4,595 matches
-
spune că mortul înviase în mijlocul flăcărilor - apropiindu-se de geamul mic cu ochii holbați de groază. Uneori cădea ca să se ridice brusc, ca și cum ar fi vrut să ceară iertare. Apoi a început că danseze, semănând cu un curcan cu spatele explodat într-un evantai roșu. Când focul a devenit mai puternic, corpul s-a înnegrit de tot, devenind greu și căzând în foc ca o mică planetă consumată. Am început să râd ca o apucată. Mama a vrut să-mi dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
surâs enigmatic pe buze. Cei de față au fost atât de uimți, încât nimeni n-a scos o lacrimă. Judit a început să răsfoiască prin „opera lui Noah“. Cerneala strălucea puternic, ca și cum lumina ascunsă în ea ar fi vrut să explodeze în aer secretul conținutului celor scrise atât de îngrijit. JOC DE VARĂ Lumea e plină de indivizi ciudat de bogați, cu o viață secretă, interioară, care sunt o taină pentru familiile lor și pentru prieteni, chiar și pentru ei înșiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
atins chiar cu mâinile. Noi suntem plonjori excepționali, tata și cu mine, vom vedea și vom atinge tot ce Aldrovandi a văzut și atins, explică Benedetto mândru. - Aldrovandi? Ce mai e și asta? Un nume vechi pentru o nebunie nouă? explodă Edith cu ochii ei negri în flăcări. Benedetto n-a mai spus nimic și nici Beppo, care s-a așezat din nou pe sofaua albastră, gândindu-se la Gian Galezzo Visconti. El fusese îndeajuns de nebun ca să construiască domul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
că era prizonierul presiunii atmosferice ridicate a lui Judy. Acum creștea și presiunea organelor sale interne. Trosneala Pringsheim și votca își făceau simțite prezența. Cuprins de disperare la gândul că dacă nu se desprindea cât mai repede de păpușă, va exploda el însuși, Wilt o apucă pe Judy de cap, i-l înclină într-o parte și-și înfipse dinții în gâtul ei. Sau ar fi făcut-o - dacă kilogramele ei pe centimetru pătrat i-ar fi permis. în loc de asta, Wilt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
dacă și-ar petrece timpul așteptând ca poliția să dezgroape presupusul cadavru al unei femei îmbrăcate în ciment, să o tragă de gât, să-i smulgă hainele, s-o spânzure și în cele din urmă să-i tragă pompe până când explodează. Uite, asta numesc eu o experiență educațională veritabilă. Combină arheologia cu criminalistica, zoologia cu fizica, anatomia cu teoria economică, și în același timp menține permanent atenția trează a elevilor. Dacă trebuie să avem dublă atestare, atunci să facem în așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
proteică și interesant proporționată. Mă gândesc să-mi botez păpușa cu numele de Eva. — Dar cei de la poliție par să creadă în continuare că e moartă. — O femeie ca ea nu poate să moară niciodată, zise dr. Board. Poate să explodeze, dar amintirea ei va rămâne neștearsă. Părintele paroh St John Froude stătea la el în birou și împărtășea părerea doctorului Board. Amintirea unei doamne masive și, din câte se părea, goală, pe care apucase s-o vadă țâșnind de după salcia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
chiar specificase firma Sweetbreads sugera pe de o parte o formă de canibalism dement care se putea potrivi cumva cu ceea ce Wilt spunea că făcuse, dar - pe de altă parte - părea să ducă lucrurile mult prea departe. în mintea inspectorului explodă cuvântul „provocare”, mai ales că după episodul cu păpușa gonflabilă Flint devenise foarte conștient de publicitatea negativă. Citi cu atenție încă o dată declarația lui Wilt și nu se putu hotărî deloc în privința ei. Un lucru era însă absolut sigur. Wilt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
de împiedicat. Amănuntele despre ceea ce se întâmplase nu-i erau clare nici lui Gosseyn, deși el era singurul martor, și privise cu mare atenție. Mingea metalică, după cum observase el, se afla deja în mișcare atunci când arcul electric o ajunse. Mingea explodă la mai puțin de patru sau cinci picioare de mâna care o aruncase de pe acoperiș; iar distanța fusese, în mod evident, prea mică. Individul scoase un răcnet, căzu pe spate și nu se mai văzu. Era una dintre acele perioade
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]
-
