3,923 matches
-
și o presiune apăsătoare, urmat la scurtă vreme de o bubuitură fantastică și o plesneală cumplită de sticlă spartă ce-ți penetra șira spinării ca o lamă. Și-ți paraliza toate simțurile în acel moment acut, ca o insuportabilă durere lăuntrică, ce probabil o poți experimenta aievea o singură dată, în vecinătatea morții. În acea clipă, încăperea s-a umplut cu un fum de praf cenușiu și dens ca o mlaștină, prin care abia am putut să-mi croiesc drum înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
tulburător al visului meu, dar era ceva ce-l menținea în subteran. Visul se cerea, prin urmare, continuat, în timp ce eu trebuia să mă scol neapărat. De ce, nu știu, pentru că azi e duminică și nu trebuie să plec nicăieri. Un impuls lăuntric, salvator mă îndemna să întrerup visul și un altul alimentat de o curiozitate morbidă mă obliga să-l continui. Acum văd totul foarte clar. Sunt într-o adunare în care cred că încerc să mă explic vizavi de ceva foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
de adevăr. Dacă mintea i-ar fi fost mai puțin tulbure, Își zise el strângându-și tâmplele, poate că ar fi fost În stare să pună În legătură elementele pe care le adunase, dându-le un contur. Însă un glas lăuntric Îi șoptea că ar fi fost nevoie de mult mai mult de un ceas pentru a descoperi adevărul. — Mâine. Mâine vom mai vorbi despre asta. Cu toții avem nevoie de lumină, Își zise el. Afară Îl Întâmpină prima sclipire a zorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
piardă din strălucire. Îl întrebă dacă prânzise. Saïd îi spuse că a mâncat niște smochine. Yvars se opri din mestecat. Tulburarea care nu-i dădea pace după întrevederea cu Lassalle i se risipi dintr-o dată, lăsând locul unei minunate călduri lăuntrice. Se ridică, rupse în două pâinea din care mânca și, când Saïd se împotrivi, îi spuse că săptămâna viitoare lucrurile se vor îndrepta: - Și atunci o să-mi dai și tu. Saïd surâse. Începu să muște din pâinea cu brânză pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
trist? Cum lacrima abea se ține în ochii tăi de ametist? Auzi cum firicelul fraged Al vieții tale zbuciunate Se frânge ca podețul putred Ce-i rupt și-apoi purtat de ape? Și simți cum inima îți bate în zbuciumul lăuntric, surd? Din lanțuri parcă-ar vrea să scape Spre cerul depărtat și crud. Și dac-auzi și dacă simți, Coboară-ți fruntea în țarână Din taina ei să te înfrupți Și te-ncunună cu lumină! MARIN VOICU Nascut pe 2
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
unei aparaturi suficient de sensibile pentru a observa, a măsura și a înregistra undele ușoare, pulsațiile electrice și particulele atomice, taoiștii nu au făcut decât să „stea liniștiți și să nu facă nimic” suficient timp ca să își trezească propriile reflecții lăuntrice asupra universului. Din fericire pentru filozofia occidentală, știința occidentală a depășit, în cele din urmă, bariera dualismului și începe acum să confirme conceptele taoiste tradiționale ale materiei și energiei. De exemplu, celebra ecuație a lui Einstein E = mc2 stabilește ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
și Încâlcite ca și această pădure, Întotdeauna depășindu-mi posibilitatea de exprimare sau de Înțelegere rațională, poate pentru că știu că am ajuns să scriu datorită naturii, sau izolării de ea, cu mult mai mult decât ca urmare a unui har lăuntric și Înnăscut. Mă gândesc la tata și, În secret, mă Întreb de ce ani de-a rândul am purtat cu mine o imagine mentală atât de rea, inconștient represivă a Codrului lui Wistman - o parte sau o creangă a tatălui meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
de valul vântului și căzură la pământ neîndrăznind să privească nici cerul, nici temeliile zidurilor în clipa aceasta rară. ... Spre dimineață, Marele Preot se urcă însoțit de Tefnaht pe o mare corabie cu soldați, robi, hrană, corturi și asini. Marea lăuntrică a Atlantidei fu străbătută când cu ajutorul vântului, când cu al sutelor de lopeți. Acum, când se apropiaseră mult de țărmul țintei lor, bătrânul era frământat de gânduri și neliniște mai tare ca oricând. Iarăși stătea de vorbă în încăperea sa
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
cei patru preoți: - Regele nostru, fie el veșnic viu, sănătos și puternic, a scăpat? - Da, stăpâne. - Robi ați luat? Preoții clătinară din cap, zâmbind. Unul spuse: - Vom găsi oriunde! Am adus averi și soldați. - Dar cum ați scăpat? Din Marea Lăuntrică n-aveați alt drum decât spre miazăzi, spre răsărit și apoi spre miazănoapte, în jurul Munților de miazăzi; trebuia să treceți pe lângă Muntele de Foc, și n-ați fi putut scăpa. Și chiar dacă v-ar fi cruțat el, ceea ce nu văd
