5,442 matches
-
creierului care controlează acele acțiuni s-au activat, demonstrând astfel nu numai că subiecții aud ceea ce le spuneau cercetătorii, dar puteau întelege și răspunde în consecință. Este, totuși, dificil de precizat dacă reacțiile cerebrale sunt executate în mod conștient sau inconștient, fără supunerea la alte cercetări. Tocmai de aceea, specialiștii plănuiesc să iși continuie analiza. Extrapolând noua decoperire, electroencefalogramele ar putea duce la descoperirea unor moduri de comunicare cu pacienții aflați în stare neurovegerativă. Abilitatea de a comunica cu oamenii odată
O simplă encefalogramă poate detecta semne de conştienţă la persoanele aflate în stare neurovegetativă () [Corola-journal/Journalistic/68334_a_69659]
-
o dată dovada erudiției autorului, vizate fiind în special texte ale unor scriitori romantici sau care se folosesc în mod explicit de simboluri, dar metoda își dovedește eficiența mai ales în decodarea textelor considerate realiste, în care scriitorul recurge în mod inconștient la imagini arhetipale. Sunt supuși unei astfel de analize scriitori români (V. Voiculescu, M. Eminescu, I. Slavici, M. Eliade), dar și nume cunoscute din cultura europeană precum Shelly, Byron, Leopardi, Lamartine, Hugo, Hesse sau Bulgakov. Studiile sunt axate, în principal
Fantasmele textului literar by Dana Pîrvan-Jenaru () [Corola-journal/Journalistic/9583_a_10908]
-
cât și la nivelul operelor literare care oglindesc acest destin, preocupările majore legate de gnoze și dualism din celelalte scrieri ale lui Culianu, reținând și aici atenția cititorului. Urmărind descoperirea unui "discours sousjacent" ce-și primește sevele dintr-o mitologie inconștientă, Culianu identifică în imaginea Orbului care-l poartă pe Olog în spate, din romanul Zahei Orbul, "un simbol vechi și adânc al lumii indo-iraniene" (p. 9), în timp ce în Moara cu noroc, descoperă că autorul reconstituie și adaptează, fără a-l
Fantasmele textului literar by Dana Pîrvan-Jenaru () [Corola-journal/Journalistic/9583_a_10908]
-
Constantin Țoiu Somnul, singura afacere privată - un dictator, uitat. * Somnul - operă de artă inconștientă. - Somnul lui era o capodoperă, - autor necunoscut, - probabil un pictor mare. Picasso?... * Amprenta somnului, - ceva unic fiecărui individ, o caracterizare stampilată, înscrisă în pielea în diverse locuri, - de neșters. Visul, caricatură a existenței. Progresul adevărat ar fi să rămânem pe
Note, contra-note by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7708_a_9033]
-
acest model existențial, "o iluminare născută în miezul ființei", care a dat sens vieții intelectuale într-o epocă absurdă. De aici ar trebui să pornească ierarhiile literare, de la o definiție complexă a operei, ca raport între creativitatea individuală și ritmurile inconștientului colectiv. Sigur, foarte multe imponderabile în această semnătură-signatură, obiect aburos, croit la intersecția a prea multor sisteme de gândire, ca să poată fi elucidat fără rest. Dar mai sunt și unele lucruri care se văd cu ochiul liber și cred că
Poveste fără sfârșit by Sorina Sorescu () [Corola-journal/Journalistic/16540_a_17865]
-
calea Griviței?" De față mai erau și alții. Indiscreția nu e nici măcar ironic-binevoitoare; e ceva răutăcios, doar, un fel de cruzime superioară, tipică personalităților ajunse sus pe scara valorilor și care cu timpul încep să se hrănească, probabil în mod inconștient, dintr-o hipertrofiată considerare a propriei valori... Cînd l-am vizitat odată, eu, care îl admir, și care îi sînt un fel de ucenic, de care glumește tot așa cu un haz îngăduitor, - "Costică,... Costică,... fă lampa mai mică!"... Prin
Sprichwaswahrist by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16915_a_18240]
-
