4,614 matches
-
Un dragon Lanark nu era înalt, dar a trebuit să-și îndoaie genunchii și gîtul pentru a traversa comod coridorul. Aici, diferențele între luminos și întunecos, cald și rece erau insesizabile, iar vocile erau asemena unui susur într-o scoică: „Liliac și salcîm galben... marmură și miere... rețeta constă în a separa...“ Coridorul se termina într-o suprafață de oțel, în centrul căreia se afla o rețea metalică. — Te rog, dechide. Mă numesc Lanark, spuse el posac. — Doctor Lanark? întrebă ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
abia dacă putea vorbi. De obicei, se uita pe stradă. Deși se afla în vecinătatea arterei principale, era o stradă liniștită, de obicei scăldată în lumina soarelui rece a primăverii. Casele de vizavi erau vile semidetașate, înconjurate de grădini cu liliac și sălcii galbene. Trăia un sentiment de liniște și de apropiere vecin cu mulțumirea. în tot acest timp, Ruth, pe care n-o interesaseră prea mult treburile casei, începuse să se preocupe de curățenie și mîncare, și-i pregătea maică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
mai brună, mai neagră ca smoala, coboară până-n fundul pământului unde niște puncte și niște luminițe prinseră parcă să se miște. Sute de pete țopăitoare, hirsute, roșcovane se iviră din beznă, cățărîndu-se pe funia de lumină. Curând, aripi pieloase de liliac, cozi șfichiuitoare, ciocuri coroiate, piepturi gheboase, coarne de taur și de berbec și de țap și de muflon și de viperă cu corn și de dragon se iscară dintr-o mocirlă de urlete ca de femeie ce naște și ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
este lumină și în lumină stă sămânța umbrei. Căci altminteri ce este memoria, fântâna asta otrăvită din miezul minții, din paradis? Cu ghizdurile ei de marmură strunjită, cu apa ei clătinătoare, verde ca fierea, și cu dragonul cu aripi de liliac care-i stă de strajă? Și ce e dragostea, apa limpede și răcoroasă din adâncul iadului sexual, perla cenușie din scoica de foc și de urlete sfîșietoare? Memoria, timpul regatului fără timp. Dragostea, spațiul domeniului fără spațiu. Semințele opuse și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
caricatură înspăimîntătoare și totuși atât de dragă. Cu fiecare clipă care trece, el se desprinde mai mult de mine, devine mai obraznic și mai independent, crește în umbră și în putere și se ridică deasupra mea, întinzîndu-și ghearele, aripile de liliac, ciocul cu dinți strâmbi, aidoma protezei mamei, singurul ochi din osul negru și lustruit al frunții. Iese din mine ca insecta, încă umedă și moale, din coaja străvezie a fostei ei carcase. Memoria mea este metamorfoza vieții mele, insecta adultă
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca o lentilă de carne lumea nouă în care aveam să fiu expulzat. Văzut prin el, craniul femeii se alungea, botul i se umplea de colți înspăimîntători, coastele îi împungeau prin piele și se deschideau ca două monstruoase aripi de liliac, pe când din șira spinării tatii răsăreau spini de os ce zgâriau tavanul. Mi-era frică de ei, de vizuina lor, de supliciile respirației și ale digestiei, de inimaginabilul atingerii unor degete cornoase pe pielea mea dulce și umedă. Scriu de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
observă o fisură neagră ca smoala chiar la baza bustului, acolo unde se îmbina cu piedestalul. Se distrase toată după-amiaza să recunoască fețele cetățenilor de piatră doar pe pipăite: cum zărea de departe o lucire albă într-un boschet de liliac, mijea ochii și se-ndrepta-ntr-acolo silindu-se să nu vadă sculptura. Cu ochii-n pământ și, urcat pe scară, cu ochii-nchiși, lua în palme obrajii modelați cu dalta, își trecea mâinile peste fruntea ridată și urmărea cu degetul buclele aspre
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ca pe un pivot înfipt în umărul drept, și că în postament se cască un puț adânc, cu trepte din bare de metal pe o parte. Un cărăbuș îl lovi ca un glonte greu de aramă în buză. Mireasma de liliac devenea tot mai intensă pe măsură ce cădea noaptea. Deja o jumătate de cer devenise de un albastru adânc, încărcat de luna în crai nou și de câteva stele scânteietoare, pe când un dulce roz sidefat, cu nori sângerii, contura arbuștii ornamentali în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Maria la o bere și niște mici după ce, timp de o săptămână, hoinărise de colo-colo cu scara pe umăr și găleata-ntr-o mână prin Herăstrău, nemaiîndrăznind să se