8,653 matches
-
viața ta, să-i scrii anunțându-l că dorești să divorțezi și apoi să ți-l imaginezi cum înjură la început, pe urmă rânjește, pe urmă sare-n sus de bucurie. Încearcă să poți concepe că el ar fi mai fericit fără tine. Ar fi singura cale ca să scapi și tu de povara ta copleșitoare. De acord, sunt obsedată de mine însămi. Dar n-aș putea divorța de George. Cu neputință. Să las toată povestea asta neterminată? Tu dorești să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
șansă“, dar nu putuse îndura asemenea cuvinte finale și schimbase formularea. Fără nici un motiv, chiar dacă ar fi încercat să caute vreunul, ceea ce nu se întâmplase, o primăvăratică briză de speranță adia în sufletul lui. Nu era dorința de a fi fericit. Niciodată, nici măcar în tinerețe, George nu-și îngăduise dorința de a fi fericit. Era vorba de ceva instinctiv, mecanic, o zvâcnire primitivă, autoprotectoare, a psyche-ului său. George avea acum impresia că își privise situația lui într-o lumină „cu totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
motiv, chiar dacă ar fi încercat să caute vreunul, ceea ce nu se întâmplase, o primăvăratică briză de speranță adia în sufletul lui. Nu era dorința de a fi fericit. Niciodată, nici măcar în tinerețe, George nu-și îngăduise dorința de a fi fericit. Era vorba de ceva instinctiv, mecanic, o zvâcnire primitivă, autoprotectoare, a psyche-ului său. George avea acum impresia că își privise situația lui într-o lumină „cu totul falsă și irațională, și că schițase o imagine cu totul artificială a fostului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
transpirat pe dinăuntru“.) Pe de altă parte, simțea că-l paște și o boală de nervi. Tom își percepea pentru prima oară demonii. Demonii se găsesc, ca și virușii, în orice organism uman, numai că, atunci când împrejurările de viață sunt fericite, nu devin activi. Tom era acum conștient de demoni și, mai ales, de faptul că sunt propriii săi demoni. Rămăsese la Ennistone pentru că nu putuse pleca lăsând în urmă-i problemele ce nu puteau fi soluționate decât acolo, deși era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Hattie. Rămâi toată ziua de azi cu mine, haide să stăm liniștiți împreună. Îmi pare rău că m-am purtat așa monstruos. Dar îmi pare bine că te iubesc și că ți-am spus-o. Mă chinuie îngrozitor, dar sunt fericit. Nu te duce la Papuc, nu mă lăsa iar singur, nu mă lăsa să înnebunesc chiar acum, imediat. Te rog, dăruiește-mi măcar ziua de azi. Ăsta a fost motivul, întrebă Hattie, pentru care ai vrut să mă mărit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
din inimă. Și aș vrea să-ți aduci aici viața ta adevărată. — Viața mea adevărată e aici. Și o vizitez din când în când. Restul e ficțiune. — Muncești prea mult, citești prea mult. Ar trebui să cânți. Când cânți ești fericit. — Urăsc fericirea și, în felul ăsta, mă lepăd de ea. — Iubitule, mă necăjești tare... — Regret. — Vrei să cântăm duetul de Mozart? — Te acompaniez la pian. Emma ridică de pe pian șalul brodat, și o lampă, și fotografia adolescenței lui neprihănite, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
John Robert se ridică, aproape înțepenit, și dădu puțin la o parte una dintre perdele, lăsând să se filtreze o suflare de lumină limpede, lividă, în camera cu lămpile aprinse. Hattie se cutremură și gemu. Apoi spuse: — Eram atât de fericită la Papuc. Mi-ai luat-o pe Pearl. Și acum îmi iei tot restul. Hattie îi dăruise lui John Robert „ziua“ pe care i-o ceruse, adică vineri. Dar în acea dimineață, după lamentabila lui izbucnire sentimentală, nu mai putuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
amestecată, te rog stinge lămpile și dă la o parte draperiile. John Robert se ridică și făcu ce-i ceruse. — Uite, vezi, dragul meu John Robert, soarele a răsărit, strălucește, cerul e albastru, mierla cântă, trebuie să încercăm să fim fericiți, de ce n-am putea, din moment ce suntem amândoi atât de inteligenți! Haide, zâmbește-mi! — Oh, Hattie, Hattie... Își înfipse degetele în părul scurt, creț, cărunt, și trase cu putere, de parc-ar fi vrut să-l lungească și să-l facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
