38,095 matches
-
probleme? După cum ai dedus, e extrem de neliniștit din cauza planului dumitale de a rămâne cu tabăra aici. Dorește să te retragi de pe teritoriul inamic până diseară cel târziu și să te întorci la tabăra principală. — Nu-ți face griji, Dosei. Când trupele mele alese pe sprânceană înaintează, au o putere explozivă; când stau pe loc să apere o poziție, sunt ca niște ziduri de oțel. Încă nu ne-a făcut nimeni de râs. — Seniorul Katsuie a avut, de la bun început, încredere în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Îi explicase, în amănunt, hotărârea stăpânului său, dar degeaba. Genba insista că, fie și dacă Hideyoshi venea în goana mare de la Ogaki spre Muntele Oiwa, avea nevoie de cel puțin o zi sau două. Astfel, Genba avea să poată distruge trupele lui Hideyoshi cu atât mai ușor, fiind obosite după lunga călătorie. Din acest motiv, își declarase hotărârea de a rămâne pe Muntele Oiwa și nu părea dispus să se răzgândească sub nici o formă. Ochii lui Katsuie scăpărau de furie. — Nătărăul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
care-i era ca o temniță și și-a întins, cu aroganță, formația în lung și-n lat. Aceasta demonstrează că l-a părăsit norocul. Ar trebui să-l putem distruge pe ticălos complet, încă înainte de a-și încartirui măcar trupele. A sosit momentul de a ne împlini marea dorință, purtând bătălia decisivă pentru națiune! A sosit clipa și nici unul dintre voi nu trebuie să rămână în urmă! Tragica veste fusese transformată dintr-o dată, de către cuvintele lui Hideyoshi, într-un motiv
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
abia-și mai găsi cuvintele să vorbească. Mușcându-și buzele, ridică o privire tăcută, palid la față. După un timp, spuse: Ne vom retrage. Altceva nu avem ce face, nu-i așa? O armată numeroasă e pe drum încoace, iar trupele noastre sunt izolate aici. În seara trecută, Genba refuzase, cu încăpățânare, să asculte ordinele lui Shibata. Acum, le ordonă el însuși oamenilor săi panicați să ridice tabăra, zorindu-și vasalii și pajii. — Mesagerul de la Hachigamine mai e aici? îi întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Sakuma fugeau urlând spre locul unde era Maeda. — Nu intrați în panică! Nu vă faceți de râs! Genba, care fugea și el în aceeași direcție, însoțit de un grup de călăreți, sări din șaua sa stacojie, începând să-și mustre trupele, cu țipete răgușite: — Ce-i cu voi? O ștergeți după atât de puțină luptă? Certându-și războinicii, Genba încerca să se încurajeze și pe sine însuși în același timp. Când se așeză, greoi, pe o piatră, umerii i se zbuciumau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
o gândire atât de mediocră, era firesc să pierd. Răspunsul era atât de neașteptat de docil, încât Inuchiyo se mai uită o dată la Genba. Genba lua întru totul asupra lui vina înfrângerii. Nu se plângea că Inuchiyo nu-și trimisese trupele în luptă. — Pentru moment, vrei să ne dai o mână de ajutor, ținând în loc forțele atacatoare ale lui Hideyoshi, cu trupele tale odihnite? — Sigur că da. Dar ce batalion dorești, pe cel de lăncieri sau cel cu arme de foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
o dată la Genba. Genba lua întru totul asupra lui vina înfrângerii. Nu se plângea că Inuchiyo nu-și trimisese trupele în luptă. — Pentru moment, vrei să ne dai o mână de ajutor, ținând în loc forțele atacatoare ale lui Hideyoshi, cu trupele tale odihnite? — Sigur că da. Dar ce batalion dorești, pe cel de lăncieri sau cel cu arme de foc? — Aș vrea ca batalionul de pușcași să pândească mult mai în față. Ar putea trage în învălmășeala înaintării inamice, iar atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
cu ceva timp în urmă. În adâncul inimii, Inuchiyo fusese întotdeauna independent și dorise neutralitatea. Din cauza poziției provinciei sale, fusese solicitat de Katsuie și nevoit să treacă de partea acestuia. Acum, însă, datorită prieteniei cu Hideyoshi, se retrăgea discret. Dar trupele în înaintare ale lui Hideyoshi spulberau fără milă armata clanului Maeda, iar o parte din luptătorii ariergardei fură doborâți. Între timp, Inuchiyo și fiul său își conduceau trupele, aproape nevătămate, afară din tabără; de la Shiotsu, o luară pe un drum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
partea acestuia. Acum, însă, datorită prieteniei cu Hideyoshi, se retrăgea discret. Dar trupele în înaintare ale lui Hideyoshi spulberau fără milă armata clanului Maeda, iar o parte din luptătorii ariergardei fură doborâți. Între timp, Inuchiyo și fiul său își conduceau trupele, aproape nevătămate, afară din tabără; de la Shiotsu, o luară pe un drum ocolit prin Hikida și Imajo, pentru ca, în cele din urmă, să se retragă în Castelul Fuchu. În timpul crâncenei bătălii, care durase două zile, tabăra clanului Maeda fusese ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
