7,756 matches
-
moldoveni și cu polcuri de poloni comandate de Buceațchi și de Coniețpolschi (Koniecpolscki), Alexăndrel pătrunde în Moldova și are loc lupta la Crasna, la 6 septembrie 1450. Bogdan obține o victorie categorică, hatmanii poloni Piotru Odrivoz, Nicolae Porava și Buciațchii pierind în luptă. La 16 octombrie 1451, Bogdan este însă ucis la Reuseni de către Petru Aron, care venea din Polonia. Boierii trec de partea lui Alexăndrel și Petru Aron se refugiază în Polonia. Alexăndrel se închină și lui Iancu de Hunedoara
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
țării după ce “s-au vorvitu cu o samă din curtea domnească și au prinsu pre unchi-său, Ștefan Vodă, și i-au tăiatu capul.” În lupta de la Tămășeni, din 20 august 1454, Alexăndrel a fost înfrânt de Bogdan, în luptă pierind Oancea logofătul și Coste Andronic. Alexandru a venit cu oaste adunată din Țara Rusască și a cuprins Hotinul, Neamțul și Suceava, dar Bogdan adunându oameni de pretutinderile” l-a alungat pe Alexăndrel. Dar, “pentru pofta a o samă de moldoveni
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
lui Cupcici se redusese, așadar, numai la cinci sate. În legătură cu unitatea domeniului boieresc avem un document din 14 octombrie 1490, prin care domnul întărește nepoților lui Stoian satele pentru care aceștia avuseseră privilegiu de la Alexandru cel Bun, privilegiu care “a pierit de turci”, din care cauză este necesar un nou act, pe care îl dă Ștefan cel Mare. Este vorba, așadar, de un domeniu de 17 sate, existent pe vremea lui Alexandru cel Bun, și care se păstrează intact până în 1490
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
celui mai mare domeniu menționat în privilegiile date de Ștefan cel Mare. Este vorba de domeniul pe care Alexandru cel Bun îl întărise lui Stoian procelnic cel Bătrân, domeniu format din 18 sate. Privilegiul dat de Alexandru cel Bun “a pierit de turci”, adică atunci când au năvălit turcii în țară. Nepoții lui Stoian au adus martori și la 14 octombrie 1490 domnul le dă un nou privilegiu, prin care li se întărea stăpânirea asupra moșiei părintești. Perioada 1457-1503 După anul 1504
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
evident că ei nu puteau fi menționați înaintea marilor boieri. Dacă ne-am afla în fața unei situații speciale, în care Ștefan cel Mate face din țărani boieri, rămâne greu de înțeles de ce se afirmă în Letopiseț că, la Râmnic, au pierit de la munteni, „toți vitejii și boierii”. Să credem că și Țepeluș făcuse boieri din țărani munteni? Este vorba de aprecierea meritelor unor luptători și nu de înnobilarea lor. Termenul de viteaz îl întâlnim în primele documente moldovenești. La 3 martie
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Nouă, Gangur pârcălab la Orhei, Negru și Ivașcu, pârcălabi de Chilia. Așadar, din Sfat fac parte boierii care îi sunt credincioși domnului, unii rudă cu Ștefan, iar Sfatul rămâne același până la confruntarea cu turcii din 1476. La bătălia de la Războieni pier 18 boieri din Sfatul Domnesc, printre ei numărându-se Mârzea, fiul lui Stanciul, Petrică al lui Iachim, rudă cu domnul, vornicul Bodea, Luca, pârcălabul de Cetatea Albă, Arbure, pârcălabul de Neamț, comisul Ilea Huru, Iuga postelnicul și Mihău, spătarul, Barsu
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
manuscrise copiate în timpul domniei lui Ștefan, deci nu putem face evaluări cu precizie aritmetică. Numărarea celor care au rămas nu ne aduce lămuriri în legătură cu relația dintre domn și boieri. Putna a ars în 1484, și este limpede că atunci au pierit multe comori de artă, printre care se numără și manuscrisele. Cronologic, primul manuscris este un Apostol cu însemnarea: Domnul “a dat de a scris acest Praxiu mânăstirii sale Zografu în Sfântul Munte Athos, în anul 6971 (1463)”. Să fi neglijat
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
în 1491, la porunca lui Alexandru, fiul lui Ștefan cel Mare, s-a bucurat de o apreciere deosebită din moment ce, în 1913, putea fi văzut într-o expoziție de artă veche rusă. Faptul că un Tetraevanghel se află la New York, în Pier Morgan Library, unul la München și un altul la Viena, constituie dovada valorii lor artistice. În timpul domniei lui Ștefan cel Mare au strălucit ca centre culturale mânăstirea Neamț și mânăstirea Putna, unde, la începutul activității culturale, au venit călugării de la
