7,503 matches
-
filma in "widescreen (ecran lat)"""-- un punct slab față de bogăția sistemului cinemascopic din "Frumoasa din Pădurea Adormită" și "Doamna și Vagabondul". Cei de la Seattle Times, au acordat filmui 2 din 4 stele, declarând că ""Deși frumos filmul cu fiordurile și sculpturile de gheață, generate pe calculato, și interioare de castel, si interioare de castel, cel mai important lucru este cel care aduce toate acestea împreună, laolaltă - povestea - care e dezamăgitoare"". Joe Williams de la St. Louis Post-Dispatch a criticat de-asemenea povestea
Regatul de gheață (film) () [Corola-website/Science/329609_a_330938]
-
se mută la Paris pentru a studia la "École des Beaux-Arts" unde a luat lecții de la Antonin Mercie și Jean Boucher. Perioadă cea mai prolifica a carierei sale a fost între 1914 și 1933 și este cunoscut mai ales după sculpturile sale în bronz și fildeș după tehnică criselefantina care reprezintă dansatoare exotice. A murit în anul 1947 și este îngropat în cimitirul Bagneux din sudul Parisului. Recordul lui pe piața internațională de artă a fost stabilit în aprilie 2007, când
Dumitru Chipăruș () [Corola-website/Science/326468_a_327797]
-
tehnică criselefantina care reprezintă dansatoare exotice. A murit în anul 1947 și este îngropat în cimitirul Bagneux din sudul Parisului. Recordul lui pe piața internațională de artă a fost stabilit în aprilie 2007, când, la New York, la casa Sotheby's, sculptură „Leș Girls” a fost adjudecata cu 590.240 de euro. Cea mai mare colecție din operele sale, cu 120 de piese originale se află astăzi la "Déco Russian House" în Moscova. Dumitru Chipăruș este cunoscut și sub numele de Dimitri
Dumitru Chipăruș () [Corola-website/Science/326468_a_327797]
-
care aparținea lui Jérôme Bonaparte și l-a numit consilierul ei pe pe pictorul și colecționarul Karl Liphard. Aproape zilnic au vizitat muzee, colecții private și dealeri de antichități. În Italia, Marea Ducesă a fost zeloasă în achiziția de picturi, sculpturi și mobilă pentru reședințele ei. Marea Ducesă a suferit probabil de varice sau de un fel de boală osoasă astfel că până la sfârșitul zilei a devenit invalidă. A murit la 21 februarie 1876 la Sankt Petersburg la vârsta de 56
Marea Ducesă Maria Nicolaevna a Rusiei (1819–1876) () [Corola-website/Science/318245_a_319574]
-
colț și o grădina inferioară. În a treia etapă de reconstrucție a palatului, parterele grădinii geometrice au fost înlocuite cu partere brodate "à la française", inspirate de tratatele lui André Le Nôtre. La acel moment grădina a fost împodobită cu sculpturi de plumb aurite realizate de Gaspar Richter din Gdańsk și vase sculptate în marmură roșie din Chęciny. La începutul secolului al XVIII-lea grădină a fost extinsă, ornamentele parterelor în stil baroc fiind înlocuite cu motive "régence" completate cu stema
Palatul Wilanów () [Corola-website/Science/329120_a_330449]
-
început al artelor plastice îl readuce în toamna anului 1931 la "Academie", fiind reprimit în anul trei.Studiază pictură cu Ștefan Dimitrescu și apoi cu Nicolae Tonitza, influența celor doi maeștri resimțindu-se mai târziu în opera să. Atras de sculptură, lucrează, ca student, în anii trei și patru, în afară programului de studiu, în atelierul de sculptură al profesorului Ion Mateescu.Aici concepe și realizează bustul profesorului universitar Vasile Todicescu și al învățătorului Neculai Stoleru din Baia, lucrări apreciate de
Dimitrie Loghin () [Corola-website/Science/321610_a_322939]
-
