36,392 matches
-
în care trebuie să fie scrisă istoria. Cu toate acestea, Dománovszky nu a ezitat să citeze definiția romantică a lui Michelet privind istoria ungurilor: "Ungaria, apărătoarea Occidentului de Semiluna victorioasă". Dománovszky continua însă să-l critice pe Iorga, spunînd: "Greșeala evidentă a lui Iorga constă în sistemul aplicat de el. Aceasta a fost cauza interpretării sale evident falsă a izvoarelor istorice, a ascunderii unor fapte importante sau a banalizării adevăratei semnificații a acestora". Sau, în altă parte: "Ca să poată ascunde adevărul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
că "aceasta ar trebui să-l vindece pe Goga de ambițiile lui dictatoriale". Iorga știa că Armand Călinescu, în calitate de ministru de Interne era reprezentantul personal al (deci omul) regelui. Iorga l-a avertizat pe Călinescu că "Goga, cu înclinația lui evidentă spre teatral, trebuia ținut în frîu". Iată de ce l-a numit Carol pe Călinescu în guvern și acest lucru era exact ceea ce făcea el. Goga susținea că primul act era scoaterea în afara legii a presei "evreiești". La scurt timp unul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
anarhia și bestialitatea legionară. Deasupra multor universități din lumea occidentală au fost arborate steaguri de doliu. În Ungaria, cotidianul Partidului Național Socialist Ungar, "Magyarág", a publicat un editorial defăimător. Editorialul cotidianului guvernamental "Magyarorzság" era semnat de Pál Szvatkó, care, cu evidenta sa lipsă de principialitate, se putea mîndri că era omologul budapestan al lui I. P. Prundeni și Ilie Rădulescu. Dl Szvatkó scria: "În ultima clipă a vieții sale, Iorga ar fi trebuit să exclame: "În polemicile mele cu Ungaria am ieșit
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
mai repede, adică de a întoarce timpul înapoi. Rezultatele au fost cele obișnuite. Jurnalismul lui Iorga milita pentru naționalismul său cultural. Acesta era mai bun decît jurnalismul est-european al perioadei respective, deși era evident marcată de el, și avea un evident stil personal. Ca profesor universitar, conferențiar și orator, talentul evocator și cunoștințele sale enciclopedice și temperamentul său îi asigurau fascinația oratorică a conferințelor sale. Era captivant, cucerind emotivitatea celor care îl audiau. Am putea vorbi despre Iorga omul numai la
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
puteau fi locuite. Germania pierduse 40% din locuințe, Marea Britanie - 30%, Franța - 20%. Italia a pierdut 1,2 milioane de case, majoritatea În orașe cu peste 50.000 de locuitori. Problema lipsei de adăpost era, cum am văzut, consecința cea mai evidentă a războiului În perioada imediat postbelică - În Germania Federală și Marea Britanie, criza de locuințe avea să dureze până la jumătatea anilor ’50. Ieșind de la o Expoziție a Locuințelor Postbelice din Londra, o femeie de condiție medie exclama: „Sunt atât de disperată
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de la o Expoziție a Locuințelor Postbelice din Londra, o femeie de condiție medie exclama: „Sunt atât de disperată, Încât mi-ar conveni orice. Patru pereți și un tavan - nu-mi doresc mai mult”3. Din a doua categorie de pagube evidente făcea parte transportul: flote comerciale, linii de cale ferată, parcuri feroviare, poduri, șosele, canale și tramvaie. Între Paris și mare, peste Sena nu mai existau poduri; rămăsese unul singur peste Rin. Prin urmare, chiar dacă minele și fabricile puteau produce bunurile
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Churchill) au stabilit În principiu viitoarea dezintegrare a Germaniei, Întoarcerea la așa-zisa „Linie Curzon”1 Între Polonia și URSS, recunoașterea autorității lui Tito În Iugoslavia și accesul Uniunii Sovietice la Marea Baltică prin Königsberg, port al fostei Prusii Orientale. Beneficiarul evident al acestor acorduri era Stalin, ceea ce părea logic, din moment ce Armata Roșie avea de departe rolul cel mai important În lupta cu Hitler. Din același motiv, când Churchill a negociat cu Stalin la Moscova, În octombrie 1944, celebrul „acord procentual”, el
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
decembrie 1947. Scopul lor declarat era să formuleze un aranjament definitiv pentru Germania postbelică și să pregătească tratatele de pace Între Puterile Aliate și Germania și Austria. În cursul acestor Întâlniri - mai ales la Moscova, În martie-aprilie 1947 - a devenit evidentă prăpastia ce separa atitudinea Occidentului de cea sovietică. Prudența politică ghida strategia anglo-americană. Dacă germanii din zona vestică rămâneau demoralizați și sărăciți, fără a li se oferi șansa unei ameliorări, mai devreme sau mai târziu ei aveau să recadă În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
