7,819 matches
-
a botezului nou-născutului: „Una dintre cele mai semnificative considerații se referă la lipsa oricărei indicații ferme că nou născuții ar fi fost botezați”<footnote Millard Erickson, Christian Theology, Baker Academic, 1998, p. 1111. De bună seamă că Erickson nu e singurul care susține această idee eronată, însă nu am considerat necesar să mai amintim și de alții - cei mai mulți dintre neoprotestanți - care împărtășesc această eroare. Vor mai fi limpezite unele obiecții pe parcursul acestei lucrări. E necesar să precizăm aici că în Biserica
Familia în societatea contemporană by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/130_a_148]
-
el un număr mare de scriitori tineri care, în două decenii, au schimbat fața literaturii române. A recuperat modelele modernității, reprimate de ideologii realismului socialist, le-a reformulat și le-a introdus într-o nouă sinteză lirică. Nu a fost singurul care a făcut această operație de reabilitare a modernității, dar este cel care dă un sens programatic și strălucitor acestui fenomen. Pentru o bună parte din opera lui, până la În dulcele stil clasic, S. poate fi socotit un neomodernist. Nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289876_a_291205]
-
a pus copilul Într-o situație problemă; de aceea, reacția copilului ar putea fi considerată o proiecție a propriului mod de a acționa, de a se comporta În viața reală atunci când se confruntă cu o situație conflictuală. Astfel, copilul este singurul care acționează asupra sa, Încercând să se schimbe În vederea unui comportament adaptativ mai bun. În acest mod copilul devine responsabil pentru propria sa dezvoltare. b) prin exercițiul „grup statuar - mașina umană” am urmărit: facilitarea contactelor interpersonale; declanșarea unor trăiri afective
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Mihaela BOHOSIEVICI, Alina VASILESCU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2183]
-
devine mult mai importantă decât în trecut. Al doilea capitol examinează surse ale puterii blânde americane aflate în cultura noastră, în valorile și politica internă, ca și în substanța și maniera de abordare a politicii externe. Întrucât americanii nu sunt singurii care dețin putere blândă, cel de-al treilea capitol se orientează către puterea blândă a altor națiuni și a actorilor nestatali. Capitolul 4 analizează chestiuni practice legate de modalitatea de a exercita puterea blândă prin intermediul diplomației publice, iar ultimul capitol
by Joseph S. Nye, jr. [Corola-publishinghouse/Science/1027_a_2535]
-
Ț.: Care solidaritate?! Că dacă ar fi existat solidaritate nu le-ar fi stat caraliii aceia cu cizma pe grumaz! Eu vă spun, și nu cu titlu de laudă sau să-mi arog niște merite ori calități, că am fost singurul cunoscut între miile de deținuți ca un neliniștit permanent. Nu am putut suporta jugul. Am zis: mor, dar rămân în picioare! Asta a fost deviza mea! L-am întâlnit, spre exemplu, și pe colonelul Marian, care fusese aghiotantul lui Gheorghiu-Dej
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Și cum, un fost aghiotant al lui Dej făcea pușcărie cu ceilalți deținuți politici, dușmani de clasă, nu avea un regim special, că doar era comunist?! S. Ț.: Era comunist, desigur, dar făcea pușcărie ca oricare altul. Dar ce era singurul? Erau anchetatori care au condamnat dintre foștii comuniști, nu existau mănuși pentru nimeni, regimul nu se purta cu mănuși cu nimeni. Dacă cineva greșea, indiferent cine era și indiferent ce poziție avea, era exclus și nu mai putea rămâne pe
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
sala de examen și l-au scos din examen: Cine este Țuțu Ricu?" S-a ridicat feciorul meu. "Poftiți afară din examen!" Nu l-au lăsat să dea examen, l-au scos din sală în timpul examenului. Și n-a fost singurul care a fost scos, au mai fost și alții care aveau părinți cu probleme politice cu Securitatea, cu PCR, cu regimul în sine. Abuzuri. C. I.: I s-au mai petrecut astfel de episoade fiului dumneavoastră la școala generală, în
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
au băgat și pe el la sabotaj. El era mai mic decât mine, avea 13 ani, dar pe el nu l-au dus la Canal, a rămas aici la penitenciar. Și nici Lupan n-a fost la Canal. Am fost singurul pe care l-au dus de la Târgșor la Canal și m-au ținut. Nu știu, poate ca monedă de schimb? Eu n-am putut să-mi dau seama ce-au urmărit de la mine. C. I.: Bănuiesc că din cauza familiei, a
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
natură, când tocmai acesta era chemat s-o elimine!" 2 Alexandru Drăghici afirma: "Securitatea se conduce după legi, dar legile le facem și le învârtim tot noi". 3 Decretul nr. 221/30 august 1948, Art. 4: "Ofițerii de securitate sunt singurii competenți a instrumenta în infracțiunile ce primejduiesc regimul democratic și securitatea poporului". 4 Ceaușescu se lăuda chiar și la simulacrul de proces, în urma căruia a fost condamnat la moarte, că a scris Constituția României cuvânt cu cuvânt, de unul singur
