36,201 matches
-
pentru crimă, ajungând la concluzia existenței unor trăsături comune. Teoria lui Lombroso particulariza frenologia, care consideră că aspectul constitutiv al craniului poate indică anumite calități psihice. Cesare Lombroso, unul dintre fondatorii criminologiei, descria anumite particularități ale oaselor feței, palatului, linia părului, la criminali, găsind „atavisme”din perioade mai timpurii ale dezvoltării umanității. Această teorie care vedea crimă ca pe un „destin”al individului și-a găsit destul de repede infirmări, consecutiv unor cercetări cu loturi comparate. în Franța, opunându-se teoriei lui
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
telefoanele cetățenilor obișnuiți erau ascultate. Controlul vieții populației mergea până la controlul îmbrăcămintei oamenilor, în special a tinerilor. în licee, uniformele elevilor erau strict controlate zilnic. Dar periodic, se făceau razii, pe străzi, în localuri, în care erau prinși tinerii cu părul lung sau tinerele cu fuste scurte sau îmbrăcate indecent. Uneori, aceste razii se terminau cu bătăi serioase aplicate de miliție tinerilor considerați „recalcitranți”(Chirot, 1978). în condițiile de viață cotidiană tot mai severe, numărul celor care încercau să părăsească clandestin
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
de prevenire a abuzului și neglijării copilului: International Society for Prevention of Child Abuse and Neglect (ISPCAN). în primele clase, la școală, copiii se confruntă uneori cu doamne învățătoare care mai aplică încă pedagogia dură în care palmele, trasul de păr sau liniarul sunt instrumente de educare a copiilor. Un fost student, o persoană timidă și blândă, cu frecvente manifestări de bâlbâială în exprimările verbale, povestea că doamna învățătoare îi bătea pe copii cu bățul, la fundul gol, culcați pe catedră
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
de conducere a lucrărilor; această precizare era făcută la cererea expresă a delegației române, care îl vizitase pe ambasadorul danez în ajunul deschiderii Consultărilor. Tötterman era un suedez înalt, suplu, cu siluetă și ținută de campion de sky, cu un păr bogat și ondulat, ușor grizonat către tâmple, cu obraji permanent îmbujorați pe un ten oarecum măsliniu. Era un om discret, cumsecade și, cum aveam să constat repede, timid. El a prezentat delegațiilor statelor participante salutul guvenului Finlandei, după care a
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
și pe el pe căile nordice. Intra în echipa Ministerului de Externe, care pleca la Helsinki, devenind conducătorul ei recunoscut și prețuit, chiar dacă, oficial, șeful delegației era ambasadorul Mircea Bălănescu. Valentin Lipatti era un bărbat înalt, bine legat, cu un păr perie, domol în mișcări, dar iute în gândire și prompt în replică. Adesea purta pe chip o ironie fină, de om care a văzut multe, ironie care se putea naște dintr-un gând șăgalnic, binevoitor, sau, dimpotrivă, pregătea o șarjă
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
cel care va cere dreptate... omul LOVIT este cel care SE VA PLÂNGE cu glas tare - si... cel care a îndurat crudă suferinț] a sclaviei este omul care va pleda în favoarea Libert]ții. Faptul c] drepturile au nuanțe legale și păr a duce cu ele m]car câteva implicații potrivit c]rora folosirea forței este justificat] prin faptul c] asigur] aceste drepturi, are o leg]tur] cu aceast] chestiune. O a doua justificare pragmatic] ne este oferit] de recenta istorie a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
urmat. Vedea că-l urmăresc. În Lascăr, a zvîcnit spre fată, ea a-nceput să fugă, a lăsat-o să intre în Gane, am rămas în colț. La prima curbă, dintr-un salt, a ajuns-o, a prins-o de păr, avea un păr Tina Turner, ea n-a țipat, a pus-o jos doar c-o mînă și, în secunda în care a reușit să-i intre între picioare, s-au ivit alți trei, tot în cămăși albe, au rămas
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
-l urmăresc. În Lascăr, a zvîcnit spre fată, ea a-nceput să fugă, a lăsat-o să intre în Gane, am rămas în colț. La prima curbă, dintr-un salt, a ajuns-o, a prins-o de păr, avea un păr Tina Turner, ea n-a țipat, a pus-o jos doar c-o mînă și, în secunda în care a reușit să-i intre între picioare, s-au ivit alți trei, tot în cămăși albe, au rămas în picioare, cu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
