4,220 matches
-
să apară la momentul în care nu te mai interesează; iată scrisul unui suflet îmbibat cu altul mai mic, cârlionțat și blond, în care se măsoară viitorul cu pahare de pitici, iată și aripi care plutesc pe falduri de gânduri îndrăznețe, dragostea ca teamă, dragostea ca luptă, dragostea ca izbândă, dragostea ca incompetență la viață, la moarte, cu teama supremă de suprem. Iată și reversul: Bucuria dragostei de a distruge prin dragoste. Oare Mama nu face la fel, nu ea mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
intonațională a muzicii populare judeca ferm așa cum i se transmisese din bătrâni, după modelul bătutei, din jocul cu leit-motivul lovirii cu piciorul în țeasta Pământului. Era războiul cromozomilor împotriva structurii atomilor. Prostia nu e numai odihnitoare, dar și călăuzitoare și îndrăzneață. Trei însușiri care stau la baza tăvălugului direcționat spre distrugere. Cimitirele își salvară orgoliul terfelit, îngropându-și morții în picioare. Pe 4m2 încăpeau patru morți bătuți ca țărușii în pământ. La un mormânt se odihneau, astfel, patru familii îndoliate, prilej
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
scena vieții și pe hârtie pentru că ele au glas. Cuvântul fără glas e un cuvânt mort, cifrele sunt cuvinte stilizate, pictura un cuvânt care vorbește prin forța culorilor, artistul însumându-le într-un cuvânt magic. Muzica e un cuvânt mai îndrăzneț, cu imagini pe care le incumbă, intră mai repede în suflet decât cuvintele scrise în cărți. Avem sentimente și sânge cald. Avem familii, viață socială, ne războim în numele ideii pe care o apărăm, ne sinucidem dar ne naștem ca legendele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
a Brăilei ca și cum n-ar fi părăsit-o niciodată. Începuseră și ei să se întrebe dacă vor pleca vreodată din Brăila. Răspunsul era deja formulat tot printr-o întrebare: La ce bun? Și rămâneau vii și morți în Brăila. Categoria îndrăzneților care-și învingeau destinul avea consistența apei: se vindecau de depărtare atât de repede, încât, întrebați fiind pe unde s-au școlit, ei răspundeau: În București dar, de fapt, în Brăila. Pentru că m-am dus la examene cu Brăila, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
agregare ale materiei fără ca să cedeze cuiva, dispărând dintr-o dată din decor, ca să afli că e la fel de frumoasă și în altă parte. Natura divină se va mândri de neuitarea sa pentru că sunt una și aceeași, capricios de vii, tulburător de îndrăznețe, chinuitor de frumoase, neîndurătoare în dorința de a fi privite, admirate, adulate, neantizate și cineva o va face, se va naște o pană înmuiată în cerneala care suportă așternerea unei asemenea frumuseți. Maestrul orb, după ce lectură în Braille paginile, închise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Feminină 100%, de calitatea indestructibilă a iubirii nemuritoare. Cu asemenea haină merita să mă laud la braț cu ea prin lume. Nășteam invidii și gelozii. Divulgam ciudatul, inefabilul îl scoteam din obscurantism în cea mai luminoasă renaștere. Obraznică prin expunere, îndrăzneață prin comportament. Altfel, n-aș fi colaborat cu lumea. Și n-aș fi trecut încântător prin vremea searbădă a tinereții. Și deși capul iubitei mele tuciurii era gol ca un electron, mă străduiam să-i nemuresc nimicul transformându-l în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
eu mă îndreptam spre ușa închisă. Deschizând-o, am dat de șefii clasei care, cu doar câteva ore înainte, erau pe cale de a li se pecetlui soarta. Unii încă erau înfricoșați de ceea ce pățiseră. Alții erau mai cutezători și mai îndrăzneți în purtări, dar cu toții aveau ceva în privire care spunea că au fost la un pas de moarte și au scăpat. Am dat din cap și am deschis ușa larg, lăsând-o așa. M-am așezat la catedră și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
albă. Cam treizeci, patruzeci de elevi stăteau mirați și tăcuți în jurul mesei. Pe unii îi cunoșteam, pe alții nu. Aveam o vagă certitudine în ceea ce privea scopul acestei întruniri. Pe măsură ce înaintam spre scaunul din fața mea, pașii mei creau ecouri din ce în ce mai îndrăznețe printre oamenii încremeniți. În urma mea venea Velail, iar în spatele lui intrau în cancelarie cei de care am fost însoțiți. Ce s-a schimbat decorul de când am fost dimineață aici! În momentul în care m-am așezat pe scaunul gol, câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
