4,250 matches
-
majore (obstrucție de by-pass, recidive de obstrucție, tulburări trofice, gangrene, determinări coronariene etc.) sunt mult mai frecvente la cei care continuă să fumeze. Aorta abdominală infrarenală și arterele iliace reprezintă unele dintre cele mai frecvente localizări ale arteriopatiei cronice obliterante, simptomatologia acestei afecțiuni fiind semnificativ influențată de distribuția și extensia leziunilor. În funcție de localizare se disting trei tipuri ale bolii obliterante aorto-iliace: - tipul I: leziuni la nivelul aortei abdominale infrarenale și la nivelul arterelor iliace comune (pacienți mai tineri, cu o incidență
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
interne; - tipul III: leziuni de tip I cu extensie la nivelul arterelor iliace externe și interne, la nivelul axului arterial infrainghinal (pacienți vârstnici, hipertensivi sau diabetici; claudicația se manifestă inclusiv la nivel gambier, cu vase afectate difuz / sever inclusiv distal. Simptomatologie Simptomele apar de obicei tardiv, insidios când gradul stenozei este semnificativ, iar circulația colaterală este insuficientă. Simptomele au caracter progresiv, prin scăderea indicelui de claudicație la pacienții fumători sau cu unele agravări bruște, în rare cazuri evoluție staționară sau regresivă
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
apărând tulburări trofice care conduc la necroză, ulcerații sau la gangrene localizate la extremități: necroze în „mușcătură de șobolan”, eroziuni sau ulcerații interdigitale suprainfectate bacterian sau micotic. Mai poate apărea o atrofie musculară și într-o fază mai înaintată osteoporoză. Simptomatologia poate fi mult agravată de apariția unui edem, tromboză venoasă sau unei limfangite secundare. În 1997, Rutheford R.B., Baker J.D., Ernst C. și colaboratorii au introdus o nouă clasificare, mult mai descriptivă, care include pacienții asimptomatici, trei grade de claudicație
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
angiogenici și celulele stem se studiază extensiv în momentul de față. Proceduri de revascularizare Identificarea metodei optime de revascularizare pentru tratamentul pacienților cu arteriopatie aterosclerotică obliterantă simptomatici se bazează pe raportul dintre riscul unei intervenții specifice și gradul - durata îmbunătățirii simptomatologiei așteptată de la această intervenție. Localizarea și morfologia leziunii simptomatice trebuie descrisă înainte de a decide orice tip de intervenție de revascularizare. În general, efectele revascularizării depind de extensia procesului aterosclerotic în arborele arterial subiacent, de gradul bolii sistemice și de tipul
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
popliteală constă în extirparea - rezecția unei leziuni aterosclerortice localizate, limitate atât în lungime cât și în profunzimea peretelui arterial cu menținerea sau restabilirea fluxului în axul arterial al membrului. Indicațiile se regăsesc în lungimea sub 15 cm a zonei stenotice, simptomatologia accentuată și potențialul ischemic în contextul afectării axului vascular respectiv. Reconstrucția arterei la nivelul endarterectomiei se face cu petec venos safen autolog, cu alt petec de material biologic sau cu material prostetic. By-pass-ul secvențial distal reprezintă o procedură utilizată în
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
la pacienții cu ischemie severă. S-a demonstrat că pacienții cu trombangeită obliterantă au o asociere pozitivă puternică cu antigenele HLA (HLA - Dr B1*1501) fapt care subliniază rolul important al factorilor legați de sistemul HLA în susceptibilitatea pentru boală. Simptomatologie Din anamneza bolnavului sunt de reținut vârsta tânără, bărbat, fumător, repetate flebite superficiale migrante pe teren nevaricos, lipsa antecedentelor cardiovasculare, lipsa tulburărilor metabolice. Durerea este localizată la unul sau mai multe degete, în plantă, foarte rar la molet, niciodată pe
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