apropie de vreo personalitate de piatră ce răsărea din tufe de liliac. Cum zărea vreun Ostrovski sau vreun Șolohov, parc-ar fi zărit unul dintre strigoii cu care, în satul lui, bătrîmi-i înspăimîntau pe copii. Ii sărea inima din piept și i se muiau picioarele. Maria râsese de el ca de unul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ochi vitrina, și tânărul negru încuviință. Bătrâna traversă, pe când cei doi rămaseră în înserarea labirintică, tot mai stacojie (dar cu un ciudat cer galben-murdar deasupra, mult mai luminos decât aerul dintre case, cer străbătut în sus și-n jos de lilieci), și cum stăteau unul lingă altul, ferchezuiți și-nfășurați în mătase, deasupra cu luna de sânge închegat a umbreluței, cu umbrele lor negre și ascuțite prelin-gîndu-se pe zidul din spate, plin de cherubini și ghirlande de stuc, Cecilia și Cedric
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
decolorată, ochii palizi și părul ca bumbacul te făceau să vezi în el nimic altceva decât una dintre ființele depigmentate ale străfundurilor pământului, de aceeași spiță cu insectele fără aripi, cu crustaceii răsfirîndu-și organele de pipăit pe piatra udă, cu liliecii zdrențuiți și famelici... Am știut că ne apropiem de mijlocul țintei când, deodată, în fața noastră, pe unul dintre culoarele înguste ca niște trompe, a apărut, în largi odăjdii de preot catolic, fratele Armando. Când lumina făcliei l-a scos din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
neîncetat, în glissandouri sălbatice, expectorând bucăți de laringe, fâșii însîngerate din mucoasa traheii. Urla ca o hienă, ca un câine vagabond omorât cu lovituri de bâtă, ca un fiert de viu în ulei, ca o femeie care ar naște un liliac. Trupul îi era cuprins de convulsii de necrezut, cioturile însîngerate le întindea către tavanul sălii, mânjit de stropii care țîș-neau din artere. Am început să țip de groază, o dată cu el, țipam împreună, ne zvârcoleam împreună, în micul meu craniu cu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cât ca să-1 văd pe El, pe cel trimis, pe cel ce va fi trimis, pe Trimisul care, fiind deja acolo, e și aici totodată. Între timp, am trecut prin toate bolgiile orbirii: stingerea treptată a spațialității; lățirea, ca la lilieci, a unui dominion sonor, cu peisaje de zgomote; halucinații cu fețele inventate ale celor cu care vorbeam văzute în cele mai vii culori fluorescente și electrice, dar fețe de acromegalici, de ciclopi, de scalpați, de satiri, de omizi, de cranii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
gura la un prezentator de pe estrada barăcii o figură teribil de cunoscută. Un flux de adrenalină rece ca gheața îi copleși arterele. Dumnezeule, seara aceea de mai, cărăbușii zbîrnî-ind greoi prin trandafiriul întunecat al parcului Ghica Tei, mireasma amețitoare de liliac. Coborârea, prin postamentul statuii lui Pușkin, în imperiile verzi ale fricii... Levitația peste palatele și halele unui iad transparent... Și chipul de sfinx al prințesei din fereastra ovală, al feei în malacov de satin albastru, așezată în fața spinetei cu capacul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai mult, le netezește și le usucă, până ce peste părul lucitor al prințesei proletare, ca o diademă, își desfăcu aripile un fluture superb, mai mare decât oricare altul văzut de ofițer vreodată, ca să-și ia zborul prin sală, ca un liliac multicolor, intrând și ieșind din raza reflectorului. Cercurile lui, urmând cascada horociclică a lui Lobacevski (ah, Herman!), se-apropiau tot mai mult de Sfinxa care, modulîndu-și deodată altfel, țiuitor, în glissandouri dulci ca un miorlăit, urletul, urmărea cu ochi verzi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
carton alb. Fiola mea am băgat-o-n buzunarul de la pantalon și multă vreme nu mi-am mai adus aminte de ea. Pe când înaintam, coborând mereu, pe traseul tot mai neregulat, traversând lacuri negre ca smoala, ferindu-ne de roatele liliecilor de-pigmentați, prin carnea cărora se vedea ramificația venelor, mușcați de crustaceii cu antene hilar de lungi ce ne picau din tavan pe umeri, lăsând în urmă formațiuni carstice de o frumusețe care-ți oprea inima, îi priveam cu coada
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