fotoliu, mai apropiat de biroul masiv. Vrei să bei ceva? întrebă el arătând leneș spre o sticlă de culoare maronie pe jumătate plină în care se găsea un lichid vâscos. Nu, mulțumesc. Totuși, aș vrea să știu cine ești, zisei îndrăzneț. Cine sunt? Cine sunt eu? spuse batjocoritor, după care începu să râdă ușurel. Trecu câtva vreme până când să se potolească. Poate sticla aia maronie îi afectase într-o anumită măsură capacitatea de a judeca limpede. Mi se zice Ducele. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să știu cu cine vorbesc și ce vreți! Profesorul Teorier era un bătrânel simpatic, ținând cont de cum erau profesorii de azi. Câteodată chiar asculta probleme elevilor și îi liniștea, promițându-le schimbări care nu veneau niciodată. Era scund, dar capabil. Îndrăzneț, dar totuși ascuns și temător. Dacă credeau că vorbele și psihologia elevilor aveau să-i scoată din încăperea aia, se înșelau. Amarnic! Sunt Corvium! Sunt conducătorul elevilor care se află în acest moment pe holurile acestei instituții. Avem câteva cereri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
pare? Nu-mi răspunse. În schimb, se uită ciudat la mine, de parcă mi-aș fi pierdut mințile, eu, care aveam mai multe minți decât una în acel moment. Neagră, zise el timid, marcat de ridicolul întrebării. Și mare, nu? spusei îndrăzneț. Da... unde vrei să ajungi cu întrebările astea? Eu nu le văd rostul. Pistolul tău, te rog! îi poruncii. Întinse mâna în mantia care-i acoperea umerii și trunchiul, apucă mânerul rece și mi-l întinse cu suspiciune. L-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
mereu spre drumul pe care nu venea nimeni. Mâine era deja azi. La masă, doar căldura și Neli. Tara adormise la picioarele femeii cu rochie roșie, decoltată până la fesele ușor ascunse, atât cât să le ghicești prin bumbacul subțire și îndrăzneț. — Eu eram disperată, Cezarina îmi cânta mereu: Ce pula mea, ce pula mea!/ Nu înțeleg ăsta ce vrea. Ați văzut-o pe Căpșuna - Cezarina, e frumoasă ca un copil, ăsta e genul ei, femeie-copil, fragedă până târziu, are o gură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
meu. Te-ai născut așa, vorbind, ai rostit cuvinte încă din scutece, vorbeai și ascultai, ma-ma-ma, taaa-ta-ta, ai construit propoziții când alții tremurau în laptele mă-sii lor, de ce creșteai, de aia te făceai mai isteț și mai îndrăzneț, învățai într-o lună ce alții învață într-un an, taică-tău murea și învia de bucurie, zicea că ești procopsit ca Solomon Împărat, era ca-n poveste, începuși chiar să rimezi uneori, simplu mai întâi, pă-du-re/mure!, apoi, Dum-ne-zeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
să se apropie de un bărbat, să-i pună mâna pe cap și să-l întrebe: „ce faci, mă, băiatule?”, n-ar fi putut. Era o fată... îîî, ca o fată, mai bine zis, de cele mai multe ori, extrem de sfioasă, curată, îndrăzneață, rafinată. Serafică, serafică, dar avea un voltaj deosebit, îi spuneam eu că nu e ceea ce pare, era așa de palidă, dar iubea ca o brunetă, ca o negresă, îmi făcea niște lucruri despre care pot să spun cu siguranță, acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
aveau onoarea de a se îmbutelia ideologic la „centru”. Eram aproape toți tineri absolvenți de facultate și cum eram destul de bine ancorați în tematici, propagandistul nostru era nevoit să cam dea din colț în colț, până când unul dintre noi, mai îndrăzneț, după o perlă de înțelepciune filozofică a tovarășului, s-a ridicat fără a mai cere permisiunea, informând adunarea: - îmi pare rău, dar atâta vreme cât aici se izbește filozofia de toți pereții, eu unul părăsesc sala! Cine dorește să rămână, să rămână
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
lui e de neînțeles dacă nu cunoști cursul [sic ! - n.n.] Evelynei Underhill; dacă însă cunoști paginile 231-237 ale Misticii, sensul parantezei lui Nae Ionescu se clarifică.“ În realitate, tot ceea ce spune Marta Petreu despre această ultimă prelegere e o foarte îndrăzneață cacealma, menită să ferească partitura plagiatului de a fi înmuiată de vreun bemol. Nici una dintre aceste afirmații nu e adevărată. Ultima prelegere a lui Nae Ionescu are în comun cu textul corespondent al lui Evelyn Underhill doar tema. La fel
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
și de ce raporturile cu acesta sunt „complicate“. În realitate, complicate nu sunt raporturile celor doi, ci numai filiațiile „plagiatului“ pe care Marta Petreu îl scrie în cartea mâniei sale. Filiații care nu îi ies la socoteală nici după cele mai îndrăznețe contorsiuni de logică și interpretare. Trebuie să recunoaștem însă că efortul ei este remarcabil, atât prin cantitate, cât și prin resursele de virtuozitate persuasivă puse în joc. Sursele sunt cele care nu au prea ajutat-o. Un autor cu o
