4,340 matches
-
și-a tăiat venele, tatăl ei și-a vândut regele lui Musa... Nu lui Tariq? Ajungem și la Tariq. Asta e altă poveste... Nu sunt cumva prea multe povești? Nu ți se pare că te pierzi în ele? Că-mi complici prea mult acțiunea? Ți-o complic ție? Ultima oară când am verificat, naratorul eram eu... Cititoarea cască, domnule narator. Deja? Nu suntem nici la jumătate. Ok. Bine. Fie. În regulă. Nici o problemă. Adică? Adică dăm RESTART. No hard feelings, vorba
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
și-a vândut regele lui Musa... Nu lui Tariq? Ajungem și la Tariq. Asta e altă poveste... Nu sunt cumva prea multe povești? Nu ți se pare că te pierzi în ele? Că-mi complici prea mult acțiunea? Ți-o complic ție? Ultima oară când am verificat, naratorul eram eu... Cititoarea cască, domnule narator. Deja? Nu suntem nici la jumătate. Ok. Bine. Fie. În regulă. Nici o problemă. Adică? Adică dăm RESTART. No hard feelings, vorba poetului MGM... Portocalele rămân, însă. Pentru că
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
pentru ea și pentru noi în vremurile alea. Nu. Erau firidele și ușile care duceau în cămăruțe strâmte, unele de care nici nu știam și pe care le descopeream cu uimire și spaimă, de parcă atunci le-ar fi născut casa, complice în jocurile noastre. Era, apoi, ușa interzisă a podului. Șemineul mare și nefolosit, în gura neagră a căruia priveam curioși spre un hău unde domneau spaime ce aveau să revină, coșmaresc, în geana nopții. Scara de serviciu, mereu acoperită de
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
rătăcit într o carte de Delia Hriavu. Erau multe tăceri între ei. Înaintau prin ele cu greutate, conștiincios, posomorât, fără să încerce să le umple. Nu aveau, ca în filme, parte de hohote involuntare de râs, de zâmbete de odată complice sau de accidente benigne care să detensio neze atmosfera și să limpezească aerul care-i despărțea ca un zid. Minutele se scurgeau tărăgănat; o caravană fără rost într-un deșert fără nume. Făceau schimburi rituale de informații utilitare: noile date
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
copt, fătuca mamei! Și nici nu știi măcar ce vrei... Ba da, mămucă! Eu îl vreau pe Ghiță! Îl vreau pe Gheorghiță! Am făcut și proba... Saveta a înlemnit... Vasăzică pedeapsa n-a folosit la nimic! Ba mai mult, a complicat o situație și așa destul de tulbure: Ba se poate, mama! Că cei de la Țarna Mare cum au trăit atâta vreme necununați. Când împlinim vârsta, ne cununăm și noi. În vremea noastră, oamenii își trăiesc viața de timpuriu... Nimic în lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
discuțiilor noastre, Îmi propusesem să-ți pun doar cîteva Întrebări și nici nu prea știam cu ce să Încep. Apoi am Început să vorbim despre multe la care nici nu mă gîndisem și cu toate că mi se părea că se cam complicau lucrurile, Începea să-mi fie din ce În ce mai clar că oamenii nu-și dau seama cît de important este pentru ei În primul rînd și apoi pentru ceilalți, să Încerce să se vadă exact așa cum sînt, nu cum cred ei că ar
Viaţa-i complicat de simplă by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91691_a_93569]
-
cui va fi? - Ce întrebare e asta, Jane? Al nostru! Nu-ți dai seama ce ar însemna atât pentru el cât și pentru noi să-l dăm la șatră!? - Ba bine că nu, dar abia în situația aceasta lucrurile se complică și mai mult! - Crezi!? - Sunt convins! Dar știu și eu, poate or fi și căi pe care acum nu le putem întrevedea, unele ni le pune la dispoziție chiar viața. - Ne gândeam, mai spuse Ina, că tu, Jane, ne-ai
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
avocatului Dioaconescu trebuie considerată ca neavenită, nu poate fi îndeplinită. - S-ar putea admite, replică președintele dacă... Dar mai bine îi dau cuvântul domnului avocat Mocanu. Persiflând formularea tendențioasă a colegului său, avocatul Mocanu replică: - Ironia colegului meu vine să complice procedurile uzitate în asemenea cauze, fiindcă, onorată instanță, domnul avocat Diaconescu știe la fel de bine ca și mine, din cercetarea amănunțită a dosarului, că apărarea este pusă în imposibilitatea de a îndeplini această cerință, întrucât cea despre care a amintit distinsul
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3123]
-
Strig: „-La naiba, n-am ce salva! Moartea e felul nostru de a învinge lumea. Nu voi mai fi rob căci, nu voi mai fi.” „-Nu vei mai fi nimic. Nici măcar rob!”-îmi replică prietenul meu Doctor. „-De ce le complici? Totul e foarte simplu. Ne agățăm de cele muritoare ca să ne prelungim memoria muritoare. Eu devin nemuritor punîndu-ți o mînă pe umăr iar tu alungi moartea servindu-mă cu o ceașcă de cafea.” ...Și V. suferind îl observ pe Doctorul