profund, interesând mai ales venele perpendiculare care vin din profunzime. Anatomie patologică. Etiopatogenie Este necunoscută, apărând predominant la femei, cu anumită instabilitate neurovegetativă sau poate fi secundar unei alte boli cum ar fi LES, panarterita nodoasă, crioglobulinemia, afecțiuni hepatice cronice. Simptomatologie Cu excepția aspectului cutanat modificat, de piele pătată și extremități reci cu hiperhidroză, pacienții sunt asimptomatici. Examen obiectiv Examenul obiectiv în livedo reticularis este marcat de inspecție, care pune în evidență aspectul pielii ce se prezintă ca o rețea sau pete
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
vasculare). Sub aspect morfopatologic, vasele sanguine inițial au aspect histologic normal, ulterior apărând îngroșarea intimei și hipertrofia mediei (posibil datorită vasospasmului repetat). Tardiv, este prezent tabloul histologic de boală obstructivă cu tromboze pe arteriole și modificări ale intimei și mediei. Simptomatologie Tulburările vasomotorii sunt tipice în boala Raynaud, pacientul adresându-se la medic cu o simptomatologie tipică în trei faze (sincopală, asfixică, de vasodilatație reactivă) între crize degetele fiind normale sau de o discretă culoare cianotică. Uneori pot apărea aspecte atipice
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
și hipertrofia mediei (posibil datorită vasospasmului repetat). Tardiv, este prezent tabloul histologic de boală obstructivă cu tromboze pe arteriole și modificări ale intimei și mediei. Simptomatologie Tulburările vasomotorii sunt tipice în boala Raynaud, pacientul adresându-se la medic cu o simptomatologie tipică în trei faze (sincopală, asfixică, de vasodilatație reactivă) între crize degetele fiind normale sau de o discretă culoare cianotică. Uneori pot apărea aspecte atipice în care există numai paloare pură, cianoză pură, eritroză secundară, cu agravare la climax. Examenul
Tratat de chirurgie vol. VII by IOAN ŢILEA, LIVIU MORARU, RADU DEAC () [Corola-publishinghouse/Science/92083_a_92578]
-
sunt ajutați să elaboreze diferite proiecte legate de formația lor profesională. Astăzi, În Învățământul medical se remarcă un interes sporit pentru construirea sau adaptarea unor aparate care simulează sisteme ale organismului uman etc. Astfel, se apreciază că aparatele care simulează simptomatologia patologiei unor organe și sisteme ale organismului omenesc (cum ar fi simulatorii patologiei cardiace) sunt uneori chiar superioare, din punct de vedere didactic, celor naturale. „Pacienții electronici” au capacitatea să sesizeze prompt și corect manevrele greșite și să explice natura
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
și mai intuitivi în cadrul propriei sfere de expertiză. Pe parcursul cărții mă refer la persoana hipnotizată sau discutată în context ca „pacient” în loc de mai puțin peiorativul „client”, ceea ce poate părea a fi ciudat în cadrul fenomenologic-umanist descris mai sus. Dar multe din simptomatologiile adresate și din intervențiile sugerate sunt la fel de relevante pentru medici ca și pentru consilieri și psihologi, care de obicei preferă termenul „client”. Mai mult, „pacienții” la care se face referire sunt considerați a fi responsabili de propriile probleme de sănătate
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
în cele ce urmează este evident că ei nu sunt de fapt separați, ci între ei apar suprapuneri considerabile. Povestea Toate psihoterapiile se bazează pe o „poveste” teoretică sau o „hartă” care de obicei explică etiologia problemei de prezentare, precum și simptomatologia, modul cum este ea menținută și cum poat fi tratată. Unele „povești” terapeutice sunt extrem de elaborate (de exemplu psihanalizaă, în timp ce altele sunt mai sărăcăcioase (de exemplu terapia comportamentalăă. În general există încercări de justificare a poveștii în termeni de cercetare
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
