4,378 matches
-
agresorul meu Ocky. — Tacă-ți fleanca de ciripitor căcăcios, zice Ghostie, iar eu Îl pot simți de aici pe Ocky cum tremură. Osavem grijă de tine mai târziu. Știm totu despriamicu tău. — Nus ciripitor... imploră Ocky. Bietul Ocky. Mereu Între ciocan și nicovală. — Lexo are dreptate, spune Ghostie. Tipu ăsta știe șmenu. I-am tras-o băiatului. — I-am tras-o la greu, vocea batjocoritoare a lui Lexo continuă, puțoii morți nu spun nimic. Am putea să dăm foc clădirii cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
ăia s-au pus pe puțoi și i-au tras șuturi până l-au lăsat fără cunoștință. Noi n-a trebuit decât să terminăm treaba, nu știam dacă era sau nu tipul cu care era Carole. L-am căpăcit cu ciocanul cu vârf despicat pe care-l foloseam să ne protejăm pe stradă. L-am cumpărat din Chelmsford, pe drumul de Întoarcere de la Tony și Diana. Drummond poate să caute În toată Scoția. Noi aveam nevoie de el, existau oameni care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de el. Exact înainte de a fi înghițit de aceste flăcări, scapă de lanțuri și trece prin foc, reușind să se pună la adăpost. Diavolul începe să alerge spre protagonist, își ia zborul și dispare. Iluzionistul sparge suprafața oglinzii cu un ciocan. Face câțiva pași pe scenă, se oprește apoi și pocnește din degete. O lumină puternică orbește tot publicul și, când aceasta se stinge, iluzionistul apare metamorfozat în... ai ghicit, Satan. Audiența este întotdeauna cucerită de acest truc... Dar se știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
generalul îi aruncă două priviri scrutătoare, iar la sfârșit răguși, parc-ar fi răcnit din răsputeri o zi întreagă. Apostol Bologa se făcu roșu de luare-aminte și privirea i se lipise pe fața condamnatului. Își auzea bătăile inimii, ca niște ciocane, și casca îi strângea țeasta ca și când i-ar fi fost mult prea strâmtă și îndesată cu sila. O mirare neînțeleasă îi clocotea în creieri, căci în vreme ce pretorul înșira crimele și hârtia îi tremura între degete, obrajii sublocotenentului de sub ștreang se
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
picioarele acelea extraordinare, eroinele dimineții, apoi scoate un ac din buzunar și începe să le înțepe. Sunt uimită să văd cum picioarele înghit acul, iar Udi nu spune nimic, cum acul își continuă drumul în susul și în josul picioarelor, apoi un ciocan micuț le lovește, lovește genunchii inerți, ca niște buturugi, iar Udi continuă să afișeze zâmbetul acela plin de sine, mândru asemenea unui fachir, până când medicul își introduce toate instrumentele înapoi în buzunar, privește carnețelul atașat de pat, după care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
întoarse spatele, dând atenție activității unei încâlceli de semnalizatoare și tuburi. Bărbatul o privi iar pe femeia din pat. ― De acord. Nu este treaba mea, dar vei suporta. Cincizeci și șapte de ani. Numărul o izbi ca o lovitură de ciocan. Cincizeci și șapte de lovituri de ciocan. Această declarație avu un impact mai mare asupră-i decât trezirea, mai mare decât vederea lumii natale. Se prăbuși, păru să se dezumfle, că-și pierde puterile. Brusc, gravitația artificială, întreținută în stație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
de semnalizatoare și tuburi. Bărbatul o privi iar pe femeia din pat. ― De acord. Nu este treaba mea, dar vei suporta. Cincizeci și șapte de ani. Numărul o izbi ca o lovitură de ciocan. Cincizeci și șapte de lovituri de ciocan. Această declarație avu un impact mai mare asupră-i decât trezirea, mai mare decât vederea lumii natale. Se prăbuși, păru să se dezumfle, că-și pierde puterile. Brusc, gravitația artificială, întreținută în stație îi păru de trei ori mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
fără să-i pese dacă erau rații de hrană sau explozibili. Hicks era preocupat de ușă, manipulându-i comenzile. Panoul era aproape închis când doi clești înarmați cu gheare lungi se iviră brusc și se loviră de metal ca niște ciocane pneumatice. Newt, din scaunul ei, scoase un țipăt de groază. Tigrul cu dinți-sabie, ursul uriaș, vârcolacul era la intrarea în grotă, iar de data aceasta ea nu avea la dispoziție nici o conductă de aerisire pe unde să fugă pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