Studiază pictură cu Ștefan Dimitrescu și apoi cu Nicolae Tonitza, influența celor doi maeștri resimțindu-se mai târziu în opera să. Atras de sculptură, lucrează, ca student, în anii trei și patru, în afară programului de studiu, în atelierul de sculptură al profesorului Ion Mateescu.Aici concepe și realizează bustul profesorului universitar Vasile Todicescu și al învățătorului Neculai Stoleru din Baia, lucrări apreciate de specialiști. Din 1935, îmbrățișând carieră didactica, (în primul an ca profesor la Liceul "A.T.Laurian" din
Dimitrie Loghin () [Corola-website/Science/321610_a_322939]
-
grijă pentru expresie, recurgând la culoare pentru a fixa atmosferă și stările tensionale ale personajelor.A pictat flori încărcate de o suava gingășie.Este numit de cronicarii de artă ""peisagist", "florist", "portretist"", operă să însumând câteva mii de tablouri. În sculptură, Dimitrie Loghin a lucrat în maniera realistă, folosind lemnul, ghipsul și teracota că materiale de lucru.Portretele și basoreliefurile sale redau cu fidelitate trăsăturile esențiale ale modelului : ""Cântăreața", "Cap de tânăr", "C.Porumbescu", "Portret de familie"" ș.a. ""Fiind vremea să
Dimitrie Loghin () [Corola-website/Science/321610_a_322939]
-
face prietenoasă, îndulcindu-i rigorile expresiei, așa precum asprimea pământului apare surdinizata de dulceața luminii""-scrie Aurel Leon în prefață catalogului la Expoziția retrospectivă din Iași, 1980.A fost membru al U.A.P. Dimitrie Loghin are lucrări de pictură și sculptură la "Muzeul județean Suceava", la "Muzeul din Fălticeni", în colecțiile unor instituții de cultură, în colecții particulare din țară și străinătate.Sensibilitatea deosebită a pictorului a fost exteriorizata și în poezii pline de simțire, publicate în diverse reviste și ziare
Dimitrie Loghin () [Corola-website/Science/321610_a_322939]
-
(*10 octombrie 1901, Borgonovo/Elveția -†11 ianuarie 1966, Chur/Elveția) a fost un sculptor și pictor elvețian, cunoscut mai ales pentru sculpturile sale în stil suprarealist iar mai târziu pentru reprezentarea filiformă a figurilor omenești. Giacometti este originar din provincia Ticino de limbă italiană a Elveției, unde s-a născut în 1901 în orașul Borgonovo, fiu al lui Giovanni Giacometti, el însuși
Alberto Giacometti () [Corola-website/Science/298033_a_299362]
-
italieni din trecut. Îl pasionează în special creațiile lui Giotto și Tintoretto, care îi inspiră idea de a realiza o artă lipsită de intelectualism, orientată către originile sale primitive. În 1922, Giacometti se stabilește la Paris, unde urmează cursurile de sculptură ale lui Antoine Bourdelle, experimentând în acelați timp stilul cubist. Se apropie tot mai mult de curentele avangardiste și deschide un atelier împreună cu fratele său Diego, care-i va fi asistent până la sfârșitul vieții. Începând din anul 1927 expune cu
Alberto Giacometti () [Corola-website/Science/298033_a_299362]
-
în acelați timp stilul cubist. Se apropie tot mai mult de curentele avangardiste și deschide un atelier împreună cu fratele său Diego, care-i va fi asistent până la sfârșitul vieții. Începând din anul 1927 expune cu regularitate la "Salon des Tuileries" sculpturile sale suprarealiste, cum este de ex. grupul întitulat "Bărbat și femeie", în care se recunosc și elemente cubiste. Este recunoscut de critică și începe să înregistreze și succes la public. Vine în contact cu reprezentanții vieții artistice și literare din
Alberto Giacometti () [Corola-website/Science/298033_a_299362]
-
în 1946, se întoarce la Paris, unde începe o nouă fază în creația sa artistică. Figurile sale se alungesc, devin aproape filiforme, într-un spațiu care le conține și în același timp le completează. În 1962 primește "Marele Premiu" pentru sculptură al Bienalei din Veneția. Ultimii ani sunt caracterizați de activitate frenetică, organizând mari expoziții în principalele orașe ale Europei. Deși grav bolnav, se duce la New York, unde în 1965 se organizează o expoziție retrospectivă la ""Museum of Modern Art"". Ca