singur poziție, ca să putem lupta după cum dorim. Nu șovăiți și nu vă alarmați. Ar trebui să ne bucurăm că Hideyoshi a venit, în sfârșit. Adunându-și generalii, Katsuie se așeză pe scaunul de campanie și dădu ordine pentru dispunerile de trupe. Se comporta cu vigoarea unui om tânăr. Prevăzuse sosirea lui Hideyoshi doar ca pe o posibilitate vagă; de îndată ce posibilitatea devenise o reală amenințare, în tabăra lui, se dezlănțuise confuzia. Nu puțini oameni își părăsiseră posturile, acuzând boli, alții nesocoteau ordinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
lipsa unei comenzi autoritare. De asemenea, acțiunile lui Hideyoshi fuseseră neașteptat de repezi, ceea ce nu făcuse decât să-i năucească și mai mult. Zvonurile și informațiile false bântuiau peste tot, încurajând, astfel, actele de lașitate. Când vedea jalnica dezordine a trupelor sale, Katsuie nu era numai descurajat, ci turba de-a binelea. Scrâșnind din dinți, era incapabil să se stăpânească de a-și scuipa indignarea spre ofițerii din jurul lui. Mai întâi așezați, apoi în picioare și, în sfârșit, umblând de colo-colo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
lor spaime și nimeni nu se simțea liniștit fără sprijinul camarazilor. Apoi, începu să circule un zvon ce suna a adevăr: — Maeda Inuchiyo a trecut de partea lui Hideyoshi! În acel moment, ofițerii clanului Shibata nu-și mai putură controla trupele. Katsuie încălecă, în sfârșit. Călărind prin zona Kitsunezaka, îi certă personal pe soldații din taberele separate. Părea să fi ajuns la concluzia că ar fi fost neeficient să-și lase proprii generali să transmită ordinele stricte lansate de la comandament. — Oricine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
manifestară un spirit mult mai intens decât cel al miilor de oameni aflați în acea dimineață pe Kitsunezaka. — Katsuie s-a retras spre munți! — Se pare că a luat hotărârea finală și este pregătit să moară. Așa cum era de așteptat, trupele din urmărire ale lui Hideyoshi se încurajau să gonească înainte. Vom lua capul lui Katsuie! Fiecare se străduia să ajungă în frunte, pe când începeau să urce Muntele Tochinoki. Fâlfâind drapelul auriu pe piscul muntelui, războinicii clanului Shibata priveau, cu răsuflarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
față. Un număr de oameni fură doborâți cu lăncile, aproape la picioarele lui. Observându-i ferocitatea și luptând cu disperare contra unor oameni care erau gata să apere până la moarte stindardul comandantului lor, chiar și cei mai mari lăudăroși din trupele atacante sparseră încercuirea, deschizând un drum, spre poalele muntelui. — Aici sunt! Vine însuși Katsuie! Dacă Hideyoshi e pe-aici, să vină în fața mea, călare și singur! Haide, ieși, mutră de maimuță! țipă Shosuke, în timp ce cobora drumul în pantă. Pe loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
cu pierderile clanurilor Shibata și Sakuma. La templu începu să fie tras clopotul și, în timp ce soarele cobora spre apus, din toate părțile castelului începu să se înalțe fumul focurilor de gătit. Se dădu ordin ca soldații să-și consume rațiile. Trupele, însă, nu se risipiră, rămânând grupate pe unități, ca și cum încă s-ar mai fi aflat pe câmpul de luptă. Un străjer de la poarta principală strigă: — Seniorul din Kitanosho a sosit la poarta castelului! — Cum! Katsuie, aici? murmură Inuchiyo, cu uimire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
a întâmplat aseară la Castelul Fuchu? se interesă Hideyoshi. — Multă agitație. — Fortifică zidurile? Poate că cei din Maeda vor să lupte. Răspunzându-și singur la întrebare, privi spre Fuchu. Deodată, se întoarse către Kyutaro și-i ordonă să-și pregătească trupele. — Intrați personal în luptă? întrebă Kyutaro. — Desigur, dădu din cap Hideyoshi, ca și cum ar fi privit în lungul unui drum larg și nivelat. Kyutaro le comunică rapid cuvintele lui Hideyoshi diverșilor generali și suflă în corn, pentru a aduna avangarda. Foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Hideyoshi nu păru deloc încântat. Contrar așteptărilor, îi pedepsi aspru pe țărani. A doua zi, însoțit de Inuchiyo și de fiul acestuia, Hideyoshi își îndemnă calul spre castelul lui Katsuie de la Kitanosho. Până după-amiază, capitala provinciei Echizen se umplu cu trupele lui Hideyoshi. Pe drum, clanurile Tokuyama și Fuwa observaseră dincotro bătea vântul și o mulțime de oameni depuseră armele în fața taberei lui Hideyoshi. Hideyoshi își instală tabăra pe Muntele Ashiba și puse să se împresureze castelul atât de strâns, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
