7,087 matches
-
care o calificăm din ce în ce mai mult ca holistică. Încrucișare profundă a acestor vene geologice ce constituie spațiul comun. El însuși condiționând rețeaua complexă a "venelor" sociale ce constituie, stricto sensu, multitudinea acestor "corpuri" mici care prin concatenări succesive fac societatea. Mituri, imaginare, mici istorii trăite vor constitui un fel de centralitate subterană. Lebenswelt, lume a vieții cu rădăcini tenace. Iată acele "obișnuințe ale inimii" (A. Tocqueville) care fondează sentimentul de apartenență și permit socializarea. Dar, așa cum am indicat-o, aceasta nu este
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
un efect formativ important pentru activitatea sa ulterioară. A constatat că filosofii de acolo nu dădeau prea mare importanță la ceea ce învățase el până atunci despre natură. În acord cu spiritul dominant din Academia platonică, întreaga natură și viață este imaginară. Ea există doar prin Idee, iar când totuși ajungea să acționeze în funcție de simțuri devenea demnă de dispreț. Aristotel apare la Academia lui Platon în culmea disputei acestuia cu Democrit. Aceasta a fost pentru el o șansă pentru a se remarca
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
de acum depinde de circulația sanguină, prin care acțiunea sufletească prinde substanță. Găsim aici formulată o soluție de explicare a reflectării care aduce indiscutabil un progres pentru gândirea filosofică a Antichității. Aristotel mai formulează și problema existenței unui proces de imaginare, ca proces distinct de cunoaștere. Astfel, imaginația (fantezia) este interpretată ca o continuare a efectelor acțiunii agenților stimulatori asupra organismului, ca o reproducere a formelor obiectului anterior reflectat senzorial și raportat în mod asemănător la organism. Însemnătatea unei asemenea aprecieri
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
creației divine. În natură și societate totul este determinat de un Atotputernic, imaginat după chipul și asemănarea omului. Sufletul omului însuși a fost ridicat la înălțimea unei vieți de apoi, a uneia supra-pământenești, aflată în continuarea celei pământene, o lume imaginară a îngerilor și sfinților. Gândirea scolasticii se așeza pe o nouă paradigmă, creată în acord cu ordinea de stat feudală, impusă de necesitatea recunoașterii puterii dominante a nobililor. Acesta era spiritul în care au fost preluate și reinterpretate cunoștințele de
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
realitate, una imaginativă în locul celei reale, dar cu legătură între ele. Soluția scolastică contează deci pe intervenția activă și decisivă a imaginației, a fanteziei omului, liber dar naiv, lipsit de carte, de a putea să trăiască și într-o lume imaginară. În acord cu acest fetiș se acceptă ca faptelor reale să li se să poată substitui cuvinte, ca prin jonglarea cu aceste cuvinte să se poată reclădi cele necesare, totul într-o lume suprapământeană, ca loc de desăvârșire și împlinire
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
a concepției lui Locke cu cea a lui Descartes. Ambele perspective s-au clădit pe postulatul conform căreia obiectul înțelegerii se află nu în lucrurile externe și nu în ideile din noi; nu pot exista gânduri de vreun fel (reprezentări imaginare, etc.) fără ca omul să nu știe despre ele. Gândirea este, în sensul cel mai larg al lui Descartes, echivalentă cu aptitudinea, spre a o putea contempla, spre a o putea imagina pe dinăuntru. În fond, "ideea" lockeniană este echivalentă cu
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
rolul de a pregăti satisfacerea sentimentelor de superioritate ale celui care doarme, de a crea în sinele acestuia o stare afectivă care să antreneze mecanisme cu care acesta să-și dovedească superioritatea, afirmarea. Sentimentul de inferioritate poate fi real sau imaginar, dar când se fixează poate avea consecințe foarte diverse. Pretextul pentru a fi evocat poate fi o talie mai mică sau prea mare, care sunt deja ereditare. Alte situații sunt convenționale de exemplu cea în care unii copii trebuie să
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
0232/230197 euroedit@hotmail.com • editura ie@yahoo.com • office@euroinst.ro • http://www.euroinst.ro * A se avea în vedere latura romantică a faptului subliniat de autor (n.r.) * Autorul se referă la cei creștinați (n.r.) 1 Îl pot înțelege doar imaginar, consumat cu plăcere în filmele de desene animate. 2 Oricine poate face act de constatare pentru "distanța" mărită existentă între Facultățile de Psihologie și cele de Teologie, chiar dacă uneori ele funcționează sub acoperișul aceleiași universități. 3 Altele spun că a
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