îmbunătățească funcționarea sistemului imun, în timp ce cea negativă pare să îl afecteze negativ (Stone, Cox, Valdimarstottir, Jandrof și Neale, 1987; Cohen, Doyle și Turner, 2003Ă. Stresul poate afecta sistemul imunitar al persoanei și poate duce la prelungirea oricăror probleme și la simptomatologie psihosomatică ulterioară (Adler, Felton și Cohen, 1991; Walker, Johnson și Eremin, 1993; Black, 1994; Walker și Eremin, 1995; Gruzelier, Levy, Williams și Henderson, 2001; Kiecolt-Glaser, Marucha, Atkinson și Glaser, 2001Ă. Un număr de studii recente arată de asemenea că stresul
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
recupera resursele inconștiente astfel încât să găsească soluții la propriile probleme; starea de transă facilitează procesul inconștient intern de vindecare psihosomatică (incluzând procesele de expresie genetică și neurogenezăă; o căutare inconștientă a dinamicilor reprimate care sunt responsabile de sprijinirea și menținerea simptomatologiei este posibilă prin utilizarea variatelor abordări hipnoanalitice, fiind de asemenea implicită în abordarea hipnoterapeutică a lui Rossi. Strategiile de gestionare și prevenire a stresului sugerate în această carte sunt în mod esențial o interpretare a abordărilor Ericksoniene, incluzându-le atât
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
prima ședință de terapie să transmită pacienților că au resursele interioare pentru rezolvarea creativă de probleme și pentru vindecarea psihosomatică. Acest punct de vedere este spirijinit atunci când pacienții sunt de acord că sunt responsabili de modularea și schimbările temporale ale simptomatologiei lor, așa cum a fost deja arătat. Rossi (1995aă scrie: Rolul major al terapeutului este de a „aranja situația” astfel încât pacientul să aibă ocazia de a recunoaște și facilita propriul proces creativ ultradian ca agent de rezolvare a problemelor și vindecare
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
și interesele pacientului. Într-adevăr, pacientul informează de obicei clinicianul legat de metafora care trebuie folosită. Ceea ce este important este modul în care terapeutul folosește creativ imaginile și cuvintele care se potrivesc cu interesele, experiențele și aspirațiile pacientului, precum și cu simptomatologia de prezentare. Adesea este posibil să luăm povești bine cunoscute din literaturăde exemplu Rățușca Cea urâtă, Omida foarte flămândă (Carle, 1974Ă, Pescărușul Johnathan Livingstone (Bach, 1970Ă; Vrăjitorul din Oz (Baum, 1990Ăcare sunt legate de transformările pozitive și astfel transmit sentimnte
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
sunt legate de transformările pozitive și astfel transmit sentimnte de speranță și optimism. Intervenția 20Viața unui stejar În timp ce pacientul este în transă i se spune următoarea poveste. Ea poate fi adaptată pentru a reflecta conținutul clinic (de ex. vârsta pacientului, simptomatologia de prezentare, etcă. Ești așezat confortabil? Atunci voi începe. A fost odată ca niciodată un mic stejar.. cu un trunchi foarte subțire care se mișca înainte și înapoi în bătaia vântului.. și acest mic copac a observat toți stejarii mari
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
principiile generale ale teoriei psihanalitice, iar terapia este adesea de scurtă durată și limitată în timp (Wolberg, 1980; Strupp și Binder, 1984; Budman și Gurman, 1988Ă. Acest tip de terapie este desemnată să descopere și să arunce lumină asupra originilor simptomatologiei, legând prezentul de trecut și comportamentul de motivație. Psihopatologia este înțeleasă ca produs al reprimării și disocierii iar terapia are sarcina de a descoperi dinamica reprimată și de a permite pacientului să dobândească insight-ul asupra evenimentelor formatoare (cauzaleă așa cum au
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
perceput pacientul să recunoască vizualizată această expe că a depășit multe probleriență și este ancorată. me în trecut și are multe experiențe de învățare pozitive, precum și resurse interioare pentru vindecare. Însăși întărirea eului poate duce la o ameliorare semnificativă a simptomatologiei. „Atunci când mintea ta Stabilirea semnalului N.B. Semnalele cu adevăinconștientă știe că ideodinamic „da” rat inconștiente sunt are resursele interioare și cu ajutorul degetului repetitive și adesea abia dorește să ajute în vindecare vizibile. Apar adesea se va ridica unul din dege