un acord. Când procesul de la Nürnberg a luat sfârșit În octombrie 1946 și după ce termenii Tratatelor de pace de la Paris au fost definitivați luna următoare, Aliații nu mai aveau În comun decât responsabilitatea pentru Germania, ale cărei contradicții erau din ce În ce mai evidente. La sfârșitul anului 1946, britanicii și americanii au convenit să unească economiile zonelor lor de ocupație Într-o așa-zisă „Bi-zonă”, dar chiar și acest lucru nu reprezenta Încă o diviziune fermă a Germaniei, și cu atât mai puțin o
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dezintegrării. În Note pentru o definiție a culturii (1948), T.S. Eliot putea afirma „cu destulă Încredere că era noastră este una a declinului, că standardele culturale sunt inferioare celor de acum cincizeci de ani și că dovezile acestei decăderi sunt evidente În toate sferele activității umane”. Din motive similare, Radiodifuziunea Britanică a inaugurat În 1946 Programul Trei la radio: un produs elitist și sofisticat, cu scopul explicit de a stimula și disemina „calitatea”. Deși se adresa segmentului numit În Europa „intelighenție
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de imperativele grosiere de propagandă ce porneau de la Washington. La apogeul erei McCarthy, directorii Caselor Americane au petrecut mult timp scoțând cărțile de pe rafturi. Printre zecile de autori ale căror scrieri erau puse la index se aflau nu numai suspecții evidenți - John Dos Passos, Arthur Miller, Dashiell Hammett, Upton Sinclair -, ci și Albert Einstein, Thomas Mann, Alberto Moravia, Tom Paine și Henry Thoreau. În Austria, mulți observatori au remarcat că, În „Bătălia Cărții”, America Își făcea singură probleme. Din fericire pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mari, Venim aici la matineu și știm: nu-i În zadar. Mici spectatori la Odeon, noi vrem a deveni Buni cetățeni când vom fi mari și-ai libertății fii. Tonul didactic nu era reprezentativ - cel puțin nu În această formă evidentă - și va dispărea În doar câțiva ani. Dar cântecelul, cu aerul său naiv și demodat, surprinde Întocmai atmosfera acelor timpuri. Amuzamente populare precum columbofilia, cursele de ogari sau Întrecerile pe autostradă au atins În acea perioadă o culme a popularității
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ce a mai rămas din regimul de ocupație În Berlin și să facă posibilă o situație normală În capitala Republicii Democrate Germane. Uniunea Sovietică, la rândul ei, va preda funcțiile Îndeplinite În prezent de agențiile sovietice statului suveran RDG. Scopul evident al ofensivei lui Hrușciov, formulat și mai imperativ două săptămâni mai târziu, când liderul sovietic a cerut Vestului să hotărască retragerea În termen de șase luni, era să-i determine pe americani să abandoneze Berlinul, care să devină astfel un
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
un rol. Dean Acheson, discurs la West Point (5 decembrie 1962) Vă vorbește Imre Nagy, președintele Consiliului de Miniștri al Republicii Populare Ungare. În primele ore ale acestei dimineți, trupele sovietice au lansat un atac asupra capitalei noastre, cu intenția evidentă de a răsturna guvernul maghiar legal și democratic. Informez poporul și opinia publică mondială că trupele noastre luptă și guvernul este pe poziție. Imre Nagy la Radioul ungar (4 noiembrie 1956, ora 5.20 a.m.) Este o eroare gravă să
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
să predea În fiecare vineri familiei tot ce câștigase. În Franța, În 1965, 62% dintre tinerii Între 16 și 24 de ani care Încă locuiau cu părinții Își păstrau tot venitul pentru a-l cheltui după propria dorință. Cel mai evident simptom imediat al acestei noi puteri de cumpărare a adolescenților s-a manifestat În vestimentație. Cu mult Înainte ca generația baby-boom să descopere minijupele și părul lung, predecesoarea ei - generația născută În timpul războiului, nu imediat după el - și-a afirmat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de produse, dar chiar și acolo piața prezenta nuanțe semnificative. Străinii cu pretenții Își umpleau casa cu mobilă stilată din Suedia sau Danemarca: deși relativ fragilă, era foarte „modernă”. Aceiași consumatori erau atrași de automobilele suedeze Volvo, În ciuda lipsei lor evidente de stil, tocmai pentru că păreau indestructibile. Ambele calități Însă - „stilul” și „durabilitatea” - erau acum sinonime cu Europa, adesea În opoziție cu Statele Unite. Parisul a rămas capitala modei pentru vestimentația feminină. Dar Italia, cu costuri de producție mai mici și neîngrădită
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
studențesc 7. Straiele hipioților, drapate În stil gitan, intersectau ambele tendințe. Spre deosebire de „Carnaby Street” și „luptătorul de gherilă”, autentic europene, look-ul hippie (vag „utopist” prin conotația lui „modestă”, non-occidentală, „contra-culturală”, asexuată) era importat din America. Utilitatea sa comercială era evidentă și multe dintre fabricile care la mijlocul deceniului produceau frenetic haine strâmte și croite pe corp au Început curând să facă eforturi pentru a-și adapta stocul. La un moment dat au Încercat să vândă „look-ul Mao”. O jachetă fără