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
pentru a împinge în față un număr de aproape cinci ori mai mare de instanțe care, la un examen atent, se dovedesc fie false apropieri, fie coincidențe bazate pe caracterul comun sau general al afirmațiilor pe care le conțin. Această îndrăzneață exagerare face ca verdictul aproximativ al lui Zevedei Barbu să fie, prin comparație, mai apropiat de realitate. Pe lângă concluziile extrase din analiza textuală, Marta Petreu a avut însă și niște revelații (apocálypsis), a căror sursă rămâne inaccesibilă celor lipsiți de
Apaşul metafizic şi paznicii filozofiei by Liviu Bordaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1356_a_2716]
-
cineva de sus Îl copleșește, o bucurie de moment, cu siguranță că fata s-a convins de slăbiciunile lui, că odată cu tangoul s-a terminat totul și Încheie cu: A fost frumos dar asta-i tot! Nici În cele mai Îndrăznețe vise ale sale nu putea prevedea ceea ce avea să urmeze. Din difuzorul pickup-ului răsună un vals, se formau perechile de elevi trimiși În tabără prin grija Partidului față de tinerele vlăstare, față de omul care se află În centrul atenției, copiii, poporul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
să-ți bați joc de mine! Nu! Rafael a fost un mare arhitect și pictor de pe la 1500 care picta madone, femei și fete tinere a căror corp era bine proporționat și de care te puteai Îndrăgosti foarte ușor. Poate sunt Îndrăzneț, dar vreau să spun că și liniile și formele corpului tău sunt foarte frumoase, bine proporționate, chiar angelice! Altfel nu te-ar iubi ... dumnealui! M-ai amețit! Să zicem că ai ceva dreptate, așa cred și eu, dar de ce mai
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Să știi că nu te cred, te lauzi, așa faceți toți. Și ce mai crezi despre mine? Mai cred că În astfel de situații oferi plăcere și voluptate, mai spuse băiatul, nici el nu știa de unde-i vin asemenea vorbe Îndrăznețe. Fata stătea În cumpănă, nu știa până unde să meargă și străfulgerată de un gând urât spuse: Cred că știu! Te-a pus dumnealui să vezi dacă rezist tentațiilor, la cât de gelos este, nu m-ar mira deloc. Așa
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
ici pe colo cu aceeași Mărie dar cu o pălărie ... democrato-capitalistă, Fany al său, bine realizat material nu-și dorea nimic mai mult decât să-și găsească asasinul și torționarul. Ajuns În acest punct, lui Rică Îi veni o idee Îndrăzneață, așa cum vin ideile mari, rapid și acaparant! Făcu gestul specific tatălui său, Își trase o palmă peste frunte care În traducere liberă Însemna „Vai, ce slab am mai fost și cum de nu mi-a trecut prin cap până acum
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
curajos va învinge întotdeauna aceste greutăți, fie dându-le oamenilor speranța că răul nu va fi de lungă durată, fie făcându-i să se teamă de cruzimea dușmanului său asigurându-se cu abilitate de aceia care i se par mai îndrăzneți. În plus, este firesc ca dușmanul să ardă și să devasteze țara în primul moment al atacului, atunci când oamenii sunt încă plini de curaj și hotărâți să se apere; de aceea, după câteva zile, principele trebuie să se teamă mai
PRINCIPELE by NICCOLÒ MACHIAVELLI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/847_a_1586]
-
Cuvânt înainte Concitadinul nostru Val Andreescu s-a decis să iasă din discreția de până acum și să publice o carte de umor, urmând exemplul altor confrați mai îndrăzneți și dezinhibați, autori de plachete mai mult sau mai puțin vesele. Este instructivă constatarea că există un raport direct proporțional între numărul de cărți publicate și notorietatea unui autor, excepțiile nefăcând altceva decât să întărească regula. Înclin să cred că
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
mutat într-adins în odaia lui I. Liteanu [o victimă a epidemiei]. După ce s-a îmbolnăvit maica Eupraxia, m-am mutat în odaia maicii Stratonicăi și nu m-am îmbolnăvit"11. De unde se vede că destinul îi ocrotește pe cei îndrăzneți, chiar când sunt extrem de neprevăzători... Despre netransmisibilitatea holerei s-a încumetat să vorbească și George D. Păltineanu, în teza sa de doctorat, susținută în 1875, la Facultatea de medicină din București. El amintește că, în 1873, Spitalul Colentina a fost
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]