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
cu mâna după tren. E un sadism pe care cred că l-a inventat un torționar subtil. Un expert în arta durerii sufletești. Și uite că Sophia n are nici un chef să aplice clișeul ăsta idiot cu despărțirea care se complică și capătă proporții devastatoare, pe măsură ce se apropie momentul ei. Pe măsură ce se lungește și devine din ce în ce mai enervantă. Așa că Sophia spune repede și clar ieși din mașină. Hai. Acum. Și vorbim mâine. Sau poimâine. E prea mult pentru ziua asta. E prea
Romantic porno by Florin Piersic Jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1344_a_2728]
-
căl știți, unde am fost, a existat judecata dintre lumină și Întuneric și unde cel Întunecat a fost condamnat pentru 6.000 de ani pentru răul săvârșit asupra omenirii de pe Pământ. Este adevărat sau este o Întâmplare mai bizară? Este complicat să se Înțeleagă de către oameni acest aspect, dar din dimensiunea de unde venim Noi nu există timp sau spațiu. Cei 7.000 sau 6.000 de ani la care se condamnă o entitate malefică, În momentul În care această entitate se
MATRICEA DIVINĂ by ALALEXANDRA C. XANDRA C. VASILE BOL OGAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1589_a_2960]
-
să-l afle. Căută prin memorie acea stare copleșitoare de conviețuire cu obiectele. Zile și nopți în șir încercă din nou să se încarce cu energia lor, dar mecanismul meditației refuza să se deblocheze. Rotițe, pârghii și arcuri noi apăruseră, complicând și deturnând jocul. Simțea că obiectele acelea misterioase pe care le agonisise, pe fiecare împreună cu povestea sa, nu se mai lăsau descifrate și nici dezghiocate de învelișul lor solzos, pentru a le putea gusta în voie carnea fragedă de moluscă
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
ca depozitar de revelații pierdute, de mesaje degradate și în această direcție am descoperi o filiație din Mateiu I. Caragiale, dacă nu am realiza numaidecât că pictorul recurge la ea doar spre a-și decora steagurile, universal cernite, pe cât de complicate în simbolurile faldurilor. Filip, eroul din prima nuvelă, dialoghează sau monologhează, cu un alter-ego rebel, ce se refuză, acesta monologând la rândul său în același deșert unde, totuși, difuz, la ultima vorbă, s-ar putea naște o speranță îndreptățind viața
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
ani, a fost operat la Spitalul Fundeni. Parcă-l văd cât de încrezător se arăta, însă eu am gândit în sinea mea că „operația vine cam târziu și e și riscantă”. Inițial știrile privind operația sunt optimiste, dar situația se complică și, ulterior, se anunță că Patriarhul a murit la ora 17, în urma unui stop cardiac. Spera să trăiască până la 97 de ani, vârsta la care a murit mama sa, dar n-a fost chip. Până aici i-a fost dat
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
privește modul în care ceva se arată într-o anume experiență. Nu se arată univoc și dintr-odată, ci cunoaște varii chipuri, de la ceea ce numim simplă aparență și până la ceea ce se arată pe sine ca atare. Nu aș dori să complic discuția, aducând în atenție felul mai riguros în care se poate vorbi despre fenomen și fenomenalizare. Sau multiplele accepțiuni ale termenului „apariție“, cu acele confuzii pe care de obicei le generează în mintea noastră. Mă restrâng la această simplă mențiune
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Cu fiecare dintre ele se arată și deopotrivă se ascunde. Însă același lucru va constata și cu privire la alți termeni, neființă, logos și limită, natură, pathos etc. (cf. Metafizica, V). Fiecare dintre ele se spune în mai multe sensuri. Lucrurile se complică mai ales atunci când ținem să vedem cu exactitate care sunt asemenea sensuri. Intrăm deodată într-un teritoriu vast și nesigur, ne pierdem în jocul unor supoziții de tot felul. Iar în spațiul acestora nu mai afli liniște, căci în prealabil
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
imagine, de pildă, o anume înțelegere este la lucru de la bun început. Ea este într-un fel prealabilă, însă aceasta nu înseamnă că felul de a vedea și ceea ce vezi sunt de la sine înțelese. Doar că mintea omenească știe să complice la nesfârșit unele stări de lucruri. Afli spunându-se uneori că lipsa de sens poate avea ea însăși un sens, mai ascuns sau mai subtil. Iar dacă nu are nici unul, tocmai lucrul acesta poate fi semnificativ. În cazul în care
