8,653 matches
-
acum, ca să spună asta, începea să răsufle greu; suferea. Vrei ca lumea să reverse dragoste asupra ta, te scalzi în ea și o înghiți. Ești hulpav. Și când aleargă altă femeie după tine, te duci cu ea. Ești așa de fericit când cineva te imploră să îi cedezi. Nu poți rezista lingușelii! Poate că așa era. Dar lucrul la care nu reușeam să rezist în acel moment era această privire chiorâșă, când se albea și se înfierbânta atât de tare la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Sylvester!“ M-a privit atent, de parcă mi-aș fi permis o mare necuviință; totuși, era curios. Eram plin de o bucurie drăcească, iar capul îmi vuia. Mă înroșisem rău la față de atâta râs și emoție, pentru că mă simțeam nespus de fericit să-l văd. Măi, Sylvester, nătărăule, nu mai știi cine sunt? Augie March. Vrei să spui că stai acolo și nu mă recunoști? Doar nu m-am schimbat chiar așa de tare, nu? Augie? a întrebat el și buzele acelea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
bucățele de folie de aluminiu îngropate în praf, în speranța că a dat norocul peste mine. Îmi doream de asemenea să dea colțul cineva și să îmi lase mie totul. Asta era rău, căci cine ar fi putut să mă fericească așa murind, pe care să nu-l iubesc și care să nu vreau să trăiască cât mai mult? Și la ce mi-ar fi servit să găsesc monede, chiar și de câte un sfert de dolar, în momentele finale, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
universului. În clasă, sau afară, în tămbălăul din curtea școlii, în mirosul de pipi care venea de pe hol, în sunetele tremurate ale pianului ce se auzea din sala de muzică, printre busturi, hărți și raze de praf de cretă, eram fericit. Mă simțeam acasă. Îmi doream să le dăruiesc copiilor ce aveam eu mai bun și să le spun tot ce știam eu. La aceeași școală preda latină și algebră fostul meu vecin, Kayo Obermark. Lățos, îngălat și gras, zăcea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
vreau să îți dau gânduri negre, când mai ai puțin și urmează să te căsătorești. Oh, nu, domnule, nu aveți cum. O iubesc prea mult pe Stella ca să mă gândesc la lucruri neplăcute. Ei, nu pot spune că sunt la fel de fericit cum ești tu, dar și eu simțeam la fel când m-am căsătorit. Poate că starea asta venea și de la muzica sentimentală pe care o cântam, că asta era meseria mea pe vremea aia. Pentru filmele de aventuri pe mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
a trezit neamțul ăsta în atâtea dimineți inspirat, cu bucurie în suflet? Ce să îți dorești mai mult? Nu putea să fie și fericit și sigur că are dreptate pentru eternitate. Trebuie să îți asumi și șansa că a fi fericit înseamnă a avea dreptate. Aici îi dădeam dreptate; am dat din cap, încuviințând cu inteligență. Acum aveam o părere mai bună despre el. Avea până la urmă ceva, omul ăsta. Avea o anume noblețe a sufletului și era un om bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
un cântec despre Pământ. (se cântă „Nu omorâți acest Pământ”) Și acum, toată lumea pardon, plante și oameni, atenție la mine! (începe cântecul, cântă toți, Gigel dirijează) Soarele: (care în acest timp strălucește și mai puternic. Voce) Oamenii să fiți fericiți atâta timp cât veți avea grijă de Pământ, am să vă ocrotesc în veci cu lumina și căldura mea. Am să vă las viața, acest miracol cum îi spuneți voi, pe care am dat-o doar Pământului. La revedere, oameni
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
persoane pe care le-am cunoscut în viața mea, a continuat ea. A citit tot ce a fost tipărit vreodată. Zău așa, dacă eu aș fi citit măcar a zecea parte numai din ce a uitat femeia asta, aș fi fericită. Vreau să spun că a predat, a lucrat la un ziar, își creează singură rochiile, își conduce singură-singurică întreaga gospodărie. Și mâncarea gătită de ea e colosală. Zău așa! Cred sincer că-i cea maiă — A fost de acord cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
unui copil nu numai întârziat, dar căruia îi mai și curge nasul întruna, respingător. Nu știu cât te pricepi dumneata la oameni. Dar ce om în toate mințile și-ar ține logodnica toată noaptea, în ajunul nunții, bâiguindu-i că e prea fericit ca să se poată însura și că va trebui să se amâne nunta până când el se va simți mai sigur pe sine, că altminteri n-o să poată veni la propria-i nuntă? Și când logodnica i-a explicat, ca unui copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