sub coaja tegumentului lor, deveneau tot mai mari și mai agresive. Păianjenii aruncau, printr-o mișcare ciudată a labelor, jeturi de salivă către noi, încercînd să ne-atragă în vălătuci de pânză scânteietoare, unde se mai zăreau schelete uscate de lilieci, axoloți și copii. Mineralele care mozaicau pereții păreau să-și schimbe continuu culorile și, din îmbinările atât de neașteptate, de marmură, pirită, porfir și cristal de stâncă ni se năzăreau icoane bizare. Vasilica, am văzut pe un perete întreg cum
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Ecranul era sub cerul uriaș, încă albastru când intra lumea, dar tot mai trandafiriu către apus. Răsăreau uneori luna și stelele și tot era prea lumină ca să-nceapă filmul. Printre băncile curbe umblau țigănci cu semințe, și aerul mirosea a liliac. Vreun sfert de oră din film nu vedeai decât niște umbre vag colorate pe ecran, din care nu-nțelegeai nimic, fiindcă te tot apărai de țânțari, dar apoi întunericul venea, albastru catifelat, vocile se auzeau zbârnâit din boxele străvechi, cerul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scaieți, privind groapa dezolantă unde fusese fundația casei. Pe stradă mai trecea cîte-un tramvai, clopoțind către intersecție, cîte-o patrulă de miliție, câte un vagabond singuratic. Cîte-o somnambulă goală, cu părul buclat înăturînd asfaltul de praf și de flori risipite de liliac. Groapa era grosolană, cu margini de pământ pline de pupe de cărăbuși, cu țevi smolite traversînd-o ca niște rădăcini de copaci. Fundul nu i se vedea, dar o scăriță de ciment, cu trepte din care ieșeau fiare-ndoite, ducea către
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
brusc, proiectând puricele-n gratii cu atâta putere, că aproape dărâmau cușca de pe postamentul ei. Dacă-i priveai mai de-aproape, pântecul lor era inelat, acoperit de zale, făcute și ele dintr-un fel de solzișori. Puricii chițcăiau scurt, ca liliecii. Copiii putură vedea și cum erau hrăniți: un îngrijitor foarte plictisit tocmai târa după el, în cușcă, un pui trist de elefant, care se trânti pe-o parte și puricii, ca purceii unei scroafe, își înfipseră ciocurile în pielea lui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fuseseră de mult dărâmate de năvălitori veniți dinspre nord. Fusese altădată un stupid cămătar care-și bătea cu cruzime ucenicul, ce-i era-n același timp discipol spiritual, om la toate și iubit în nopțile fierbinți, pline de țipete de lilieci. Vieți haotice, fără progres moral, fără-naintare spre mântuire, fără nici un moment de reflecție, vieți de animal rătăcitor aruncat în lumi goale, străine, absurde. Și totuși era sufletul lui în fiecare, pur și rotund și inalterabil ca un bob de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aripă virtuală în valurile moi ca de gelatină. În praf osul și nespus de tristul oraș din Bărăgan, o asemenea casă era exotică asemenea unei păsări-liră care, venită de nicăieri, s-ar fi așezat la mahala, într-un crâng de liliac. Dincolo de ea era un maidan cu un zid rămas în picioare de la vreo casă veche, aproape îngropat în bozii, și dincolo de maidan o școală. Fata se opri în fața casei olandeze, o privi întreagă, dîndu-și capul pe spate (fațada dreaptă și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Ș-un an întreg acasă să nu mă mai întorn... Să sune peste vârfuri duiosul glas de corn; Pierdută-n codru vecinic, în peșteri cu-adîncime, Singură în pădure, să nu mă știe nime, În părul despletit cu dulci flori de liliac. Să toarcă lângă mine Prichici - copil sărac Și dragu mamei. Unde *** de izvoară Să văd că la picioare-mi în rotogoluri zboară Și să gândesc atuncea la frate-meu, la el, Cu fața lui cea dulce, cu ochi mari - Floribel
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
acestea-s glume, Să vie zburătorul, eu m-oi uita la el Să aibă ochii mândri ș-un glas ca Floribel. Să-l despletesc, ce lung e așa, când îl desfac, Și peste tot mi-l împlu cu flori de liliac, Cu pieptene de aur și pe Prichici să-l țesel Să văd cum dinainte-mi se zvârcolește vesel... (ea se despletește ) Ciudat... de-o vreme-ncoace nimic nu mai îmi place, Mă supără tot lucrul și voi să-mi deie
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
aste vorbe îmi par niște povești - Mai știi, adevărate pot fi, să te gîndești! (începe a-și despleti părul) Și despletitul ăsta! (se uită la păr ) Ce lung e de-l desfac; Cumu-i să mi-l acopăr cu flori de liliac?... (s-așază pe scaun, unește mînile) Ciudat! De-o vreme-ncoace nimica nu-mi mai place, Mă supără tot lucrul și voi să-mi deie pace, Ci singură-n odaie să mă închid și leneș Să visez zi și noapte
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]