8,226 matches
-
zeci de ani, era Sașa, personajul contradictoriu al familiei. Fără a-i cere explicații, mi-a spus singur ce-i cu dânsul. Era același om pe care, în copilărie, îl urmam zilnic, ținându-i cartoanele pictate într-o cutie specială. Mirosea ca atunci, a ulei de pictură, și doar inflexiunea franceză a vorbelor îl diferenția de Sașa cel vechi. Ne-am așezat la o măsuță, în apropiere. Sigur că nu m-ai uitat...", mi-a răspuns. "Știu încă foarte multe despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
la orice", Costică. Părintele Vania era o namilă de om, slab, cu membrele lungi, cu o barbă lungă, tot timpul răvășită. Ceea ce mă făcea să-1 evit era duhoarea sa personală: gunoiul și chirpicii făceau parte din structura sa, de aceea mirosea atât de urât. Haina preoțească, foarte veche și jerpelită, era unica lui haină; purta ghete mari ca niște cizme direct pe piciorul gol, fără ciorapi, pentru economie. Misiunea mea, când ne duceam la dânsul noi fiind rude de mâna a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
și chiar de farmecul ei discret, cum spunea titlul unui film celebru?) la un procent nesemnificativ, imaginea unui om care vine din America, aruncă milioane în vânt și ajunge la Cotroceni nu poate constitui un blazon care inspiră încredere. Prea miroase a cazinou de Las Vegas. Să fii perceput ca „omul lui Bush la Cotroceni”, cum s-a și speculat deja ori ca un Agamiță mai sofisticat și trimis de la un centru mai acătării decât cel de unde fusese expediat venerabilul Dandanache
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
fioroși lei autohtoni și milionarul în răpciugoși dolari americani, credeți-mă, România se poate lipsi de „aportul” unor astfel de investitori. Când e vorba de oameni cu un asemenea comportament, există șansa nefericită ca măcar unii din banii lor să miroasă foarte urât. De ce era nevoie să se întoarcă în România acest tip de gigei, când țara îi avea pe alde Gigi Kent și Fane Căpățână, ca să numesc numai doi „șefi de promoție” ai Școlii naționale de dans și bune maniere
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
reîntoarse la zi, mai lesne decât dai înapoi limbile unui ceas. Să fim serioși. Ceva, poate chiar bunul simț, mă face să cred că Vătămatu’ a avut sub control mai toate mișcările Vătămătorului. A înțeles repede slăbiciunile amicului, i-a mirosit trădările. Obsedat de jocul de-a marea politică, Vătămatu’ s-a jucat de-a șoarecele și pisica cu Vătămătoru’. Atâta timp cât necazurile suferite de pisică nu se dovedeau fatale, șoaricele era lăsat să se creadă The Deep Throat. Cine și de ce
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
extraordinar, dar când Gangs of New York a fost ras cu sânge rece, și cu el un actor genial ca Daniel Day-Lewis, s-a văzut ce pot face oamenii de artă deveniți comisari politici. Cu câteva zile înainte de decernarea acelor Oscaruri, mirosind ceea ce se pregătește, regele interviurilor, Larry King, l-a invitat pe Scorsese la un talk-show. Ajungând la Daniel Day-Lewis, Larry King i-a spus lui Scorsese cam așa: „Dacă nici el nu va lua Oscarul, chiar nu văd cine și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
de la prima ochire, substituirea unui silogism adevărat cu unul fals. Prin anii ’70, un poet scria cam așa: „Toți oamenii au problema Veneției./ Numai venețienii nu au problema Veneției./ Deci, venețienii nu sunt oameni”. Cum poetul mai semnase și versul „Miroase a sarmale peste munții Carpați”, care lăsase muți de admirație câțiva dintre prietenii mei, falsul silogism despre venețieni i-a cucerit definitiv. Noroc cu Internetul, prin intermediul căruia azi ne putem verifica cunoștințele în domenii care nu ne sunt foarte apropiate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
prin lume. Și dacă lumea nu îi bagă în seamă, fac ei tot ceea ce pot spre a băga spaima în lume. Deseori reușesc. Lege înseamnă doar legea lor. Restul este fărădelege. Forma lor preferată de dialog este dictatul. Analizele lor miros apăsat a Procuratură. Ideile lor au iz de sentințe capitale. Murdăriile lor invocă asentimentul eternității. În funcție de cum bate vântul, își atacă victimele separat sau la grămadă. Mânați de culoarea ideologiilor care îi orbesc, își sortează armele de cu seara. Pleacă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