oaspetelui iubit, prototipul activistului cu ghiul, îl îmbrățișează cu toată burta, după care trece la taclale, tolănit în fotolii din recuzita palatului. Ceva, totuși, s-a modificat în figura istoricului-șef: s-a cănit. Și-a schimbat, cum ar veni, părul. Cum să-i zic altfel, decît profanare, cohortei de mitocani care, trecînd prin țarcurile cu taxă, continuă să... viziteze nu lăcașul regilor onești ai României, ci castelul în care s-au lăfăit țoapele impostoare și invitații lor, alde Gadafi și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
stare să producă schimbarea la față a unor: Dumitrașcu, Păunescu, Verdeț, Vadim, Văcaru, Văcăroiu, Popa Tatu și compania, cînd aceștia, drăgălașii de ei, începuseră să urce scara? Care? 19 februarie Modă nouă. Fata, chiar dacă e ger, își pune-n valoare părul, generos, des, involt, liber în gerul iernii. Alături, băiatul, efilat sau bondoc, își îndeasă pînă peste urechi fesul (obligatoriu negru), avînd aerul unui neajutorat nătîng, înfiat de cea pe care o ține de mînă. Asta-i ce se vede. Cine
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Muzeul de Artă și veți găsi acolo Capul de fetiță de Tonitza! Toată gingășia lumii s-a adunat pe această față de o frăgezime incredibilă: ochii, ușor mijiți într-o adumbrire vesperală, nările calm respiratorii, buzele senzual-candide, ovalul chipului, aureolat de părul brun, iată însemnele secundei pure sub care s-a mișcat pensonul inegalabilului Tonitza. Intrați! Seara, restaurante goale, în care orchestra cîntă pentru nimeni. Eleganța sălii amplifică senzația de lume dispărută. Locul destinderii, petrecerii, desfrîului, cotropit de vid! Ce poate fi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Numai realizatoarea serialului și cei ce vor să instaureze odată pentru totdeauna adevărul în țară o pot decide. Pentru că, sîntem siguri, Lucia Hossu-Longin meditează, în continuare, la destinul operei sale. Mă-ntîlnesc iarăși cu Vitcu și schimb iar vorbe în doi peri ca și-altă dată. Sincer să fiu, cînd îl vedeam cu geanta-diplomat, alergînd spre Parlamentul lui pedeserist, îl ocoleam. Își părăsise actoria captivantă pentru o himeră de proastă calitate. Și-a regăsit acum mersul de gheișă preocupată. Și putem amesteca
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
figurat într-o expoziție la Paris. Fac o schiță sumară după capodoperă și ies. După-amiază neratată. Pe taluzul de lîngă Palat, două biciclete în odihnă, pe dreapta. Un tranzistor deschis: vorbește Clinton. Din cînd în cînd, băiatul, un elf cu părul în coadă, se-apleacă peste blondă și-o sărută lung, lung. Cu vîrful piciorului gol, fata îi dă roții, lasciv, din cînd în cînd, cîte-un impuls. E ora cinci jumătate. Vorbește Clinton. 21 iulie Mai ies o dată pe la unsprezece jumătate
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ies o dată pe la unsprezece jumătate. Luna bate razant pe cupola Fundației și totul alunecă-n somn. N-aș putea adormi. O iau pe lîngă Voievozi și m-afund în cărarea ce duce-n Gane. În fundac, mă opresc. El, cu păr lung, în coadă, o ține îmbrățișat pe la spate. Ce îmbrățișat! O gîtuie. O fi doar joc, înscenarea unei nebunii adolescentine. Da' de unde: fata începe să se zbată tot mai horcăit și cade-n genunchi. Băiatul n-o lasă, o ridică
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Da' de unde: fata începe să se zbată tot mai horcăit și cade-n genunchi. Băiatul n-o lasă, o ridică, ea scoate un țipăt, primul țipăt, și-ncearcă să scape, ajunge pînă la colț, el după ea, o prinde de păr și-o îmbrățișează iar pe la spate. Înaintez doi pași. Băiatul mă vede și-ntinde dreapta spre mine, cu arătătorul ca pistol. Dau înapoi. Din Gane apare-un bondoc numai în slip. Îi înfige băiatului o directă-n bărbie, ăsta cade
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
niciodată pesimiști. 20 decembrie Ușa birtului dată de perete, ies amîndoi împleticindu-se, trăgîndu-se unul pe altul, ea vrea să scape, să fugă, e gata să intre sub tramvai, el o prinde de mînă, fata se zbate, o înșfacă de păr și-o tîrăște pe lîngă zid. Cine m-a pus s-o iau pe-aici, mi-am făgăduit să nu mai dau peste birtul ăsta sordid, învăluit în damfurile de vodcă. Să-i depășesc, să nu-i mai văd tîrîndu-se
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
am făgăduit să nu mai dau peste birtul ăsta sordid, învăluit în damfurile de vodcă. Să-i depășesc, să nu-i mai văd tîrîndu-se unul pe altul, îngălîndu-se, să-i depășesc, să trec pe trotuarul celălalt, o prinde iar de păr și-i lipește capul de vitrina stinsă, dacă nu l-ar lovi cu picioarele peste glezne, dacă nu s-ar opune, ar sprage sticla cu țeasta ei zburlită, ce scenă! ce dracu mă ține pe loc? e un fel de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
