38,095 matches
-
Vocile războinicilor strigându-și numele către adversari zguduiau cerul și pământul. Curând, nu mai rămase nici o poziție neangajată, pe toată întinderea îngustă a zonei, nici un comandant sau soldat care să nu lupte pe viață și pe moarte. Tocmai când unele trupe păreau învingătoare, se prăbușeau; și tocmai când altele păreau răpuse, răzbeau înainte. Nimeni nu știa cine câștigase și, o vreme, fu o luptă oarbă. Unii oameni erau doborâți și uciși, în timp ce alții, victorioși, își strigau numele. Dintre cei răniți, unora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de faimă. Patru oameni, cinci - un roi crescând de războinici, cu capul tăiat în mijloc, porniră în direcția scaunului de campanie al lui Ieyasu. — Shonyu a fost omorât! Acest strigăt deveni un val care zbura dinspre piscuri, peste mlaștini, făcând trupele clanului Tokugawa de pe tot câmpul de luptă să mugească de satisfacție. Soldații clanului Ikeda care reușiseră să scape nu scoteau nici un strigăt. Într-un moment, oamenii aceia își pierduseră cerul și pământul și, asemenea frunzelor veștede, căutau acum un loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de observație și urmări evoluția luptei. Masuda Jinemon aștepta lângă el, privind în depărtare. — Nu credeți că va fi o problemă dacă Seniorul Tadaoki, impulsiv cum e, va pătrunde prea adânc în rândurile inamicului? Îngrijorat să vadă cât se apropiaseră trupele lui Hosokawa de fortificațiile inamice, Jinemon studie expresia de pe chipul lui Hideyoshi. Va fi bine. O fi Tadaoki tânăr, dar Takayama Ukon e un om cu judecată. Dacă se află cu el acolo, totul va fi bine. Mintea lui Hideyoshi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
sună cornul să se adune oamenii! Hideyoshi trimise imediat mesageri cu glugi galbene la fiecare divizie, cu ordine de urgență, și, într-o oră, de la Gakuden plecară douăzeci de mii de soldați, grăbindu-se spre Nagakute. Acel transfer rapid de trupe nu trecu neobservat la cartierul general al clanului Tokugawa de pe Muntele Komaki. Ieyasu plecase deja și pentru apărarea taberei rămăsese doar un mic număr de oameni. Se pare că Hideyoshi însuși e în fruntea armatei. Când auzi vestea, Sakai Tadatsugu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
din apropiere își puseră cu toții mâinile streașină la ochi, privind spre malul opus, dar nimeni nu putu da un răspuns prompt la întrebarea lui Hideyoshi. — Un comandant care acționează atât de curajos contra unei armate de mărimea asta, cu o trupă de nici o mie de oameni, trebuie să fie un om foarte îndrăzneț! Nu-l recunoaște nimeni? Hideyoshi puse întrebarea de mai multe ori, privind, în jur, la oamenii din fața și din spatele lui. Apoi, cineva din capătul șirului spuse: — Știu cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
îndemnă calul să se grăbească și mai tare. Când Honda observă acest lucru pe malul celălalt, răcni: — Nu-i lăsați să plece! Și-și dublă viteza. Luând-o înainte pe drum, declanșă din nou un feroce atac cu muschetele asupra trupelor lui Hideyoshi, dar acesta nu acceptă provocarea și, curând, ocupă o poziție pe un deal din apropierea câmpiei Nagakute. De cum ajunseră la destinație, Hideyoshi dădu ordine la trei dintre generalii lui să ia același număr de unități de cavalerie ușoară și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și scoțând strigăte de război, o avangardă condusă de Sakai Tadatsugu și Ii Hyobu a provocă în repetate rânduri ca și cum ar fi spus: „Ieși afară, Hideyoshi!“ Palisadele cu șanțuri erau apărate de Hori Kyutaro și Gamo Ujisato. Privind spre zgomotoasele trupe inamice, Kyutaro scrâșnea din dinți. După Nagakute, inamicul răspândise zvonuri că soldații lui Hideyoshi se temeau de războinicii clanului Tokugawa. Dar Hideyoshi dăduse clar de înțeles că militarii nu aveau voie să efectueze nici o ieșire la luptă fără ordinul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Tadatsugu trimiseră de două ori mesageri din linia întâi, cu rugăminți pentru Ieyasu, la Muntele Komaki. — Acum e momentul să vă faceți personal apariția. Dacă vă arătați imediat, vom putea, cu siguranță, să dăm lovitura de grație corpului principal al trupelor lui Hideyoshi. La asta, Ieyasu răspunse: — Hideyoshi a făcut el însuși vreo mișcare? Dacă e tot la Muntele Komatsuji, n-are rost să ies nici eu. În cele din urmă, Ieyasu nu părăsi Muntele Komaki. Atunci, Hideyoshi împărți clar laudele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