În America amintea de Chaplin, și el vizând distrugerea tabuurilor oficiale prin deriziune. Totuși, În comparație cu explozia de scatologie ubuescă și anarhie veselă a spectacolului românesc din Institut, la New York ceva Își pierduse viața. Gunoaiele masive ale străzii din East Village miroseau abundent și făceau competiție gunoiului de pe scenă, care părea banal și anost. E ciudat cum În teatru imaginile pot să moară chiar În timp ce le folosim. La fel și cuvintele. Ce părea viu În cuvântul „căcaaaat“, În atmosfera cenzurii din România
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
un detaliu sau altul din spectacol, de fiecare dată cu acuratețe și având În remarcile ei totală dreptate. Ninon vedea prin somn, avea un extrasimț. Această mare doamnă a teatrului era faimoasă și pentru instinctul cu care selecționa calitatea. O mirosea de la distanță. De aceea, În timpul vieții ei, festivalurile au beneficiat din plin de impulsul și energia pe care le-a insuflat Ninon. Tot la Spoleto Începusem să fac cunoștință cu vedete ale avangardei din dans, muzică și artele vizuale. Compozitorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
adoratorii de showbiz, nici numere de dans, costume sau efecte de lumini care să-ți taie respirația, nimic din dicționarul obișnuit al mașinăriei de produs musical. Și nici vedete. În filmul francez era marea Catherine Deneuve, dar aici?! Papp a mirosit iute situația și a decis că Umbrelele din Cherbourg nu se vor prinde În undița Broadwayului. Dar, cum spectacolele de la Public s-au jucat cu casa Închisă până la ultima reprezentație, Papp a hotărât să mențină pe afiș proiectul și astfel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
carte? Și ce explicații aveți - dacă aveți vreuna - pentru gestul pe care-l fac unii oameni, acela de-a duce cartea la nas, ca pe punga cu cafea de odinioară. Au bibliofilii fetișisme olfactive, ce credeți? A.R. A ce miroase o carte? A carte. Eu am, într adevăr, un raport senzorial cu cărțile, dar mai mult tactil și vizual, nu olfactiv. Duc cartea la ochi, nu la nas. Dar îmi plăcea pe vremuri mirosul de cerneală tipografică, pe timpul când cartea
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
am, într adevăr, un raport senzorial cu cărțile, dar mai mult tactil și vizual, nu olfactiv. Duc cartea la ochi, nu la nas. Dar îmi plăcea pe vremuri mirosul de cerneală tipografică, pe timpul când cartea se culegea în tipografie. Acum miroase a computer, care e total inodor. R.P. Vă invit să mai rămânem un strop în lumea cărților. Un personaj al lui Alessandro Baricco spune, în romanul O poveste, că a scrie este o formă sofisticată de tăcere. (Asta fiindcă tot
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
marii creatori, care erau abonați la unul, două sau mai multe vicii? Și care țigară era mai bună: cea furată, cea dosită, cea primită de la altul, cea făcută poștă, cum se spune? A.R. Prin urmare, m-ați întrebat cum miroase o carte, iar acum mă întrebați ce gust are o țigară. Mă aștept să mă întrebați și ce sunet are o floare sau cum e la pipăit speranța. Dimineața, țigara avea gustul cafelei negre, fără de care nu mă puteam regăsi
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
bună: plăteau corespunzător. Existau trei tarife, în funcție de calitatea traducerii și de greutatea textului. Tarifele variau între șase sute de lei pe coală și nouă sute de lei pe coală. Dife rențierea era bine-venită și stimulativă, într-un fel. Lauda de sine azi miroase bine, și eu primeam întotdeauna nouă sute de lei. R.P. Erau bani buni, pe-atunci. A.R. Erau bani foarte buni și multe dintre călătoriile în străinătate le-am făcut cu banii încasați pe traduceri. Ceea ce nu se mai întâmplă în
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
mari și sufletele ca șși cum s-ar aflaț în niște trupuri de foc. 67. Al doilea punct. Să aud cu urechile plânsete, vaiete, strigăte, hule împotriva lui Cristos, Domnul nostru, și împotriva tuturor sfinților Săi. 68. Al treilea, să miros cu mirosul fum, pucioasă, murdărie și putreziciune. 69. Al patrulea, să gust cu gustul lucruri amare, ca lacrimi, tristețe și viermele conștiinței. 70. Al cincilea, să pipăi cu pipăitul felul cum focurile ating și ard sufletele. 71. Dialog. Purtând un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
în amănunt situația Lor și trăgând vreun folos din aceasta. 123. Al doilea punct. Să aud cu auzul ceea ce vorbesc sau ar putea vorbi; și, reflectând în mine însumi, să trag vreun folos din aceasta. 124. Al treilea punct. Să miros și să gust cu mirosul și cu gustul nesfârșita gingășie și dulceață a Dumnezeirii, șanumeț în funcție de Persoana pe care o contemplu, a sufletului și a virtuților Sale și a tot ce este al Său, reflectând în mine însumi și trăgând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