spectacole, atunci inventate! Era o solidaritate subterană, figurile scenei, scrisului, pictorii, sculptorii se regăseau aici anual, într-un fel de legămînt al firavei rezistențe. Sala de mese, înțesată, cu rezervări notorii, se oferea ca trapeză insolită a vorbelor în doi peri și a privirilor... codate. Mica terasă de-afară era suport al unei recuperatorii commedia dell'arte. Unde-i "societatea"? Sala de mese, extrem de șic azi, e goală, la cîte-o masă, figuri necunoscute, fără expresie, vide. Terasa, bătută sălbatic de-un
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
împărțind politețuri interbelice în jur, nimerise, cu țigara aprinsă, în corsajul unei... colege realist-socialiste. Vă dați seama... Noapte, Grădina Copou, o singură pată de zăpadă. Îmi întrerup rondul și mă ascund (nerușinat) după un copac negru. Doar ei doi. Ea păr imens. El fes. Și cîinele. O fiară suplă care, sub îndepărtatul felinar, e de argint. Se tăvălesc îmbrățișați. Cînd el deasupra, cînd ea. Fără oprire, violent, că mă și întreb dacă nu cumva se petrece altceva acolo. Din cînd în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
argint. Se tăvălesc îmbrățișați. Cînd el deasupra, cînd ea. Fără oprire, violent, că mă și întreb dacă nu cumva se petrece altceva acolo. Din cînd în cînd ea țipă: lup! lup! Cîinele și el în vînzoleală. Îi și prinde de păr, de fes. Băiatul se ridică, urmărește. Cîinele continuă s-o vînzolească pe fată: lup! lup! Să intervin? Nu. Așa-și începe iarna asta aspra-i poveste. 18 noiembrie Ținuta obligatorie! Asta însemnînd cel puțin cravată. Comunismul se cizelase, nu voia
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
supraviețuitor, atunci (alături de Ștefan Aug. Doinaș și Nicolae Balotă), al Cercului Literar de la Sibiu. Nu numai că era o pagină vie de istorie literară (avînd eleganța să nu și-o etaleze), dar dispoziția lui pentru calambur, pentru cuvîntul în doi peri, pentru banc (unul din ele, savuros-hermafrodit, cu Baba Novac, altul, plastic-spumos, cu Baba, cu Babicu, așa cum îl alintau învățăceii, și cu portretul Luciei Sturdza Bulandra), îl făceau extrem de stenic în anii aceia, ai ceaușismului agonic. Mă lăsam pe terasa de la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
configurau o gură vulgară. Subalternii buzelor, sînii, erau de-o proeminență ieftin gonflată. Mersul de manechin, un manechin dezordonat, divulga proveniența modestă, lipsită de codul gustului și al eleganței. Mîini mici, inexpresive, fără elocvență. Ce-ar mai fi fost? A, părul. Generos, cu adevărat, dar supus unui tratament îndoielnic, de parcă ar fi ieșit permanent de sub cască. Privirea însă... Da, de aici trebuie să înceapă depistarea enigmei. E o privire a cărei putere hipnotizează unanim. Pigmentul catifelat și totuși extrem de penetrant al
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pustii, denumirea!). El, care nu ieșise nici pînă la Vaslui. O văd, prima dată, pe Lăpușneanu, de parcă e una din cele Cinci femei pe stradă ale îndepărtatului Kirchner (1880-1938): siluetă efilată, basc gri închis, nereușind însă să-i liniștească explozia părului albastru-de-negru, pardesiu negru, lung, tendoane rasate, de iapă de curse, geantă neagră, pe umăr, mănuși negre, mers tipic de top-model. Dar și... și... țigară lungă-lungă între degetele lungi-lungi. Neaprinsă. Spectacol stradal. O revăd, întîmplător, după cîteva zile, pe bulevardul Carol
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Hală, mignona măsuță excentrică de la barul Ad-hoc, devoranta Europizza". Iar diagnosticul: "Val e mai intim cu o clădire decît cu o femeie", îmi răvășește de-a dreptul autobiografia. "Biblia ne povestește de Samson cum că muierea/ Cînd dormea, tăindu-i părul i-a luat toată puterea". Metrica eminesciană contrazisă de Andrelele de azi care, dimpotrivă, tăindu-le părul Samsonilor lor, le-au dat acestor iubiței killeri chilugi în negru puterea pistolului de la șold. Singura care a ignorat infatuatele fudulii pictoricești (și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
clădire decît cu o femeie", îmi răvășește de-a dreptul autobiografia. "Biblia ne povestește de Samson cum că muierea/ Cînd dormea, tăindu-i părul i-a luat toată puterea". Metrica eminesciană contrazisă de Andrelele de azi care, dimpotrivă, tăindu-le părul Samsonilor lor, le-au dat acestor iubiței killeri chilugi în negru puterea pistolului de la șold. Singura care a ignorat infatuatele fudulii pictoricești (și a făcut-o magistral în pînzele ei valpurgice) a fost Magdalena Rădulescu. Numai că fără să-și
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]