8,653 matches
-
de pene) la începutul anului 1998! Exact ca în visul meu, își cere scuze pentru întârziere și remarcă limba și comunicarea nouă, impresionantul stil poetic etc. În Belgia, țara iubitului meu René, țara în care am fost de atâtea ori fericită la Lionel acasă, Lionel de care mi-e dor tot timpul, un anume Dutroux, cetățean „respectabil”, în complicitate cu soția sa, la fel de „respectabilă”, au kidnapat două fetițe, prostituându-le, omorându-le și apoi îngropându-le în pivnița casei în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
în jurul meu un cerc vicios magnific, care e în același timp o singurătate și o frică de singurătate. Dacă aș fi trăit în timpul lui Cronin, aș fi putut, fără dificultate, să mă identific cu toate personajele sale. Sunt atât de fericit la ideea de a te revedea, de a te strânge în brațe, de a mă plimba prin București cu mâna ta pe umărul meu, încât îmi strâng mâinile cu acel fel de crispare (așteptând eliberarea încordării mele) ca atunci când am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
ca și cum am fi fost prieteni de-o viață. Nici unul nu mi-a ieșit din cuvânt pe durata întregii acțiuni. Îi priveam cu drag pe acei oameni simpli și mă bucuram împreună cu ei. Urmăream fascinată din culise spectacolul și am fost fericită de aplauzele pe care le-au primit. Mă minunam de virtuozitatea dansului și de talentul artistic, atunci când spuneau versurile din scenariu pe care le cunoșteau pe de rost. I-am așteptat în 60 culise cu lacrimi de bucurie în ochi
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
era când, în ultima zi, care era și cea mai scurtă, secretarul Țăpoi ne invita la bufet unde, pe bază de tabel, cu semnătură, primeam câte două suluri de salam de vară. Când ieșeam în piațeta din fața clădirii grupuri, grupuri, fericiți cu salamurile învelite în hârtie de pergament, oamenii se opreau în loc. Mirosea după noi a salam bun. Priviri flămânde ne urmăreau cu ură și cu invidie. Într-una din aceste fericite zile, în fața mea au răsărit sora și cumnatul , profesori
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
Îți vorbesc, messer Alighieri, ci despre a dumitale. - A mea? exclamă Dante, neizbutind să Își ascundă uluirea. Nu știam că am una care să merite atenția. - Și totuși, așa stau lucrurile. Istoria dumitale e una care i-ar fi făcut fericiți pe povestitorii din vechime, dar care produce neliniște printre fiii binelui. - De ce? Întrebă poetul, trecând instinctiv În defensivă. - Fiindcă nu se explică. Iar tot ceea ce nu se explică e sursă de incertitudine. Iar incertitudinea e sămânța lipsei de Încredere. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Să, trăiască. iar la țară după, teapa sa cea veche Și să, fie soț de muncă unui bou fără păreche. Scăzut acum, domnul nostru, din măririle trecute, Cătră, bou, voind să-și facă, din nevoie o virtute, Se puse să fericească, Să, laude, să mărească Numai viața câmpenească Și cu multe argumente vrea să dea adeverire Că nu-i altă fericire Curată, fără căire, Ca economia casei și lucrarea de pământ. Boul ascultă-n tăcere lungit pe un braț de paie
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
spiritul dramatic, dar numai prin liniște[a] care o inspiră: orbia și nebunia. Amândouă aceste le vedem reprezentate în tragediile celor vechi și în operele celui mai mare poet: în Regele Lear, în Hamlet, a lui Shakespeare. orbia răspândește liniște fericită pe față, o espresie de tristă și totuși senină resignațiune, un orb are asemănare c-un dormind sau c-un sfânt. Nu numai atâta. Cine nu vede lumea dinafară trăiește numai înlăuntrul sufletului său, de aceea aerul de înțelepciune al
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
au ajuns foarte departe; cel dentîi e reprezentat din veac în veac de câteva genii izolate, în vechime de tragicii greci, în vremea nouă de Moliere și Shakespeare, și în cazuri izolate în câteva alte scrieri, concepute în acele momente fericite în cari, după spusa unui scriitor, fiecare om e un geniu. Tot ce se abate de la aceste două norme generale e greșit. Aceste premise, trecem la a doua reprezentație, despre care avem să dăm sama. În beneficiul d-șoarei Dănescu s-
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