Alberto Giacometti () [Corola-website/Science/298033_a_299362]
-
cel Mare și fiul său, Ludovic cel Pios. Are loc o reformă a scrierii, rezultând minuscula carolingiană. Brațul cultural și ideologic al Imperiului Carolingian viza restaurarea simbolică a Imperiul Roman în Occident, în acest fel dezvoltându-se artele (manuscrise, fresce, sculpturi, arhitectura, muzica - cel mai vechi sistem de notație muzicală din Occident). Unul dintre primii istoriografi a fost Alcuin din York (735-804), călugăr venit din Anglia, apropiat de Carol cel Mare, a scris teologie, gramatică și poezii și a protejat o
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
Timișoara - d. 1 iulie 1949, Lovrin) a fost un sculptor bănățean. S-a născut într-o familie săracă în cartierul Iosefin. În 1904 s-a înscris la Școala Secundară de prelucrare a lemnului și industrie metalurgică și a învățat bazele sculpturii de la András Sipos, iar de la arhitectul László Inotay desen în lucrul în lemn. În 1909 a devenit student la Facultatea de Arte Frumoase din Budapesta, specializându-se în sculptură decorativă, cu profesorii Mátray, Maróti și Simaz. Ca o recunoaștere a
Ferdinand Gallas () [Corola-website/Science/305721_a_307050]
-
de prelucrare a lemnului și industrie metalurgică și a învățat bazele sculpturii de la András Sipos, iar de la arhitectul László Inotay desen în lucrul în lemn. În 1909 a devenit student la Facultatea de Arte Frumoase din Budapesta, specializându-se în sculptură decorativă, cu profesorii Mátray, Maróti și Simaz. Ca o recunoaștere a meritelor sale, a fost numit profesor asistent la catedra institutului. În 1914 a fost înrolat și trimis pe frontul din Serbia, apoi în Rusia, iar după un an a
Ferdinand Gallas () [Corola-website/Science/305721_a_307050]
-
cioplitor în lemn, giuvaergiu. A șlefuit trepte, a fost traducător, a lucrat în minele de cărbuni etc. A încercat, în repetate rânduri dar fără succes, să evadeze. După ieșirea Rusiei din Primul Război Mondial, a rămas acolo și a studiat sculptura la "Academia de Arte" din Moscova (1919-1921). În acest timp, a proiectat costume pentru teatru și a lucrat ca scenograf, devenind și adept al constructivismului. La sfârșitul anului 1921 a revenit la Timișoara. Împreună cu prietenul său, pictorul Albert Varga, timp
Ferdinand Gallas () [Corola-website/Science/305721_a_307050]
-
Ciacova, Șandra). A proiectat și sculptat monumentele funerare ale unor familii avute din Timișoara. În anul 1925 s-a alăturat grupului de artiști strânși în jurul revistei de literatură și artă "Periscop", editată la Arad, în care a publicat, alături de fotografiile sculpturilor, scrierile sale din domeniul literaturii de avangardă precum și traduceri din limba rusă. Începând din 1934, boala contractată în timpul războiului s-a agravat și din acest motiv a lucrat tot mai anevoios. În 1936 a terminat altorelieful pentru casa în care
Ferdinand Gallas () [Corola-website/Science/305721_a_307050]
-
Bănățeni", "Uniunea Artiștilor Plastici din Banat" și a revigorat "Societatea „Barabás Miklós”". A organizat ateliere de desen, artă industrială și modelaj în atelierul său. În 1922 a organizat prima expoziție la Timișoara, în care lucrările sale manifestau influențele cubismului, prin sculpturi în lemn, teracotă, bronz sau marmură. A avut mare succes sculptura "Viața", lucrată în piatră. În 1931, Ferdinand Gallas a participat cu succes la Salonul Oficial de primăvară, organizat la București, obținând un premiu. În 1932 a expus la Arad
Ferdinand Gallas () [Corola-website/Science/305721_a_307050]
-
