8,653 matches
-
într-o parte și-n alta, croind cale liberă mașinii. Țăranul urcă din mers, lasă lopata lîngă scaunul liber și se întoarce la locul său, umplînd mașina de frig. Următorul val de zăpadă, mai mare, e tăiat în plină viteză. Fericit de izbîndă, șoferul își revine din încordarea ce l-a cuprins, mîngîie volanul, apoi se preocupă de lumini, să vadă înainte. Valurile se micșorează, pînă ce dispar, lăsînd șoseaua spulberată de vînt. Și deodată, din față, se repede în furie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
pe tatăl tău, dar..., dacă, Doamne ferește!, se mai găsește ceva ? Și dacă cei răuvoitori își pun întrebarea de ce-l lași pe Theo tocmai acum? Mulți nu-1 iubesc poate, el știe să meargă cu fruntea sus, și acești mulți vor fi fericiți dacă nu pe el, măcar pe soția ori fosta lui soție s-o lovească. Pînă la urmă a convins-o, dar a doua zi, la plecare, nu s-a putut abține și a exclamat: Mai bine v-ați despărți! Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
înlăture amintirea zilei trecute. Controlează dacă are cămașă curată pentru deseară, dacă hainele bune îi sînt călcate, pantofii lustruiți, apoi, după ce schimbă apa florilor aduse de Cristina, înlăturînd tentația de-a-și turna un pahar cu vodcă, se bagă în pat, fericit la gîndul că Vlad a plecat înaintea cursei rapide, în care, dacă nu-i nici Aura și nici Sorina, e Lazăr, singurul cu care poate schimba o vorbă de duh. Tăticu', strigă Lazăr din ușa agenției teatrale către organizatorul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
ea. Am trecut prin chinuri groaznice. Tu ai fost fără cusur. Dar eu nu mai caut să mă justific. Sunt absolut disperată. — Ah, vasăzică am fost fără cusur! am zis. Dar tot nu pot accepta ceea ce îmi spui. Am fost fericiți. Vreau să fiu fericit în continuare. Da, fericiți, spuse Antonia. Dar nu fericirea este problema. Nu ne îndreptam către nimic. Știi și tu asta, la fel ca și mine. Într-o căsnicie nu trebuie să te îndrepți către ceva. Căsnicia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
chinuri groaznice. Tu ai fost fără cusur. Dar eu nu mai caut să mă justific. Sunt absolut disperată. — Ah, vasăzică am fost fără cusur! am zis. Dar tot nu pot accepta ceea ce îmi spui. Am fost fericiți. Vreau să fiu fericit în continuare. Da, fericiți, spuse Antonia. Dar nu fericirea este problema. Nu ne îndreptam către nimic. Știi și tu asta, la fel ca și mine. Într-o căsnicie nu trebuie să te îndrepți către ceva. Căsnicia nu este un mijloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
atmosferă și chiar o tradiție. Antonia își împărțea acum timpul între Hereford Square și casa lui Palmer din Pelham Crescent, făcând tot posibilul pentru a se afla în ambele locuri în același timp. Niciodată nu o mai văzusem atât de fericită; și mi-am dat seama, cu un amestec de sentimente, că o mare parte din fericirea ei se datora faptului că îmi purta mie de grijă. Iar eu o lăsam. Insistase ca ultimele două nopți înaintea plecării mele să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de braț când aceasta depuse un sărut pe obrazul ei. Am turnat șampania în pahare. Alexander și Georgie au schimbat o privire. Am ridicat paharele și am spus: — Dați-mi voie să fiu eu cel care rostește urarea: un final fericit la o poveste stranie! De la Antonia și Martin, pentru Georgie și Alexander, numai dragoste, urări de bine și felicitări! Am ciocnit paharele, cam stingheri, și am băut. Am turnat din nou în pahare. Toți simțeam nevoia să bem ceva, așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Soția mea se mărită cu fratele meu, am spus. Nu găsești că-i minunat? — Iubitule! rosti Antonia. — Nu mai rămâne decât un singur lucru de făcut: ca eu să mă îndrăgostesc de Rosemary și-apoi să mergem să trăim toți fericiți la Rembers! Am început să râd. — Martin! spuse Rosemary și îmi întinse ceva. Plicul ăsta era pe preșul de la intrare. Cred că a fost adus de cineva. Am luat scrisoarea și râsul mi-a pierit imediat. Scrisul de pe plic, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
spus: Va trebui să ne ținem strâns de mână și să sperăm că nu ne vom pierde când vom traversa visul și vom ieși în lumea reală. Cum ea tot refuza să vorbească, am întrebat: — Oare am putea să fim fericiți? Ea răspunse: — Chestia asta n-are nimic de-a face cu fericirea, absolut nimic. Era adevărat. Am asimilat promisiunea ascunsă în cuvintele ei și am spus: — Mă întreb dacă am să reușesc să supraviețuiesc. Ea răspunse, zâmbind fermecător: — Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
