4,744 matches
-
izuri cu brizbrizuri, gustul caută bezmetic pipere aprig asmuțite-n cerurile gurii înstelate, umectate divin de salive licăritoare... când vedem, auzim, prindem în tact, olfacții și papile celălalt „masiv“ al operei sale, Les Contes drolatiques. Ca de obicei, Balzac își schițează cu compasul larg crăcănat pe planșe iluzorii planuri vaste, rotunde... optimist-demențiale, neducându-le până la capăt, fie din cauza timpului prea scurt pe care-l trăiește precipitat, febril, zbătut la gălbenuș și-albuș... și-n final pocnit în moalele sufletului de planturoasa
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
lipsea cumplit munca de la ziar. Fiind omul care era, n-ar fi recunoscut-o nici mort. — Trebuia să mă suni. Arătă înspre cina lui. — Am fi putut să ieșim la un restaurant indian. — Draga mea, miercurea e seara mea preferată. Schiță zâmbetul lui molipsitor, care trebuie să-i fi cucerit inima mamei ei cu atâția ani în urmă. Conform albumului de familie, Phyllis chiar fusese tânără și drăguță cândva, având prospețimea unei fete de la țară. Dulce ca smântâna în comparație cu iaurtul înăcrit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
toți la adresa mea este „dedicat“, îi spuse cu seriozitate, și e adevărat, așa și sunt. Secția asta este centrul vieții mele. Eu am fondat-o și eu o fac să meargă înainte. Dezavantajul e că nu prea am nimic altceva. Schiță zâmbetul lui modest, plăcut, fără ascunzișuri. — De fapt, sunt un tip destul de plicticos. Dar Fran nu credea deloc că e plicticos. Energia cu care se dedica lucrurilor în care credea îi amintea de cineva: de tatăl ei. Dovedea același devotament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să recunosc că-mi plac femeile care pot ține pasul cu băieții. Cu toată hotărârea de care se simți în stare, Fran se ridică în capul oaselor. — Noi, răspunse Stevie în locul ei, e ziua lui Sean, aici de față. Sean schiță un zâmbet nesigur. — De fapt, tocmai voiam să plecăm la Mamma Cucina să mâncăm ceva. De ce nu vii și tu? Stevie ridică din sprânceană. — Și prietena ta, bineînțeles. Sună minunat. În celălalt capăt al barului, Miriam arăta de parcă ăsta era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
perna Marilyn Monroe pe cap, Jack reflectă. Necazul era că n-avea nici cea mai vagă idee. — Ce părere ai de formatul ăsta, Stevie? Fran se simțea destul de mândră de pagina de titlu plină de culoare pe care tocmai o schițase pentru Fair Exchange. — Ai lua-o de pe raft și ai pune-o în plasa de cumpărături? — Eu aș lua și orarul trenurilor spre Aberdeen dacă ar fi pe gratis. Stevie își concentră atenția asupra paginii. — Ei bine! Ce părere ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să-și fi putut retrage cuvintele. Dar nu putea. Amintirea umilinței lui Ralph era încă vie în mintea lui. Plecă la fel de brusc cum venise. Fran îl privi în tăcere, simțindu-se sfâșiată de sentimentul de vinovăție. Tabloul pe care îl schițase el era unul brutal, dar în adâncurile conștiinței ei Fran știa că era, probabil, adevărat. Simți că Stevie se strecurase în spatele ei. — Jack se aprinde repede. Nu e capabil niciodată să vadă o problemă și dintr-un alt unghi. — Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
căprui închis, un aer înșelător de seninătate. Dar ceea ce-i înnebunea pe bărbați, inclusiv pe el, era sclipirea a ceva deloc virginal în adâncuri, a unui foc tainic. N-arăți prea bronzată. Dumnezeu știe de ce spusese așa o platitudine. Carrie schiță un zâmbet, amuzată de aerul lui stânjenit. — Acolo e iarnă acum. De aceea am simțit nevoia să mă întorc. Jack gândi, fără s-o spună, că trecuseră șapte ierni din ziua în care plecase. Chiar și acum îi era aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
de haina lui de tweed, și aveau să fie învăluiți amândoi în lumina unui adevăr ieșit în sfârșit la iveală. Când recepționera îi spuse că Jack nu era la redacție, se gândi că trebuia să fie o greșeală. Deja își schițase întreg scenariul în minte. Fără să-și ia ochii de la ținuta ei neconvențională, recepționera acceptă să sune la birou lui. — Trimit pe cineva acum, o liniști ea. Fran așteptă, spunându-și că era un obstacol minor. Jack avea să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