stau rău. Nu-s ele Goncourt, dar Goncourt e pentru mediocri. De exemplu pentru Proust. À propos! Vrei să-ți spun o răutate despre iubirile shakespeariene? Adolescentul se fixă așa de tare, cînd sexul nu era accesibil, că astăzi, fiindcă inconștientul lui nu-l credea capabil să-și mai găsească o iubită. De aceea avea atîta avînt încît urca și în balcon". Cinismul devine tandru, catifelat. Înfrăgezeste textul... Dar afectarea pare a predomina în ultimele pagini ale volumului, în care autorul
Un postcioranian by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17964_a_19289]
-
evita mecanicizarea viului. Dar ce umor! Pe coperta cărții, un citat din Sunday Independent avertizează că e prea amuzantă pentru a fi citită în public. Am avut prilejul să constat adevărul acestor vorbe. Deși iritată adeseori de superficialitatea sau aroganța inconștientă a comentariilor, m-am chinuit mult, citind Playing the Moldovans at Tennis în-tr-un tren pe direcția Edinburgh-Londra, să nu-mi intrig companionii și să nu jignesc eticheta britanică. Hawks e un fel de bufon care izbutește să te amuze făcînd
A rîde pe socoteala altora by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17235_a_18560]
-
paginile lor cele mai bune "ancheta asupra omului". Viziunea lor e însă, în fond, clasicistă, ilustrînd acel ideal de echilibru lăuntrici și de "sănătate sufletească" ce pare a întrupa o trăsătură intrinsecă a nației, împins pînă la întîlnirea cu descoperirea inconștientului, cu abordarea regiunilor iraționale. Proust, Gide, suprarealiștii produc o "revoluționare fecundă" a spațiului spiritual, dar fără a anula antecedentele raționaliste, trecutul clasicizant care se vădește în stare a se adapta furtunii moderniste, de-a supraviețui acesteia printr-o remarcabilă maleabilitate
Tradiția criticii franceze by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9399_a_10724]
-
la ea, oricât o caută, n-o mai găsește. La fel și eu cu nu una, ci două secvențe, prima definitorie, în care Cioran formulează condițiile necesare ale scrierii unui fragment. Trec de două ori prin carte și nu găsesc. Inconștientul nu vrea să afle. O fi știind el de ce.) „Nu oricine are șansa de a muri tânăr.” Eu, merg la risc. A riscat și el - și a pierdut. După 1980, scrisorile se răresc. Cioran scrie în două rânduri că ceva
Însemnari by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/4100_a_5425]
-
un intrus. Intrusul acesta, care începuse o analiză personală cu Eugen Papadima în 1988, semăna cu un cerb care, sastisit de podoaba coarnelor, alege prin proprie voință să treacă în regnul delfinilor, urmarea fiind că Vasile Dem înota în apele inconștientului cu gesturi de cerb: temele pe care le atingea erau de delfin, dar stilul în care o făcea era de semeție cerbească. De aceea, deși rupt de filosofie, îi păstrase intacte tabieturile, pe care le folosea ca metodă de expunere
Apostatul by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2469_a_3794]
-
molipsit de spiritul lor, iar psihanaliza face parte din această categorie. După doi ani, și eu și Leonid Dragomir, autorul dialogurilor din acest volum, eram adepții unei secte de prozeliți cu apucături de delfin: ne cufundam în apele unui daimon (inconștientul) ale cărui viclenii menite a ne păcăli vigilența le dejucam prin formule magice cu putere de exorcizare: sublimarea, refularea, defularea, mijloacele de apărare, întoarcerea refulatului, complexul lui Oedip și complexul castrării, regresia la stadiile copilăriei și fixarea pe stadiul anal
Apostatul by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2469_a_3794]
-
oricît de aberantă. Ne credeam niște inițiați în stare să descîlcim meandrele sufletului. Vroiam să înțelegem de ce cutare coleg se purta bizar? Era îndeajuns să-l învăluim în trei formule freudiene și îi descopeream coeficientul de servitute față de șiretenia impulsurilor inconștiente cărora le slujea fără să bănuiască. De la conduita psihopaților treceam la opera autorilor iluștri. Vroiam să știm de ce Cioran își spurcă țara și-l acoperă de insulte pe Dumnezeu? Simpla invocare a frondei față de autoritatea paternă ne dădea un indiciu