gândim cu cât succes (și, de fapt, cu câtă precizie) și-a dus filozoful, până la urmă, la îndeplinire planul său de a o arunca pe Hattie în brațele lui Tom McCaffrey. Împărtășesc și eu părerea generală că mariajul va fi fericit. Și o văd pe Hattie la cârmă. Tom și Hattie se întreabă uneori dacă ar fi ajuns să se iubească în cazul când n-ar fi fost împinși unul spre celălalt de teribila voință a lui John Robert. Au căzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cea din urmă. Potirul în care Iosif din Arimateea a cules sângele Mântuitorului Hristos, la coborârea de pe cruce. Cupa Sângelui Mielului Nevinovat, care ocrotește și sfințește lumea, zice Poetul, într-un acces vădit de inspirație. Prea-Slăvitul și Prea-Sfântul Graal! Fiți fericiți că trăiți, domnii mei, ca să-l vedeți! Hai, Șefu'...! Acu' ne aiuresc ăștia, pesemne, cu parabole și cu chestii de Indiana Jones! Ne cred înapoiați, nesimțiții dracului, recidivează zelos Mânecuță. Nu, nu, nu... Deloc! Nici pe departe! Pace și plecăciune
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
vinete și se prăvălește iască, la podea! Luptându-se încrâncenați cu Pizdeluș, motanii se bulucesc peste prag și se rostogolesc, odată cu potaia, jos, în curte. Unde continuă să se tăvălească! Brava, mamaie, brava! Păcat că te duseși și tu! o fericește Fratele. Cronica morților săraci, episodul doi... Băi, îl mâniem pe Dumnezeu, dacă o abandonăm pe dușumea, ca pe-o cârpă, zice milostiv Apostatul. Ajutați-mă și voi să-i dăm onoru' și s-o suim în tronuleț, în locu' lu
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
verde șters de infirmiere, surorile Rhea au broșele alea cu nestemate tip Ducesa de Windsor prinse de costume: leoparzi scânteind de diamante și topaze. Colibri cu corpuri bătute-n smarald. Cât despre mine, eu vreau doar ca Shane să fie fericit. M-am săturat să fiu eu însămi, odioasa de mine. Dă-mi ușurare. M-am săturat de lumea asta a aparențelor. Porci care doar par grași. Familii care doar par fericite. Dă-mi eliberare. De ceea ce doar pare a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
dinainte, uit și de întrebări. Îmi vorbește despre muzică la fel cum mi-ar vorbi despre iubire, iar ochii lui se luminează-n ochii mei. Gesticulează extatic când povestește despre viață, despre energii și sentimente, dându-mi senzația că e fericit. Că Anathema e, de fapt, o nesfârșită poveste de dragoste. O ceașcă neatinsă de cafea Light shines in through an open window Shines inside your heart and soul and Light will guide your way through time And love will help
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
nu este negativă, ci pozitivă, activă. Aristip califică acest moment specific în care nu cunoaștem tulburarea drept stare intermediară: nici plăcere, neplăcere, ci ceva între, ceva ce nu poate fi numit plăcere. A nu fi nefericit nu înseamnă că ești fericit; a nu suferi nu înseamnă a te bucura; absența negativității nu face o pozitivitate. Distrugerea dorințelor nu constituie un mod de a crea plăcere - altfel, Platon și creștinii ar aparține și ei hedonismului! în schimb, a fi disponibil pentru prezent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
forma materială adecvată absenței durerii. Durerea generată de lipsa de hrană cere îndestularea stomacului, care calmează suferința, o oprește, o stopează și generează plăcerea de a regăsi seninătatea firească. Nu toate durerile pot fi astâmpărate la fel de simplu. Viața ar fi fericită și veselă dacă singurele suferințe ar fi cele legate de lipsa băuturii sau a mâncării. Epicur o știe, litiaza renală și hidropizia îl chinuie destul ca să nu ignore că există și dușmani mai înverșunați decât foamea și setea care pot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2053_a_3378]
-
precursorii spirituali ai lui Enro, care, acum, nu dorea să împartă cu nimeni întreaga Galaxie. Chiar în acest moment, în timp ce Thorson își neagă orice ambiție, în minte îi roiesc probabil planurile și viziunile cine știe cărui destin de măreție. Gosseyn fu aproape fericit să-l audă pe uriaș zicându-i: ― Ei, și-acu, să mergem. Am pierdut deja o mulțime de timp. 34 "Un scaun nu e exact ceea ce spuneți că este..." E mult mai mult. Este un amalgam în sensul cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
just what you sow You’re going to reap just what you sow You’re going to reap just what you sow You’re going to reap just what you sow LOU REED O, e chiar o zi perfectă Sunt fericit cam petrecut-o cu tine O, o zi atât de perfectă Mă ajuți să merg mai departe Mă ajuți să merg mai departe Doar o zi perfectă m-ai făcut să uit de mine Credeam că sunt altcineva cineva bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