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
problema? Dacă întrebările la aceste răspunsuri sunt negative atunci sunt necesare investigații suplimentare. Gestionarea disocierii Întărirea eului este o procedură foarte importantă înainte de angajarea pacientului în descoperirea (recuprareaă evenimentelor trecute care sunt importante din punct de vedere etiologic în dezvoltarea simptomatologiei prezente. În contextul abordărilor hipnoanalitice regresia pacientului la expeiențele pozitive atunci când pacientul trebuie să depășească diverse probleme și dificultăți este un element care pregătește pacientul pentru procesul regresiei și este adesea o metodă preferată de tratament. O metodă de facilitare
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
deoarece disocierea este minimalizată. În mod ideal pacientul ar trebui să experiențieze evenimentele istorice (sau curenteă traumatice/ conflictuale în timp ce le observă și în același timp rămânând parțial disociat de ele. În acest fel pacientul poate reevalua evenimentele care mențin dinamic simptomatologia, fie imediat, fie după catharsis sau mai târziu. Un echilibru optim al atenției se poate dezvolta printr-o pregătire atentă a pacientului în ce privește îmbunătățirea funcționării sale ca adult rațional și a conștienței sale critice (sentimentul realității timpului prezentă. Oricum, indiferent
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
de o lună pentru a întruni criteriile DSM pentru SSPT și trebuie de asemenea să aibă un efect semnificativ în detrimentul funcționării sociale și ocupaționale. Tulburarea acută de stres Tulburarea acută de stres este similară cu SSPT în ce privește evenimentul precipitant și simptomatologia, dar este limitată în timp, până la o lună după eveniment. Deși cele mai multe persoane care au o traumă severă ca de exemplu violul sunt inițial simptomatice, cele mai multe își revin fără a dezvolta SSPT. Tulburarea de adaptare Tulburarea de adaptare este de
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
este îndepărtat sau până apare o nouă stare de adaptare (Strain, Newcorn, Wolf și Fulop, 1994, p.671Ă. Situațiile stresante de viață Orice situație stresantă de viață care stimulează excitația excesivă prin intermediul sistemului autonom și endocrin poate conduce la o simptomatologie clinică variată de SSPT (Rossi și Cheek, 1988Ă. Evenimentele traumatice cu legături demonstrate empiric cu SSPT includ abuzul fizic și sexual în copilărie (Duncan, Saunders, Kilpatrick, Hanson și Resnick, 1996Ă; războiul (King și colab., 1995Ă; violul la adult (Kilpatrick și
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
protejează de durerea copleșitoare din acea situație. Inițial disocierea funcționează bine în momentul traumei, dar dacă această ultimă apărare durează prea mult timp atunci interferează cu prelucrarea suferinței necesară pentru a trece peste acea experiență și pnetru a reduce probabilitatea simptomatologiei de mai târziu (Spiegel, 1994Ă. Rossi (1996Ă spune că amintirile disociate sau dependente de stare rămân active la nivel inconștient și precipită și mențin dinamic simptomatologia psihosomatică. Aceasta poate explica de ce anumite sindroame clinice sunt adesea rezultatul unei disocieri cronice
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
prelucrarea suferinței necesară pentru a trece peste acea experiență și pnetru a reduce probabilitatea simptomatologiei de mai târziu (Spiegel, 1994Ă. Rossi (1996Ă spune că amintirile disociate sau dependente de stare rămân active la nivel inconștient și precipită și mențin dinamic simptomatologia psihosomatică. Aceasta poate explica de ce anumite sindroame clinice sunt adesea rezultatul unei disocieri cronice; de exemplu tulburările de comportament alimentar, depresia, tulburările obsesiv-compulsive, fobiile, tulburările de panică și tulburarea de identitate disociativă. Rossi și Cheek (1988Ă concluzionează că aceasta duce
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]