Apostatul by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2469_a_3794]
-
expresii ritualice. Cu alte cuvinte, nimic mai previzibil decît diagnosticul psihanalitic, a cărui puținătate de variante e știută. Invariabil te învîrți în jurul acelorași clișee din chingile cărora nu poți ieși decît trădînd psihanaliza, pentru ca, în final, să recunoști că daimonul inconștient, deși nu poate fi învins, poate măcar să fie îmblînzit. Restul ține de credință, iar cînd ea lipsește psihanalistul îți reproșează rezistența pe care novicele o manifestă față de o practică ale cărei beneficii nu le poți intui rațional, ci numai supunîndu-te
Apostatul by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2469_a_3794]
-
Jurnal de vise (1985-1995) este o confesiune deghizata a conștiinței creatoare, încorporată în realitatea literei. Aceasta se mișcă că un duh pe deasupra apelor, fiind un reper permanent și necesar. Nu degeaba am făcut această comparație pentru că apa (principal simbol al inconștientului în psihanaliza) constituie, în plan simbolic, "pastă" onirica însumînd caracteristicile fluidității, românul stînd sub pecetea unei metamorfoze continue. Chipul operei se schimbă pe masura ce se împlinește, notația fulguranta închegîndu-se în scurte povestiri autonome care estompează "curgerea". Fluiditatea amenință cealaltă calitate a
Sub obrocul autenticitătii by Robert Capsa () [Corola-journal/Journalistic/17916_a_19241]
-
decît afirmarea unui pozitivism sans rivages în contra unor idealisme hermeneutice. Pentru că, atunci cînd cuprinde cu centura tablouri textuale pentru a scoate în față cuvinte sau sintagme care pot fi măsurate, Barthes nu caută o formulă de uz general, ci un inconștient al formei. Or, întreprinderea aceasta vine dintr- o viziune postromantică, esențialistă (dar în mod estetic) și morală asupra literaturii. Ce vreau să spun? În primul rînd că, spre deosebire de formaliștii ruși, Barthes nu caută să deosebească în limbaj un regim de
De ce zahărul e violent by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/5441_a_6766]
-
practici care-l depășeșete. Dacă primul proces ne apare evident, al doilea funcționează în umbră. Realismul socialist, de pildă, este un exemplu de istorie pitită în formă (ca și un anume patetism anticomunist după 1990). Dar și ecologismul devine „literatură” inconștientă în clipa în care, de pildă, șeful de multinațională plin de bani renunță la mașina lui scumpă pentru o bicicletă de 3000 de euro. Esența literaturii constă atunci în conștiința acestei dinamici care, scăpată din control, „naturalizează” ceea ce inițial nu
De ce zahărul e violent by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/5441_a_6766]
-
poate defini cu greu, poezia le surprinde printr-o străfulgerare, prin zbaterea unor cuvinte ce se cufundă în propria lor cenușă, după o ardere de tot. Poezia e ecuația perfectă a stărilor noastre diurne și nocturne, a relației noastre cu inconștientul materiei și al cosmosului, dar și cu eul nostru profund. Poezia ne relevă văzutul și nevăzutul. Ne relevă trecutul nostru scufundat în beznă, rămas în memoria materiei ce ne înconjoară, dar și viitorul ce se năpustește peste noi. Poetul e
Cîte ceva despre Nichita Stănescu și matematica sufletului by Nichita Danilov () [Corola-journal/Journalistic/3707_a_5032]
-
bine. De la fosta gardă de corp urmărită de un pericol pe care-l desfide, până ajunge să i se supună și care trăiește o viață de film, cu multă acțiune și îndeajuns absurd, la fosta cântăreață, Bella Dmitrievna, care moare inconștientă, lăsând niște memorii naive, la toate războaiele de la facerea lumii, din ce în ce mai lipsite de măreție și de miză, totul e o zădărnicie umplută cu justificări. Metoda aduce puțin cu Minciunile femeilor - o bogăție de întâmplări și de planuri întru totul demnă