șopti Maja. Zero percepu În vocea ei o bucurie de bun augur. — Am luat douăzeci și șase de puncte la Drept Penal, spuse. Imediat Însă Îi păru rău că se lăudase cu asta. Dar știa că Ea ar fi fost fericită. Uneori avea chiar impresia că măcina Întruna examene doar pentru a nu o dezamăgi - căci Maja Îi recomanda să nu facă greșeala idealistă de a abandona universitatea din graba de a trăi și de a se implica În problemele lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
câștige recunoștința. Nu mai voia, de altfel, nimic de la fiul acela. Numai să nu moară printre boscheții de pe malul fluviului, cu un ac În venă. Să nu ajungă În pușcărie. Să mănânce suficient, să Întâlnească o fată drăguță, să fie fericit. Măcar un pic. — De cât ai nevoie? Îl Întrebă, scoțând din buzunarul pantalonilor carnetul de cecuri. Zero ezită, nesigur. Ochelarii lăsaseră pe nasul tatălui său două scobituri adânci și roșii. Fără lentile, pupilele sale minuscule păreau nespus de opace, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
sugestionare. Practic, susține că vampirii sunt Însemnați cu stigmatul diversității - victime ale prejudecății și urâți din teamă, forțați să se strecoare printre indivizi pe care nu-i recunosc, chiar dacă fac parte din aceeași specie, fără speranța că ar putea fi fericiți. Puterea lor constă În faptul că oamenii nu cred În existența lor. Asta face ca ei să fie potențiali revoluționari. Principalul scenograf al filmelor cu vampiri din anii ’30 era un comunist. Maja nu se gândise niciodată la vampiri din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
fi abandonat - imaginea Însăși a nemuririi materiei. Asociația nu propovăduia suicidul sau exterminarea În masă, ci doar reflecția și autoeducarea. Înscrierea era liberă. Aris avea cartela cu numărul 26950. Maja nu considerase raționamentul cavalerului american atât de aberant. Aris fusese fericit. Se Înțelegeau, ei doi. Erau la fel. Problema era că se Întâlniseră prea târziu. Ca Terra și omul. De ce i-am spus-o? De ce? Maja atinse cu degetele suprafața aspră a dulapului de haine - o piesă de mobilier deosebită, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
atinse cu degetele suprafața aspră a dulapului de haine - o piesă de mobilier deosebită, din nuc exotic. Nu-i spusese nici mamei, nici tatălui, nici prietenelor sale cele mai apropiate. Nici măcar lui Elio. Ar fi vrut să-i spună, fusese fericită la aflarea veștii - Încercau de ani de zile, la urma urmei, amândoi Își doreau o familie numeroasă și se temeau că nu aveau să reușească să o formeze. Dar ciudat, de fiecare dată când avusese ocazia, o lăsase să treacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
era atât de dezordonată și fără căpătâi, era pentru că nimeni nu știuse s-o iubească pasional cu devotamentul, cu gelozia și cu infatuarea lui Antonio. Doar pentru el, ea avusese impresia că nu era una oarecare. Dar Antonio era foarte fericit și fără ea. Și se căsătorea cu alta. Dar tu? Întrebă În cele din urmă Antonio. Cântărețul Îi făcu semn să Închidă telefonul deoarece Înaintea concertelor avea obiceiul să-și sune soția pentru a asculta urările de succes ale acesteia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
dat că ea știa totul. Iar asta Îl liniști și-i alungă tristețea și proiectele automutilante, Olanda Îi păru aproape și posibilă, iar imaginea Romei purpurii și calde din fața lor Îi păru o promisiune de fericire viitoare. Și se simți fericit pentru el, pentru Dario și pentru seara care urma. — E o tâmpenie, mă iertați că v-o spun, spuse Emma cu o franchețe cu care nu era obișnuit, deoarece cunoscuții lui nu și-ar fi permis vreodată să-l contrazică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
să atace din nou. Poate că asta am iubit la el. Îndrăzneala. Curajul. Lipsa de pudoare cu care crede În visele lui mincinoase. Nimic altceva. Voia să se ridice, să-l oprească pe trogloditul acela de Buonocore, să o facă fericită pe Camilla - voia, Într-adevăr voia. Dar În clipa aceea o durere - ca mușcătura unui câine - Îi contractă pereții uterului. De trei luni Încoace, era prima dată când Îi conștientiza prezența. Primul semn de viață al oaspetelui. Și atunci rămase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]