38,095 matches
-
Arslan decât să-mi datorez salvarea locuitorilor. Ofițerii s-au declarat cu toții de aceeași părere, au făgăduit să reprime orice zel popular, și-au reînnoit jurământul de credință, au făgăduit să lupte ca niște fiare rănite. Nu sunt vorbe goale. Trupele din Transoxiana nu sunt mai puțin valoroase decât acelea ale selgiucizilor. Alp Arslan n-are decât avantajul numărului și pe acela al vârstei. Nu a sa, se Înțelege, ci a dinastiei. El aparține celei de-a doua generații, Însuflețite Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Djahane Îl leagă de realitățile dramei Înconjurătoare, ea Îi relatează, În fiecare seară, veștile de pe front, zvonurile de la palat, pe care Khzzan le ascultă fără prea multă tragere de inimă. Pe teren, Înaintarea lui Alp Arslan este lentă. Încetineala unei trupe prea numeroase, disciplina aproximativă, bolile, mlaștinile. Și rezistența, uneori Înverșunată. Un bărbat, Îndeosebi, Îi face viața grea sultanului, este comandantul unei fortărețe aflate nu departe de fluviu. Armata ar putea s-o ocolească, să-și urmeze drumul, dar ariergarda ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
avea să-i mai supraviețuiască doar puțină vreme. Alp Arslan muri, Într-adevăr, la capătul a patru nopți de agonie. De agonie lentă și de amară meditație. Cuvintele sale au fost relatate de cronicarii vremii: „Ieri, Îmi treceam În revistă trupele de la Înălțimea unui promontoriu, am simțit pământul cutremurându-se sub pașii lor și mi-am spus: «Eu sunt stăpânul lumii! Cine s-ar putea măsura cu mine?». Pentru trufia mea, pentru Înfumurarea mea, Dumnezeu mi-a trimis cea mai jalnică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
aur tocmai fuseseră Împărțiți soldaților din garda armeană a vizirului Îl scoate din minți. Informația, nimeni nu se Îndoiește, a sosit prin mijlocirea lui Hasan și a rețelei acestuia. Nizam explică răbdător că, pentru a preveni orice tentativă de nesupunere, trupele trebuie hrănite, ba chiar Îndopate, că, pentru a veni de hac celei mai mărunte răzvrătiri, s-ar putea ajunge la cheltuieli de zece ori mai mari. Dar, aruncând pumni Întregi de aur, i-o Întoarce Malik Șah, se va ajunge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
va instala În divan. Întreaga cancelarie va fi la ordinele sale. Nimeni nu va intra fără Îngăduința lui. Și peste patruzeci de zile voi hotărî. XIV Imediat, Întregul imperiu e cuprins de agitație, administrația e paralizată, se raportează mișcări de trupe, se vorbește de un război civil. Nizam, se spune, a Împărțit arme În unele cartiere din Isfahan. În bazar, marfa a fost pusă la adăpost. Porțile principalelor piețe, mai ales cele ale giuvaergiilor, sunt Închise de la Începutul după-amiezei. În vecinătatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
subversiunea ismailită. Și, În această privință, are nevoie de o victorie clară și răsunătoare. De ani de zile, iscoadele sale se jură, În fiecare zi, că Hasan a fost localizat, că arestarea lui e iminentă, dar răzvrătitul rămâne de neprins, trupele acestuia dispar la cel dintâi contact. Nizam caută, deci, un prilej de a-l Înfrunta față-n față, armată contra armată. Samarkandul e un teren nesperat. În primăvara anului 1089, o armată de două sute de mii de oameni se află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
străji de turn le-a permis asediatorilor să năvălească În cetate. Ocupă poziții la apus, În vecinătatea Porții Mănăstirii. Apărătorii, la rândul lor, se repliază spre piețele din sud, În jurul Porții Kish. O parte din populație a hotărât să sprijine trupele sultanului, le hrănește, le Încurajează, o altă parte a Îmbrățișat cauza lui Ahmed Han, fiecare după credința lui. Luptele durează vreme de două săptămâni, dar deznodământul lor nu lasă nici o clipă loc Îndoielii. Hanul, care se refugiase În casa unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
relațiile cu curtea. Dacă Malik Șah nu regretă faptul de a fi cucerit atât de ușor cele mai cunoscute cetăți din Transoxiana, el suferă În amorul său propriu pentru că s-a lăsat folosit. Merge până la a refuza să organizeze pentru trupă tradiționalul ospăț al victoriei. „Asta e cărpănoșenie!”, murmură cu răutate Nizam la urechea cui vrea să-l asculte. Cât despre Hasan Sabbah, el trage din Înfrângerea sa o prețioasă Învățătură. În loc să caute să-i convertească pe prinți, Își va făuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