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
B%2002.% 20Balan%20-%20Barbosu/Balogh%20Ladislau%20L/index.php accesat octombrie 2014. 23 http://5 .2.132.65/Fise%20matricole%20penale%20-%20detinuti%20politici/I/I%2003.% 20Ionescu%20-%20Ionescu-Vornicu/Ionescu%20Mircea%20D/index.php, accesat octombrie 2014. 24 Singurul deținut a cărei perioadă și locuri de detenție s-ar potrivi cu cele ale domnului Țuțu ar fi Andreica Teodor, numai că la ocupație este scris agricultor nu tehnician veterinar, și era din Satu Mare nu oltean. http://5 .2.132
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
ca valori intrinseci, atunci se naște o ambiguitate în conceperea relației dintre om și natură: omul este considerat, în același timp, atât parte a naturii, a comunității biotice, fără nici un privilegiu, cât și separat sau diferit de natură, de vreme ce suntem singurii care avem obligații morale și nu depindem în totalitate de mediu 64. În literatura domeniului a fost formulată și poziția după care extinderea domeniului moralității prin luarea în considerare a noțiunii de valoare intrinsecă, chiar în versiunea radicală a ecologiei
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
de viitorul război inevitabil cu Statele Unite ale Americii. De la revoluția democratică la puterea absolută De pe 3 până pe 8 ianuarie 1959, Fidel Castro parcurge triumfal cei o mie de kilometri care separă Santiago de Havana, încercând să arate că el este singurul care poate să exercite în mod legal puterea. Ratificarea are loc în contextul unor mari manifestații în capitală, unde el inaugurează, ca lider charismatic, o „democrație a pieței publice” pe care o va practica vreme de patruzeci și cinci de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
realismul socialist”. Este și cazul suprarealiștilor francezi care, fascinați de violența revoluționară și de distrugerea tradiției, aderă la PCF în 1927 sau rămân aproape de el, asemenea lui Jacques Prîvert și trupei sale de agit-prop* teatrală Octombrie. Louis Aragon va fi singurul care va rămâne comunist după 1932, și unul dintre puținii intelectuali admiși în sânul grupului conducător* al PCF. Or, în De la suprarealism la masele rotitoare (2003), Jean Clair subliniază în ce măsură erau marcate de cultul violenței, de ura față de cultura europeană
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în mai 1945: „Noi trebuie să ne amintim permanent că, în faza actuală, urmăm linia revoluției naționale și democratice, și nu linia socialistă”. Iar Gomulka, liderul PC polonez, declară în noiembrie 1946: „Democrația noastră nu-i totuna cu sistemul sovietic”. Singurii care exprimă niște rezerve sunt comuniștii iugoslavi, care au cucerit puterea fără Armata Roșie. într-adevăr în Iugoslavia și în Albania, comuniștii au eliminat, în timpul Rezistenței* și al Eliberării*, celelalte forțe politice, și-au adjudecat monopolul puterii și încep să
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
1947 - și cea în care ea își îndeplinește funcțiile de dictatură a proletariatului: „Regimul sovietic și cel de democrație populară sunt două forme ale unui unic și același sistem de guvernare [...] ambele sunt bazate [...] pe dictatura proletariatului. Experiența sovietică este singurul și cel mai bun model pentru construirea socialismului atât pentru țara noastră, cât și pentru celelalte democrații populare”. După 1948, democrația populară este definită ca o formă specifică a dictaturii proletariatului, fără necesitatea cuceririi pe cale violentă a puterii, grație prezenței
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
înfrângerea Germaniei, comuniștii continuă să nu evoce în discursul lor public perspectiva socialismului*, părând să se mulțumească cu o „democrație nouă”, „populară” sau „progresivă”. Apoi se dezvoltă o laborioasă activitate de legitimare memorială pentru a-i impune pe comuniști ca singurii adevărați moștenitori ai Rezistenței, ei făcând în același timp tot posibilul pentru a-și delegitima adversarii, acuzându-i fie de colaborare, fie de prelungirea expectativei, fie de trădare a idealurilor Rezistenței. Două sunt strategiile la care se recurge în această
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sau ofensiv al războiului, ci interesele luptei de clasă a proletariatului sau, mai degrabă, interesele mișcării internaționale a proletariatului sunt cele care constituie singurul punct de vedere posibil”. în 1914, Lenin dă întâietate sloganului „transformării războiului* imperialist în război civil*, singurul susceptibil de a trezi dorința de revoluție în rândul maselor. Spulberând iluziile unei „păci democratice”, el admite că lupta împotriva propriului guvern în vreme de război n-ar putea îndepărta „eventualitatea unei înfrângeri ca urmare a agitației revoluționare”. Cu toate