1.000 de persoane pe zi; copilul tipic american asistă în timpul vieții lui la 8.000 de crime și 100.000 de acte de violență televizate (Asociația Americană de Psihologie, 1993); preșcolarii au dificultăți în separarea lumii reale de cea imaginară, mai ales când a ceasta e prezentată la televiziune; vivacitatea acesteia face ca fantasticul să pară aproape ca și lumea reală (Katz, 1989, p. 10). o mare parte din ceea ce copiii văd la televizor este alcătuit din violență, reprezentată ca
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
experiența autonomiei”, ca moduri de confruntare cu lumea adulților. Diferența (de conținut), dar mai ales de percepție a desenelor animate (și a altor emisiuni pentru copii), față de percepția celor pentru tineret: de verificat dacă desenele animate sunt văzute ca prezentări imaginare care îi feresc pe copii de lumea „reală” sau, dimpotrivă, ei exprimă, văzând aceste emisiuni, dorința „de a vedea realitatea” chiar când ea este idealizată. Se pare că dorința de integrare și înțelegere a realității este tot mai precoce. Aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
de lumea „reală” sau, dimpotrivă, ei exprimă, văzând aceste emisiuni, dorința „de a vedea realitatea” chiar când ea este idealizată. Se pare că dorința de integrare și înțelegere a realității este tot mai precoce. Aceasta ar putea însemna că acomodarea imaginară cu lumea adulților poate fi un mod de utilizare/gratificare a acestor programe. Fantasticul, frisoanele, neobișnuitul constituie emoții căutate și trăite de copii (și așteptări față de emisiuni), îndeosebi de la vârsta de 7 ani - precum și paranormalul sau, dimpotrivă, descoperirile științifice, ca
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
constituie emoții căutate și trăite de copii (și așteptări față de emisiuni), îndeosebi de la vârsta de 7 ani - precum și paranormalul sau, dimpotrivă, descoperirile științifice, ca și spiritul de aventură (astfel de seriale par să-l inițieze pe copil, într-un registru imaginar, în teritoriul adulților, ceea ce poate explica succesul unor emisiuni la copii). Toate pot fi și expresii ale unei precocități mai timpurii, ceea ce nu exclude decodificările „incitatorii” și chiar aberante. Unele emisiuni (seriale) sau chiar desene animate pot fi receptate ca
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
copii). Toate pot fi și expresii ale unei precocități mai timpurii, ceea ce nu exclude decodificările „incitatorii” și chiar aberante. Unele emisiuni (seriale) sau chiar desene animate pot fi receptate ca expresii ale unor pulsiuni sau înclinații transgresive din partea copiilor (depășirea imaginară a ceea ce le este interzis, a regulilor stabilite de părinți sau de școală); este mai ales cazul receptării și căutării umorului îndrăzneț, chiar ușor impertinent, de fapt adult (cum sunt unele episoade, scene chiar din Titeuf sau din multe alte
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
școală); este mai ales cazul receptării și căutării umorului îndrăzneț, chiar ușor impertinent, de fapt adult (cum sunt unele episoade, scene chiar din Titeuf sau din multe alte desene animate). Acest umor este posibil a fi trăit ca o încercare imaginară a regulilor vieții în comun - ale căror modalități de aplicare le sunt prezentate copiilor, în unele ficțiuni clasice, sub o formă „normală” sau sub unghiul „derizoriului” (încălcările sunt și ele o parte a vieții, mai legitime atunci când sunt expuse sub
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
lăsate părinților, școlarul Genero Garcia din New York, care s-a împușcat după ce tatăl sau i-a interzis să se mai uite la televizor (Sunday Times, 20 februarie 1983). Preșcolarii și școlarii prezintă dificultăți în ceea ce privește în separarea lumii reale de cea imaginară, mai ales atunci când aceasta este prezentă la televiziune: vivacitatea acesteia face ca fantasticul să fie confundat cu realul sau invers, ceea ce este același lucru. O mare parte din ceea ce copiii văd la televizor este alcătuită din violență naturalizată; aceasta este
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
violenței televizuale asupra copiilor: la vârsta preșcolară este dificil pentru copii să vadă în desenele animate (în general îmbibate de violență, ele conținând, conform cercetărilor noastre, de 7 ori mai multe scene de violență decât celelalte programe) doar o lume imaginară. Pentru un copil de 8 ani, spre exemplu, cuvântul „real” pare să însemne „ceea ce există în mod material în univers” (Kellz, 1981; Dorr, 1983). Pentru ambii, incidența violenței televizuale asupra agresivității manifestate după vizionare este probabil mai mare decât în
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
exact aranjarea spațială a moleculelor de proteină, Pauling și Corey (Premiul Nobel 1953) au elaborat 197 două modele de structură secundară: modelul helicoidal (* helix) și modelul în "planuri pliate". Modelul helicoidal (* helix) rezultă prin răsucirea catenei polipeptidice în jurul unui cilindru imaginar, luând forma unui helix (elice), orientat spre dreapta din cauza configurație * a aminoacizilor și stabil din punct de vedere energetic. Pasul elicei cuprinde 3,6 resturi de aminoacizi și fiecare rest contribuie la avansarea elicei pe verticală cu 1,4 A0