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
putere dintre Stalin și Troțki. Exista o diferență crucială la nivelul dogmei - troțkiștii continuau să susțină „revoluția permanentă” și Îi acuzau pe comuniștii oficiali că au Întrerupt revoluția muncitorilor, limitând-o la o singură țară -, dar, În rest, unica diferență evidentă era că stalinismul fusese un succes politic, iar troțkismul, un eșec fără pată. Urmașii Întârziați ai lui Troțki erau atrași, desigur, tocmai de acest eșec. Trecutul era poate sumbru, dar analiza erorilor comise - revoluția sovietică fusese confiscată de o reacție
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
șomaj cronic, industrii falimentare sau salarii afectate de inflație, putea să ridice din umeri și să se dezvinovățească arătând cu degetul termenii unui Împrumut FMI sau rigorile ratelor de schimb intraeuropene prestabilite. O astfel de manevră prezenta atât avantaje strategice evidente, cât și riscuri. Un stat european care nu mai reușea să rezolve problemele ocupării complete a forței de muncă, salariilor reale susținute și creșterii economice) era sortit să Înfrunte mânia acelor cetățeni care se simțeau trădați. După cum am notat, reacția
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În miliarde de eurodolari, opera unor „oameni fără chip care administrează negura atomică tot mai deasă a fondurilor mobile acumulate În europiețe pentru a eluda controlul guvernelor naționale”6. Paradoxal, partidul lui Healey câștigase alegerile În 1974 pe fondul incapacității evidente a conservatorilor de a calma neliniștea publică, numai pentru a fi acuzat În anii următori de o ineficiență comparabilă, dacă nu chiar mai gravă. În Marea Britanie s-a vorbit chiar, la un moment dat, de inadecvarea instituțiilor democratice În fața crizelor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cu metode frapant de naziste, paradox pe care Mahler Îl trece sub tăcere. Relativizarea nazismului, implicită În Deutschland im Herbst, devenea absolut explicită În apologiile intelectuale aduse terorii anticapitaliste. După cum explica În 1985 filosoful Detlef Hartmann, „putem Învăța din legătura evidentă dintre bani, tehnologie și exterminare În Noua Ordine a imperialismului nazist... (cum) să ridicăm vălul ce maschează tehnologia exterminării civilizate În Noua Ordine de la Bretton Woods”. Acest derapaj facil - ideea că asemănările dintre nazism și democrația capitalistă sunt mai importante
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
faptul că erau dispuse - de nevoie - să recurgă la metode alternative pentru a-și mediatiza programul. Trei dintre noile grupuri politice - mișcarea femeilor, ecologiștii și activismul pentru pace - au o importanță deosebită prin amploarea și impactul lor durabil. Din motive evidente, mișcarea femeilor a fost cea mai diversă și mai ambițioasă. Pe lângă interesele pe care le Împărtășeau cu bărbații, femeile aveau preocupări specifice, care abia atunci Începeau să intre În arena legislativă europeană: creșele, egalitatea salariilor, divorțul, contracepția, avortul, violența domestică
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
că va invada Ciprul pentru a proteja interesele comunității turco-cipriote - și a reacționat prompt, pe 20 iulie. În numai o săptămână, aproape jumătate din insulă era În mâinile turcilor. Incapabilă să preîntâmpine sau să contracareze manevra (superioritatea forțelor turcești era evidentă), junta se dovedea clar neputincioasă; Într-o zi ea a ordonat mobilizarea generală, a doua zi a contramandat-o. Această umilință națională a provocat o furie generală În fața căreia dictatorii greci au apelat la bătrânul Karamanlis, invitându-l să se
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
1980, conservatorilor care o implorau să-și schimbe tactica, făcând cale Întoarsă, ea le-a răspuns: „Întoarceți-vă dacă vreți. Doamna nu-i de Întors”); satisfacția cu care a adoptat eticheta sovieticilor, care i-au spus „Doamna de Fier”; plăcerea evidentă cu care a Înfruntat și Învins un șir Întreg de oponenți, de la junta militară din Argentina În războiul pentru insulele Falkland până la liderul sindical al minerilor, Arthur Scargill; poșeta vânturată agresiv În fața liderilor adunați ai Comunității Europene, atunci când a cerut
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fi putut găsi În Omul revoltat de Albert Camus. Dacă eseul lui Camus fusese desființat de Sartre atunci când a apărut, În 1951, cărțile lui Glucksmann și Lévy au devenit bestselleruri influente. Vremurile se schimbaseră. Acest cutremur intelectual local are un evident caracter paricid. Aparent, ținta lui era dezastruosul filon marxist din gândirea occidentală, dar artileria viza cu precădere acele figuri dominante ale vieții intelectuale postbelice, din Franța și din alte părți, care priviseră din tribune meciul Istoriei, ovaționându-i pe Învingători
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]