6,699 matches
-
să-l lovesc, să-l rănesc... Dar, cumva, reușeșc să mă controlez. — Nu vreau să mai vorbesc cu tine niciodată, spun. Închid telefonul, respirînd greu. — Bravo ! spune Lissy. O clipă mai tîrziu, telefonul sună din nou. — Emma, te rog, spune Jack, ascultă-mă doar un moment. Știu că trebuie să fii foarte supărată. Dar, dacă mă lași o clipă să-ți explic... — N-ai auzit ce-am spus ? exclam, cu fața În flăcări. Te-ai folosit de mine și m-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
o expresie gen „Lissy asta e dusă rău“ pe față. Poate să fie orice. Absolut orice. Încearcă să-ți amintești ! Închid ochii ascultătoare și Încerc să rememorez. Dar creierul mi se Învîrte În gol, după atîta schnapps. Secrete... secretele lui Jack... adu-ți aminte... Scoția. Pe neașteptate, Îmi trece prin minte un gînd coerent. Deschid ochii, cu un fior de Încîntare. Îi știu un secret. Îi știu un secret ! — Ce-i ? zice avidă Jemima. Ți-ai amintit ceva ? — Păi... Mă opresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
trece prin minte un gînd coerent. Deschid ochii, cu un fior de Încîntare. Îi știu un secret. Îi știu un secret ! — Ce-i ? zice avidă Jemima. Ți-ai amintit ceva ? — Păi... Mă opresc, sfîșiată. I-am făcut o promisiune lui Jack. I-am promis. Și ce dacă ? Ce dacă i-am promis ? Mă trece iar un val de emoție puternică. De ce naiba Îmi țin promisiunea aia idioată ? Ce, el mi-a ținut mie secretele ? — A fost În Scoția ! zic cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Din buzunarul ei se aude un bip. E timpul pentru baia de picioare ! În clipa În care dispare Înapoi În casă, Lissy Își dă ochii peste cap. — E complet dementă ! spune. Complet dementă. Emma, uită ideea asta cu răzbunarea pe Jack Harper. — Dar nici nu vreau să mă răzbun ! spun indignată. Cine crezi că sînt ? Oricum. Rămîn cu ochii În schnapps și toată surescitarea mi se evaporă. Pe cine Încerc să păcălesc ? Nu m-aș putea niciodată răzbuna pe el. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Stai, zic, fără să iau pixul. Vreau mai Întîi să văd de la cine sînt. Iau plicul, Îl deschid și citesc În diagonală lungul mesaj, fără să Înțeleg nimic din ce scrie, pînă ajung la numele iscălit În partea de jos. Jack. Simt un cuțit drept În inimă. După tot ce mi-a făcut, crede că e destul să-mi trimită un amărît de buchet de flori și gata, eu am să șterg totul cu buretele ? OK, bine, un buchet de flori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Nu. Spuneți-i persoanei care mi le-a trimis că-i mulțumesc, dar nu Îmi trebuie. — Ce se Întîmplă aici ? aud un glas În spatele meu și ridic ochii. Lissy, cu respirația Întretăiată, se zgîiește la buchet. O, Doamne. SÎnt de la Jack ? — Da. Dar nu le vreau, zic. Vă rog luați-le. Stați ! exclamă Lissy, punînd mîna pe celofan. Lăsați-mă doar să le miros și eu un pic ! Își Îngroapă fața Între petale și inhalează adînc. Uau ! SÎnt absolut incredibile ! Emma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
să trimiți astea Înapoi ! strigă. MÎine seară dau o petrecere. Vor fi absolut perfecte. Se uită repede la etichetă. Smythe and Foxe ! Tu știi cît de scumpe sînt florile astea ? — Nu mă interesează cît sînt de scumpe ! exclam. SÎnt de la Jack ! E imposibil să le primesc. — De ce ? E absolut incredibilă. — Fiindcă... e chestie de principiu. Dacă le păstrez, Înseamnă că Îi transmit mesajul „Te iert“. — Nu neapărat, răspunde Jemima. Ar putea să Însemne și „Nu te iert“. Sau ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cu capul sus. — ... o cuvertură Barbie ! aud imediat În jurul meu, din partea opusă a holului de marmură. Un tip de la contabilitate se Întreține cu o femeie cu ecuson de vizitator, care Îl ascultă avidă. — ... și-o punea tot timpul ăsta cu Jack Harper ? aud o voce de deasupra și, În clipa În care ridic ochii, văd un grup de fete care urcă scările. — Mie de Connor Îmi pare rău, răspunde alta. Bietul de el... — ... s-a făcut că-i place jazzul, spune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