Miklós”". A organizat ateliere de desen, artă industrială și modelaj în atelierul său. În 1922 a organizat prima expoziție la Timișoara, în care lucrările sale manifestau influențele cubismului, prin sculpturi în lemn, teracotă, bronz sau marmură. A avut mare succes sculptura "Viața", lucrată în piatră. În 1931, Ferdinand Gallas a participat cu succes la Salonul Oficial de primăvară, organizat la București, obținând un premiu. În 1932 a expus la Arad, împreună cu Julius Podlipny. O serie de lucrări ale sale se află
Ferdinand Gallas () [Corola-website/Science/305721_a_307050]
-
mantia regală, pavilionul regal și cifra regală. Coroana, ca simbol al puterii, este întâlnită în teritoriile românești încă din timpul Domnilor români, ca însemn principal al puterii supreme. Coroanele descrise în diferitele reprezentări, păstrate până în zilele noastre (picturi, portrete domnești, sculpturi) nu sunt reproduceri ale coroanelor reale, acesta fiind și motivul pentru care formele coroanelor sunt atât de variate, ele având doar menirea de a simboliza suveranitatea. În picturile realizate ca urmare a diverselor ctitorii, pe unele monede sau pietre funerarii
Însemnele regalității române () [Corola-website/Science/306723_a_308052]
-
l., 9-15; d., închis); „Triade“: Tapiserie Mariana Macri (l. -j. - 18-21 sau la ore stabilite prealabil prin telefon: 0256 - 482056); Centrul Cultural German: Îngeri, draci, povești - pictură și desen Molnár Krisztina și Liviu Stoianovici (10-20); Art Club: „Moștenire de familie“ - sculptură Slavenca Petre (10-22); Art Shop Carola’s: Icoane pe lemn Ada Zilahi, costume populare românești (12-19; s., 11-15); Biblioteca Județeană: Acuarelă Robert Patera-Trebor (9-18; s. -d. , închis); Banca HVB: „Oare parfumurile, toamna vorbesc între ele? “ - pictură Cristina Dumitrescu și Lucia
Agenda2003-51-03-timp () [Corola-journal/Journalistic/281863_a_283192]
-
s-a cerut chiar îndepărtarea operei de acolo. În toată zarva de opinii după ureche, întâlnim și semnalăm o „lectură” inteligentă, competentă a operei lui Gorduz. Aceasta aparține lui Erwin Kessler. Reproducem aici un pasaj: „Gorduz, singurul nume semnificativ din sculptura autohtonă după Brâncuși, are o operă marcată, ca și aceea a maestrului cu atelierul acum la Beaubourg, de un umor voluntar căutat prin înșurubarea subtilă, perfidă, a formelor și a sensurilor. Capodoperele sale, Himerele grăbite, Pasărea obișnuită, Conversaț ia cu
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4660_a_5985]
-
și de truculent, strălucitoare și scandaloasă, Prințesa X a lui Brâncuși a fost ținta atacurilor lui Picasso, care vedea în ea (nu fără motiv) un falus, nicidecum un portret, așa cum mai înainte autoritățile vamale americane văzuseră în obiectele brâncușiene nu sculpturi, ci piese industriale. Similar, în Traianul lui Gorduz, e de văzut altceva - acoperirea conștiinței unui mare artist de bălăriile verzi și uscate ale protocronismului ce toca mințile altor creatori ai vremii (Ioan Alexandru etc., etc.)” Dar eseul lui Erwin Kessler
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4660_a_5985]
-
Breban, Mircea Nedelciu, Constantin Țoiu, Eugen Uricaru, Angela Marinescu și mulți alții din țară, din Basarabia, din Bulgaria și din Iugoslavia. Peste noapte, spre surprinderea unora, dar și spre disperarea furioasă a multora, au răsărit în spațiul public lucrări de sculptură în metal, forme artistice cu iz testamentar care au consfințit eșecul industrial și au reciclat monstruozitatea într-o ordine simbolică înaltă, semnate de cîțiva dintre cei mai importanți sculptori români din generația de mijloc: Titi Ceară, Laurențiu Mogoșanu, Radu Dumitru
Un rebel mai puțin by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/16580_a_17905]