Chimie biologică by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/701_a_1306]
-
care l-a profesat Iorga în Essay de synthèse de l’histoire de l’humanité și în Generalități cu privire la studiile istorice, sistem din care reținem, mai mult ca orice, necesitatea absolută de a judeca istoria având întotdeauna în fața ochilor liniile imaginare care străbat întreaga dezvoltare a oamenilor. Rezultatul ultim al cercetărilor sale arată legăturile dintre faptele și gândurile omenești de pretutindeni și din toate timpurile, convergențele multiple dintre culturi. Prin studiile lui Victor Papacostea, reunite în volumul Civilizație românească și civilizație
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
reuniune plăcută de familie. Pentru numele lui Dumnezeu, suntem aici fix de trei secunde. — Trebuie să discut câteva lucruri cu Luke, zice Elinor, luându-și geanta. Putem s-o facem în mașină. Se ridică și se scutură de o firimitură imaginară de pe fustă. Mi-a părut foarte bine de cunoștință, îi spune lui mami. — Și mie! exclamă mama, sărind și ea în picioare, într-o ultimă încercare de împrietenire. Ne-a părut foarte bine să te cunoaștem, Elinor! Am să iau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
grilă? spune Luke, întrerupându-mă. Te-ai gândit vreodată serios la asta? — Îhm... nu, zic, înmărmurită. Nu prea. — E, dacă vrei... o metaforă a vieții. Crezi că ai libertatea de a merge oriunde vrei. Dar, adevărul e... Desenează o linie imaginară cu degetul pe masă. Că mișcările tale sunt impuse de altcineva. Ești controlat. Spre nord sau spre sud. Stânga sau dreapta. Între ele, nu există nimic. Nu ai nici o altă opțiune. — Așa e, spun după o pauză. Categoric. Luke, ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2037_a_3362]
-
aici este Aiudul. Dar eu nu vreau să vă educ sau reeduc, ci să vă conving. De ce să ne convingeți, domnule colonel? Că trebuie să ne înecăm la mal, să ne autoanulăm noi pe noi? Să recunoaștem vicii și crime imaginare? Sau culpe de care cine ne acuză și cu ce drept? Al ingratitudinii istorice? Eu vreau să vă fac să vă „autoanalizați” pentru ca cei care vă recunosc autoritatea de șef al Mișcării și nu și-au făcut această autoanaliză, să
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
datorită unei structuri logice de funcționare a elementelor operei. Astfel, prin intermediul reprezentării comune opera de artă este un existent dedublat: pe de o parte, e un existent dependent de conștiința subiectivă sau colectivă ca reprezentare a unei lumi ficționale sau imaginare - în acest caz avem de-a face cu obiecte imaginare sau ideale; pe de altă parte, este un existent cu o fundamentare ontologică spațio-temporală ce oferă persistență obiectului artistic și, prin urmare, realității sale. Opera de artă este determinată în
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
prin intermediul reprezentării comune opera de artă este un existent dedublat: pe de o parte, e un existent dependent de conștiința subiectivă sau colectivă ca reprezentare a unei lumi ficționale sau imaginare - în acest caz avem de-a face cu obiecte imaginare sau ideale; pe de altă parte, este un existent cu o fundamentare ontologică spațio-temporală ce oferă persistență obiectului artistic și, prin urmare, realității sale. Opera de artă este determinată în același timp de două tipuri de obiecte: estetic și artistic
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
mai multe niveluri ale realității în spirit, în al doilea rând, modelul ontologic al lui Ingarden unde obiectele artistice sunt entități (intenționale) spațio-temporale. Opera de artă este, așadar, un construct complex ce cuprinde o sumă de dimensiuni existențiale reale și imaginare și are o caracteristică interioară de tip fenomenal. Modelele ontologice amintite nu sunt decât un pas spre înțelegerea și justificarea entităților suficiente ale operelor de artă, urmând ca manifestarea lor să o explicăm la nivelul subiectului inter-relațional. 2. Natura și
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
concret și abstract care este înțeles după Mill19 astfel: ceea ce este concret desemneasă sau semnifică ceva iar prin ceea ce e abstract înțelegem doar o calitate a acelui ceva. Înțelegem prin abstract un lucru sau o idee ce este ireală sau imaginară, o caracteristică a obiectului ce va fi analizată în detaliu când vom vorbi despe conceptul de imagine în cazul operei de artă. Obiectul artei se prezintă sub forma unei pluralități de obiecte culturale, obiecte artistice și obiecte estetice. Toate obiectele
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]