bine, mulțumesc. — Dorești cumva să... discutăm despre ceva ? Spre mirarea mea, pare extrem de sincer cînd spune asta. Pe bune acum. Ce crede ? Că am să intru la el În birou și-am să-i plîng pe umăr „Nenorocitul ăla de Jack Harper s-a folosit de mine“ ? N-am să fac asta decît În cazul În care am să fiu foarte, foarte disperată. — Nu, zic, și simt că mă furnică fața. Mersi, dar sînt OK. — Bine. Se oprește, apoi adoptă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
De cît timp durează povestea asta ?!! Fiona: În legătură cu workshopul pe tema „acceptă-ți trupul, așa cum e“... Cobor repede cu cursorul, scanînd lista completă și, brusc, simt că mi-a Înfipt cineva un cuțit În inimă. Am și trei mesaje de la Jack. Ce să fac ? Să le citesc ? MÎna Îmi zăbovește nehotărîtă asupra mouse-lui. Merită oare să-i dau șansa de a se explica ? — Vai, Emma, spune Artemis cu un aer nevinovat, venind la biroul meu cu o sacoșă de firmă. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
alb, neînțelegînd. — Are o tunsoare super, gen arici, adaugă. Și niște dungarezi pe cinste. — Termină ! strig furioasă, cu fața În flăcări. Nu sînt... Nu sînt... Lasați-mă dracului În pace toți ! Cu mîna tremurînd de mînie, șterg rapid toate emailurile lui Jack. Nu merită nimic. Nici o șansă. Nimic. Mă ridic În picioare și ies din cameră, respirînd greu. Mă duc țintă spre toaletă, trîntesc ușa În urma mea și-mi lipesc fruntea fierbinte de oglindă. Ura pentru Jack Harper fierbe În mine ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
șterg rapid toate emailurile lui Jack. Nu merită nimic. Nici o șansă. Nimic. Mă ridic În picioare și ies din cameră, respirînd greu. Mă duc țintă spre toaletă, trîntesc ușa În urma mea și-mi lipesc fruntea fierbinte de oglindă. Ura pentru Jack Harper fierbe În mine ca lava. Are o idee cît de mică prin ce trec eu acum ? Are o idee cît de mică ce mi-a făcut ? — Emma ! gîndurile Îmi sînt Întrerupte de o voce, și tresar. Imediat, mă cuprinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
dintre separeuri. — Și zi, ești OK ? spune Katie coborînd vocea. — Da, spun, ridicînd din umeri. Mă rog... Da. Mă simt atît de bine, că prefer să mă ascund la budă decît să dau ochii cu colegii mei. — Ai vorbit cu Jack ? se aventurează ea. — Nu. Mi-a trimis niște flori idioate. Cum ar fi, hai să ne-mpăcăm, gata. Nici măcar nu cred că le-a comandat el, ci l-a pus pe Sven să le comande. Se aude zgomotul apei trase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Îhm... dă și volum, și lungește ? Wendy Își dă ochii peste cap. — E OK, zice. Nu trag cu urechea ! Se spală pe mîini, se usucă, apoi Îmi aruncă o privire avidă. Ia spune Emma, e adevărat că te vezi cu Jack Harper ? — Nu, i-o tai. S-a folosit cu nesimțire de mine și m-a trădat și, sinceră să fiu, aș fi foarte fericită să nu-l mai văd niciodată În viața mea. Aha ! spune cu Însuflețire. Te Întreb doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
de PR? — Poftim ? O fixez alb. — Poate poți să-i arunci așa, În treacăt. Că am reale abilități de comunicare și cred c-aș fi foarte potrivită pentru PR. Să-i arunc În treacăt ? Cum ar fi, să-i zic „Jack, nu vreau să te mai văd În viața mea și, apropo, Wendy e de părere că ar fi bună la PR“ ? — Nu știu ce să zic, spun Într-un final. Nu prea cred... că aș putea să fac asta. Nu pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fi Întors cu cincisprezece ani În timp sau așa ceva. Am putea să intrăm acolo, spun, În clipa În care ajungem la cafeneaua italiană. — O idee foarte bună ! spune tata voios și Împinge ușa. Ieri l-am văzut pe prietenul tău Jack Harper la televizor, adaugă În treacăt. — Nu e prietenul meu, răspund scurt, iar el se uită la mama. Ne așezăm la o masă de lemn și un chelner ne aduce meniul. Rămînem cîteva clipe În tăcere. O, Doamne. Acum m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
emoție. — Poftim ? Amîndoi părinții mei mă privesc fără nici o expresie. — Ei, nu contează. N-are nici o importanță. Îmi eliberez mîna și iau o gură de cappuccino, după care ridic privirea. Și aproape Îmi stă inima. În ușa cafenelei se află Jack. DOUĂZECI ȘI DOI Îmi bubuie inima să-mi sară din piept, cînd Îl văd dincolo de ușile de sticlă. Întinde o mînă, ușa face ping și iată-l, a intrat În cafenea. În timp ce vine spre masa noastră, simt un val puternic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