mărunt, așa încât reușise să transmită următorul mesaj pe oglindă: „Dulgheri, înălțați grinda acoperișului! Sosește mirele, asemenea lui Ares, mult mai înalt decât oricare om înalt. Cu dragoste, Irving Sappho, fost angajat cu contract la Elysium Studios Ltd. Te rog fii fericit, fericit, fericit cu frumoasa ta Muriel. E un ordin! Le-o iau înainte tuturor celorlalți din grup.“ Scriitorul angajat cu contract, citat în mesaj, fusese întotdeauna un favorit - la intervalele de timp respectiv potrivite - al copiilor din familia noastră, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
reușise să transmită următorul mesaj pe oglindă: „Dulgheri, înălțați grinda acoperișului! Sosește mirele, asemenea lui Ares, mult mai înalt decât oricare om înalt. Cu dragoste, Irving Sappho, fost angajat cu contract la Elysium Studios Ltd. Te rog fii fericit, fericit, fericit cu frumoasa ta Muriel. E un ordin! Le-o iau înainte tuturor celorlalți din grup.“ Scriitorul angajat cu contract, citat în mesaj, fusese întotdeauna un favorit - la intervalele de timp respectiv potrivite - al copiilor din familia noastră, mai cu seamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
că orice persoană pe care o întâlnești e soția ta, sau mama, ori tatăl tău, și oamenii s-ar strânge tot timpul în brațe, oriunde s-ar duce, și ar fi «foarte drăguț». M-am simțit toată seara insuportabil de fericit. Când ne-am retras cu toții în living-room, familiaritatea dintre Muriel și mama ei mi s-a părut admirabilă. Își cunosc una alteia slăbiciunile, mai ales slăbiciunile de conversație, și și le comunică din ochi. Ochii doamnei Fedder supraveghează gustul conversațional
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
într-un taxi. Cât de dulce era și cât de bine dispusă arăta acum! Încerca să mă învețe să zâmbesc, lățindu-mi cu degetul mușchii din jurul gurii. Cât e de frumos s-o vezi râzând! Oh, Dumnezeule, sunt atât de fericit cu ea! De-ar putea și ea să fie mai fericită cu mine! Uneori o amuz, și se pare că-i plac fața și mâinile și ceafa mea, și încearcă o satisfacție imensă când le povestește prietenelor ei că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
dispusă arăta acum! Încerca să mă învețe să zâmbesc, lățindu-mi cu degetul mușchii din jurul gurii. Cât e de frumos s-o vezi râzând! Oh, Dumnezeule, sunt atât de fericit cu ea! De-ar putea și ea să fie mai fericită cu mine! Uneori o amuz, și se pare că-i plac fața și mâinile și ceafa mea, și încearcă o satisfacție imensă când le povestește prietenelor ei că e logodită cu Billy Black, care a apărut ani la rând în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
dată, la paisprezece ani, când am scris o povestire în care toți eroii aveau cicatrici din dueluri de la Heidelberg - eroul pozitiv, eroul negativ, eroina, bătrâna ei doică, toți caii și câinii. Dar pe atunci s-ar putea spune că eram fericit cu moderație, adică nu extatic, nu ca acum. Ca să ajung la miezul problemei: întâmplător știu, poate mai bine decât orice altceva, că un scriitor aflat într-o stare de fericire extatică e, adeseori, o persoană plicticoasă, care te seacă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
e un gând, în sfârșit articulat în cuvinte, care mi-a răpit somnul multor nopți și care îmi va mai provoca insomnii. (Cum pot scrie ceea ce tocmai am scris și să fiu totuși fericit? Dar sunt. Fără voioșie, fără veselie, fericit până-n măduva oaselor, iar zelul meu pare incasabil. Adunând amintiri doar despre singura altă persoană pe care am cunoscut-o în viața mea.) Nici nu vă imaginați ce planuri mărețe, dătătoare de satisfacții, am avut pentru spațiul acesta imediat. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
hepatică? Această din urmă posibilitate mă îngrijorează enorm. Pentru că, în mod cert, am fost absolut fericit să lucrez la această Prezentare. Din poziția mea orizontală, am considerat că a fost o hepatită hiperfericită (și însăși aliterația mă dă gata). Sunt fericit să declar că, în acest moment, sunt extatic de fericit. Dar nu pot să neg (și acum am ajuns, cred, la adevăratul motiv pentru care am confecționat această vitrină pentru bătrânul meu ficat), repet, nu pot să neg că suferința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