că "acela căruia D-zeu îi dă o slujbă îi dă și minte destulă pentru ea", România pare încă a fi statul despre care Oxenstierna spunea regelui său să meargă să vadă cu ce mică porție de înțelepciune se pot "ferici" statele. Pe cât domnea însă într-o parte a generației trecute o suficiență nemaipomenită, tot pe atâta cealaltă parte a inteligenții naționale se împluse de neîncredere față cu toate creațiunile lui Cuza Vodă, față chiar cu acele a căror necesitate s-
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
va putea să iscălească încă zece protocoale fără ca aceasta să schimbe atitudinea ei pe câtă vreme voința ei nu va fi schimbată prin motive puternice de interes. Dar fiindcă nu e nimic nou sub soare și fiindcă portiuncula sapientiae cu care se fericesc popoarele rămâne cam în toate vremile aceeași, vom aduce un exemplu mai vechi de tratări analoage și aceasta din al treilea război cu Cartago. Cumcă între slavi și turci există o antiteză tot atât de pronunțată ca între Roma și Cartago e
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
te rog o cafea! Sunt cam obosit. Mi-a povestit la o cafea tot felul de lucruri, despre părinții ei foarte autoritari care se certau mai tot timpul, de faptul că pentru acest motiv își urăște țara și nu e fericită acolo, dar uneori îi e dor de ea. Îl găsea pe Codrin foarte șic, foarte atrăgător, dar mai ales foarte ,,cultivat”. Ea terminase doar liceul și urmase niște cursuri de limbi străine la un fel de Universitate Populară. Apoi l-
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
singur decizi întotdeauna când vrei și când nu vrei să simți ceva, apoi totul se rezolvă de la sine. -Filmul acesta m-a făcut să înțeleg ce simt eu în general.Viața îmi pare fără sens. Avem uneori impresia că suntem fericiți, apoi totul se năruie și nici măcar eu, cel puțin, nu cred în viața după moarte. -De câte ori pleci de lângă mine,mă gândesc mereu numai la moarte și de câte ori facem dragoste, mă gândesc că este pentru ultima oară. Își aprinse
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
mă mărit cu tine! Asta-mi doresc! -Vrei să te căsătorești cu mine? -Nu! răspunse ea, întorcându-și capul și izbucnind în lacrimi. - De ce faci asta? - Ca să se termine odată! Ești liber! - Și tu vei fi liberă!.. - Dacă tu ești fericit, sunt și eu fericită! În dormitor plana o atmosferă apăsătoare, vorbe nespuse, acuzații nefondate, ca înaintea prăbușirii unui edificiu. Stăteam unul lângă celălalt fară să ne atingem. Patul devenise parcă un mormânt și fiecare era înfricoșat să spună ce gândește
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
promis solemn că mă voi întoarce curând acasă. Mă cuprinsese deja un dor nemărginit. La două zile după sosirea mea în Anglia, primiseră acasă un anunț oficial că eram dat dispărut, probabil decedat. Ei nu s-au mai speriat însă. Fericiți că mă auziseră și mă văzuseră pe camera web au rupt hârtia. Am cunoscut peste câteva zile o tânără englezoaică deosebit de frumoasă. O chema Linda. Era impresionantă și se străduia să fie tandră cu mine. Mă hrăneam din dragostea ei
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
parc! Te voi aștepta! Începusem deja să mă gândesc la întâlnirea de la miezul nopții, la săruturi, la ziua de mâine. Pe Antoinette, o uitasem definitiv. Era vară și eu speram să ne iubim toată vara acolo, în mare, să înotăm fericiți printre valuri, să ancorăm osteniți pe țărm, după care să ne iubim iarăși pe nisipul fierbinte sub razele palide ale lunii... Astăzi, ea purta aceeași îmbrăcăminte ca ieri, măgulită pare-se de complimentele pe care i le făcusem. Am discutat
AGENT SECRET, CODRIN by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83872_a_85197]
-
o accept. — Zău? zise el, puțin enervat. Și-a șters sudoarea de pe frunte. — Sper că o să te mai gândești. S-ar putea să nu-ți pot oferi ceea ce înseamnă fericire spirituală, dar, pe de altă parte, te-aș face foarte fericită din punct de vedere material. Cel puțin, de asta pot să te asigur. Sper că nu sunt prea direct... Nu înțeleg despre ce fericire vorbiți. Poate vă par impertinentă, dar singurul meu răspuns este „Nu, mulțumesc“. După cum i-am scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