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și-l așeză pe un umăr înfășurat într-un cearceaf, îl coborî scările verandei, îl potrivi pe scaunul șoferului și conduse în locul lui, ținând, totuși degetul său dolofan apăsat pe volan, până spre Foișorul de Foc. Acolo, pe-o străduță lăuntrică, așteptară, până la 5,30 dimineața, să degajeze către serviciu o puștoaică și urcară, tot unul pe umărul celuilalt, într-un apartament, unde un mucos pletos dormea într-un fotoliu. I se strecură în suflet. Știi, viața e scurtă. Scurtă. Dan
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ele? Și apoi să mizeze pe alegerea lor. Și să știe ce vrea. Vrăjitoarele albe își țeseau vraja și-l legau cu funii de mătase. Poate orice alegere, chiar și cea greșită, era mai bună decât aceste autoanalize și dezbateri lăuntrice agonizante, ezitante. Fără să fie conștient de asta, Vultur-în-Zbor cădea și el în plasa modelelor naturale de gândire ale orașului lui adoptiv. Palidele vrăjitoare se învârteau în cerc și zâmbeau. Știu că sunt oaspete în casa dumnealui, a spus el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
în acea clipă, când tot ceea ce păruse sigur fusese brusc aruncat într-o stare de incertitudine, febra Dimensiunilor Interioare se năpustise asupra lui. Cum trebuie să se fi simțit în acea secundă, se întrebă Vultur-în-Zbor, atunci când a simțit cum tumultul lăuntric îl acaparează, așa slab și nepregătit să-l înfrunte cum era el, în spatele acelor metereze distruse? Cum trebuie să fi fost să fii posedat și anihilat tocmai de forța a cărei negare fusese principala lui contribuție față de oraș? Moarte în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
gândi eul-Vultur. Trandafirul nu este darul suprem. Apoi orice discuție, fie ea rațională sau formă-gând, încetă și eul-Grimus dinăuntru își dezlănțui asupra eului-Vultur toată forța voinței sale formidabile. Media m-a îne-a) văzut clătinându-mă și poticnindu-mă în timp ce războiul lăuntric se întețea și m-a prins de mână. Poate că asta a făcut ca lucrurile să se întoarcă în favoarea eului-Vultur. Nu eram singur. Media era acolo. Media, una dintre numeroasele ființe ale căror vieți le distrusese el. Media, una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
urmă confraților Întâmplarea petrecută cu ceva timp În urmă. Iar aceștia, cică, pătrunși de furie, l-ar fi blamat cu toții, izgonindu-l definitiv din rândurile lor. Iar el, se mai spune, cutreierat de păreri de rău și măcinat de chinuri lăuntrice, s-ar fi sinucis chiar În clopotnița din turn, spânzurându-se. M-am dus la priveghi, la domnul Cantemir târziu, pe la orele două În noapte. Am urcat cu dificultate treptele până la etajul unu. Ușa era Întredeschisă. În mijlocul sufrageriei, Întrun sicriu
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
a se spulbera. Cer gol, haos și, În cele din urmă, vid. Cauza de fond a dispersiei și aneantizării eului, care Îi spulberă identitatea, e tocmai cerul gol și acel „Got ist tot” formulat vizionar de Nietzsche. Dar și cerul lăuntric Începe să se golească din clipa În care priviri tot mai scormonitoare se ațintesc asupra lui. Aparent restaurat (narcisic) de oglinzile Întoarse spre sine, eul se fragilizează de fapt. Acesta e unul dintre paradoxurile modernității. Hiperinvestirea eului merge mână În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și efemeritate, de imperiul acelui „a părea Înseamnă a fi”. Care e Însă miza acestui fastuos spectacol? La prima vedere, seducția. Strategiile seducțieitc "Strategiile seducției" La o scrutare atentă se observă Însă că dandy-ul nu pare a avea energia lăuntrică a dorinței de a seduce pe cineva. Dar va obține „la rece”, premeditând ca un mare strateg, efectele unui seducător autentic, deși rezultatele acțiunii lui Îl lasă perfect indiferent (cel puțin „la vedere”). În public, nu are frison În fața vreunei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
superiori, care Îi opacizează total. Le vor folosi ca pe niște armuri ori scuturi, În apărare sau mai ales la atac. Deși Baudelaire are o cu totul altă teorie atunci când afirmă că răceala exterioară și delicata transparență a unui foc lăuntric trebuie să se afle În echilibru, deoarece dandy-ul e o emblemă a Înseși frumuseții. Însă majoritatea dandy-lor aleg să Își domine În spirit stoic sufletul, să Își exerseze voința. Astfel Încât celorlalți le este oferită doar o suprafață mată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