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Borges are grijă să nu devină cititorul prea încrezător în hermeneutica sa. La un moment dat, numește labirintul însuși o povestire () <ref id="32">Jorge Luís Borges, Moartea și busola, ed. cit., p. 299.</ref>. Are dreptate, edificiul care se complică întruna este el însuși o povestire. Iar despre o astfel de povestire, adaugă Unwin, nu poți afirma că este explicabilă sau inexplicabilă. Un analogon mai potrivit al povestirii pare să fie pânza de păianjen. Lectura ei nu se încheie într-
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
la un moment dat orice călător curios. Pentru mentalul manierist, ea indică un fel de labirint de dragul labirintului, ca într-un joc ce nu vrea să sfârșească prea ușor. Față de acestea două, cel de-al treilea tip de labirint se complică și mai mult. Fiind o rețea, orice punct poate fi în legătură cu toate celelalte. Nu ar putea fi desfășurat decât forțând imaginația (). Este extensibil la infinit, fără interior și exterior. <ref id="38">Ibidem, pp. 51-52.</ref> Acest labirint se reface
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
dinamic, se modifică întruna și face loc unor conexiuni contradictorii. Se poate reface continuu și complet (). Este fantastic acest lucru, căci nu mai avem în față o schemă înghețată în complicația ei. Schema nouă nu este doar complicată, ci se complică ea însăși la nesfârșit. Labirintul devine din substantiv un verb, un proces de complicare fără limite în spațiu și timp. Unele elemente îi arată genul aparte de „absurditate“: se poate extinde la infinit, nu comportă un înăuntru și un afară
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
întrucât ne ajută să înțelegem mai bine labirintul pe care-l descoperă deșertul însuși în povestirea Cei doi regi și cele două labirinturi, de Borges. Surprinzător într-un fel, acest labirint nu se supune tipologiei de mai sus. Nu este complicat în sensul obișnuit al cuvântului, chiar dacă am vorbi despre o complicație haotică sau infinită. Se arată mai curând indeterminat și indisponibil. Amintește într-o privință de felul în care se descoperă lumea însăși. să-l comparăm însă cu cel oferit
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
deopotrivă logica obiș nuită, noncontradictorie, regăsind o anume libertate față de aceasta. Însă cu adevărat de limită va fi reflecția cu privire la ființa desăvârșită în ea însăși, act pur sau viață divină (XII, 1071 b - 1072 b). În această privință, chestiunile se complică aproa pe la nesfârșit. Pe de o parte, afirmă Aristotel, te trezești în fața multor teze ciudate, nu poți trece cu vederea „toate impo sibilitățile și absurditățile ce decurg din doctrinele celor ce LIMITE ALE COMPREHENSIUNII 65 53. susțin alte păreri, nici
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
simți sigur pe logica proprie, ca și cum ți-ar fi străină orice dispoziție născută în adâncul echivoc al voinței de viață. Prejudecata pe care o sesizează Montaigne („Adevăr dincoace de Pirinei, eroare dincolo“) va lua între timp nenumărate forme. Lucrurile se complică și mai mult când cele de „dincolo“, socotite 90 PRIVIND ALTFEL LUMEA CELOR ABSURDE false sau absurde, se insinuează deja „dincoace“, și invers. Francis Bacon, de exemplu, ca și Voltaire mai târziu, excelează în a denunța tot felul de „absurdități
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
subtile, năucitoare. De exemplu, a spune „ceva este și nu este“ pare în primă instanță un simplu joc. Însă a spune: „ceea ce nu este este, întrucât ceea ce nu este este tocmai ceea ce nu este“, acest mod de rostire, mai subtil, complică mult lucrurile. Face dificilă posibilitatea celuilalt de a lua distanță de asemenea complicații vertiginoase și a le respinge. Scriitorul creștin înțelege dificultățile acestui fel de a vorbi și caută să le clarifice, așa cum face atunci când are în vedere atotputernicia lui
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
totul altceva să te referi la existența de fapt a unui om.<ref id="167">Ibidem, p. 57. </ref> Nevoia de paradox a intelectului nu merge prea de parte, se lovește mereu de ceea cei apare incomprehensibil. Iar lucrurile se complică și mai mult când e în joc rapor ta rea nemijlocită la divinitate. Intelectul face din prezența divinității un concept, ceva necunoscut și, în consecință, „concepe necu noscutul ca pe o limită“. Se întâmplă astfel chiar și atunci când urmează unele
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]