă vizuină, cine știe unde, și așteaptă. Iar acum a venit momentul lor, pe aripa iredentismului islamic scot din nou capul. Punându-l pe Hitler În Plan, am găsit un bun motiv pentru al doilea război mondial. Punându-i pe Asasinii de la Alamuth, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Românești putea să facă față unei ofensive otomane, așa cum o arată campania din 1595. Mihai Viteazul avea să afirme că, având sub mâna lui și Moldova, și Transilvania, ar fi în stare să-l scoată de barbă pe sultan din vizuina lui de la Stambul. Nici încercările domnului de a-i coaliza pe creștini, de a-i convinge să-i trimită ajutoare, nu au avut nici un rezultat. Venețienii și ungurii, deși erau hărțuiți mereu pe apă și pe uscat de oștile turcești
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
dar și să ia ofensiva. Peste un secol, Mihai Viteazul spunea că, dacă ar avea sub mâna lui Țara Românească, Moldova și Transilvania, ar fi în stare să ajungă până la Constantinopol și să-l scoată de barbă pe sultan din vizuina lui. Problema nu o constituia lipsa forței fizice de a acționa, ci voința vecinilor Țărilor Române de a trece de la gând la faptă. În timpul tratativelor, care au avut loc pentru încheierea păcii, Ștefan cel Mare a avut un rol hotărâtor
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
din nou, reținându-l. - Spune-mi mai Întâi mie ce ai de comunicat. - Comandantul m-a trimis să spun că oamenii lui au Înconjurat un grup de rebeli, eretici ghibelini, În refugiul lor de la Maddalena. E gata să le pătrundă În vizuină, ca să Îi captureze pe toți. Cere să se pregătească Întăriri În caz de nevoie, sunând clopotul de război pentru convocarea companiilor din Oltrarno. Poetul Își mușcă buzele. Apoi, Încercând să Își mascheze temerile, Îi dădu drumul omului. - Întoarce-te imediat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
zecile și sutele de buți, mulți din țăranii noștri aruncă poamele la porci sau le vând pe nimica sau le lasă de putrezesc, neștiind cum să le păstreze peste iarnă; pe când aiurea se folosește tot petecul de pământ, până și vizuinile, cărările și rozoarele pietroase, grădinile noastre întinse cât vezi cu ochii adese servesc drept cuib și adăpost pentru tot felul de burueni și mărăcini netrebnici. În scurt, pe când alte popoare se silesc pe întrecute a pune în grabnică aplicare nouăle
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
se numește. Păi nu are cine știe ce nume. Pun gâtu’. Hai, spune cum se cheamă! Iar el a răspuns, cu niște ochi în care se citea tensiunea, și care-i zădărniceau orice efort de a zâmbi: Numele târgului este Drumtown. O vizuină urâtă, dacă a scuipat afară șobolani ca tine. Bine, o să îl verificăm pe hartă. Și-a deschis sertarul. Da’ nu e pe nici o hartă, e prea mic. N-are importanță, dacă are nume, tre’ să fie pe hartă. E o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
nici o teamă. Simon a cumpărat un pistol - „Că oricum ne trebuie unul,“ mi-a zis el - și trăgea în ei, dar nu reușea decât să îi împrăștie nițel, după care se întorceau înapoi. nici măcar nu se mai oboseau să sape vizuine, își făceau doar niște cuiburi la suprafață. Nu prea aveam clienți. Happy a notat cele câteva vânzari pe care le-am făcut pe niște foi mari și îngălbenite; cu o caligrafie elegantă, de care era nespus de mândru, se așeza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
ochii, însă nu îi ținea deschiși ca să mă vadă; plini și languroși, nu făceau nici un efort, ci doar primeau sau oglindeau. Curând nici eu n-am mai putut observa nimic, însă mi-am dat seama că ieșisem din ascunziș, din vizuină, părăsindu-mi sforțările, scopurile, observațiile, nemaivoind nimic din ce nu îi era menit ei și simțit la fel de ea. Am stat așa o bucată de vreme, relaxându-ne și desfăcându-ne încet din strânsoarea brațelor, apoi apropiindu-ne din nou, sărutând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
au trecut hoții spre bârlogul Roșcatei. Am trecut de multe ori pe acolo, în fugă, după câte un șoarece. Ana: Atunci să mergem în liniște, să nu ne simtă Roșcata. Miki: Stați! (miroase aerul cu botul ridicat) Ne apropiem de vizuina Roșcatei. (pornesc la drum) Stați! Raluca: Ce se întâmplă Miki? Miki: Aud plânsetul puișorilor. Ana: Deci sunt încă vii?! Să ne grăbim. Miki: Stați! Am ajuns. Roșcata-i vicleană, are două ieșiri din vizuină. Raluca: Atunci, Ana stă la o
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