forță de penetrare cu totul alta decât epigrama cea mai strălucitoare. Atunci când există, ea este cel mai mare porte-respect cu putință Împotriva vanității celorlalți, atât de des ostilă, după cum e și cea mai elegantă mantie care Îți poate ascunde infirmitățile lăuntrice. Pentru cei care o au, la ce-ar mai fi nevoie de altceva? Nu a făcut ea oare mai mult pentru reputația spiritului prințului de Talleyrand decât acest spirit Însuși? Fiică a Ușurătății și Aplombului - două calități ce par să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Când ușile s-au deschis, am descoperit, într-adevăr, că mulți dintre locatarii Casei William Wordsworth urmaseră, se părea, cursuri de terapie prin artă, pentru a intra în legătură cu copilul din ei. Poate ar fi mai corect spus cu bebelușul lor lăuntric, fiindcă nu păreau să fi avansat dincolo de stadiul pre-oedipian - o fixație obsesională asupra organelor genitale și a funcțiilor corporale. Sau poate citiseră prea mult din scrierile lui Kathy Acker 1. E foarte ușor să fii influențat de stilul scriitoricesc al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
o bombardez cu întrebări; de fapt, părea să-și fi găsit ritmul, și chiar cu bucurie. Cineva răuvoitor ar fi zis că-i place să-și etaleze cunoștințele superioare, dar eu consideram că e cu adevărat interesată să cunoască mecanismele lăuntrice ale oamenilor. Era o observatoare înnăscută și sesiza cele mai mărunte gesturi, cele mai vagi ciudățenii de comportament, ca să le utilizeze în activitatea ei. —O cunoști bine pe MM? o întrebai eu, încercând să găsesc altceva în afară de „De unde știi?“ - îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
mea este gata formată, iar după cele auzite, am să mă bat cu și mai multă energie pentru ca sultanul s-o împărtășească. Păru că stă să cugete. Buzele lui schițară o strâmbătură. Apoi spuse, ca și cum ar fi continuat o conversație lăuntrică: — Dar cu un sultan nimic nu e niciodată simplu. Dacă am să stărui prea mult pe lângă el, are să-și spună că încerc să-l îndepărtez din Cairo și n-are să mai vrea să plece. Încrederea lui mi-a dat curaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Încredințeze că merit să-și mai piardă timpul cu mine, și a Început să vorbească din nou calm și așezat. Sincer să fiu, trecerea sa destul de bruscă de la o stare la alta mi-a indus o senzație confuză de disconfort lăuntric. M-am străduit s-o depășesc, concentrându-mă asupra a ceea ce auzeam și forțându-mă să uit incidentul. - Domnule absolvent de istorie, ți-ai pus vreodată problema motivației de fond a eșecului comunismului? De ce una dintre cele mai frumoase utopii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
șfichiuia nervii și Îmi amplifica neputința de a reacționa Într-o manieră corespunzătoare, habar n-am care ar fi fost maniera aia, iar lucrul acesta mă stresa și mai tare. Încet-Încet, profesorul a prins să se reanime În uralele mele lăuntrice de satisfacție ușurată. Ochii, cei dintâi, i-au redevenit mobili și funcționali, i-a rotit prin Încăpere ca și când s-ar fi aflat pentru prima oară acolo și Încerca să se familiarizeze cu ambientul. A coborât mâna atârnândă nefiresc În aer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
chiar foarte aproape de a-ți vedea visul cu ochii și apoi totul să se surpe ca un castel din cărți de joc, era prea mult, inclusiv pentru psihicul ei din beton armat cu probabile exerciții profesioniste de cultivare a echilibrului lăuntric. Îți pot fi de folos cu ceva? am Întrebat-o, ca să vadă că-i sunt alături. Spune-mi mai exact despre ce e vorba, poate, cine știe... Invitația era și nu era formală; aveam eu ceva În cap când i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
fi cuvenit. Ceva indefinit mă reținea - o presimțire nebuloasă, o Îndoială fără obiect, dar densă și sâcâitoare. Eveline stătea În picioare Înaintea mea, așteptând să mă Îndrept spre ușă. Sub apăsarea privirii ei, mai mult decât din convingere și imbold lăuntric, am făcut șovăielnic doi-trei pași, apoi m-am oprit din nou, uitându-mă prostește În podea și mușcându-mi buzele ca un adolescent În pragul primei declarații de dragoste din viață. - Ești sigură că totul e OK? Că n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]