ușii și începu să bată cu pumnii mici, sidefii, în cristalul gros. De spaimă, mă trântisem pe jos și mă zvârcoleam, dar nu o slăbeam din ochi. Când a apucat lacătul, am simțit că mi se sfâșie măruntaiele, că îmi explodează inima. Ea a rupt lacătul și, cu mâinile mânjite de sânge, a împins greaua ușă de cuarț. A rămas încremenită în prag, într-o atitudine pe care mi-e imposibil să v-o descriu, pentru că nu există cuvinte capabile s-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
ca veninul își fluturau ușor pânzele în interior. Apucă una dintre ele. Citi caligrafia sofisticată, aurie, de pe medalion: Soir de Paris. Se ridică în picioare și, ținînd-o în pumn ca pe o grenadă, o izbi brusc de podea. Parfumul gingaș explodă în sute de cioburi, lăsând o pată udă, cu stropi prelungiți în toate direcțiile. Mirosul senzual umplu camera. Rând pe rând, fiecare sticluță avu aceeași soartă. Le citea denumirile: Sensation, Fidji, Magie noire, iar apoi le trântea cu toată forța
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
abia percepuserăm micul trosnet, în schimb am văzut limpede cum coaja oului însemnat cu verde plesnește în zigzag. Am sărit și noi din camion și ne-am ascuns după tufele de trandafiri. De-acolo am auzit clar cum oul a explodat în țăndări. Atunci, din camion s-a înălțat silueta aurie a unei unicorne, cu ochi mari și frumoși, de femeie, și cu corn spiralat. A sărit grațioasă din camion și-a galopat scurt până în fundul curții. Săltând peste gardul putred
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
fiind sisteme duble sau chiar multiple, precum Pleiadele sau Hyadele, unele de câteva ori mai mari decât Soarele, ca Regulus, Sirius, Rigel, Arcturus, iar altele de magnitudine pozitivă mergând până la +14 și mai departe, sticleau și pâlpâiau, se concentrau și explodau primind instantaneu valurile ritmice emise de noul sintetizator. După patru miliarde de ani Soarele începu să se dilate, cuprinzând mai întîi orbita lui Mercur, iar apoi pe cea a lui Venus, revăr-sîndu-se ca aluatul până în apropiere de Pământ. Pământul însă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
masa organică a arhitectului, de formă sferică, de dimensiunile Soarelui și cu două brațe pletorice, îmbîcsite de filamente ca niște brațe de meduză. Marele sintetizator era acum și el un element intern al imensului corp. În momentul în care Soarele explodă, aruncând în spațiu, sub forma unei văpăi purpurii și violete, scânteind din milioane de franje, materie volatilă ca eterul, arhitectul își începu migrația lentă spre centrul galaxiei. Universul îmbătrînea, se scofâlcise ca o smochină. Materia lui se fărâmița ca putregaiul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
vorbind agitați și fluturând din mâini, undeva, jos, se porni un vuiet care creștea amenințător, de parcă în clădire ar fi năvălit un val uriaș care se îndrepta spre noi. Din cauza acestui val se cutremurară geamurile, pereții și podeaua. Apoi vuietul explodă în coridorul nostru prin ușile deschise de la clasele a șasea și a șaptea într-o bubuitură asurzitoare. Lecția se terminase. 9 Pentru a nu fi nevoiți să relatăm cele întâmplate claselor mai mici care umpluseră coridorul în timpul pauzei, am intrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
în jos, de la Piața Unirii la Piața Romană, dorind să iau pulsul "străzii". După Iran a venit Congresul al XIV-lea și realegerea lui Ceaușescu! Deci alături de Coreea de Nord, România se arăta lumii ca un bastion solid al comunismului! Și a explodat mămăliga! Pe 21 decembrie eram în Piața Palatului. Îl vedeam la Balcon, alături de "Cabinetul 2" și de alți "siniștri", dorindu-mi ca Balconul să se prăbușească. Am fost prins în învălmășeala care a urmat și m-am dăruit evenimentelor cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
ovații, spectatorii erau în picioare. Bis și bis! La bis, Mihai a încântat din nou sala cu prelucrarea pentru pian a lui Rahmaninov, a "Zborului cărăbușului" de Rimski-Korsakov, o bijuterie muzicală care impunea o mare virtuozitate pentru interpret. Sala parcă explodase. Ovații, aplauze, flori, flori, flori... În pauză, Mihai cu Beatrice au venit la noi, au fost conduși în loja oficială, Mihai îmbrățișat și felicitat de autorități și, cu permisiunea acestora, am fost și noi prezentați "Familia mea". Parcă eram niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