mod cert, am fost absolut fericit să lucrez la această Prezentare. Din poziția mea orizontală, am considerat că a fost o hepatită hiperfericită (și însăși aliterația mă dă gata). Sunt fericit să declar că, în acest moment, sunt extatic de fericit. Dar nu pot să neg (și acum am ajuns, cred, la adevăratul motiv pentru care am confecționat această vitrină pentru bătrânul meu ficat), repet, nu pot să neg că suferința mea mi-a lăsat o singură, teribilă deficiență. Deși urăsc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
urechi văzând că Zooey, care e actor, a rămas mic de statură. El, Seymour, credea cu fermitate că adevărații actori trebuie să aibă centri de gravitație foarte joși. Chestia asta „cu gura până la urechi“ a fost o greșeală. Aș fi fericit dacă în locul meu, pe scaun, ar sta un alt dactilograf, mai onest. Unul dintre primele legăminte pe care le-am făcut când mi-am ales profesia a fost acela de a-mi descuraja personajele să „zâmbească“ sau să „rânjească“pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
au intrat amândoi în cerul copilului acolo unde gândurile lui desenaseră, cu lumină, primăvara. Acolo, pe pervaz, îngerul își făcuse cercei din cireșe și tocmai se admira într-o picătură de rouă. Îi stătea bine așa, în plină lumină. Era fericit. Reușise să le spună că fiecare-și făurește lumea cu gândul și inima sa de aceea se spune că, până când nu vom fi asemenea copiilor, nu vom păși în Împărăția cerurilor. Cele șapte lumânări Se făcuse seară. Era frig și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
totul și fără să-i smulgă cineva de acasă, așa cum ne-au făcut ei nouă, pleacă unde văd cu ochii să-i ajute pe alții. Și inima lor sângerează, așa ca și a noastră... dar pleacă, fiindcă nu pot fi fericiți dacă alții sunt plini de necazuri... Poate că de asta se spune că poartă chipul Lui Dumnezeu... Nu pe față, ci în inimă." " Cred și eu că nu pe față! răspunse de sus un diamant. Dumnezeu are, cu siguranță, chipul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Tatăl din Cer, fiindcă El le-a luat toată tristețea și frica și durerea și neajutorarea. Iar atunci când vor să-L vadă, mănâncă trupul Lui și beau sângele Lui și așa se face că oamenii trăiesc pentru totdeauna și sunt fericiți întotdeauna. Eu nu sunt decât un măslin bătrân și, chiar dacă trăiesc de vreo două mii de ani, nu știu prea multe. Știu însă să înțeleg cu inima, fiindcă pe creștetul meu sunt lacrimile Lui iar în inima mea e sângele Lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Meu cel iubit, de El să ascultați"... Ei, asta-i ! Știam că nourii fulgeră și tună, dar un nor care să-ți vorbească nu știam că există... Și totuși... era. Atunci am înțeles secretul omului : când omul spune că e fericit, înseamnă că știe că Tatăl Lui e acolo și chiar dacă nu-L poate atinge, fiindcă e în cer, îmbrățișarea Lui îl cuprinde, îl leagănă, îl alintă și-l face așa cum sunt eu : cât pământul întreg și mai știam că aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
oamenii oameni, ca mai înainte. Au mai vorbit ceva și au plecat. Dar eu am rămas acolo. Ce le pasă oamenilor, mi-am spus. Cu ei este Învățătorul (așa I-au spus), adică Fiul Tatălui din Cer, așa că ei sunt fericiți întotdeauna, fiindcă Îl au cu ei. Dar eu ce să fac ? Eu rămân aici, unde a căzut ploaia de lumină și L-am auzit pe Tatăl și am simțit și eu ce înseamnă minunea aceea căreia oamenii îi spun fericire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
eu acolo, întins pe pat, când uite-mă, sunt chiar aici încercam s-o mângâi pe Marta, o vedeam și pe Maria, mi-era bine, cald, nu mai aveam greutatea aceea în piept, eram cu adevărat fericit... aș fi fost fericit pe deplin dacă n-ar fi fost atâta jale în casă. Veniseră și vecinii... dar n-am zăbovit mult să mă uit la ei. În jurul meu era lumină și cald și primăvară și ce voce caldă avea El... Ei da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]