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Michel Foucault, Gilles Deleuze, Rosa Luxemburg, Walter Benjamin sau Pierre-Joseph Proudhon. Pentru federalizarea grupurilor, până mai ieri dușmance, fără să rupă cu moștenirea comunistă, aceștia privilegiază în familia marxistă partizanii materialismului istoric care au refuzat ideologia progresului și teroarea*. Dar singurul care a inovat din punct de vedere teoretic este Antonio Negri, cu sacrul „multitudinii” - cei „fără”, exclușii, pierduții, rătăcitorii - ca nou subiect revoluționar, garant al unei societăți bune. Adepții împărțirii formează o fracțiune a neocomunismului mai diversificată, căci este plasată
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
pe violență, pentru a convinge în legătură cu temeiul doctrinei și proiectului lor. întâlnirea dintre gândirea comunistă și violența născătoare a istoriei a început încă din 1974-1975 sub autoritatea unui personaj de referință, Gracchus Babeuf. Autoproclamat „tribun al poporului”, nu a fost singurul - Sylvain Marîchal și Jacques Roux se înscriu în această schemă - care a văzut în insurecția populară o oportunitate de distrugere a „vechii societăți” în folosul „sfintei egalități”. Dar Babeuf a fost întronat „precursor” de către comuniștii moderni, pentru că a inovat în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
opune social-democrația - tendință moderată și democratică a socialismului - comunismului și va îmbrăca mai multe forme. Mai întâi, pe cea a unei lupte semantice: din 1918, Lenin impune abandonarea termenului de „social-democrat” - considerat dezonorant, din cauza „trădării” -, înlocuit cu cel de „comunist” - singurul, de acum înainte, onorabil pentru un revoluționar. După aceea, pe cea a unei divergențe doctrinare radicale: socialismul și comunismul se dovedesc două filozofii politice diferite. în sfârșit, pe cea a unei lupte politice și organizaționale: din 1918, socialiștii și sindicaliștii
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în timpurile pe care le consumă. Oamenii au nevoie să-și înțeleagă propria existență, au nevoie de cuvinte care să le clarifice situarea în spațiul lor existențial și, mai ales, să le dea speranța că merită să trăiască. Oamenii sunt singurii în această situație sau, cum spune undeva Petre Țuțea: "Oamenii sunt situați între animale și îngeri. Animalele nu au nevoie de cuvinte pentru că nu le folosesc, iar îngerii de asemenea pentru că ei comunică intuitiv, absolut". Se prea poate ca această
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
politica a devenit foarte complexă, în condițiile în care statele-națiuni subzistă într-o lume ce se globalizează, chiar dacă metamorfoza lor e vizibilă. Imperiul britanic a fost, în secolul al XIX-lea, un predecesor al imperiului american de astăzi. A fost singurul său predecesor realmente global, în sensul că opera pe toată întinderea planetei. Dar, spre deosebire de Marea Britanic, S.U.A. este ea însăși o țară vastă, bine populată și cu o demografie în creștere, datorită în special emigrației nelimitate. Există apoi diferențe de
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
-ul din epoca Clinton, mai ales auzindu-l pe candidatul republican John McCain declararînd că "nu știe prea multe despre economie", în schimb crede că războiul din Irak e pe cale de a fi cîștigat... Îmi place Obama. Cred că e singurul care poate restabili cît de cît imaginea Americii. Pare deasupra politicii obișnuite și aduce un aer mesianic, de erou simbolic, aproape transcendent. Știu că luptă împotriva unui întreg sistem și că e foarte posibil ca sistemul să-l înfrîngă într-
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
că femeile sunt discriminate etc. Mulți au început să ceară ca Arabia Saudită să devină "următoarea țintă". Dar interesele petroliere ale Statelor Unite au prevalat, iar argumentele sunt decisive: regatul saudit deține 25 % din rezervele mondiale de petrol și este principalul exportator, singurul care poate livra pe piață milioane de barili suplimentari pe zi, pentru a o stabiliza în caz de creștere amenințătoare a prețurilor. În altă ordine de idei, Arabia Saudită a fost o piesă importantă în dispozitivul antisovietic în timpul Războiului rece, finanțînd
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
țară. Consiliul federal este un vapor cu șapte căpitani. Nu există prim-ministru, iar președintele nu este decît primus inter pares. În 1998 s-au împlinit 150 de ani de la crearea Elveției moderne, în granițele actuale; în tot acest timp, singurii care n-au lipsit niciodată de la putere au fost radicalii. În 1999 au avut loc alegeri legislative, înregistrîndu-se o creștere a socialiștilor, dar și a dreptei dure, izolaționiste, reprezentată de Uniunea Democratică de Centru, condusă de Christoph Blocher, un personaj
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]