cu botul ridicat) Ne apropiem de vizuina Roșcatei. (pornesc la drum) Stați! Raluca: Ce se întâmplă Miki? Miki: Aud plânsetul puișorilor. Ana: Deci sunt încă vii?! Să ne grăbim. Miki: Stați! Am ajuns. Roșcata-i vicleană, are două ieșiri din vizuină. Raluca: Atunci, Ana stă la o ieșire, iar eu atac cu arma intrarea principală. Miki: Acolo este intrarea, iar acolo ieșirea în caz de pericol. Eu merg cu Ana, tu, Raluca, ai pușca. (se aud vocile puișorilor) Puișorii (plâng): Noi
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
sus! Să nu încercați să fugiți, pentru că trag! Ana, pune- le zgarda la amândoi. (Ana le pune zgarda și-i leagă de un pom) Labele sus! (cei doi, pe picioarele din spate, ridică labele din față; Ana scoate puii din vizuină) Ana: I-am găsit! (îi arată) Sunt teferi, dar foarte speriați. Raluca: Fierți sau prăjiți?! În cușcă cu voi, până când o să fiți judecați pentru furt și sechestrare. Lupul: Fără violență!... Vulpea: Fără violență!... Ana: Uite, o Vulpe moartă care a
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
să-l ajuți pe urs, mă gândesc să vă angajăm pe amândoi la o cantină pentru animale din pădure. Ce zici, Ana? Ana: Este o idee extraordinară, da crezi că ei vor fi bucătari corecți? Vulpea: Eu pun la dispoziție vizuina mea. Lupul: Și eu poiana de lângă bârlogul meu. Miki: Ce-ntâmplare- ntâmplătoare/ Sunt o negociatoare. Cocoșul: Voi avea de povestit/ Cum în noapte mi-au răpit puii/ Și în zori n-am mai cântat. Ana, Raluca, toți: În vacanță la
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
-l silească să-i repete fiecare cuvințel, la nici zece secunde după ce plecam. Conștient că-l observam, mă privi și el, cu expresia timidă și rugătoare a unei mici jivine sălbatice care, după ce pune pentru prima dată piciorul afară din vizuină, decide, În urma unei mature chibzuințe, că lumea largă s-ar putea dovedi prea dificil de suportat. Am sperat totuși că avea să arate ceva mai mult curaj În fața avocaților acuzării. — ăăă, cine crezi că a omorât-o, de fapt, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
de iederă, în adâncul desișurilor, pe lângă vechiul teren de tenis năpădit de bălării, acolo în hățișul unde sălășluiau vulpile. Adam, ca și bunica lui, știa de vulpi, dar nu sufla o vorbă. Pe sub movilițe de pământ fin desțelenit, se aflau vizuini cu intrări largi, întunecoase, în care Adam și Zet priveau cu groază. Adam îl ținea cu strășnicie pe Zet, ca nu cumva să-i vină cheful de a se strecura înăuntru. (De fapt, Zet nu avea deloc intenția să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Auzise, în zori, porumbeii uguind „Rozanov, Rozanov“. George căzuse acum într-un fel de abrutizare, o nepăsare excesivă, atribute necesare actualului său mod de viață. Camera de zi de la parter, unde dormea pe o canapea, era murdară și mirosea ca vizuina unui animal. Când se culca, nu se mai dezbrăca, își scotea numai pantofii. Se bărbierea din când în când, nu prea des, doar atât cât să nu-i apară pe față o umbră albăstruie-întunecată. Se trezea în fiecare dimineață cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
porto. — Zicea că-i un preot, un fel de meditator, o informă Hattie pe Pearl. Vine mâine pe aici. — Bine, să nu ne gândim la ziua de mâine. Haide să ne culcăm. — Pearl, ce-i zgomotul ăsta? — Vulpea care latră. Vizuina e aici, în grădină. Pearl deschise ușa din față. O pală de aer primăvăratic, înmiresmat, impregnat de tăcere, călduț și umed, pătrunse în casă. Pearl stinse lumina din hol și rămaseră să privească în întuneric. — Vulpițo, șopti Hattie cu blândețe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
scrisoare de răspuns, dar renunță curând la idee.) John Robert Rozanov află abia marți. Luni dimineața se dusese devreme la Institut (petrecuse noaptea în Hare Lane, sortându-și niște hârtii) și înotase în Bazinul Exterior după care se retrăsese în vizuina lui din Camere, unde lucrase întreaga dimineață, prânzind doar cu un sendviș. După aceea își făcuse baia fierbinte în cada lui, și pe urmă, ca de obicei, trăsese un pui de somn. După ce s-a trezit, a lucrat până noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