Newt care-l observa pe bărbat, tăcută. ― Ea a izbutit să supraviețuiască mult mai mult și fără arme și fără antrenament. Colonii habar n-aveau cine erau adversarii, dar noi știm și dispunem de arme mai eficace decât manivele și ciocane. În plus, n-avem nevoie să-i exterminăm ci să supraviețuim. Trebuie doar să-i ținem la distanță și să rămânem în viață. Hudson râse amarnic. ― Aha, simplu ca bună ziua. Să rămânem în viață. Dietrich și Crowe sunt și ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
aminte că au fost alegeri la cooperativă, și comuniștii au vrut să pună pe altul în locul lui. Atunci meseriașii au spus - țin minte că mă duceam cu el peste tot - că dacă îl aleg pe acela, îi sparg capul cu ciocanul. Până la urmă, unchiul a fost reales președinte, comuniștii nu au putut face nimic. A fost un președinte foarte bun, deși nu a avut educație. Avea doar școala primară, așa ceva, dar era inteligent și... S.A.: ...bun gospodar. M.I.: Da, foarte bun
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
bilaț al optzecismului, o „autopsie“ prin care se urmărește aflarea adevărului, deschizând noi perspective în literatura română: „Înlăturați, pe cât posibil, spectatorii inutili din jurul operației, mai ales dacă aceștia sunt membri ai familiei: zgomotele produse de ferestruire sau de loviturile de ciocan, foarte necesare, produc o impresie urâtă acestora. Ei vor afla numai la sfârșit rezultatul căutării voastre și, dacă acesta e adevărul, voi nu mai sunteți responsabili de faptul că impresia lor e bună sau rea“. Primul capitol, intitulat sugestiv Autopsie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
pe oricine o fi inventat scările rulante, însă acum îmi retrăgeam cuvintele. Stația Belsize Park era atât de jos construită sub Haverstock Hill, încât nu ar fi fost practic să instaleze scări rulante aici - în schimb aveau lifturi. Eram între ciocan și nicovală: să mă urc în același lift cu Simon și să provoc momentul recunoașterii, să mă ofer poate să îl și conduc până la destinație, sau să aștept să vină celălalt lift, deși cu riscul să-i pierd urma. Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
Și de astă dată Îndeplineam rolul, rostul meu: alergam În casă, luam o brăcace (un ulcior tronconic și cu buza foarte evazată, aproape ca un bild suprapus - special pentru ce urma să fac) și coboram În beci. Dezbârnam vrana cu ciocanul de alături, vâram În poloboc chișca - nici prea mult, să nu stârnesc drojdia, nici prea puțin, să nu trag aer sugeam o dată, de două ori; a treia, ca-n poveste, era cea bună: venea vinul - Îl Îndreptam spre brăcace, apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Când ajungeam aici - bătrânul privea, chiorât, În lumină, prin brăcacea golită, răsturnată - știam că vine Tanțu. Atunci săream pârleazul Înapoi, la noi, urcam În calidor. Și așteptam. Tremurând. Și tropotind de nerăbdare. Moș Iacob Își dădea pălăria pe ceafă, lua ciocanul de lemn și „gura de șărpe” - o daltă scobită În lungul tăișului și cu care se bat cercurile de fier. Mai văzusem, aveam să văd butnari bătând cercuri - dar nu ca Moș Iacob. Toți ceilalți băteau cercuri - cu mai multă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
să văd butnari bătând cercuri - dar nu ca Moș Iacob. Toți ceilalți băteau cercuri - cu mai multă, mai puțină meserie; știință; Îndemânare - dar atâta tot. Pe când Moș Iacob... Chiar Înainte de a atinge cu „gura de șărpe” vreun cerc (iar cu ciocanul mânerul „gurii”), intra În ritm - pe care-l marca din tot trupul, mai ales cu tălpile bătute de pământ. După ce se Încălzea bine, pe loc, pornea În jurul polobocului, ciocnind doar ciocanul de coada gurii: Încolo, Încoace; apoi, la patru pași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
atinge cu „gura de șărpe” vreun cerc (iar cu ciocanul mânerul „gurii”), intra În ritm - pe care-l marca din tot trupul, mai ales cu tălpile bătute de pământ. După ce se Încălzea bine, pe loc, pornea În jurul polobocului, ciocnind doar ciocanul de coada gurii: Încolo, Încoace; apoi, la patru pași, o lovitură dată În cerc, dar ștearsă, mai mult de formă decât de bătut cercul acela); Încolo, Încoace; apoi o ștearsă tot la doi pași; apoi la fiecare pas - Încolo, Încoace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
au plăcut niciodată, nici țiganii, nici McDonald’s-u’. La linia 5 un ceferist escaladează peronul. De când au făcut peroanele înalte, nu mai poți să treci peste linii. Da’ ceferistul, al dracului, poate. E din ăla care boncăne roțile cu ciocanul. Și mănâncă semințe. N-am înțeles niciodată de ce. Poate că dacă-s proaste, se crapă pe loc când le lovește. Când le boncăne. Mă duc înspre birouri, poate a venit cineva să-mi zică și mie ce am eu de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