beți. Dacă nu, e mai bine să vă vedeți de drum, pentru că nici măcar n-ați avut bunul-simț să ne cereți ospitalitate și cred că e destul de târziu s-o mai faceți. — Dar dacă nu punem apă în radiator, motorul o să explodeze în mijlocul deșertului, protestă celălalt. — Asta este problema voastră, nu a noastră. Când v-ați hotărât să participați la o competiție atât de stupidă, ar fi trebuit să vă imaginați că putea să vi se întâmple așa ceva. Targui-ul făcu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
Și ce altceva ne-a mai rămas, în afară de mândrie? întrebă Gacel. Privește ce am. O jaima zdrențuită, câteva cămile înfometat, două duzini de capre, un puț otrăvit și o pușcă atât de veche, încât în orice clipă poate să-mi explodeze în față. Dacă mi-aș pierde mândria, aș sfârși aruncându-mă în puț... Beduinul se ridică încet în picioare și aruncă o privire împrejur. Gata cu atâta vorbărie, că nu folosește la nimic. Am să te ajut să descarci. Aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
îl lăsaseră liber cu condiția să se ducă să-i înștiințeze de cele întâmplate pe cei din conducerea competiției, interlocutorul său scoase un fluierat lung de admirație: — Să mă bată Dumnezeu! exclamă. Asta-i o adevărată bombă! — Care ne poate exploda în mână... — Nu, dacă umblăm cu grijă. Tu n-o să fii implicat, iar pe mine nu mă îngrijorează măsurile de represiune pe care-ar putea să le ia împotriva mea, fiindcă am hotărât deja că ăsta va fi ultimul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
păsau dacă erau „cercuri“ sau „clești“. De fiecare dată când unul dintre acei oameni avea să facă un pas, trebuia să-l facă pe propria-i răspundere, de fiecare dată când va avea impresia că creierul îi este gata să explodeze, nu va primi nici un ajutor, și de fiecare dată când i se va strânge stomacul de groază că va muri deshidratat, nu-i vor folosi la nimic cuvintele de consolare. Cei mai mulți dintre ei se născuseră în țări cu climă temperată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
spuse. Las afacerea în mâinile tale. — Dar eu n-am cerut să mi se facă această onoare - protestă sud-africanul. Și, de fapt, nu mă interesează câtuși de puțin să fiu negociator. — Ești cel mai pregătit. — Cine a spus asta? — Haide...! - explodă, ieșindu-și din fire, Julio Mendoza. Nu e momentul să discutăm prostii! Îți cerem sau, dacă preferi, „te implorăm“ să încerci să-i convingi pe acești „păduchioși mizerabili“, pe care credeam că-i vom distruge fără să ni se clintească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
te ajute. Așa că descurcă-te singur... Cei cinci sute de metri ce urmară au fost ca ultimii cinci sute de metri de pe vârful Everestului pentru un alpinist înghețat bocnă și fără oxigen. Le lipsea aerul și plămânii erau gata să explodeze. Armele rămaseră împrăștiate pe drum. La fel și curajul lor, moralul lor, capacitatea lor de rezistență și chiar dorința lor de a supraviețui. Creierul nu mai știa să trimită ordine concrete. Trupul nu se mai simțea în stare să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
în sus pe balustradă, se opreau și atunci începea cântarea. Cântarea monotonă era o numărătoare gâfâită de la unu la douăzeci. Doi dintre însoțitorii lui Jones, garda de corp și secretarul lui, erau cardiaci. Pentru a-și împiedica bietele inimi să explodeze, ei se opreau la fiecare câteva trepte și își cronometrau odihna numărând până la douăzeci. Garda personală a lui Jones era August Krapptauer, fost Vice-Bundesfuehrer al Bund-ului germano-american. Krapptauer avea șaizeci și trei de ani, stătuse închis unsprezece ani la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Era drapată cu mătase neagră. Eu în schimb fusesem dezbrăcat de toate hainele, în afară de rufăria de corp oliv-maronie, acoperit cu o cuvertură de pat care imita blana de leopard. Am gemut și m-am ridicat în capul oaselor, simțind rachete explodându-mi în țeastă. Am coborât privirea spre blana de leopard și am bălmăjit ceva. — Ce-ai spus, iubitule? mă întrebă Resi. Stătea chiar lângă canapea, deși eu nu o văzusem până n-a vorbit. — Să nu-mi spui - am zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
răul a fost spre un bine. Am ridicat din umeri. Dacă aș fi împușcat pe cineva? Mă îndoiesc. Dacă aș fi organizat un complot cu bombe? Asta mai degrabă; numai că la vremea mea am auzit o mulțime de bombe explodând și niciodată nu m-au impresionat cine știe ce ca mod de a rezolva treburile. Un singur lucru pot garanta: niciodată n-aș mai fi scris vreo piesă. Talentul acela, așa cum a fost s-a dus. Singura șansă de-a face ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]