primise o scrisoare neplăcută, amenințătoare, din partea primăriei, care suna astfel: „Stimată doamnă McCaffrey, Am aflat, cu părere de rău, că sunteți terorizată de o vulpe sălbatică și primejdioasă. Ni s-a adus la cunoștință că în grădina dumneavoastră există o vizuină de vulpi, astfel încât însărcinatul nostru cu acțiunile de stârpire a dăunătorilor se va ocupa de această chestiune pentru a vă scuti de viitoare neplăceri. Grădina nu va suferi nici o avarie. Gurile vizuinii vor fi astupate, după ce se va fi introdus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
la cunoștință că în grădina dumneavoastră există o vizuină de vulpi, astfel încât însărcinatul nostru cu acțiunile de stârpire a dăunătorilor se va ocupa de această chestiune pentru a vă scuti de viitoare neplăceri. Grădina nu va suferi nici o avarie. Gurile vizuinii vor fi astupate, după ce se va fi introdus, în prealabil, un gaz toxic. Desigur că, pentru evitarea unor eventuale cazuri de turbare, avem datoria de a proceda cât mai curând posibil la această acțiune, așa încât vă rugăm să ne anunțați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
anunțați data la care v-ar conveni să efectuăm operația.“ Alex le răspunse imediat că, probabil, e vorba de o eroare, că ea nu văzuse niciodată vreo vulpe, nici sălbatică, nici domestică, și că în grădina ei nu există nici o vizuină. Se simțea speriată și hăituită, de parcă ea ar fi urmat să fie zăgăzuită și gazată. Era și furioasă. Cum de aflaseră cei de la primărie? Probabil că Ruby pălăvrăgise în dreapta și-n stânga. Alex ar fi vrut s-o scarmene zdravăn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
liniștită. Petrece ceasuri întregi în bovindoul din salon, privind afară. (Și ce vede pe fereastră? Vulpi. Merituoșii noștri funcționari municipali, pătrunși de ceea ce se numește „uzuala lor eficiență“, au pompat, desigur, gazul mortal, dar n-au astupat, bineînțeles, toate ieșirile vizuinilor, așa încât vulpile au putut-o zbughi tefere și sănătoase. De altfel, de când cu noile alegeri municipale, vulpile nu mai stau în centrul atenției primăriei.) Alex face rareori vizite, dar vechii ei prieteni vin s-o vadă, ba chiar și noile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
adevărații mei bojogari și prieteni! Pulilă, Coilă și Curilă! Soarele apunea abrupt, în pantă, iar Vierme, trecând peste ghiontul zeugmei, este obligat să apese, de voie-de nevoie, întrerupătorul. Lumina electrică intransigentă, de neon, sancționează și mai drastic sărăcia lucie din vizuină, prin contrast violent și ireconciliabil cu fastul și cu luxul orbitor, de sus. La masa hodorogită, răsturnat pe-un scaun, în vervă, etalându-și pingelele roase, Nae Contrabandă scotea limba și se strâmba la ei, abțiguit. Intrase fără probleme, pe
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
sângele ororilor Și seva stârviciunilor: Regina din Malkhut, Monstrul viclean, Spectrul din beznă, Lilith, Sephirahul dezmățului fără sfârșit! Îndurare, pentru cei pierduți în Întuneric, Îndurare, îndurare, îndurare... " ADRAMALECH Aceeași zi, dis-de-dimineață. Trezit în cap cu zorile, Bursucul Trei-Coițe năvălește în vizuina Iepurelui Alb și Pufos. Văgăuna aceluia se găsea nu departe de a sa, pitită la poalele unei movilițe încărcate de vegetație arborescentă pitică și de pungi de plasic bucșite cu resturi menajere, în zona mărginașă dinspre bariera Oborului de animale
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
niște rădăcini firoase de untul-pământului, care atârnau brambura, de la nivelul superior, ramificându-se nestingherite și obraznice, ca niște bărbi murdare de călugăr, până aproape de licăritul stins al lutului mustos și gras, ce căptușea din gros podeaua și pereții orbi ai vizuinii. Assalam alaikum! Admirabil! Lăudabil! Sublim...! Observ că nu te-a părăsit curajul, în vremuri de restriște, bunule prieten! se grăbește să-l firitisescă și să-l elogieze, ironic, Bursucul. Dar timpul trece. Fuge! Zboară...! Orice minut este vital! Așa că, mai
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
oară?!) perii de pe ceafă. În fine, privind prin fanta îngustă a pleoapelor drept înainte, fără să șovăie, își deschide botul, dezvelindu-și dinții ascuțiți, într-un rictus amar: Iar ai venit? O pală toridă, aspră și uscată, de vânt, mătură vizuina. Apoi, vorbele... Frenetice! Glasul entității nevăzute. Vocea pustiului dogoritor. Amețitoare, adâncă, vastă și sălbatică. Mortală: Potirul...! Potirul cel Prea-Sfânt! Potirul meu! Dați-mi Potirul! Vreau Potirul! Dați-mi-l! Cuvintele, șfichiuitoare și fierbinți, bolboroseau, reverberau și se rostogoleau... De nicăieri
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]