au plăcut niciodată, nici țiganii, nici McDonald’s-u’. La linia 5 un ceferist escaladează peronul. De când au făcut peroanele înalte, nu mai poți să treci peste linii. Da’ ceferistul, al dracului, poate. E din ăla care boncăne roțile cu ciocanul. Și mănâncă semințe. N-am înțeles niciodată de ce. Poate că dacă-s proaste, se crapă pe loc când le lovește. Când le boncăne. Mă duc înspre birouri, poate a venit cineva să-mi zică și mie ce am eu de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]
-
din Iași la acea vreme. „În loc de a critica, mai bine s-ar fi apucat să facă ceva de criticat“, îi replica Stamati lui Kogălniceanu în „Albina românească“, supărat foarte de cronica usturătoare, care - mai scria Stamati - voiește „ca cu un ciocan să înimicească toate încercările patrioților doritori a produce ceva folositor“. Numai că Kogălniceanu remarcase bunele intenții ale societății teatrale, dar, adept al criticilor nepărtinitoare, separa intențiile de rezultate, adică planul mare de isprava mică. Formată din absolvenți ai Conservatorului filarmonic-dramatic
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
cap la altul. S-au foit necontenit, s-au perindat pe ușă, chiar dacă au fost rugați să-și închidă neprețuitele telefoane mobile, evident, nu au făcut-o. Ușa scârțâia groaznic, iar într-o cameră alăturată niște muncitori dădeau vârtos cu ciocanul. Când li s-a poruncit de către primar să închidă naibii ușa au dat din umeri neputincioși, căci scoseseră ușa din balamale. 4. La finalul fiecărui seminar, echipa bucureșteană avea grijă să strângă grijulie toate alunele, toate jumătățile de sticle de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
urât din cartierul nostru smuci lesa și cei doi dispărură În noapte. Mi-am legat Torpedo-ul În fața porții și m-am furișat sus pe scări. Și pentru că un craniolog nepriceput tocmai Îmi testa fără menajamente Înteriorul craniului cu un ciocan, nu reușeam să mă concentrez prea bine. Dar ce noroc pe capul meu: Frau Britz nu moșmondea prin curte. Probabil că era una din acele nopți când nu trebuia să se pregătească pentru munca grea din hala piaței mari. Emoționat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
moțăit, cu fața acoperită de un ziar, un soț făcu o față vicleană, așteptând ceva. Dinspre mai multe ferestre se auzea larmă de copii care se bat. Aparent, una adăpostea un gramofon morocănos; alta scotea un sunet adânc, metodic de ciocan - cineva tocmai bătea un cui după altul Într-un panou flexibil de cauciuc. Ghidul meu Își croise deja drum până la curtea următoare. — Aici!, strigă dintr-o dată, arătând spre ultima curte. Când i-am făcut cu mâna, a dat din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
care adulmeca tufișurile. Dar fiindcă nu părea să mă fi recunocut, mi-am continuat drumul spre casă. Deși nu era mai mult de opt, se lucra de zor. Pe șantierul de lângă depozitul de cărbune, muncitorii tăiau cu ferăstrăul, băteau cu ciocanul și Întindeau beton umed pe niște cărămizi ruginii. Păreau mai puțini decât de obicei, dar la fel puși pe treabă. În curând căldura va deveni agresivă și smoala se va topi, ajungând să se lipească de tălpi. La ora asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
agenți” plătiți (desigur!) din străinătate. Un exemplu elocvent este „modul de folosință” a unei biografii și a unei opere memorabile: M. Eminescu. De peste un secol, idei și atitudini ale sale au fost deturnate în mod abuziv, pentru a servi drept „ciocan” ideologic în mâna unor grupări și persoane cu diferite orientări: neaoș naționalistă, xenofobă, antisemită, național-comunistă. În ultimii ani, o serie de „patrioți” și „buni creștini” anonimi (dar și cărturari cunoscuți) invocă numele scriitorului drept argument (încă unul!) pentru „conspirația” (imperialistă
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
agenți” plătiți (desigur!) din străinătate. Un exemplu elocvent este „modul de folosință” a unei biografii și a unei opere memorabile: M. Eminescu. De peste un secol, idei și atitudini ale sale au fost deturnate în mod abuziv, pentru a servi drept „ciocan” ideologic în mâna unor grupări și persoane cu diferite orientări: neaoș naționalistă, xenofobă, antisemită, național-comunistă. În ultimii ani, o serie de „patrioți” și „buni creștini” anonimi (dar și cărturari cunoscuți) invocă numele scriitorului drept argument (încă unul!) pentru „conspirația” (imperialistă
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]