era sau nu fericită, dacă sentimentul de fericire nu semăna cumva cu aurul care sclipește vag pe fundul râului tristeții. O senzație de lumină palidă, ciudată, după ce ai reușit să depășești hotarele nefericirii. Împăratul, mama, și chiar eu puteam fi fericiți. Dimineață liniștită de toamnă. Grădină însorită, afânată. Am pus deoparte andrelele și am privit marea care strălucea în zare. — Mamă, până acum habar n-am avut ce se-ntâmplă pe lumea asta. Voiam să-i spun mai multe, dar îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
dragostei reînviate. L-am sărutat și l-am mângâiat pe păr. Trista, foarte trista dragoste împlinită! Uehara m-a luat în brațe, cu ochii închiși. — Am greșit. Doar sunt fiu de țăran, nu? N-am să-l părăsesc niciodată. Sunt fericit acum. Chiar de-ar fi să aud toți cei patru pereți urlând de furie, fericirea care mă învăluie e maximă. Ce bine că am putut strănuta! Uehara pufni în râs. — E târziu! S-a înserat. — E dimineață! În dimineața aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1863_a_3188]
-
care îl fulgerase pe acel evreu atât de nesocotit încât să ridice mâna și să împiedice Chivotul Legii să cadă din căruță. Era o pedeapsă pentru greșelile noastre pe care acum nu mai aveam cum le îndrepta, asta era. Era fericită când putea acționa în numele acestui destin implacabil asupra căruia ne atrăsese mereu atenția. George ședea acolo, cu un picior călcându-l pe celălalt, și își mânca sosul în acea manieră inconștientă, a unui serafim cu mintea schilodită, ce contrasta cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
sloganuri; inventa proverbe strălucitoare și momente din cele mai jenante, vise din cele mai încântătoare, semne pe care ar fi trebuit să le ia în seamă, experiențe telepatice și cântecele de reclame: Când s-a inventat radio-ul am fost fericit, Și toți bănuții mei mi i-am economisit, Până într-atât că nici nu m-am bărbierit. Cu aparatul Dynamic vreau să mor, mulțumit. A câștigat premiul întâi al ziarului Evening American în valoare de cinci dolari cu strofa asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
malurile negre până la albeața aurie dinspre est. Punțile albe de la pudra de plumb fuseseră abia spălate și luceau în toate culorile apei și căldurii din Golful Mexic, iar pescărușii se lăsau în voia curenților de aer. În sfârșit, Dingbat era fericit. L-a pus pe Nails să-și facă exercițiile pe punte, înainte să se aglomereze prea tare. După opt ore pe apă fără să se încălzească avea să fie prea rigid ca să mai poată lupta în seara aceea. Așa că Nails
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
totuși, în ciuda aerului cuminte pe care îl aveam în acele circumstanțe normale, să-mi transmit gândurile pe calea aerului - pe plajă, pe peluza încărcată de flori, în spațiul vast al sufrageriei alb-aurii - și aceste gânduri spuneau că aș fi fost fericit să fiu o floare în părul acelei fete - ceva de genul ăsta. Visam încontinuu la buzele, mâinile, sânii, picioarele ei, la ce se afla între picioarele ei. Nu putea fata să se aplece să ridice o minge de tenis - în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
valize, căutându-mă cu privirea în umbră. Nu l-am văzut niciodată mai frumos ca în acel moment, cum stătea în soare, înconjurat de mulțime, în țoalele lui cele mai bune. Când mi-a înconjurat umerii cu brațul am fost fericit să-l simt și să-l miros, și am rânjit, ne-am strâmbat, ne-am atins fața, simțindu-ne obrajii noștri aspri de bărbat sub degete și ne-am îmbrățișat zdravăn și glumeț. Ce faci, tâlharule? Și tu, mahăre? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
bleg ca întotdeauna. Ești în stare să te lași lovit de un tren și să crezi că e ceva grozav și să te ridici zâmbind, de parcă ai prins pe Dumnezeu de-un picior. Acuma ce-ai de ești așa de fericit? Păi mă bucur că ești tu și nu un polițai. Sunt polițai pe bune, numai că nu pentru tine, nătărăule. A trebuit să te fugăresc. Stăteam cu un cumpărător și mi-ai venit direct sub nas, la doi pași. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
șira spinării sau despărțitura molatecă dintre sâni, sau părul dintre picioare, orice lucru avea darul să îmi atingă sufletul. O iubeam cu o intensitate atât de mare încât orice ar fi încercat ea să facă îmi era binevenit. Eram tare fericit. Și când mergea prin cameră și ședeam întins și îi ocupam aproape tot patul cu trupul meu, mă simțeam ca un împărat și mi se citea pe față plăcerea când mă uitam la ea, când o urmăream cu privirea. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]