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Theodor Codreanu: Hyperion și provocarea științei 3 Se pare că Hyperion, determinist incurabil, a rămas înduplecat de Demiurg care i-a dat o adevărată lecție de ce înseamnă lumea. A renunțat, bineînțeles, la provocarea lumii și a devenirii ei oarbe ("Dar piară oamenii cu toți/ S-ar naște iarăși oameni"). El n-a observat individualul înnobilat și n-a putut răspunde la întrebarea dublă a Cătălinei: care trebuie să fie sensul iubirii ei și cine să-i fie mirele (El, Hyperion sau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
din ceea ce știam cândva că este frumos nu mai rezistă unui examen critic oricât de generos? Și, tot căutând elemente pe care să-mi sprijin impresia (nu îndrăznesc să zic convingerea) că niciodată poezia cu rimă și măsură nu va pieri, am descoperit, la un moment dat, un volum semnat de Cezar Ivănescu (pe care încă nu-l deosebeam de Mircea Ivănescu) Rod se numea de unde am reținut, pentru o eventuală demonstrație a perenității respectivei maniere, aceste versuri: "Fă-l, Doamne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și Dostoievski. Spiritul propriu controversei e surdinizat, fără acute din seria celor terestre, profesorul Theodor Codreanu, deși vivant când pune mâna pe condei, nu omoară pe nimeni dintre detractorii lui Eminescu, "caii săi pe bătaie", oferindu-le posibilitatea de a pieri pe limba lor. "Lista" sa, căci există una de-o imparțialitate dătătoare de friguri, bate mai mult către denigratorii din vremurile de mai încoace, netrecând cu vederea orice crâcnire neîntemeiată la adresa lui Eminescu. Al. Piru, acolo unde se află el acum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
un celălalt mai lucid, purtătorul de cuvânt, "mesagerul" omniscient și omnipotent, un interlocutor metafizic, categoric foarte cultivat. La un moment dat, în subsolul paginii, autorul plasează discret o însemnare blândă, ironic-sarcastică: "Varvarienii sunt niște locuitori ciudați, care nu vor să piară de pe Terra decât în ziua de apoi. În literatura română există un roman, Varvarienii, datând de prin 1980, aparținând unui autor ignorat, pe nume Theodor Codreanu. Întâmplător, semnează și Fragmentele lui Lamparia. Lamparia este un personaj în acel roman, tipărit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
drame ale sfâșierii, ci fenomene istorice, definiții ale râului prin raportare la izvor. Iată, într-adevăr, încă o trăsătură a omului înțelept: el este încrezător în viitor, spre deosebire de intelectual, care e prăpăstios prin definiție, adică ori faci ca el, ori pier lumea, pământul, cerul... Înțeleptul nu te obligă să faci ca el, să gândești ca el, să vezi ca el, dar îți oferă întotdeauna un model alternativ la propriile-ți angoase. În cazul de față, cartea lui Theodor Codreanu ne spune
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și unitar. În ciuda situației generale, de natură să descurajeze, și a celor două sute de ani de subminare deliberată a ideii de neam, speranța rămâne intactă, autorul fiind convins că "arheii țin de sfera ontologicului" și, deci, conștiința națională nu poate pieri. Th. Codreanu își întemeiază toată demonstrația pe conceptul de "complex al sfâșierii" (specific civilizațiilor de falie), pe care îl identifică la mai toți intelectualii ce au jucat vreun rol în politica și cultura Basarabiei: unii pe care îi consideră "vindecați
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Larry Watts) privind opiniile lui Engels despre români. Ale lui Marx, care ne avantajează, au fost făcute publice de mult. Puțini cunosc spusele profund jignitoare ale lui Engels le reproducem și aici: "Românii sunt un popor fără istorie, (...) destinat să piară în furtuna revoluției mondiale. Dispariția lor de pe fața pământului va fi un pas înainte." (!!) Consternată este și poziția lui Corneliu Coposu, care considera, apropo de unirea Basarabiei cu Țara, că "n-avem nevoie de încă patru milioane de minoritari", dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
prin care se experimentează prin excelență, virtutea politică a guvernanților, și care pune la Încercare capacitatea lor reală ca organe de Stat. Este vorba de o adevărată „dramă” a vieții de Stat, nu În sensul că Statul ar putea să piară, (În Înțeles absolutizant), ci În sensul că, unei forme și organizări determinate, ar putea să-i succeadă o alta, ca urmare a unei crize, mai mult sau mai puțin sângeroase, dureroase. Filosoful italian ne Îmbie să Înțelegem că este vorba
Giorgio del Vecchio – filosof al justiţiei by Vanda VLASOV () [Corola-publishinghouse/Law/1275_a_2210]
-