mine. Habar n-am ce vede Derek la ea. Am coborât scările rânjind. Lou reușea de fiecare dată să mă Înveselească. Treptele erau foarte aglomerate din cauza femeilor Îmbrăcate și machiate care se Îndreptau hotărâte În direcția opusă și am fost fericită să găsesc camerele de duș aproape goale. Două fete discutau Însuflețit sub jetul de apă; una avea pielea foarte Închisă la culoare și, Într-un stil flamboaiant, ar fi fost chiar drăguță, dacă n-ar fi purtat acea expresie Îmbufnată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
am umplut și pe celălalt. Acum chiar că aveam coapse ca ale Lollobrigidei. Rachel se lăsă Înduplecată ca o fraieră. — Păi, poate mai stau la un păhărel, spuse ea. În fond, n-am cine știe ce de mers. Jeff era atât de fericit că avea companie Încât nici nu mi-a observat plecarea. Mă strecuram prin mulțime, Încercând să nu strivesc chibriturile. 3 Nu aveam ore a doua zi, așa că mi-am petrecut timpul acasă, În garsonieră, jucându-mă cu instalația mobilă, alias
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
am Încheiat haina până la gât, căci tremuram de frig. Să ieși În aerul rece al nopții, venind din atmosfera caldă, umedă și asudată a clubului, era rețeta perfectă pentru a te pricopsi cu o gripă. Dar eram Încă așa de fericită cu haina din piele de leopard, că nu-mi păsa de chestiuni atât de pământești. Ceasul din dubiță indica două și jumătate dimineața. La Silver, asta era ora de Închidere, În timp ce la Paradisiac abia acum Începeau lucrurile serioase. Am traversat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
pulover, pe urmă m-am Înfiorat, mai mult din cauza asocierii ideilor decât din cauza răcorii din aer. Scaunul portocaliu turnat era tare și neconfortabil. Designul pretențios și cel de duzină au ceva În comun: nu produc scaune pe care să fii fericit să te așezi. Gustul burghez este cel care dă naștere fotoliilor confortabile, În care te poți ghemui. Dar la ce mă așteptam oare de la mobilierul de Închisoare? Ușa din celălalt capăt se deschise și ea intră, urmată de o gardiană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
că s-a retras din cauza geloziei lui George. — Pentru că Alex e atât de atașată de Tom? Bietul George cel frustrat! Iar o luăm de la capăt. Hai, mai bine, la culcare! Brian se ridică de pe scaun, adăugând: Tom... da... Tom e fericit. „Și tu nu ești“, îi răspunse Gabriel în gând, cu tristețe. Se duseră să se culce. Brian și Gabriel McCaffrey se cunoscuseră din totdeauna; frecventaseră aceleași reuniuni la Casa Prietenilor, aceleași petreceri de copii și, mai târziu, aceleași serate dansante
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
care preda la Londra, venise la Ennistone să-și viziteze mama. Doamna Rozanov, o metodistă dârză, ciolănoasă, deloc intimidată de faimosul ei fiu, fusese bună cu George. Nu voia să-și mai amintească de acea zi. Probabil că fusese foarte fericit atunci. Acum, în sfârșit, bolnav de îngrijorare și de o bucurie înspăimântată, ajunsese în fața ușii și își apăsa degetul pe sonerie. Părerile difereau în privința faptului dacă John Robert Rozanov era „în felul lui“ un bărbat chipeș sau dacă era una
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
care se retrăseseră de o parte și de alta. Bună ziua, părinte. Cei doi drumeți auziră în urma lor o izbucnire de chicoteli și de fou rire. — Ăsta-i un om fericit, spuse părintele Bernard. Fericit pentru că e inocent, inocent pentru că e fericit. — Cine e? — Tom McCaffrey, cel cu plete, nu l-ați recunoscut? Celălalt nu știu cine e. Înaintară în tăcere. Se zărea pasajul de nivel. Părintele Bernard încerca o ciudată strângere de inimă, un spasm, ca un început de boală. Simțea că are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
oroare, că acum și de aci înainte John Robert Rozanov sălășluia înlăuntrul minții lui, ca un virus, ceva ce nu mai putea fi vindecat. Contractase o boală nouă. Rozanovismul. Hattie și Pearl se mutaseră în locuința de vară „Papucul“. Erau fericite ca doi șoricei într-o casă de păpuși. Niciodată, până atunci, nu avuseseră o casă a lor. Efectul, asupra amândorora, era extraordinar, întrecuse speranțele lor, deși așteptaseră cu mare nerăbdare și agitație să-și vadă noua reședință. Râdeau și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
