4,744 matches
-
neamului, de destinul nefericit al Atrizilor, presărat cu morți și cu nenorociri. Fantoma, precum și erinia Elenei sunt prezente, mai înainte chiar de apariția fantomei și a eriniei Clitemnestrei. În Elena lui Euripide par a fi exploatate și dezvoltate toate temele schițate de Eschil la începutul Orestiei, prin articularea lor în jurul confuziei tragice. Dominată de vocabularul fantomei, piesa lui Euripide revine mereu la problema eidolon-ului. Fantoma Elenei, trimisă de Hera Troiei, seamănă neîndoielnic cu frumoasa grecoaică, nefiind, de fapt, decît o iluzie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
reia replica și la sfârșitul tabloului: „Podoabe! Mitră episcopală! Dantele! Odăjdii aurite, voi, mai ales voi mă apărați cel mai bine de lume”. Într-adevăr, sub carapacea ornamentelor, corpul viu dispare, iar mâna „visează” - ea nu mai poate decât să schițeze „un gest vag, amintind de fâlfâitul unei aripi”. Genet preia astfel, tratându-l într-o manieră proprie, paradoxul teatrului no: corpul-fantomă este, în același timp, corp statuar, înveșmântat, învăluit, acoperit. Iar somptuozitatea acestui corp-statuie trimite neîndoielnic la ideea de moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
reproș suprem, îi întorcea spatele. Femeia privea pereții goi. Absența tapetului din mătase amplifica strașnicele sforăituri ale consortului. Nu-i mai rămânea decât să geamă: „Încă o cheltuială enormă! Dar trebuie să remediez și acest neajuns”. Ledoulx răspundea urărilor abia schițând un zâmbet, căci era zgârcit și la vorbă. Murmura din vârful buzelor aproape inexistente două-trei cuvinte pe care doar accentul francez le făcea să sune cât de cât agreabil. Și, între două zâmbete, maxilarele lui se loveau ritmic. Semn de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Além va suferi. Și mai știu cel puțin doi oameni care vor suferi din greu după plecarea ta. ― Știu, Guibert, dar sunt tineri și regi pe deasupra. Vor trece cu bine peste suferința asta. Acum, însă, am să te rog să... Schiță îndepărtarea prin fluturarea degetelor. Vreau să rămân singură. Doar eu și Além. ― Așa să fie, cum zic masonii! Guibert întinse spre ea brațul, oferindu-i șoimul. Atunci... pe curând! Și, înainte de a întoarce calul, îi făcu un semn cu ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
dar atunci trăise, din plin, comuniunea. Zărindu-l, Manuc nici măcar nu tresărise. Încă mai simțea rugăciunea risipită în el ca o ploaie de liniște. Dacă Dante Negro dorea să-i ia viața, ei bine, era deja pregătit. Aștepta fără să schițeze nici un gest de apărare. Dar când pictorul îl fixă, în sfârșit, prințul fu surprins să descopere în acea privire cicatricea unei suferințe vechi, prea dureroasă pentru a fi mărturisită. Furat de poveștile prințului, Dante Negro rămânea uneori până în zori. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
decât o poveste convenabil ticluită. Oho!... Și istoricii se vor strădui să o ticluiască pe cât pot mai bine, nu pentru adevăr, ci pentru gloria Franței. În câte zile crezi că voi fi la Paris? ― În aproximativ două săptămâni. Aici am schițat cel mai convenabil itinerar. Verificat deja. Napoleon îi smulse harta din mână și o îndepărtă mult de ochi, strâmbându-se. Îl deranja acest semn de bătrânețe. ― Da, bun! Îl voi face în șapte zile! Nici o zi în plus! Se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
spusei, fără să-mi ridic privirea de pe manuscris, cu penița tocului înfiptă în punctul unui semn de întrebare. - Mama dorește să te vadă și te roagă să treci pe la noi, zise Laura, apropiindu-se de masă. Am privit-o. Ea schiță un zâmbet confuz. Era palidă și frumoasă. Nici când n-a fost Laura atât de fermecătoare. Rochița ei simplă, pălărioara cochetă, mănușile, ciorapii și pantalonii, toate negre, evidențiau un farmec blond, înflorit într-o binefăcătoare liniște. - Bine! zisei , ridicându-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
de jeratic, când ne-am oprit o clipă pe țărmul lacului negru, în care se reflecta integral, un munte semeț de zăpadă. În noaptea aceea Hilda, în văl negru, străveziu, s-a suit pe masa de brad din atelier, să schițeze cu înmlădieri lente, o gamă de atitudini rafinate. Privirile mi-au alunecat cuminte de pe sânii ei ca două cupe întoarse spre secera adumbrită de pe colina sexului golaș - îngustă, sălbatică, zburlită - în unghiul ascuțit al pulpelor ai albe, netede și nervoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
