4,904 matches
-
generație de „cipuri de sănătate.” Curând fiecare dintre noi va purta cu sine un „smart card” personal de stocare a datelor referitoare la nivelul de sănătate, care va conține date relevante despre evoluția stării noastre de sănătate pe un cip micuț. Aceste carduri vor cuprinde înregistrarea întregii evoluții a sănătății noastre, inclusiv a medicamentelor pe care le-am luat, a operațiilor suferite, medicamentelor față de care suntem alergici și bolilor sau stărilor pe care le-am suferit. Următorul nivel al cipurilor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
silit să se lupte cu lăcomia trupului său tânăr, la ora ceaiului, din acest familiar salon. Iată însă că astăzi, datorită neașteptatelor evenimente, va putea mânca pe săturate, fără să se mai supravegheze. O privește de aceea cu plăcere pe micuța cumnată, care își savurează și ea felia de tortă cu șocolată ; în această clipă este mai destins ca oricând, îl înseninează bucuria unui școlar ce aude sunând de recreație. Nu mai este silit să susțină conversația și va avea destulă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
pentru că nu văzuse niciodată așa ceva. O floare deschizându-se - iată unul dintre lucrurile înfăptuite tainic de natură, așa cum se petrece îmbrățișarea părinților pentru ochii copilului căruia, într-o zi, trăgându-se draperiile dantelate ale coșulețului, i se va arăta doar micuțul frățior. Tot astfel dimineața vezi în locul bobocului de aseară corola desfăcută - cel mult cu o petală, două, jilave, mototolite. Gândurile-imagini deveneau deci tot mai lente, tot mai înfoiate în mișcarea lor, dar, cu cât trăsura, hurducându-se pe străzi lăturalnice
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
opri asupra lui, l ar putea analiza... Numai că el evită să îl privească de aproape. — Dificultățile survenite explică în bună parte... Profesorul s-a întrerupt brusc și, cu fața luminată de zâmbet, cu brațele patetic deschise, iese în întâmpinarea micuței Yvonne, pe care, cu îndrăzneală, Nela o împinge de la spate prin ușa întredeschisă. — ...Hai, mon petit, hai, îndrăznește... Micuța face câțiva pași și apoi, speriată de așa multă lume, se repede, cu un țipăt scurt, înapoi între fustele Nelei. Cu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
în care energiile se încleiază, se pervertesc, se îneacă. Pentru că tinerii noștri, copiii noștri, i-ați văzut ce dotați sunt ? Cât de minunați sunt copiii noștri, cât de dezamăgitori ne sunt adulții... Și Profesorul Mironescu își strânge grijuliu brațele în jurul micuței Yvonne care, nedându-și seama cât este de protejată în brațele lui Papa, scâncește ca un cățel nervos, dând semne că ar vrea să plece. Dar chiar așa, dragul meu, cum îți explici că tot de aceleași răuri ne plângem
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fi reușit să-l ducă până la capăt ! Numai că, așarnându-ne împotriva omeneștilor scăderi ale semenilor, ne discredităm și principiile ! Aruncând în permanență oamenii în derizoriu, vom sfârși prin a arunca și idealele... Brusc îngrijorat, domnul Mironescu își oprește ochii asupra micuței Yvonne care, de câteva minute, se învârte fără rost în jurul măsuței cu fotografia, riscând să răstoarne candelabrul cu lumânări aprinse. Dar, înțelegând mustrarea din ochii lui Papa, fetița aleargă să se vâre sub gheridon. De acolo scoate din când în
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
piciorușele ei subțiri și i se cuibărește la subțioară. De acolo privește sfidător ciucurii de cristal ai lămpii, Apollo cel de bronz și tot restul salonului. Respiră încântată mirosul liniștitor și simte, uimitor de sigur și uimitor de clar pentru micuța ei minte, că ea (ea, și nu Muti) este pentru Papa cea mai importantă persoană. — Da, să se fi făcut reforma mai din vreme, îndrăznesc să avansez ipoteza că țara ar fi arătat altfel... Atunci, dacă regele... — Regele Carol ? intervine
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
o avea Regele Carol și cum a fost împins să și ia zilele, șoptește cu un glas înlăcrimat Margot. Privind discret în altă parte, ca unii ce au trecut și ei cândva prin vârsta dificilă, cei trei o ignoră pe micuța domnișoară, ca pe orișice copil ce a depășit măsura. — Ah, j’en ai assez, elle fait tant des bêtises ! exclamă agasată doamna Mironescu, ridicându se brusc și îndreptându-se spre șnurul clopoțelului. Ia-o și du-o în camera ei