trebuia să înaintezi ca o vulpe. Ceea ce a urmat n-a fost de aceea decât un șir de gafe. Am ajuns la azil tocmai când, pe coridorul de la intrare, Moașa o bruftuluia pe Laura, care o asculta tăcută, fără să schițeze nici un gest de împotrivire. Mi s-a urcat un val de sânge la creieri și am înfruntat-o pe Moașa ca pe o servitoare, făcînd-o de două parale sub privirile îngrozite ale Laurei. Moașa s-a înroșit violent, rămânând cum
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
aruncat în mlaștină. Dinu a început să țipe. Făcea semne disperate, ruga, implora, plângea să fie scos, se zbătea, dar zbătîndu-se nu făcea decât să se afunde și mai rău în vreme ce pescarii stăteau la fel de tăcuți, în același loc, fără să schițeze nici un gest. În cele din urmă noroiul l-a înghițit. Atunci pescarii s-au întors la cafenea și au continuat să-și bea cafeaua răcită. " Și-a făcut-o cu mâna lui", mai zise Marta și tăcu. Îmi relatase totul
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
ca urmare a torșionărilor din timpul somnului’’după cum suna concluzia medicului legist. *** Ca autor al acestei cărți fac mențiunea că atunci când sau petrecut acest caz, eram la penșie,însă el mi-a fost adus la cunoștință și chiar mi-a schițat articolul un bun prieten colonel în rezervă Vasâlca Vasile, moldovean de-al nostru. Tot de la el am inclus în carte și articolul ,,Un Icar șilit să zboare fără aripi’’ , ambele articole fiind relatate și detaliate de el. Fiind convins că
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
dimineață am scăpat, nici acasă n-am apucat să ajung. Dar aici, ce cauți mă ? am încercat eu să înăspresc tonul Păi, ce să caut? În drum spre “vila” personală, am trecut pe la Teatru și văzând, din întâmplare, că lumea, schiță un gest spre noi, merge la distracție, am socotit că este patriotic ca cineva să mai și muncească, și făcu iarăși gestul, dar, de data aceasta, spre cele două genți. Dar să ști și că am fost modest, niște haine
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
pe la bufetul din comună, rezemat în armă ca în bâta de la stână. Într-o zi, doi tineri dorind să vadă cum reac ionează, i-aț luat arma care era rezemată de perete i a plecat, dar în urmă, subofițerul nu a schițat nici un gest dimpotrivă a râs în hohote, zicând, lasă că mi-o aduce și înapoi, fără să se sinchisească, că arma era încărcată și întradevăr, cei doi tineri i-a adus armaș înapoi, însă, până la urmă, a trebuit să se
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
special de configurație psihică, apt de a caracteriza ceea ce am putea numi, cum grano salis, "imaginarul nipon". Fără a întreprinde o analiză detaliată care ar necesita apelul la teoriile moderne ale imaginarului, voi încerca, în rândurile de mai jos, să schițez profilul câtorva figuri arhetipale principale, prezente în acest tip de imaginar. Astfel, prima dintre efigiile care se impun este constituită de arhetipul persona. Deja teatrul no vehiculează masca și accesoriile ei ca pe un tampon între lumea interioară și cea
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Sandi, mamă, unde ai dispărut? Vino! Te rog! Uite, nici pe tine nu sunt supărat. Hai să-i oferim oaspetelui nostru un pahar cu vin, o cafea și-om mai vedea noi, după aceea, cum mai petrecem.” Cei doi au schițat dorința de a se împotrivi, dar Stelică era ca de piatră. S-a mâncat bine, s-a băut pe cinste, au fumat țigări fine, au ascultat muzică - Bach, Händel, Gershwin, apoi iar Bach, Ceaikovski, Glinka - iar când cheful începuse să
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
luați în seamă, vor să stea doar în față, vor numai drepturi; pe când alții, cu zeci și zeci de ani vechime, stau, așteaptă și... Toată lumea e convinsă că ceea ce se spune la adresa cutăruia nu-s decât baliverne, nimeni, însă, nu schițează măcar un gest; în fond, e mult mai comod să corectezi extemporale, teze sau orice altceva, să citești o carte sau “Sportul”, să dezlegi rebus, ori, pur și simplu, să nu faci nimic, să-ți lași mintea să alerge cine știe unde
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