În mâinile ei goale. Ascunsă În spatele draperiilor, ea muta armatele de la un capăt la celălalt al Asiei, numea regi și viziri, guvernatori și cadii, dicta scrisori califului și expedia emisari către stăpânul Alamutului. Emirilor, care bodogăneau auzind-o dând porunci trupelor, ea le răspundea: „La noi, bărbații sunt cei care duc războiul, dar femeile sunt cele care le spun Împotriva cui să lupte”. În haremul sultanului, e poreclită „Chinezoaica”. S-a născut la Samarkand, dintr-o familie originară din Kashgar, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
se aflau departe de capitală. În realitate, Chinezoaica a câștigat timpul care-i era necesar pentru a-și instala fiul pe tron și a lua ea Însăși frâiele puterii. Cronicile din epocă nu se Înșeală asupra acestui aspect. Vorbind de trupele imperiale, ele spun, de acum Înainte, „armatele lui Terken Hatun”. Vorbind despre Isfahan, ele precizează că aceasta este capitala lui Hatun. În privința numelui sultanului-copil, el avea să fie aproape uitat, nu va fi amintit decât ca „fiu al Chinezoaicei”. Împotriva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Sunt văduvă, am În grijă un copil nevârsnic, care are nevoie de un tată să-i călăuzească pașii, să conducă imperiul În numele lui. Cine ar Îndeplini acest rol mai bine decât tine? Vino cât se poate de repede În fruntea trupelor tale, vei despresura Isfahanul, vei intra aici ca un biruitor, Îți voi fi soață, toată puterea se va afla În mâinile tale”. Argumentul ține, emirii vin În graba mare, din Azerbaidjan, ca și din Siria și, dacă nu reușesc să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
cea din urmă viclenie a lui Terken este, probabil, cea mai ingenioasă și mai Îndrăzneață: emirii din anturajul ei se prezintă, Într-o zi, În tabăra dușmană, anunțându-l pe Barkyaruk că au hotărât s-o părăsească pe sultană, că trupele lor sunt pregătite să se revolte și că, dacă el accepta să-i Însoțească și pătrundea, pe neașteptate, Împreună cu ei În cetate, emirii puteau să dea semnalul unei răzvrătiri: Terken și fiul ei aveau să fie uciși, iar el putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
bine, fie, vom rămâne Împreună, În casa noastră și, dacă soarta mea este să mor Împreună cu tine, am să mă Împac. Ea se ridică din nou În picioare. — Eu, eu nu mă resemnez! Mă aflu În palatul acesta, Înconjurată de trupe care-mi sunt credincioase, Într-un oraș care, de-acum Înainte, Îmi aparține, am să lupt până la capăt și, dacă mor, o voi face ca o sultană. — Și cum mor oare sultanele? Otrăvite, Înăbușite, sugrumate! Sau la naștere! Pompa nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mă țin deoparte. Toată lumea știe că și-a dorit o asemenea moarte. Aș fi putut să omor un ucigaș, s-ar fi ivit altul. Cine sunt eu ca să mă amestec Între stăpânul meu și soartă? — Și ce dorești? Noaptea trecută, trupele noastre s-au strecurat În Isfahan. Garnizoana ni s-a alăturat. Sultanul Barkyaruk a fost eliberat. De acum Înainte, cetatea Îi aparține. Khayyam s-a ridicat În picioare. — Djahane! Un strigăt și o Întrebare neliniștită. Vartan nu spune nimic. Expresia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
să se scurgă multe secole pentru a vedea renăscând, În apropiere, orașul Teheran. Cel de-al doilea val avea să cucerească Alamutul. El va fi mai puțin sângeros, dar mai extins. Cum să nu Înțelegi teroarea contemporanilor când știi că trupele mongole au putut atunci, la un interval de câteva luni, să devasteze Bagdadul, Damascul, orașul Cracovia din Polonia și provincia chineză Sichuan! Fortăreața Asasinilor hotărî atunci să se predea, le ținuse piept atâtor invadatori vreme de șaptezeci de ani! Prințul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
scuză fără ezitare, mă invită la masa lui, Îi evocă pe La Fayette, Benjamin Franklin, Tocqueville și Pierre L’Enfant, Înainte de a-mi explica pe larg ceea ce tocmai citisem În presă, și anume că acel război «n-avea să fie pentru trupele noastre decât o plimbare până la Berlin».” Tata ar fi vrut să-l contrazică. Chiar dacă nu știa nimic despre forța comparată a francezilor și prusacilor, participase de curând la Războiul de Secesiune, fusese rănit la asediul orașului Atlanta. „Puteam să depun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