fie ziua în care avea să se dea marea luptă decisivă, toată armata se pregătise, începând de cu seară. Acum, văzându-l, în sfârșit, pe Hideyoshi în fața lor, soldații îi ascultară cuvintele, muți de uimire. — Ne întoarcem la Osaka! Toate trupele să se retragă. Veni apoi următorul ordin: Unitățile comandate de Kuroda Kanbei și Akashi Yoshiro să se coordoneze cu trupele de la șanțurile duble. Poziția ariergardei o vor lua Hosokawa Tadaoki și Gamo Ujisato. Șaizeci de mii de ostași porniră la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
văzându-l, în sfârșit, pe Hideyoshi în fața lor, soldații îi ascultară cuvintele, muți de uimire. — Ne întoarcem la Osaka! Toate trupele să se retragă. Veni apoi următorul ordin: Unitățile comandate de Kuroda Kanbei și Akashi Yoshiro să se coordoneze cu trupele de la șanțurile duble. Poziția ariergardei o vor lua Hosokawa Tadaoki și Gamo Ujisato. Șaizeci de mii de ostași porniră la drum. Îndreptându-se spre apus, își începură retragerea, tocmai când soarele dimineții apărea la orizont. Hori Kyutaro fu lăsat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și Gamo Ujisato. Șaizeci de mii de ostași porniră la drum. Îndreptându-se spre apus, își începură retragerea, tocmai când soarele dimineții apărea la orizont. Hori Kyutaro fu lăsat la Gakuden, iar Kato Mitsuyasu la Castelul Inuyama. Cu excepția lor, toate trupele traversară Râul Kiso și intrară în Oura. Această retragere neașteptată îi făcu pe generalii lui Hideyoshi să se întrebe care erau adevăratele lui intenții. Hideyoshi dădea ordinele într-o manieră lipsită de griji, dar retragerea unei armate atât de numeroase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Râul Yodo; la apus, Râul Yokobori; și, la miazăzi, marele șanț uscat. Hideyoshi își părăsise tabăra din Gakuden în urma unei schimbări de intenții, alegând strategia unui „nou început“. Dar cum reacționase Ieyasu față de această schimbare? Stătuse privind cum se îndepărtau trupele în retragere ale lui Hideyoshi. Și, cu toate că auzise despre nenorocirea aliaților săi din Castelul Kaganoi, nu trimisese întăriri. — Ce se întâmplă? se ridicau voci indignate dintre subordonații lui Nobuo. Nobuo, însă, trecuse deja peste sfatul lui Ieyasu, atacase ariergarda lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de victorie, dar nu în număr la fel de mare cum îl întâmpinaseră locuitorii din Osaka pe Hideyoshi. Cetățenii și soldații vedeau Bătălia de la Nagakute o mare victorie a clanului Tokugawa, însă Ieyasu își preveni vasalii în privința mândriei nejustificate și le trimise trupelor următorul mesaj: Din punct de vedere militar, Nagakute a fost o victorie, dar, în ceea ce privește numărul castelelor și al pământurilor, adevăratul avantaj i-a revenit lui Hideyoshi. Nu vă bucurați atât de naiv încât să vă amăgiți cu o falsă reputație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
o mare oștire avea să plece pe front. Timp de două zile înaintea plecării, flautele și tobele spectacolelor Nô răsunară din adâncurile fortăreței principale. Din când în când, se auzea râsul gălăgios al unei mari mulțimi de oameni. Angajând o trupă de actori Nô, Hideyoshi își invită la castel mama, soția și celelalte rubedenii, pentru a se bucura împreună de o zi de distracție. Printre musafiri se aflau și cele trei prințese care erau crescute în izolarea celei de-a treia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
vorba și nu se îndoia de Kazumasa câtuși de puțin. Dar, odată ce printre vasali se stârniseră asemenea îndoieli, începu să aibă de suferit moralul întregului clan. Ieyasu, desigur, era în favoarea purtării tratativelor de pace, dar, când văzu starea internă a trupelor, îl respinse dintr-o dată pe mesagerul lui Niwa. Nu doresc deloc pacea, spuse el. N-am nici o speranță de a ajunge la un acord cu Hideyoshi, indiferent ce condiții mi-ar oferi. Vom purta o bătălie decisivă aici, am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să cedeze! Cu moralul revitalizat, luptătorii deveniră și mai agresivi. Hideyoshi înghiți, cu resemnare, amara cupă. Pentru el, rezultatul nu părea întru totul negativ. Așadar, nu se aventură nici de data asta să folosească forța armelor, ci ordonă doar ca trupele lui să ocupe zone strategice. Spre jumătatea Lunii a Noua, își trimise, încă o dată, soldații înapoi și intră în Castelul Ogaki. De câte ori îl văzuseră cetățenii din Ogaki pe Hideyoshi și armata lui plecând pe front și apoi întorcându-se, făcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