au încins și mai tare atunci când tovarășa Apostol a propus sancționarea de către Adunarea Oamenilor Muncii și pe linie de partid, a profesorului Alexandrescu. Chestia aceasta ar fi putut părea foarte simplă sau de-a dreptul imposibilă, căci întreaga adunare a schițat o timidă împotrivire, pe care, cu măiestria-i caracteristică, EA a știut s-o anihilieze pe loc, dar treaba s-a complicat tare mult atunci când tovarășa Elena Gorjanu a declarat sus și tare că este împotriva sancțiunii, și că dânsa
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
grație numelui: o cheamă Epaminonda. Această domnișoară-războinic sau acest războinic-domnișoară nu prea știe să râdă. Am fost împreună la un film, o comedie cu Luis de Funès, toată sala se tăvălea pe jos, nu altceva, însă Epaminonda abia dacă a schițat câteva zâmbete acre. Profesorul ar spune, poate, că e dotată cu o inteligență deosebită, care nu-i permite să se amestece cu vulgul. Cred că așa-i, pentru că, dacă-mi dau mai bine seama, filmul nu conținea, de la un cap
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
fiorul - inexprimabil în cuvinte - generat de contactul cu Creatorul. Mai târziu când am părăsit satul și am mers la liceu, slujba duminicală a început să-mi lipsească. Ar fi fost o soluție mersul la biserica aflată în apropierea școlii; am schițat doar o încercare de a face lucrul acesta. Unul din colegii de clasă, secretarul UTM, mi-a pătruns, se pare, gândul și a ținut să-mi spună, cât de colegial și de prietenește s-a priceput el, că mă prețuiește
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
satului natal stau și ele sub semnul ,,dezordinii”, cauza fiind fluxul memoriei, rămasă în starea ei de ,,dezorganizare” provocată de insomnie. În sfârșit, cel de al treilea plan narativ, cel mai divers, mai curând un fel de amestec de planuri, schițează o lume cu personaje tipice sau atipice, în strânsă legătură cu lumea trăind sub apăsarea autorității dictatoriale acționând dur și haotic, nediferențiat, pentru că indivizii care impun regulile trăiesc și ei sub aceeași apăsare crudă a mimetismului, ei trebuie să repete
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
karaoke cu o prietenă. Plictiseală, cântece anoste, scaune goale în jur, o bere ca să treacă timpul mai repede, nu două, fiindcă mâine e zi de lucru. Spre finalul serii, apar doi tipi, hotărâți să se așeze la masa noastră. Nu schițează vreun gest să întrebe dacă se poate, pur și simplu ne trezim că nu mai suntem singure, dar nici companie nu se cheamă că e, oamenii discută în legea lor. Nu sunt convinsă, dar Lilyana confirmă plictisită că sunt italieni
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
Hai să luăm un taxi cu toții. Eu aș vrea să spun ceva. Aș vrea să o avertizez pe Alexandra să nu îi ia și pe ăștia acasă la noi. Ce să caute ei la noi? Dar nu mă mișc, nu schițez nici un gest, nu scot nici un sunet. Vor să plece și eu nu mă mișc. Îi aud, îi înțeleg, dar nu mă mișc. Ceva s-a blocat în mintea mea. În creierul meu e un scurtcircuit pe undeva. Știu sigur că
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
pe băț, și privea în jur. Am întins mâna spre el, dar s-a ferit. S-a uitat la mine și s-a scuturat. Ochii negri mă priveau fix, fără să clipească. Continuu, de parcă voia să mă hipnotizeze. Eu nu schițam nici un gest. Un tânăr frumos, de vreo douăzeci de ani, mi-a spus că pa pagalul așteaptă să îi dau ceva de mâncare. Nu aveam nimic. M-am uitat la el, dar n-am răspuns. El mi-a zâmbit. Papa
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
de împărțit, dacă am greșit undeva mai înainte sau numai atunci. Mă amețește gândul că trebuia să fac ceva și m-am lăsat prostită, i-am lăsat să-și bată joc de mine și să facă ce vor. Măcar să fi schițat și eu un gest de împotrivire, nu să stau ca moaca și să ascult. De aia te-am chemat, cu tine pot vorbi pe șleau. Poți să-mi spui ce s-a petrecut? Ai o memorie nemaipomenită pe lângă a mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
energie la mers, în semicercuri, râzând, ne ținem sudați, mergând tare peste continente, asta mai trebuia, să te bați cu portarul... trebuie să plec, spun cu vocea de cârpe îngrămădite muiate din alcool în tutun și invers, pierd Săgeata, nu schițează nimic, nici zâmbet, se face că doarme, poate chiar doarme... și ușa cu multe fotografii lipite adolescentin de Iulia, ce dracu’ caut eu aici, un întreg arbore genealogic al relației lor, enervant de înduioșător, așa eram și eu atunci, îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]