-i reiasă organizația, că și asta era o muncă. Tovarășii trebuia să muncească să facă după un tipic treaba asta. Și după aceea, când au terminat ancheta, la sfârșit, a venit tovarășul maior și zice: „Oricum anticomunismul n-o să-ți piară. E bine Înfipt. Ești tânăr și nu uiți. Un singur lucru Îți spun: dacă ai să fii sănătos și ai să știi să te păzești ai să scapi, dar nu numai atâta. Ai să fii format anticomunist, cum nici nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
spun”. Ca să vezi cum sunt colegii... Și a zis că eu am asistat la discuțiile lor și că nu i-am denunțat și că asta Înseamnă că am fost de acord cu ei... Pentru mine, fiecare pasăre pe limba ei piere... Eu mi-am văzut de treburile mele, eu sunt un tip serios, m-am ținut de studiu, de sport și nu m-a interesat trăncăneala lor... Da’ mi-au zis: „Ei, să știi că tot o să iei minimul pedeapsă, fără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
bir cu fugiții, dezvoltă Săptămâna Tudoriței. În Piua lui Istrate Nan, un sătean își mută utilajul când pe un mal, când pe celălalt al apei ce desparte Țara de Sus de cea de Jos, în funcție de birurile poruncite de urmașii voievodului, pierind de pedepse excesive, ca și păstorul din Oile Ducăi-vodă, acesta din zel de a-i face pe plac domnitorului. Tot rău se sfârșește povestea și pentru fiul nelegitim al unui domn, călugărit cu sila (Boii lui Ionașcu). File de cronică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289857_a_291186]
-
și foile unui discurs pe care trebuia să-l țină la festivalul literar închinat lui Petrarca. S-a auzit vâjâitul unei motociclete cu doi tineri vijelioși care s-au apropiat de „Mortadella” smulgându-i de pe umăr prețioasa geantă de piele, pierind apoi fără urmă, la fel de rapid după cum apăruseră. N-am stat să mai aud comentariile și să văd ce s-a mai întâmplat după aceea - m-am dus direct la hotel cu domnul profesor Papu, care fusese profund scandalizat și revoltat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
masa lui Björn”, unde am mâncat și au băut cum nu putea să facă prietenul nostru dispărut. Pianistul de origine maghiară Janos Solyom a cântat dumnezeiește la pian. Ce rămâne după un prieten? Numai iubirea (de toate felurile) care nu piere niciodată, iubirea care e cauza existenței noastre și a lumii în care ne străduim să trăim. În revista Bisericii „Adolf Fredrik” a apărut interviul cu mine, luat de Elisabeth Adelsöld, cu fotografia devenită „clasică”, făcută de Boni (Herlin). Mă văd
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
cu toții. - Despre ce comoară vorbești? - Frederic purta mereu după el sipetele tezaurului de stat, În locurile unde Își instala curtea. Și asta cu o grijă tot mai mare de când Începuse să se simtă Înconjurat de trădare, după condamnarea secretarului său, Pier delle Vigne. Însă transportarea sipetelor era din ce În ce mai anevoioasă și, după Înfrângerea de la Parma, când tabăra sa a fost jefuită și numai printr-o minune comoara le-a scăpat atacatorilor, se pare că se hotărâse să o ascundă la loc sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
s-a rupt. Și acum ce-i de făcut? conchise el, frângându-și mâinile. - Rămâneți pe loc și ascundeți-vă, deocamdată. Moartea lui Brandan ar putea fi și un accident, dacă el o fi subestimat impeterozitatea Arnului. Dacă ar fi pierit de mâna lui Bonifaciu, ghearele acestuia ar fi ajuns deja aici. Poate că necunoscutul pe care Îl așteptați va da un semn de viață. Cecco Încuviință. Părea să se agațe din răsputeri de firul acesta de speranță. - Dar am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
oameni mărunți ca voi. Zadarnic ați convocat la Florența cavalerii Apocalipsului! Cardinalul ridicase un deget, cu un aer amenințător. Gâfâia de surescitare, iar bărbia cea dublă Îi tremura. După ce trase de mai multe ori aer pe gura deschisă, reveni: - Veți pieri, e lucru sigur! Și vă veți prăbuși după neamul afurisit al ghibelinilor, gata să trădeze pe toată lumea, Începând cu Însuși izvorul lor de mișelii: acel Frederic pe care Îl admiri atât de mult și pe care ei Înșiși l-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
singurul om În stare să construiască unul la fel. Acesta era secretul pe care voise să Îl anihileze, mai mult decât viața lui Alberto. Asasinul? Dintr-o dată, privirea Îi căzu peste rănile meșterului, atât de asemănătoare cu cele de care pieriseră ceilalți. De ce un asasin? La toate cadavrele părea să se repete aceeași schemă, două lovituri aplicate aproape una de alta, dintre care numai una mortală. Dar dacă, de fapt, autorii acelei crime fuseseră doi? Doi oameni obișnuiți să lupte și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]