voi accepta. — M-am gândit că dumneata... am impresia că dumneata... Mi s-a spus că ai un temperament fericit. Mă întrreb dacă-ți dai seama cât de rar e? Nu... da... dar... Și vreau ca nepoata mea să fie fericită. Da, se-nțelege, dar... Pari să fii un tânăr cu o viață curată. În tonul acestei afirmații răsunau ecouri ale educației metodiste din copilăria lui John Robert și ale unor campusuri universitare americane. Tom avu senzația că ecourile se reverberează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
iubire adevărată. Dar n-ar fi mers. Știa cât de impulsiv și afectuos era Tom, cât de puțin însemnase pentru el. Tom iubea lumea întreagă, întinzându-și întruna mâinile calde pentru a atinge lucrurile și oamenii. Tom era făcut să fericească și să fie fericit de femei. „Iar eu, poate că ar fi mai bine să plec la Bruxelles, să-i fac o vizită mamei,“ își spuse Emma. Dar știa că n-o va face. Ce s-a întâmplat? întrebă Emma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ar fi mers. Știa cât de impulsiv și afectuos era Tom, cât de puțin însemnase pentru el. Tom iubea lumea întreagă, întinzându-și întruna mâinile calde pentru a atinge lucrurile și oamenii. Tom era făcut să fericească și să fie fericit de femei. „Iar eu, poate că ar fi mai bine să plec la Bruxelles, să-i fac o vizită mamei,“ își spuse Emma. Dar știa că n-o va face. Ce s-a întâmplat? întrebă Emma. Ce-a vrut? Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
și lumina iernatică de afară îi evoca cu intensitate atmosfera zilelor când schiase în Munții Stâncoși, la Aspen; plăcerea vie a reîntoarcerii din zăpadă în cabana de lemn, caldă, cu schiurile înghețate și bocancii uzi. Hattie nu se simțise niciodată fericită la Denver, dar această amintire răscolitoare îi revenise în minte împreună cu răbufnirea unui sentiment de „departe-de-casă“, de cămin pierdut, de copilărie pierdută. — Haide să ne întoarcem. O să aprindem un foc bun în bucătărie, așa cum ai spus tu. Nu fi supărată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ard ca o văpaie! George, vreau ca într-o bună zi să fiu și eu alături de tine în lumina soarelui, totul să fie deschis, nu secret și rușinos. Sunt pregătită să aștept. Aș putea aștepta și aștepta și aș fi fericită atâta timp cât aș putea să sper într-adevăr că, odată, vom fi împreună... Nu ești pregătită să aștepți oricum? Fără nici o speranță? O... dar spune-mi măcar... Ce să-ți spun? Vai, George... știi tu prea bine. Ceasul bate unu, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
locuise la Hotel Royal, cu scopul de a întreprinde o serie de reparații la locuința din Hare Lane 16 sau de a o închiria, sau de a o descoperi pe Pearl. Lumea vorbea cu simpatie despre Tom, era popular, era fericit. John Robert ajunsese la decizia finală când părintele Bernard făcuse remarca frapantă că Tom McCaffrey e „fericit pentru că e inocent și inocent pentru că e fericit“. Ar putea oare asemenea condiție să dăinuie? Dar, pe de altă parte, nu era întocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Lane 16 sau de a o închiria, sau de a o descoperi pe Pearl. Lumea vorbea cu simpatie despre Tom, era popular, era fericit. John Robert ajunsese la decizia finală când părintele Bernard făcuse remarca frapantă că Tom McCaffrey e „fericit pentru că e inocent și inocent pentru că e fericit“. Ar putea oare asemenea condiție să dăinuie? Dar, pe de altă parte, nu era întocmai ce-și dorea el pentru Hattie? Totuși, când înceta să-și înșire toate aceste argumente, ce stranii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
de a o descoperi pe Pearl. Lumea vorbea cu simpatie despre Tom, era popular, era fericit. John Robert ajunsese la decizia finală când părintele Bernard făcuse remarca frapantă că Tom McCaffrey e „fericit pentru că e inocent și inocent pentru că e fericit“. Ar putea oare asemenea condiție să dăinuie? Dar, pe de altă parte, nu era întocmai ce-și dorea el pentru Hattie? Totuși, când înceta să-și înșire toate aceste argumente, ce stranii fantezii îi traversau mintea! Tom mort sau fugit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]