o pisicuță cafenie ce i se așezase în poală. O pată mare, sângerie i se ivi pe pometul obrazului drept și stăruia acolo, în timp ce ochii ei cu retine sinilii, mă sfredeleau cu o expresie îndurerată. Buzele răsfrânte ușor înspre colțuri, schițau un plâns reținut cu greutate și o chinuitoare întrebare: „Ce ți-am făcut?” părea că mă întreabă Mariana. Și așa cum pisicul cafeniu îi dormita în poală, așezat și sprijinit cu lăbuțele de dinainte pe un genunchi acoperit decent de rochița
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
și desigur într-o carte despre suflet. E singurul om din pensiune cu care mă înțeleg din punct de vedere spiritual. Rudolf are treizeci de ani și trăiește între două femei. Chiți, îi zise „Dolfi”, și rostogolindu-și ochii bulbucați, schițează din buze un „o” roșu și pervers. Trupul ei e mic și plin, cu toate suprafețele rotunde, ca plămada crescută a unor cozonaci, și cu gropițe rămase ca urma unor apăsări de degete, în coca pulpelor. Rudolf îi spune la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
să fie noul destin al lui Piers. Și avea să fie un destin nefast: acum era obligat să facă față perversității de a trebui să MEARGĂ LA MUNCĂ. Cum viziunea sa asupra istoriei părea să fi pălit pentru moment, Ignatius schiță un laț la sfârșitul paginii. Apoi desenă un revolver și o cutiuță pe care scrise cu litere de tipar CAMERA DE GAZAT. Mâzgăli cu creionul în zigzag foaia de hârtie și intitula rezultatul APOCALIPSA. Când sfârși de decorat pagina, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Vai, vai, făcu inspectorul, clătinând din cap către mulțimea de camere de luat vederi. Se pare că vom apărea la televizor diseară. Își trecu mâna peste capul chel. — Bine că mi-am adus aminte să mă spăl pe cap. Logan schiță un zâmbet. Cicatricile care Îi brăzdau stomacul Începeau să Îl supere din nou dat fiind că lovitura din noaptea trecută Își făcea simțită prezența. — Bun, spuse Insch. Am fost Însărcinat să dau o declarație oficială presei. Până să fac asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ușii. Pentru orice eventualitate. — Ăăă... da? Bărbatul avea un accent puternic de Edinburgh, cu vocalele urcând și coborând la mijloc. — E vreo problemă, domnule polițist? Se trase Înapoi În vestibul, pantofii săi scâlciați răsunând pe dalele crem cu maro. Logan schiță un zâmbet liniștitor. — Nu aveți de ce să vă temeți, domnule, spuse el intrând la rândul său În clădire. Vrem să discutăm cu unul din vecinii dumneavoastră, dar soneria dumnealui nu pare să funcționeze. Ceea ce era o minciună. Un zâmbet vag
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
de plastic. Telefonul lui Logan Începu să-și cânte melodia specifică; comisarul Îl scoase din buzunar, Îl Închise și Îl băgă la loc fără ca măcar să se uite cine suna. Îmi cer scuze. Cum rezistă mama lui? Întrebă el. — Sheila? Lumley schiță un zâmbet. — Doctorul i-a dat ceva. Peter Înseamnă totul pentru ea. Logan Încuviință. — Știu că probabil nu vreți să vă gândiți la asta, spuse el cu băgare de seamă, dar tatăl lui Peter a fost informat că lipsește? Fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Logan continuă să spere că nu va fi nevoie să fugă ca să-și scape pielea. În cele din urmă, o față rotundă se ivi În ușa camerei din spate. — Dougie, ce ți-am zis eu despre câinele ăla nenorocit? Bătrânul schiță un zâmbet, arătându-și dinții verzi și maronii. — Ai zis că dacă vin porcii, să-l las să le rupă naibii gâturile. Nou-venitul se Încruntă, apoi un zâmbet Îi Împărți fața În două. — Mda, ai dreptate. Așa am zis. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
video și reviste. Pufni. — Jumătate din afurisiții de copii din Mastrick știau mai multe despre sex decât profesorul de biologie. Am fost chemați când o copilă de opt ani a Întrebat dacă se poate rămâne Însărcinată după fisting. Agenta Watson schiță un zâmbet din colțul gurii. Birourile de la Press and Journal rămaseră În urmă pe stânga, iar Logan tresări. Din cauza entuziasmului și a panicii de a fi fost pus responsabil În cazul cu punga de gunoi, uitase cu totul de vizita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ea, roșind ușor. — L-am identificat pe domnul acesta. Vocea lui Logan suna puțin mai rece decât cadavrul. — Ah, da... Îl privi, apoi privi corpul Întins În sertar. Făcu un gest către asistentul ei. — Păi... Brian te va putea ajuta. Schiță un zâmbet și-o șterse. Brian notă amănuntele despre Geordie Stephenson pe un carnețel. Lui Logan Îi era foarte greu să vorbească pe un ton politicos și egal. Oare răhățelul ăsta i-o trăgea lui Isobel? Oare scotea și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