posibilitatea unei înțelegeri cu personalitățile conducătoare germane, eroare fatală care avea să fie ispășită câteva luni mai târziu, într-un fel atât de tragic. În acea perioadă nu puteam conta deloc pe bunăvoința celui mai înalt funcționar din imperiu, care mirosea de fiecare dată în mine un rival; între timp, și eu trebuie să recunosc acest lucru și să-i dau dreptate, el mi-a dat consimțământul pentru semnarea și publicarea tratatului, în cursul ultimei întrevederi (asupra căreia voi reveni) pe
by KARL MAX, Prinţ LICHNOWSKYKARL MAX [Corola-publishinghouse/Memoirs/1009_a_2517]
-
SHRI MATAJI mi-a arătat ce și cum să devin și încotro să mă îndrept.... JAI SHRI MATAJI! India, drumul spre propria ființă Pe urmele lui Eliade, descoperind India Secretă, românul Florin Meșca a trăit experiența unică a unui Crăciun mirosind a santal și mosc, hrănindu-se din miracolul inocenței lui Shri Ganesha și al spiritului lui Mahatma Gandhi. Românul Florin Meșca a făcut în India, o călătorie stranie, parcurgând distanțe geografice mari pentru a ajunge acolo unde rănile se vindecă
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
și de mosc, India inocenței lui SHRI GANESHA, a poemelor lui Rabindranath Tagore și a spiritului lui Mahatma Gandhi, India Mamei noastre, India învăluită în lumina nu a unui soare oarecare, ci a ocrotitorului și veselului SHRI SURYA. Eram acolo: miroseam India, respiram India, călcam prin India... Doamne, mi-ai dat vise mai mari decât puterea aspirațiilor mele și mi-ai arătat că se poate! Deci, într-adevăr, pentru Tine totul se poate! Doamne, de ce oare mă uimesc astfel de evenimente
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
Flori mi-a sugerat să încerc cu ghee - n-avea ce să-mi facă rău! Am luat flaconul și am stors în palmă: nimic! Am apăsat și mai tare: tot nimic! Abia atunci mi-am dat seama că eu doar miroseam flaconul când îl duceam la nas, tubul meu fiind în continuare intact, neavând orificiul de curgere făcut. În felul acesta am descoperit eu ghee-ul... veșnic! Odată orificiul de curgere executat, a reapărut gustul specific și complet de ghee! Dar am
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
roșu al Indiei. Și, bineînțeles, m-am ocupat de purificarea spiritului, dar mi-am eliberat și toate simțurile flămânde și, cu ele perfect treze, aidoma unui leu asupra prăzii, m-am avântat în marea indiană de oameni văzând, auzind, pipăind, mirosind și... gustând. Nu vreau să vă șochez, dar pot să compar senzația trăită cu amrut-ul. Amrut-ul este destinat zeilor și, prin urmare, interzis muritorilor, iar eu atunci eram un ales ajuns în Sfânta Indie doar prin grația Nemuritorului. Existam într-
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
local agravant, "soldații" trimiși la Ambasada României de la Santiago sunt "militari de elită". Mergând cu logica și argumentația de mai sus, îmi explicam și trimiterea mea ca șef de misiune: predecesorul meu în funcție, secretar II și "ofițer acoperit", fusese "mirosit" de autorități, se băgase în acțiuni neconforme cu statutul Corpului diplomatic și a trebuit să fie retras rapid de la post pentru a nu compromite și mai mult relațiile cu "țara de reședință". (graba a fost atât de mare încât, așa cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
în acea perioadă... uneori escaladam în grupuri mici de prieteni, zidurile sălilor de cinematograf, pentru a vedea fără bani, filme sau diferite spectacole. Într-o vreme, prin anii 1950, împreună cu Sirețchi (Șir), m-am apucat de hipnotism, pana ne-au mirosit niște tovarăși. Era s-o pățim rău pentru aceste experiențe, neconforme cu ideologia vremii, dar am scăpat numai cu o muștruluiala. Am petrecut împreună cu Șir, cateva vacante de iarnă în internat, în camere înghețate și cu mâncare pe apucate. El
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93314]
-
mele, să stau la o pen siune modestă pe malul unui lac, să am cu mine două cărți și ceva dulciuri. Îmi amintesc că pe la 16 ani ieșeam vara în grădină, stă team la umbra unui păr și priveam norii. Mirosea a fructe, a soare și a iarbă. Citeam Bacovia și Somerset Maugham. În cei 22 de ani de când muncesc am avut ocazia doar de vreo patru ori să mă odihnesc câteva zile. În concedii văruiam sau spălam covoare, prășeam în
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]