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cinci, s-a întâmplat ca atunci când a sunat telefonul să fiu doar eu pe aproape. Domnul Ialomițeanu, voind să verifice dacă obișnuita partidă de tenis cu Margot mai este cazul să se facă ! Decis să nici nu-i spun nimic micuței (este, de altfel, foarte neliniștită pentru că noul ei flirt, Geblescu, se află chiar în linia întâi), am deconsiliat o asemenea joacă, riscând să pară ușurătate. Apoi rămânea problema drumului până la Cișmigiu, în condițiile în care tramvaiele se reduc tot timpul
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
La ora unsprezece, a doua zi dimineață, Încă n-am reușit să fac planul de bătaie. În mintea mea, o făceam undeva În spatele unui ghiveci sau așa ceva. Dar, acum că mă uit mai bine la ele, ghivecele astea sînt chiar micuțe ! Și nici măcar n-au prea multe frunze ! E exclus să mă pot ascunde cu Connor În spate unuia dintre ele, darmite să riscăm... vreo mișcare. Nici la toaletă n-o putem face. La toaleta fetelor e mereu cîte cineva, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Deși personajele tale preferă brîndușele... Nu erau, îmi pare rău! Trebuia să furi. Prietena mea are cîteva rînduri cu brîndușc în fața vilei: mov și galbene. Mi-a dat și mie niște rădăcini, arată Liliana cîteva brîndușe între doi brazi argintii, micuți. Mihai stă cu privirea ațintită îndelung pe cupele mov, ce tremură în adierea unui fir de vînt. Chiar de-ar fi văzut în oraș, nu i-ar fi cumpărat Lilianei brîndușe. Florile astea rămîn ale unei singure vîrste, aceea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
zoologic, bucurîndu-se de bucuria copiilor veniți să vadă urșii. Cumpără de mai multe ori biscuiți de la alimentara din apropiere, să arunce printre gratii în gurile căscate ale urșilor ce par a complota cu copiii. Singurul care nu dă vreo satisfacție micuților veniți să se distreze e un porc mistreț. Doarme tot timpul. Copiii vin o dată, îl văd, apoi îl ocolesc. La culcare, Mihai încearcă s-o îmbuneze pe Ana, să afle ce s-a întîmplat. Zadarnic! Mîine, cînd vii, te-așezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Abia cînd ies din nori, înțeleg cît de departe au mers. Mi-ai promis că vom coborî separat! face Liliana un gest ferm, îndemnîndu-l pe Mihai să urce singur în vreunul din scaunele ce trec pe lîngă ei. Un aparat micuț de radio așezat pe pervazul ferestrei de la stația telefericului transmite o emisiune-școală pentru tineret. În acordurile finale ale unei fraze muzicale din Mica serenadă, prezentatorul face o scurtă trecere de la Mozart la Beethoven. Apoi, primele acorduri din Sonata lunii umplu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
era paznicul bețiv tipic, care nu avea dreptul să poarte arme de foc. Lunceford nu avea nici un dușman cunoscut, nu avea nici un prieten cunoscut, nu avea legături cu nici unul dintre colegii lui de la Mighty Man și dormea Într-un cort micuț, În spatele stadionului Hollywood Bowl. Cortul a fost controlat și inventariat: sac de dormit, patru uniforme de la Mighty Man, șase sticle de vin tămîios Old Monterey. Adiós, labă tristă! Ghinionul tău: te-ai aflat la locul nepotrivit În momentul nepotrivit. Bud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
atunci când un actor recită prost, joacă prost și eu sufăr de rușine în sală și transpir de rușinea lui. În urmă cu câțiva ani, cu ocazia conferinței unui heideggeriolog german în fața unui amfiteatru plin de studenți, delatorul de pe vremuri, care, micuț și estropiat, își purta pe culoarele vaste ale facultății, alături de secretul prost păzit, pantalonii veșnic prea scurți, lăsând să se vadă elasticul sleit al unor șosete intrate pe jumătate în pantofi, m-a lăudat ca pe unul dintre "heideggeriologii de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
peretele din spatele secretarei; a doua oară, lipită adolescentin-ștrengărește, asemeni unui afiș cu Jimi Hendrix, pe partea laterală a unui dulap metalic, plin cu dosare, pahare și ceșcuțe de cafea; a treia oară, intim-drăgăstos, poza este fixată într-o ramă aurie micuță, așezată pe biroul secretarei adjuncte care tocmai își pilește unghiile și care trebuie să lase senzația că se uită din când în când la premier cu tandrețea cu care acasă îi scapă ochii pe poza de pe etajeră a iubitului, soțului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