prinși vii de inamic și nici chiar Katsuie nu-și putea alunga gândul că-i sosise sfârșitul. Tobele de atac ale armate inamice nu mai conteneau. Pe la căderea nopții, toate palisadele înconjurătoare fuseseră sparte și întreaga zonă era plină de trupele lui Hideyoshi, până la vreo treizeci-patruzeci de metri distanță de zidurile castelului propriu-zis. Cu toate acestea, în castel, situația rămânea calmă. După un timp, tobele dușmane încetară; se apropia noaptea și diverși generali care păreau a fi mesageri ieșeau și intrau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
fusese neagră precum cerneala - fu luminată vesel cu lampioane. Anexa de la miazănoapte și fortăreața din apus erau luminate și ele. Lămpi strălucitoare ardeau la anumite intervale chiar și în fort, unde soldații stăteau de veghe disperați, așteptând să înceapă lupta. Trupele atacatoare se întrebau ce se întâmpla. Dar misterul fu rezolvat curând. Acum, pe lângă sunetul curgător al fluierelor, se auzeau și bătăi de tobe. Cântece populare, încărcate de accentul provinciilor din miazănoapte, pluteau până la urechile lor. — Oamenii din castel știu că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
că zorile erau aproape. Curând, se auzi semnalul de corn. Bătăile tobelor începură să străpungă ceața. Răsunau bubuitoare prin toată tabăra. Asaltul începu fix la Ora Tigrului, așa cum se plănuise. Semnalul de atac fu un baraj de focuri trase de trupele din fața castelului. Pocnetele puștilor răsunau ireale prin pâclă, dar, deodată, încetară și împușcăturile, și strigătele de război ale avangardei. Chiar atunci, un călăreț singuratic ieși din ceață, dând pinteni calului dinspre postul lui Kyutaro, către scaunul de campanie al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și începură să țipe și să plângă, năucite. Hideyoshi le dădu în grija unui vasal, apoi ceru înverșunat un cal și porni spre castel. Cele două șanțuri din lungul zidurilor exterioare, alimentate cu apă din râul Kuzuruy, nu le permiteau trupelor atacante să se apropie cu ușurință. Dar, când reușiră, în sfârșit, să traverseze primul șanț, văzură că soldații din castel dăduseră foc podului de la poarta din față. Flăcările săreau spre turnul de deasupra porții și se răspândeau către zona cazărmilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
antipatia declarată la adresa lui Hideyoshi - Sassa să facă un efort disperat de a-i lua locul lui Katsuie, făcând tot ce-i stătea în putință pentru a prelungi războiul. Și se gândea, într-adevăr, să facă acest lucru, unindu-și propriile trupe proaspete cu cele rămase din clanul Shibata. Intenționat, Hideyoshi nu se confruntă cu acest om. Numărul armatei sale îi garanta puterea și se hotărî ca, numai prin simpla sa prezență, să-l convingă pe Sassa să-și schimbe poziția. Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ziua aceea, crezuse, cu tărie, că seniorul său, Ieyasu, avea să-i succeadă lui Nobunaga, dar timpul petrecut împreună cu Hideyoshi îl făcu să își schimbe părerea. Când compară provinciile lui Hideyoshi cu cele ale lui Ieyasu și cântări diferența dintre trupele lor, ajunse la trista concluzie că domeniul clanului Tokugawa era încă un mic avanpost provincial, în răsăritul Japoniei. Peste câteva zile, Kazumasa își anunță intenția de a pleca, iar Hideyoshi îl însoți până la Kyoto. În timp ce călăreau împreună, Hideyoshi se răsuci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
dictase cuvintele „soarta Japoniei“, ochii i se învăpăiaseră întocmai la fel ca în momentul căderii castelului. În continuare, scrisoarea luă o întorsătură care era menită să atragă atenția clanului Mori asupra celor ce urmau. Ar fi inutil să ne mobilizăm trupele, dar, la nevoie, am să vă vizitez personal provincia, pentru a determina problema hotarelor. Prin urmare, este foarte important să fiți discreți și aveți mare grijă să nu mă provocați. Fără voie, Kazumasa aruncă o privire spre Hideyoshi și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mijlocul agitației era camera privată a generalului comandant, Ikeda Shonyu. Cu al doilea său fiu, Terumasa, alături, închina cești cu sake. Atât tatăl, cât și fiul stăteau pe taburetele de campanie, așteptând ora plecării. De obicei, când era anunțată pornirea trupelor, se sufla în cornuri, erau bătute tobele, steagurile se desfășurau și armata începea să-și croiască, maiestuos, drum prin cetate. Cu acea ocazie, însă, călăreții fură lăsați în grupuri mici, de câte doi sau trei; în fața și în spatele lor erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]