spectacolul. Logan deschise ușa și se grăbi afară, În ploaia Înghețată. Mormăind, agentul Îl urmă. Ajunseră la Volvo chiar când Nicholson cobora, strângând două pungi de plastic. Se albi la față când Îl văzu pe Logan. — Bună ziua, domnule Nicholson. Logan schiță un zâmbet forțat, chiar dacă apa rece Îi șiroia pe gât În jos, udându-i gulerul de la cămașă. — Vă supărați dacă ne uităm În pungi? — Pungi? Ploaia sclipea pe capul ras al lui Duncan Nicholson, scurgându-se de pe el la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
dădea Încă o dată vina pentru tot pe Doug Disperatul MacDuff. Fata moartă n-avea nici o legătură cu el. Deci, spuse Insch, cu brațele puternice Încrușiate peste pieptul ca o bute. Ce zici că bătrânul a adus fata cu el. Cameron schiță un zâmbet recunoscător. — Așa e. — Doug Disperatul MacDuff, un om care a ucis zeci de oameni, un om care-și câștigă traiul făcând rău oamenilor, a luat cu el o fetiță de patru ani când a venit să-l ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
cele șapte luni În cazarmă, din perspectiva realizatorilor Enciclopediei, reprezintă un eveniment unic: nicicînd, niciodată, un oarecare G.M., geometru, nu-și va mai petrece, În a doua jumătate a anului 1935, stagiul În cazarma din Požarevac, și nu va mai schița planuri la gura sobei, gîndindu-se cum În urmă cu două-trei luni, după un mărșăluit de-o noapte, văzuse marea. Marea pe care el a văzut-o de pe padina Velebitului, În douăzeci și opt aprilie 1935, pentru prima oară În cei douăzeci și cinci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
puncte. Textura fin lucioasă a foliei se combină perfect cu carioca metalizată. Steluță de argint Materiale - folie transparentă ambalaje - marker permanent albastru și argintiu Mod de lucru: Din folia transparentă de la ambalaje decupăm un cerc cu diametrul de 5 cm. Schițăm steluța cu marker permanent albastru. Completăm cu markerul argintiu permanent toate spațiile libere. Această steluță poate fi utilizată și ca decor pentru ferestre în perioada sărbătorilor de iarnă. Steluță de gheață Materiale - discuri protecție CD-uri - marker pentru ceramică/ permanent
Activități creative cu materiale reciclabile by Mihaela Albianu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84044_a_85369]
-
Această steluță poate fi utilizată și ca decor pentru ferestre în perioada sărbătorilor de iarnă. Steluță de gheață Materiale - discuri protecție CD-uri - marker pentru ceramică/ permanent - acrilice - perforator de mână - șnur de agățat Mod de lucru: Cu markerul albastru schițăm steluța de gheață. Cu o altă nuanță de albastru adăugăm alte elemente. După uscare completăm spațiile albe cu acrilic alb. Perforăm într-un capăt și agățăm în brad. Globuri roșii Materiale - becuri - acrilice -staniol bomboane - carioca metalizată Mod de lucru
Activități creative cu materiale reciclabile by Mihaela Albianu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84044_a_85369]
-
Întârziat, dar camerista mea“ - aici se Împiedică, dându-și seama că cita - „ ...dar unchiul meu și cu mine a trebuit să ne Întâlnim cu un domn... Da, am cunoscut-o pe Încântătoarea dumneavoastră fiică la școala de dans“. Pe urmă, schițând acea Înclinare ușoară, pe jumătate străină, va da mâna cu toate femei, micuțe În rochii scrobite și-i va saluta din cap pe domnii ce vor sta paralizați În preajmă, adunați În grupuri mici pentru a se apăra reciproc. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
club plecau cărări În toate direcțiile, Încrețituri negre pe pătura albă, cu mormane uriașe de zăpadă aliniate pe margini, ca mușuroaiele unor cârtițe gigantice. Au zăbovit o clipă pe trepte, admirând luna albă, sărbătorească. — Lunile palide ca asta - Amory a schițat un gest vag - fac oamenii mystérieuse. Arăți ca o vrăjitoare tânără care și-a scos gluga și are părul cam Încâlcit (mâinile Myrei s-au repezit la păr). O, lasă-l așa, e grozav! Au urcat scările, parcă plutind, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
ridicat În capul oaselor În pat și și-a aprins o țigară, În timp ce Rahill s-a instalat comod, În vederea conversației care urma. Subiectul favorit al lui Rahill erau viitoarele cariere ale elevilor din clasa a șasea și Amory le-a schițat neobosit pentru prietenul său: — Ted Converse? Cu el e ușor. Va pica la examene, va face pe Învățătorul toată vara la Harström’s, va deveni student la Sheff cu vreo patru credite restante și va abandona studiile cam În mijlocul anului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]