iar piftie. Dar n-am să le las. Am să fiu puternică și demnă. — Nu-l băgați În seamă, spun către mama și tata. — Pe cine ? spune tata, răsucindu-se pe scaun. A ! — Emma, vreau să vorbesc cu tine, spune Jack, cu cea mai sinceră expresie posibilă pe față. — Ei, bine, eu nu vreau să vorbesc cu tine. Îmi cer scuze că vă Întrerup. Se uită spre mama și spre tata. Dacă ne-ați lăsa doar o secundă singuri... Nu plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
ia o gură de cafea. — Hai să... Începem o discuție ! zic disperată. Deci, mamă. — Da ? spune ea cu speranță. În minte am un blanc total. Nu mă pot gîndi la absolut nimic. Nu mă pot gîndi decît la faptul că Jack se află la un metru de mine. — Cum merge cu golful ? zic Într-un final. — Păi... ăă... foarte bine, mulțumesc. Mama Îi aruncă o privire lui Jack. Nu te uita la el ! murmur. Și... tată ? nu mă las, ridicînd vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pot gîndi la absolut nimic. Nu mă pot gîndi decît la faptul că Jack se află la un metru de mine. — Cum merge cu golful ? zic Într-un final. — Păi... ăă... foarte bine, mulțumesc. Mama Îi aruncă o privire lui Jack. Nu te uita la el ! murmur. Și... tată ? nu mă las, ridicînd vocea. Cum te-mpaci cu golful ? — Și eu... tot bine, spune tata bățos. — Unde jucați ? Întreabă Jack politicos. — Te-a Întrebat cineva ceva ? țip, Întorcîndu-mă furioasă pe scaun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Păi... ăă... foarte bine, mulțumesc. Mama Îi aruncă o privire lui Jack. Nu te uita la el ! murmur. Și... tată ? nu mă las, ridicînd vocea. Cum te-mpaci cu golful ? — Și eu... tot bine, spune tata bățos. — Unde jucați ? Întreabă Jack politicos. — Te-a Întrebat cineva ceva ? țip, Întorcîndu-mă furioasă pe scaun. Urmează cîteva clipe de tăcere. — Vai ! spune mama brusc, cu o voce de actriță de mîna a paișpea. Ia uite ce tîrziu s-a făcut! Am Întîrziat la... la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Îmi șoptește, aplecîndu-mă să mă pupe. — Pa, Emma, spune tata și-mi strînge mîna stîngaci. Și, În mai puțin de treizeci de secunde, au și dispărut. Nu-mi vine să cred că mi-au făcut una ca asta. — Deci, spune Jack, În clipa În care ușa se Închide În urma lor cu un ping. Îmi răsucesc scaunul hotărîtă, ca să nu-l văd. — Emma, te rog. Și mai hotărîtă, Îmi răsucesc din nou scaunul, pînă cînd stau cu fața fix la perete. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
din nou scaunul, pînă cînd stau cu fața fix la perete. Așa, să văd acum ce mai face. Singura problemă e că, din poziția asta, nu mai pot să-mi apuc ceașca de cappuccino. — Poftim. Mă Întorc și văd că Jack și-a mutat scaunul chiar lîngă al meu și acum Îmi Întinde ceașca. Îmi Înhaț geanta și ies ca o furtună din cafenea, pe strada plină de oameni. O clipă mai tîrziu, simt o mînă pe umăr. — Am putea măcar să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
gîfÎind ușor. Mi-ai zis că ești absorbit de mine ! M-ai făcut... să-mi pese de tine... iar eu am crezut fiecare cuvințel al tău ! Începe să-mi tremure glasul, trădîndu-mi emoția. Am crezut tot ce mi-ai spus, Jack. Dar, tot timpul ăsta, tu aveai un plan ascuns. Tot timpul ăsta, n-ai făcut decît... să te folosești de mine. Jack mă fixează uluit. — Nu, zice. Nu, stai un pic. Ai Înțeles greșit. Mă apucă de braț. Nu așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
fiecare cuvințel al tău ! Începe să-mi tremure glasul, trădîndu-mi emoția. Am crezut tot ce mi-ai spus, Jack. Dar, tot timpul ăsta, tu aveai un plan ascuns. Tot timpul ăsta, n-ai făcut decît... să te folosești de mine. Jack mă fixează uluit. — Nu, zice. Nu, stai un pic. Ai Înțeles greșit. Mă apucă de braț. Nu așa a fost. N-am pornit În chestia asta cu ideea clară de a mă folosi de tine. Nu-nțeleg cum de are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]