amănunțite. — Încă n-ai auzit nimic de la Seniorul Nobuo? — Ni s-a raportat că plecase din Nagashima, trecând prin Kuwana, pentru a se opri la Yadagawara, dar am crezut că nu făcea decât să inspecteze liniile de apărare și dispoziția trupelor. Chiar și când s-a întors la castel, habar n-am avut care-i fuseseră intențiile. Rapoartele ulterioare confirmare zvonurile despre acordul separat de pace al lui Nobuo, dar toată ziua nu sosi nici o veste de la Nobuo personal. În curând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
teatru înainte să se termine piesa? Plecau fiecare de capul ei, sau se așteptau una pe cealaltă și ieșeau toate odată? Geta era la rândul ei uimită de interesul pe care i-l trezise lui Paul cu prezența ei în trupa de balet a Teatrului de Comedie. Și mai ales nu se așteptase ca el să fie interesat de atâtea amănunte. Toate acestea i-l prezentau într-o altă lumină, cu totul nouă față de ceea ce își amintea despre el de la școală
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
capul. Undeva aproape de malul Mării Aerului, nu departe de golf, neglijând cu nesimțire zbaterea Elementelor, a Vieții și a cursului Istoriei, care tocmai se ținea la școala elementelor mici, își aranjau instrumentele, cablurile, telecomenzile și boxele, cei șase membri ai trupei Ionescu. Sentai, negrul cu lingurile, își punea vesta cu solzi, ascuțea lingurile, după care se acorda după o metodă știută numai de el, țuguindu-și buzele uriașe ; bătrânul Ionescu executa pe chitară flajeoleți rapizi, învăluind-i pe ceilalți cu zgomote
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Ioneștii tocmai își regăseau liniștea și atingeau mărirea finală. Triluri de păsări. Pereți prăbușinzi de cascade. Dialoguri repezi între rechini și tigri, toate acestea se luminau și apăreau, clar, pe măsură ce magma și pasta perfect omogenă pe care o forma piesa trupei Ionescu se stingea ușor, declarând dulci revederi și păreri de rău. Acum - liniște. Odată cu trupa se opriră și bătăile inimilor celor de față, temătoare de a nu distruge tăcerea cu bătăile lor dulci și gingașe, cu infinita lor părere de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
cascade. Dialoguri repezi între rechini și tigri, toate acestea se luminau și apăreau, clar, pe măsură ce magma și pasta perfect omogenă pe care o forma piesa trupei Ionescu se stingea ușor, declarând dulci revederi și păreri de rău. Acum - liniște. Odată cu trupa se opriră și bătăile inimilor celor de față, temătoare de a nu distruge tăcerea cu bătăile lor dulci și gingașe, cu infinita lor părere de rău, realizând, înspăimântate de moarte, că tocmai s-au îndrăgostit. Pe scenă se aprinse un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
bucur că anunț, dar trebuie făcut mai întâi. Realizând că nu știe ce vrea să spună, Angestaitn se opri. Observând enormitățile spuse, Ionescu îl dădu la o parte. - Bună seara. Prietenul meu meu a vrut de fapt să spună că trupa Ionescu organizează în acest moment un concurs de aptitudini muzicale la care poate participa oricine, dar nu toți deodată, iar cei care vor reuși să impresioneze asistența cu vreo melodie, baladă, rondel, arie, cantată, suită, fugă, messă sau recviem, ba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
crâcnea ori scotea vreo literă. Toți erau fermecați. Deodată, câțiva zei din anturajul lui Sultan găsiră de cuviință că era momentul să scoată ceva ce aducea cu niște obiecte total necunoscute. Asta pentru a concura, gândiră unii, succesul inimaginabil al trupei Ionescu, pe care erau poate invidioși. Unul, de exemplu, care părea un copac, avea ceva ce semăna cu o tablă de șah ale cărei pătrate erau de mai multe culori și se reliefau în mai multe dimensiuni, mișcându-se în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
începea să cânte cu voce joasă. - Aha. Bă, incredibil. Absolut incredibil. Aici prietenul meu Vasile, cel în cinstea căruia scrisesem această povestire, se opri din citit și mă privi adânc. Eram buni prieteni, iar succesele pe care le repurtasem cu trupa noastră, care de altfel îi purta numele, se datorau într-o mare măsură tocmai acestei prietenii. - Genial textul tău, zise el. Vreau să fac film din el. E obligatoriu să fac film din el. Cred că dacă reușim să găsim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
Măcar de-am găsi banii... - Mamă, ce-o să iasă, se entuziasmă Vasile, izbind calculatorul. Bă, ce film o să iasă! Chiar mâine scriu la Eurimages! E imposibil să nu ne dea banii dacă scriem proiectul ca lumea. Iar chestia cu concertul trupei Ionescu o filmăm cu nouășpe camere, să se cace lumea pe ea! Eu am tăcut. Nu-l credeam. Și asta pentru că, deși fermecător, omul ăsta avea în el ceva care îl împiedica să ducă lucrurile la bun sfârșit. Sau, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]