Vieți în vieți by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3169_a_4494]
-
Santos, cel care s-a ocupat de organizarea interesantei expoziții de la Museo di Roma in Trastevere. Conform unui principiu al dilatării simbolice, femeia-colos are o fizicitate ieșită din matcă, o monumentalitate care dă formă angoaselor psihice și dorințelor latente în inconștientul personajelor masculine. Desigur, mergând pe urmele lui Freud dar poate că și din dorința de a hipertrofia ironic „mamismul” tipic italienilor, Fellini vede întotdeauna în femeia dorită imaginea mamei, uneori asimilată cu mama-Pământ, cu mitica Geea. În acest sens, imaginea
Fellini după Fellini by Oana Boșca-Mălin () [Corola-journal/Journalistic/13098_a_14423]
-
poziție («încovrigat») care nu este alta decât aceea a fătului în cavitatea uterină. Neînfrânatul cititor este despărțit de lume printr-o subțire, fragilă membrană (umbrela), nu mai știe de sine, își pierde percepția duratei, alunecă, plutește, hrănindu-se «în chip inconștient» dar cu nesaț, din cartea în care trăiește și pe paginile căreia, fericit, satisfăcut, adoarme ca un copil pe genunchii mamei”: fiul cărții va deveni „amantul” ei, această evoluție fiind marcată de contactul cu o carte a lui Tolstoi, Învierea
Cele două ipostaze ale criticului by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/5399_a_6724]
-
cotitură: de la neorealism la autobiografic. Firește, autobiografia lui Fellini nu e una care îți oferă pe tavă concluzia, după ce te-a purtat pe un traseu clasic de Bildungsroman. E chiar contrariul: nu se manifestă prin sondarea analitică a sufletului/psihicului/inconștientului, ci printr-o degringoladă carnavalescă de imagini care ilustrează tocmai relativitatea faptului psihic. Astfel și-a câștigat reproșul că privilegiază imaginile în defavoarea ideilor. Dar nu asta faci când ești cineast?! Nu gândești ideile în imagini?! În introspecția lui Fellini ai
De cumpărat o dată și de vizionat de două by Alexandra Olivotto () [Corola-journal/Journalistic/12034_a_13359]
-
care despărțea etajele imobilului s-a desprins și a căzut peste ei. Victimele au fost preluate de ambulanțe. O persoană este în stare gravă. Reprezentanții ITM au ajuns la fața locului. "În momentul de fața patru pacienți sunt conștienți, unul inconștient. Serviciul de ambulanță a intervenit cu două ambulanțe. Pe unul din pacienți l-au transportat la Elias și un pacient de 35 de ani care e în stare gravă, politraumatizat, care a necesitat intubare, va fi transportată la spitalul universitar
Cinci victime în urma părăbuşirii unui zid în zona Gării de Nord () [Corola-journal/Journalistic/26071_a_27396]
-
întocmește un protest. ( Într-o măsură mai mare sau mai mică, toți protestatarii de azi sunt în pericol psihologic de instalare comodă într-o disidență întârziată și la modă. Majoritatea chiar o fac. Culpabilitatea, deși în cea mai mare măsură inconștientă, e foarte mare, iar tentația de a o nega retrospectiv se dovedește incredibil de proteică. Mă refer, desigur, la culpabilitatea individuală, dar și la una colectivă, culturală, fără repere individuale concrete, motivată de imaginea unei disidențe românești sumare, cel puțin
Emancipare cu preț redus by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/16779_a_18104]
-
percepe altfel, intuiește în Președinte altceva: germenele voinței de putere ori o vocație de seducător sau pofta de cuceritor al masei, firea unui luptător sau diplomația periculoasă, carisma ori darul blestemat de a genera noi fantasme, de a acționa asupra inconștientului colectiv într-un mod incontrolabil. În orice caz, catalizatorul unui proces de reflecție pe teme fără număr. Simptom de normalizare a lumii în care trăim? Pe de altă parte, scriitorul începe să devină el însuși personaj, în romane care scrutează
Președinți și scriitori by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/6609_a_7934]