fi gata chiar să te schilodești ca să fii sigur că vei fi jelit!” I-am povestit o veche legendă: când armatele lui Darius le-au Înfruntat pe acelea ale lui Alexandru cel Mare, sfetnicii grecului Îi atrăseseră acestuia atenția că trupele perșilor erau mult mai numeroase decât ale sale. Alexandru și-a Înălțat Încrezător umerii. „Oamenii mei, a spus el, luptă ca să Învingă, oamenii lui Darius luptă ca să moară!” Djamaledin păru să scotocească prin amintiri. Atunci i-am spus lui Mirza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Și, dintr-odată, sub pretextul că un secol apune, iar un altul răsare, pașnicul nostru oraș e asaltat de turbulențele lumii. Trebuie precizat faptul că Întâlnirea noastră avea loc În 1899, la puțină vreme după războiul hispano-american, care ne purtase trupele nu numai În Cuba și Porto Rico, ci până În Filipine. Nicicând mai Înainte Statele Unite nu-și exercitaseră autoritatea așa de departe de țărmurile lor. Victoria noastră asupra vetustului imperiu spaniol nu ne costase decât două mii patru sute de morți, dar la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
luptei Împotriva absolutismului. Cazacii au Înconjurat cartierele din centru. Anumite zvonuri, puse În circulație de autorități, anunțau că asupra protestatarilor avea să se abată o represiune fără precedent, că bazarul avea să fie deschis prin forța armelor, lăsat pe seama jafului trupei, o amenințare care-i Îngrozește de milenii pe negustori. Iată de ce, pe 19 iulie 1906, o delegație de comercianți și de marchitani care făceau schimb de mărfuri a mers la Însărcinatul cu afaceri britanic, Într-o chestiune urgentă: dacă persoanele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
acea miercuri de 23 iunie 1908, un contingent de o mie de cazaci, comandați de colonelul Liakov, se deplasă spre Baharistan, sediul Parlamentului, În inima Teheranului. Clădirea fu Încercuită, ieșirile controlate. Unii membri ai unui anjuman local, observând mișcările de trupe, au alergat la un coleg vecin, În casa căruia fusese recent instalat un telefon, ca să cheme câțiva deputați și pe unii clerici democrați, cum ar fi ayatolahul Behbahani și ayatolahul Tabatabai. Înainte de răsărit, aceștia s-au dus la fața locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
astfel semnalul unui inevitabil măcel, sau dacă era necesar să aștepte, apatic, ca preparativele loviturii de stat să se fi Încheiat. Căci tocmai asta mai Întârzia asaltul cazacilor. Liakov, Înconjurat de ofițeri ruși și persani, era ocupat să-și așeze trupele, ca și tunurile, al căror număr a fost de șase În acea zi, cel mai puternic fiind instalat În Piața Topkhane. În mai multe rânduri, colonelul trecu călare prin raza de ochire a apărătorilor, dar personalitățile prezente i-au Împiedicat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
șocul pierderilor pe care i le-am produs. Ne crede mai puternici decât suntem. N-are tunuri, nici nu știe câte avem noi. Trebuie să profităm de asta ca să ne extindem, fără zăbavă, teritoriul. Șahul nu va Întârzia să trimită trupe, ele vor ajunge la Tabriz În câteva săptămâni. Până atunci, trebuie să eliberăm orașul În Întregime. Începând din această noapte, vom ataca. Se aplecă, toate capetele se plecară odată cu al lui, pletoase sau pe jumătate chele. — Traversăm râul prin surprindere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
la câteva străzi de mine. Am luat-o fugă. În direcția fortăreței. Fazel Îmi confirmă numaidecât vestea de care mă temeam: primele forțe trimise de șah sosiseră În timpul nopții. Se așezaseră În cartierele deținute de conducătorii religioși. Le urmau alte trupe. Asediul Tabrizului tocmai Începuse. Cuvântarea rostită de către colonelul Liakov, guvernator militar al Teheranului, artizan al loviturii de stat, Înainte de plecare trupelor sale spre Tabriz, suna așa: „Bravi cazaci, Șahul se află În primejdie, locuitorii din Tabriz i-au contestat autoritatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
primele forțe trimise de șah sosiseră În timpul nopții. Se așezaseră În cartierele deținute de conducătorii religioși. Le urmau alte trupe. Asediul Tabrizului tocmai Începuse. Cuvântarea rostită de către colonelul Liakov, guvernator militar al Teheranului, artizan al loviturii de stat, Înainte de plecare trupelor sale spre Tabriz, suna așa: „Bravi cazaci, Șahul se află În primejdie, locuitorii din Tabriz i-au contestat autoritatea, i-au declarat război, vrând să-l silească să accepte Constituția. Or, Constituția urmărește să vă suprime privilegiile, să vă desființeze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mâine, va fi Încă și mai rară”. Pe 19, un nou mesaj: „Situația este disperată, se vorbește aici de o ultimă tentativă de a sparge Încercuirea”. Într-adevăr, În acea zi se ținea o Întrunire În fortăreață. Fazel anunță că trupele constituționaliste Înaintau dinspre Rasht spre Teheran, că puterea În funcție era pe cale să se prăbușească și că mai era puțin până când aveam să asistăm la căderea ei. Și la triumful propriei noastre cauze. Dar Howard luă cuvântul după el ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]