În cele din urmă au găsit locul potrivit pentru ca Anatolio să sape o mică groapă unde urmau să așeze cutia cu pieptenul, peria și ultima sticluță cu apă de colonie pe care o folosise Bertha. CÎnd au terminat de săpat micuța groapă, au izbucnit cu toții În lacrimi, bietul Julius simțea cum Îl arde cravata În jurul gîtului și nasul Îi curgea ca un robinet, ce trist era totul! Și de ce oare nici el și nici altcineva dintre cei de față nu s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
spunea ei „pofta bună“. Stătea acum alături de Julius, Învățîndu-l ortografia, cu brațele și picioarele acoperite de păr lung, lins și negru, la o oarecare distanță unul de altul, amîndoi nemișcați. Antipatică mai era, cu taiorul ei milităresc și cu servieta micuță plină de bilete de autobuz dus-și-Întors cumpărate dinainte. Avea cel mai frumos permanent din tot cartierul Jesus María. Și, bineînțeles, era Încîntată că se află Într-o casă de milionari, chiar dacă doamna lipsea, cu ea Îi făcea desigur plăcere să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
avuseseră grijă de toate În lipsa ei. Domnul avea să-i răsplătească. Imediat Îi răspunseră că nu o făcuseră din interes, la care Susan, la rîndul ei, porunci să aducă Înghețată și coca-cola pentru toți. Nilda apăru din nou aducîndu-l pe micuțul monstru, urmată de Celso și Daniel, cu tăvile Încărcate. — Să Închinăm paharele de coca-cola pentru Julius, care Împlinește azi șase ani, spuse Susan, Îmbrățișîndu-i pe toți cu privirea pentru a vedea ce efect produc cuvintele ei. Efectul a fost extraordinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
să uite pentru o clipă de asta. Mai avea Încă mult pînă să meargă singur, dar majordomul-casier Îl ținea de mîini, silindu-l să facă niște pași mărunți aproape În aer cu piciorușele lui strîmbe. Era pentru prima dată cînd micuțul monstru făcea și altceva decît să zbiere, toți s-au bucurat și prînzul căpătă Înfățișarea obișnuită de fiecare zi. Celso și Daniel Începură să discute despre fotbal. Unul voia să-l facă pe Julius suporter al echipei Municipal, iar celălalt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Îl vedea În costum de golf și totuși fără să semene a jucător, cine i-o fi vîndut tricoul ăsta? După ce stăteau la masă, se odihneau cîtva timp tolăniți În șezlonguri și plecau din nou să lovească mingea albă și micuță, să continue arcul acela larg marcat de optsprezece gropi, pe care-l Începuseră dimineața. Susan Îi Însoțea și ea, În tovărășia cîtorva prietene, soții de diplomați și de oameni bogați, ca Juan Lucas. Uneori venea cu ele și cîte o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
avea să se simtă ca acasă. Era de fapt ca acasă, chiar dacă i se mai Întîmplau unele lucruri neplăcute. Ca acum cîteva zile, de exemplu, cînd slavă Domnului era singur, dar incidentul l-a făcut să se simtă tare singur. Micuțul conte, spaniolul acela stabilit În Perú, neisprăvitul ăla, atît de snob, atît de cretin și pe deasupra În pragul falimentului, dar atît de fin, atît de admirat, atît de invitat peste tot, micuțul conte i-a trîntit ușa În nas, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
l-a făcut să se simtă tare singur. Micuțul conte, spaniolul acela stabilit În Perú, neisprăvitul ăla, atît de snob, atît de cretin și pe deasupra În pragul falimentului, dar atît de fin, atît de admirat, atît de invitat peste tot, micuțul conte i-a trîntit ușa În nas, a ajuns cu cîțiva pași Înaintea lui, nici nu l-a salutat, n-a lipsit mult să-l scuipe, era beat mort, derbedeul. Și el, fără să vrea, se auzi spunînd: scuzați-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
din Statele Unite. Măicuța nu se supără prea tare, dar Îi porunci să-și scuture imediat uniforma, fiindcă trebuie să sune clopoțelul dintr-o clipă Într-alta și În curînd avea să apară maica stareță ca să le țină un discurs. CÎțiva, micuți de tot și tare drăgălași, soseau plîngînd În hohote și țipînd ca din gură de șarpe că nu voiau să se despartă de mama pentru nimic În lume. Atunci mamele le arătau alți copii la fel de mici care veneau singuri la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
gata“, spunea pe urmă, căutînd privirea aprobatoare a lui Celso, care de fapt ar fi preferat să Împodobească salonul de pian cu floarea lui preferată: capuli. Era ora unsprezece dimineața, cînd Susan se instala pe o sofa orientală cu perne micuțe și aștepta să vină Daniel cu ceșcuța de cafea fierbinte, din care sorbea vreo două-trei Înghițituri, pentru a evita senzația de slăbiciune de la ora unsprezece despre care citise În fugă un afiș de publicitate plimbîndu-se prin Paris. Așezată pe sofa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]